Μπάμπης Ζαφειράτος: Ένα σονέτο – ακροστιχίδα για τον ποιητή της Τρελής Ροδιάς (2.11.1911–18.3.1996) γραμμένο πριν από 55 χρόνια και δύο σχέδια (το ένα πριν από 52 χρόνια)

Οδυσσέας Ελύτης

2 Νοε. 1911, Ηράκλειο Κρήτης  - 18 Μαρ. 1996, Αθήνα

Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 1972 (Μολύβι σε στρατσόχαρτο, 34 χ 39 εκ.)

 

 

 

Μπάμπης Ζαφειράτος

Ο Ποιητής της Τρελής Ροδιάς

 

 

Οστριες μουσικές από ήλιο μεθυσμένες

Διανέμισαν σφιχτά γλυκόσαρκα κεράσια

Υάκινθοι ανάβουν τα ψηλά κωδωνοστάσια

Σπιλιάδες πνέουν στο γλαυκό φρεσκολουσμένες

Σε άγριες θάλασσες με άστρα κεντημένες

Ερωδιοί ολοπόρφυροι και στα λιοστάσια

Αναριγούν γυμνά απάρθενα κοράσια

Σαλτάρουν ξέπνοες οι λέξεις ξαφνιασμένες

 

Ερωτες έτσι σελαγίζουνε στα βράχια

Λιοπύρια ανάβουνε φωτιές σε ώριμα στάχυα

Υπνος πυρός θαρρείς σου αλλάζει πεπρωμένο

Τρελή ροδιά τάχα τον πότισε με αλμύρα

Η στο άκουσμα Ελύτης μια φωτοπλημμύρα

Σκόρπισε πόθους στο φεγγάρι το θλιμμένο;

 

                                    Μπάμπης Ζαφειράτος, 1969

 

 

 

 

Οδυσσέας Ελύτης

Πάνω από τη σκουριά του χαλασμένου κόσμου (*)

Ηράκλειο Κρήτης 2 Νοεμβρίου 1911 - Αθήνα 18 Μαρτίου 1996

Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 2.XI.2015 (Μελάνι, 29χ21 εκ.)

* Ο Άλλος Νώε, Έξι Και Μία Τύψεις Για Τον ουρανό

Ο Ελύτης γράφτηκε τη χρονιά κατά την οποία μόλις είχα αποκτήσει τη μικρή ανθολογία των εκδόσεων τσέπης του Γαλαξία με τον τίτλο Προσανατολισμοί (Μάϊος 1969. Σελ. 126 - Δρχ. 20). Μέχρι τότε τον διάβαζα από την Ανθολογία του Περάνθη και από τον Ήλιο τον Πρώτο (Ίκαρος, 1968), πριν κυκλοφορήσει ο ομώνυμος δίσκος του Μαρκόπουλου.

Το ποίημα βρέθηκε εντέλει μαζί με δυο ακόμη σονέτα που τα νόμιζα χαμένα και ανήκει σε μια ενότητα, ως φαίνεται, 6 σονέτων που γράφτηκαν μεταξύ 1966-1970.

Αρχικά ήταν γραμμένο σε 11σύλλαβο εκτός από τον τελευταίο στίχο που, όπως... ανακάλυψα ήταν 13σύλλαβος. Εδώ με μικρές αλλαγές (κωδωνοστάσα, λιοστάσα, κοράσα και κάτι άλλα της πιο... μαλλιαρής) είναι όλο σε 13σύλλαβο.

Τρία ακόμη σονέτα έχουν δημοσιευτεί στην Μποτίλια παλαιότερα: Τα σονέτα – ακροστιχίδες για τον Μαβίλη και τον Βάρναλη και ένα σονέτο για τον Παλαμά.

Τα άλλα δυο... ξεχασμένα, το ένα για τον Σικελιανό και το άλλο, πιο προσωπικό, ένα σονέτο - ακροστιχίδα, θα δημοσιευτούν κι αυτά εν ευθέτω...