(Το κείμενο της ομιλίας στο τέλος)
100 ΧΡΟΝΙΑ ΚΚΕ - ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕ
Η ζωή στην πολιτική προσφυγιά: Ηρωική πλευρά της ιστορίας του ΚΚΕ, δεμένη με τη σοσιαλιστική οικοδόμηση
Η έκθεση για την πολιτική προσφυγιά
Αναμνήσεις και συναισθήματα ξεσήκωσε η έκθεση για την ζωή στην πολιτική προσφυγιά
Πολιτικοί πρόσφυγες, μαχητές του ΔΣΕ ή παιδιά που σώθηκαν από τον πόλεμο και την πείνα, αντίκρισαν χειρόγραφα σημειώματα και προσωπικά αντικείμενα που τους «μετέφεραν» σε διάφορες στιγμές από τη ζωή στην πολιτική προσφυγιά στις Λαϊκές Δημοκρατίες.
Τα υλικά της έκθεσης έχουν προσφέρει πολιτικοί πρόσφυγες και απόγονοί τους.
Η θεατρική παράσταση «Με τη σκέψη στην πατρίδα»
Ακολούθησε θεατρική παράσταση «Με τη σκέψη στην πατρίδα». Τα κείμενα ήταν της Ιωάννας Στεφανίδου, η σκηνοθεσία της Ελένης Μακίσογλου και έπαιξε η θεατρική ομάδα «Πολιτική Σκηνή» του παραρτήματος Θεσσαλονίκης της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.
Σε σκηνές της παράστασης πολλοί ήταν από τους παρόντες που αναγνώρισαν πλευρές της δικιάς τους ζωής, ή των γονιών και παππούδων τους. Όλες οι ιστορίες βασίστηκαν σε πραγματικές ιστορίες πολιτικών προσφύγων.
Μουσικό πρόγραμμα από το συγκρότημα «Μπουζούκι»
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μουσικό πρόγραμμα από το συγκρότημα «Μπουζούκι», ένα συγκρότημα βγαλμένο από την πολιτική προσφυγιά, καθώς συγκροτήθηκε στην Τασκένδη το 1967, από Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες. (Δείτε πιο αναλυτικά εδώ)
*
Η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στην εκδήλωση της ΚΕ για τη ζωή στην πολιτική προσφυγιά
Σάββατο 21/04/2018 - 19:39 - Ενημέρωση: Κυριακή 22/04/2018 - 07:41
«Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Σαν σήμερα πριν από 51 χρόνια την 21η Απριλίου 1967, εγκαθιδρύθηκε η στρατιωτική δικτατορία στη χώρα μας.
Αποδείχτηκε με τον πιο τραγικό τρόπο ότι το σύνθημα “ΝΑΤΟ σημαίνει χούντες και πολέμοι”, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.
Θέλουμε από το βήμα και της σημερινής εκδήλωσης να τιμήσουμε τον ηρωισμό που έδειξαν χιλιάδες αγωνιστές, απλοί άνθρωποι του λαού που πάλεψαν ενάντια στην 7χρονη χούντα.
Να τιμήσουμε τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, τους φίλους και οπαδούς, όλους όσοι φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν, βάζοντας το δικό τους λιθαράκι στον αγώνα για κοινωνική πρόοδο και λαϊκή ευημερία, για συνδικαλιστικές και γενικότερα δημοκρατικές ελευθερίες, για το δικαίωμα να αποφασίζει ο λαός με κριτήριο το δικό του συμφέρον.
Να τιμήσουμε τη μνήμη των θυμάτων της χούντας, των αξιωματικών που πάλεψαν ενάντιά της, βασανίστηκαν και αποτάχτηκαν.
Ταυτόχρονα μελετάμε την πλούσια πείρα αυτής της περιόδου, των γεγονότων που προηγήθηκαν, κρατάμε τα πολύτιμα συμπεράσματά της για τους σύγχρονους εργατικούς, λαϊκούς αγώνες.
Συμπεράσματα που πάνω απ’ όλα αναδεικνύουν ότι η αστική τάξη προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντά της, δεν διστάζει να καταφύγει σε κάθε αντιδραστικό μέσο, στη χρήση οποιουδήποτε αντιλαϊκού εργαλείου.
Και βέβαια την ίδια στιγμή, πλατιές εργατικές, λαϊκές, νεολαιίστικες δυνάμεις μπορούν να αντιδρούν και να κινητοποιούνται παρά τις συνθήκες ωμής βίας και ανοιχτής τρομοκρατίας.
Και μιας και η σημερινή εκδήλωση είναι αφιερωμένη στη ζωή στην πολιτική προσφυγιά, έχει μια αξία να αναφερθούμε στον αντιδικτατορικό αγώνα των πολιτικών προσφύγων, ο οποίος είναι ελάχιστα γνωστός.
Τα αστικά επιτελεία σκόπιμα τον προσπερνούν, όταν αναφέρονται στο κύμα συμπαράστασης από το εξωτερικό και αποσιωπούν συνειδητά, βέβαια, τις διεθνείς πιέσεις των σοσιαλιστικών κρατών και κατά συνέπεια τη συμβολή μιας σημαντικά μαζικής και συμπαγούς πολιτικής δύναμης των εξόριστων κομμουνιστικών δυνάμεων, του ανασυνταγμένου και πρωτοπόρου ΚΚΕ.
Σκόπιμα αποσιωπάται ότι με τη δικτατορία, επιδιώχτηκε να δοθεί συντριπτικό χτύπημα με στόχο τη διάλυση, την εξόντωση του Κόμματος.
Όχι μόνο δεν τα κατάφεραν αλλά το Κόμμα μας μέσα σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες συγκρούστηκε με τον αναθεωρητισμό, στάθηκε όρθιο, ανασυγκρότησε τις Κομματικές του Οργανώσεις. Ίδρυσε την Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας.
Οι χώρες φιλοξενίας των πολιτικών προσφύγων, υπήρξαν η βάση για τη δράση ενάντια στη χούντα, για το ξεκίνημα παράνομων αποστολών στην Ελλάδα, εκεί φιλοξενήθηκε ο Ραδιοσταθμός "η Φωνή της Αλήθειας", που ενημέρωνε τον ελληνικό λαό κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.
Ο αγώνας κατά της δικτατορίας αποτέλεσε έναν ασφαλή και γνώριμο, για το επαναστατικό κίνημα, κρίκο, για τη σύνδεση της 2ης γενιάς των πολιτικών προσφύγων με την πολιτική δράση, για τη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας της κοινωνικής πάλης.
Αποτέλεσε πεδίο ταξικής συνειδητοποίησης για ένα μεγάλο μέρος της νέας γενιάς.
Οι οργανώσεις των πολιτικών προσφύγων -και ιδιαίτερα της ΚΝΕ- συμμετείχαν ενεργά στις καμπάνιες κατά της χούντας και το πλατύ άνοιγμα συσπείρωσης γύρω από το αίτημα αυτό, των εργαζομένων και των νεολαιίστικων οργανώσεων των σοσιαλιστικών κρατών.
Φίλες και φίλοι
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Τα σύννεφα ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου προβάλλουν πλέον απειλητικά.
Παρά την ψεύτικη εικόνα που προσπαθούν να κατασκευάσουν η κυβέρνηση, τα υπόλοιπα αστικά κόμματα και τα επιτελεία του συστήματος, μετά την επίθεση των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας στη Συρία, με τη στήριξη και την ανοχή των άλλων κρατών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, οι ανταγωνισμοί στην ευρύτερη περιοχή, όχι μόνο δεν αποκλιμακώνονται, αλλά μπαίνουν και σε νέα, πιο επικίνδυνη φάση.
Η ένταση που συσσωρεύεται και κυρίως η τεράστια συγκέντρωση τόσο πολλών και ανταγωνιστικών στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή κάνουν ακόμα πιο ισχυρό το ενδεχόμενο της γενίκευσης των συγκρούσεων, ανεξάρτητα το πότε και ποιο θα είναι ακριβώς το επόμενο βήμα.
Ο έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των ενεργειακών δρόμων, των σφαιρών επιρροής είναι αυτός που φέρνει σε αντιπαράθεση μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ, μ' άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη όπως η Ρωσία αλλά και περιφερειακές δυνάμεις, με κυβερνήσεις που δεν τους είναι αρεστές, γιατί υπηρετούν ανταγωνιστικά σχέδια.
Επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος αποτελεί την επιλογή αυτών των δυνάμεων, όταν το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης και του κέρδους δεν μπορεί να λύσει διαφορετικά -με εμπορικούς "πολέμους" και αντιλαϊκά μέτρα- τα τεράστια αδιέξοδά του.
Επιβεβαιώνεται ότι πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα βίαια μέσα.
Γι' αυτό τώρα χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
- Για να κλείσει η βάση της Σούδας κι όλες οι ξένες βάσεις στην Ελλάδα.
- Για να κλείσουν οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο που είναι ορμητήρια θανάτου.
- Να επιστρέψουν όλοι οι Έλληνες στρατιώτες από αποστολές εκτός συνόρων.
- Να αποδεσμευτεί η χώρα μας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
- Να δυναμώσει η αλληλεγγύη και η κοινή πάλη των λαών, η πάλη που θα βάλει στο στόχαστρο το σάπιο σύστημα που γεννά φτώχεια, κρίσεις, πολέμους.
Τώρα χρειάζεται μαζί με τον αγώνα για το μεροκάματο, για την ανάκτηση των απωλειών στα χρόνια της κρίσης, μαζί με τον αγώνα για τις Συλλογικές Συμβάσεις, να δώσουμε τη μάχη ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Αποτελεί μεγάλη πρόκληση η κυβέρνηση να το παίζει “αθώα περιστερά”, να προσπαθεί να πείσει το λαό ότι τάχα "η Ελλάδα δεν συμμετέχει" στο έγκλημα και πάει λέγοντας...
Και τα λένε αυτά όλοι αυτοί που έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση εφόρμησης για όλη την περιοχή.
Που αναλαμβάνουν για λογαριασμό του κεφαλαίου ρόλο σημαιοφόρου στα βρώμικα σχέδια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών από τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή έως τα Βαλκάνια κι ακόμα παραπέρα.
Αυτοί που επεκτείνουν και "εμπλουτίζουν" τις συμφωνίες για τις βάσεις, που υπογράφουν με τον Τραμπ συμφωνίες καινούργιες, συνολικά για αναβαθμισμένη συνεργασία με τις ΗΠΑ ή με κράτη - δολοφόνους, όπως το Ισραήλ.
Αυτοί που παρέχουν υποδομές και βάσεις για το νέο χτύπημα, αλλά και συνολικά για τη συγκέντρωση πολεμικών μέσων στην περιοχή.
Αυτοί που παραχωρούν τη βάση στη Λάρισα, το αεροδρόμιο του Ηρακλείου για τα αμερικανικά κατασκοπευτικά αεροπλάνα, που ετοιμάζονται και πάλι να βάλουν το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό να συνοδεύσει το αμερικανικό αεροπλανοφόρο το οποίο καταπλέει τις μέρες αυτές στην Ανατολική Μεσόγειο, μόνο για να θυμηθούμε τα πιο πρόσφατα.
Αυτοί που μόλις προχτές υπέγραψαν φαρδιά - πλατιά τόσο τη ΝΑΤΟική ανακοίνωση για την επίθεση, όσο και αυτή του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ που δίνει πλήρη κάλυψη στο χτύπημα, όσο και σε όλα τα προσχήματα περί "χημικών".
Όχι μόνο συμμετέχουν ενεργά στον πόλεμο εναντίον της Συρίας, με παροχή πλήθους διευκολύνσεων, παίρνοντας γι’ αυτό τα συγχαρητήρια του Αμερικανού πρέσβη, αλλά και διαφημίζουν την προσήλωσή τους στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, χτυπώντας άγρια διαδηλωτές για να προστατέψουν τον πιο μισητό πρόεδρο μακελάρη Τρούμαν, άγαλμα - σύμβολο των πιο αιματοβαμμένων σελίδων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει μεγάλες ευθύνες, γιατί μπλέκει τη χώρα ακόμη πιο βαθιά σ' αυτό το μακελειό, για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου, που διεκδικεί συμμετοχή στη μοιρασιά της λείας και των αγορών.
Βεβαίως μεγαλύτερο μερίδιο αλλά και πιο αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή διεκδικεί και η Τουρκία.
Η όξυνση της τουρκικής επιθετικότητας και προκλητικότητας αποτελεί κομμάτι των συνολικότερων εξελίξεων. Για λογαριασμό των συμφερόντων της δικής της αστικής τάξης, η Τουρκία παζαρεύει τις σχέσεις της τόσο με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, όσο και με τη Ρωσία.
Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι παράγοντες ανασφάλειας, αποσταθεροποίησης και αλλαγής συνόρων.
Το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο. Δεν νοιάζονται για τους λαούς και τα κυριαρχικά δικαιώματα. Νοιάζονται μόνο για την προώθηση των δικών τους συμφερόντων.
Και αυτό έχει αποδειχθεί πολλές φορές στην ιστορία.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Η σημερινή μας εκδήλωση είναι ιδιαίτερη.
Αναφέρεται σε ένα ειδικό, ηρωικό, τραγικό, αλλά ταυτόχρονα και μεγαλειώδες μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος και του Κόμματός μας που φέτος γιορτάζουμε τα 100στά γενέθλιά μας.
Η πολιτική προσφυγιά υπήρξε το αποτέλεσμα του οργανωμένου και συντεταγμένου περάσματος των μαχητών και των μαχητριών του στις Λαϊκές Δημοκρατίες, το οποίο ακύρωσε στην πράξη τους σχεδιασμούς του αστικού στρατού και των ιμπεριαλιστών συμμάχων του για εξόντωσή τους.
Η μελέτη της ιστορικής διαδρομής των πολιτικών προσφύγων - της ιστορίας του Κόμματος στην πολιτική προσφυγιά, μας δίνει γνώση για την ιστορία του επαναστατικού κινήματος, του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, αλλά και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον αιώνα που πέρασε.
Η πολιτική προσφυγιά ήταν η αναγκαστική επιλογή για τους χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ που με ψηλά το κεφάλι και δυνατό αγωνιστικό φρόνημα φιλοξενήθηκαν στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, στη Σοβιετική Ένωση και στις Λαϊκές Δημοκρατίες στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.
Με βάση τα στοιχεία της 3ης Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ, οι πολιτικοί πρόσφυγες το 1950 αριθμούσαν σχεδόν 56.000. Ανάμεσά τους 17.529 παιδιά, τα οποία πήραν το δρόμο της προσφυγιάς για να σωθούν από την πείνα, τους βομβαρδισμούς από τις βόμβες ναπάλμ του Τρούμαν και τα "αναμορφωτήρια" της βασίλισσας Φρειδερίκης.
Πολλά απ' αυτά τα παιδιά, αδιάψευστοι μάρτυρες της φροντίδας του σοσιαλιστικού συστήματος για το παιδί, είναι σήμερα ανάμεσά μας.
Αποτελούν το ισχυρό παράδειγμα που κουρελιάζει την αστική προπαγάνδα πως δήθεν η σωτηρία τους ήταν παιδομάζωμα προκειμένου να γίνουν γενίτσαροι ενάντια στην πατρίδα.
Μαζί με τους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ και τα παιδιά τους, στην πολιτική προσφυγιά πέρασαν χιλιάδες ηλικιωμένοι, ανήμποροι, άμαχοι κάτοικοι, χωριά ολόκληρα τα οποία είχαν στηρίξει τη δράση του.
Για να σωθούν από την εκδικητική μανία του αστικού στρατού και της κρατικής καταστολής.
Οι δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές πολιτικοί πρόσφυγες, υπήρξαν σπλάχνο από τα σπλάχνα του ΚΚΕ και του αγώνα που ενέπνευσε και καθοδήγησε την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στη χώρα μας, τον αγώνα του ΔΣΕ.
Πολλοί απ’ αυτούς είχαν πρωτοστατήσει στην ένοπλη πάλη του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και νωρίτερα στο εργατικό κίνημα, στην πάλη για τη βελτίωση της ζωής της εργατικής τάξης και για την ιστορική της αποστολή για μια λεύτερη και σοσιαλιστική Ελλάδα.
Όλους αυτούς θέλουμε να τιμήσουμε σήμερα.
Ιδιαίτερα όσους δεν κατάφεραν να επιστρέψουν στην Ελλάδα, αφού στις τρεις περίπου δεκαετίες της πολιτικής προσφυγιάς ήταν χιλιάδες αυτοί οι οποίοι άφησαν την τελευταία τους πνοή μακριά μας.
Αλλά και όσες και όσους δεν υποχώρησαν και επαναπατρίστηκαν μετά από πολύχρονο αγώνα, γνωρίζοντας ότι η επιστροφή στην πατρίδα σήμαινε νέα σκληρή μάχη για την επιβίωσή τους στην καπιταλιστική Ελλάδα.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Οι χιλιάδες πολιτικοί πρόσφυγες έζησαν από πρώτο χέρι το σοσιαλισμό, υπερασπίστηκαν τη νέα σοσιαλιστική οικοδόμηση με τη δουλειά τους στην παραγωγή, με το κομμουνιστικό τους ατσάλωμα παρά τις αντιξοότητες.
Ρίχτηκαν σε μια νέα ειρηνική μάχη, έκαναν μεγάλη προσπάθεια και πέτυχαν σε λίγο διάστημα να μάθουν τη γλώσσα της χώρας φιλοξενίας τους, κατέκτησαν τα κάστρα της επιστήμης, της τεχνικής ειδίκευσης.
Υπήρξαν πρωτοπόροι για να ισχυροποιηθεί και να αναπτυχθεί η σοσιαλιστική παραγωγή στη βιομηχανία και τον αγροτικό τομέα.
Αναδείχτηκαν σε πρωτοπόρους και καινοτόμους εργαζόμενους της σοσιαλιστικής παραγωγής.
Στην περίπτωση των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων έλαμψε ο διεθνισμός, η διεθνιστική βοήθεια και προσφορά τους.
Οι χιλιάδες πολιτικοί πρόσφυγες, ταυτόχρονα, είναι αδιάψευστοι μάρτυρες της διεθνιστικής προσφοράς των χωρών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, οι οποίες με την απλόχερη βοήθειά τους -ιδιαίτερα στα παιδιά- απέδειξαν το ανώτερο ανθρωπιστικό περιεχόμενο του σοσιαλισμού.
Και για να μπορέσει κανείς να κατανοήσει το μέγεθος αυτής της προσφοράς φτάνει να σκεφτεί πως αυτές οι χώρες ήταν βαριά χτυπημένες από τις καταστροφές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, από τη ναζιστική κατοχή.
Παρόλα αυτά διέθεσαν ό,τι καλύτερο είχαν, ειδικά για τα παιδιά: Κτίρια, εκπαιδευτικό και ιατρικό προσωπικό, υποδομές και μέσα, για την υγιεινή τους διατροφή και διαβίωση.
Αυτό είναι το μεγαλείο ενός ανώτερου κοινωνικού συστήματος, του σοσιαλισμού, που μπόρεσε όχι μόνο να υποδεχτεί αλλά και άμεσα να καλύψει τις ανάγκες των πολιτικών προσφύγων σε υγεία, παιδεία, εργασία.
Στα υλικά της 3ης Συνδιάσκεψης που πραγματοποιήθηκε το 1950 στη Ρουμανία αποτυπώνεται η επαναστατική αισιοδοξία, η τιτάνια και καρποφόρα προσπάθεια προσαρμογής των πολιτικών προσφύγων στις συνθήκες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης - στην ειρηνική ζωή.
Βέβαια για να μπορέσουν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες οι πολιτικοί πρόσφυγες στηρίχτηκαν ολόπλευρα, όχι μόνο για να μάθουν τη γλώσσα, για να καταρτιστούν τεχνικά αλλά και για να προσαρμοστούν σε πρωτόγνωρες εμπειρίες όπως ήταν για τις μητέρες η ανατροφή των παιδιών σε παιδικούς σταθμούς.
Οι σοβιετικοί εργαζόμενοι στήριξαν τους χιλιάδες πολιτικούς πρόσφυγες γιατί ήταν διαπαιδαγωγημένοι με τα ιδανικά της αλληλεγγύης, του διεθνισμού.
Οι ίδιοι είχαν βιώσει πρωτόγνωρες δυσκολίες με το Β' Παγκόσμιο πόλεμο και είχαν μάθει να τις αντιμετωπίζουν με αισιοδοξία.
Αλλά και οι συνθήκες της σοσιαλιστικής παραγωγής, καλλιεργούσαν τη συλλογικότητα, την ευγενική άμιλλα και όχι τον ανταγωνισμό, συνέβαλαν ώστε να υπάρχει αντίστοιχη συνείδηση.
Η πορεία στην τεχνική και επιστημονική κατάρτιση των πολιτικών προσφύγων είναι χαρακτηριστική.
Το 1974, στο σύνολο των 32.790 εργαζόμενων πολιτικών προσφύγων, ποσοστό 10,32% είναι απόφοιτοι ΑΕΙ, πολλοί και με ανώτερες ακόμα σπουδές και ερευνητικές διακρίσεις.
13,5% διπλωματούχοι μέσων τεχνικών σχολών και το 35,36% διπλωματούχοι επαγγελματικών σχολών.
Σε αυτούς δεν συμπεριλαμβάνονται εκείνοι που ήταν ακόμα εν ενεργεία φοιτητές - σπουδαστές το 1974.
Επίσης, στη δεκαετία του 1970 εκμηδενίστηκε το ποσοστό των ανειδίκευτων εργατών μεταξύ των προσφύγων.
Οι χώρες υποδοχής φρόντισαν ήδη από τα πρώτα χρόνια για τη συνταξιοδότηση των ηλικιωμένων πολιτικών προσφύγων καθώς και των αναπήρων.
Δηλαδή με μόνο το κριτήριο της φροντίδας προς τον άνθρωπο - χωρίς άλλη προϋπόθεση διασφαλίστηκε ανθρώπινη ζωή σε περίπου 15.000 τραυματίες αλλά και ηλικιωμένους που πήραν το δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς.
Πριν ακόμα από την άφιξη των πρώτων ελληνόπουλων στις χώρες υποδοχής, συγκροτήθηκαν παιδικοί σταθμοί στελεχωμένοι με γιατρούς, μάγειρες και άλλο κατάλληλο προσωπικό.
Συγκροτήθηκαν σχολεία με εκπαιδευτικό πρόγραμμα στα ελληνικά. Και τόσα άλλα…
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Με την ευκαιρία και της σημερινής εκδήλωσης θέλουμε να απευθυνθούμε ιδιαίτερα στους απογόνους των πολιτικών προσφύγων δεύτερης και τρίτης γενιάς, να γνωρίσουν ακόμα καλύτερα τις θέσεις μας.
Να μελετήσουν τα συμπεράσματα του ΚΚΕ για τις αιτίες που οδήγησαν στις ανατροπές, στην καπιταλιστική παλινόρθωση.
Απευθυνόμαστε σε όλους όσοι και όσες έζησαν, γνώρισαν τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού στην εργασία, στην παιδεία, την υγεία και τον πολιτισμό.
Έζησαν όμως και την υποχώρηση με τις αντεπαναστατικές ανατροπές.
Πολλοί απ’ αυτούς βρίσκονται σήμερα εδώ, ανάμεσά μας.
Ξέρουν πως ο κόσμος, μετά το 1991, δεν έγινε καλύτερος, αντιθέτως η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, η βαρβαρότητα έγινε ακόμα πιο έντονη σε βάρος των εργαζομένων όλου του κόσμου.
Ξέρουν πως ο σοσιαλισμός, η πιο μεγάλη μέχρι τότε κατάκτηση της ανθρωπότητας, είναι ένα σύστημα που έχει στο επίκεντρό του την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, την άνοδο του γενικού επιπέδου της ευημερίας για όλους.
Και σε όσους ρωτούν, θέλουν να μάθουν "γιατί ανατράπηκε ο σοσιαλισμός", τους απαντάμε: Επειδή σταδιακά το ΚΚΣΕ και η σοβιετική εξουσία, μπροστά σε δυσκολίες, υιοθέτησαν επιλογές, όπως ήταν η προώθηση της πολιτικής της αγοράς, παρμένη από τους νόμους του καπιταλισμού.
Έτσι αποδυναμώθηκε η κοινωνική ιδιοκτησία, ο Κεντρικός Σχεδιασμός, ο εργατικός έλεγχος, ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της παραγωγής, χάθηκε η προωθητική δύναμη ανάπτυξης σοσιαλισμού.
Απεμπολήθηκε ο χαρακτήρας της εξουσίας ως δικτατορίας του προλεταριάτου με το λεγόμενο παλλαϊκό κράτος, όπως και η ταξική πάλη που συνεχίζεται μέχρι τον κομμουνισμό.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Καλούμε όσους και όσες έζησαν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, όχι μόνο να γνωρίσουν τα σύγχρονα συμπεράσματα του ΚΚΕ για τις αιτίες των αντεπαναστατικών ανατροπών αλλά και να μελετήσουν τα πολύτιμα διδάγματά του Κόμματος για την ιστορία του στην πολιτική προσφυγιά και γενικότερα.
Γιατί στην πολιτική προσφυγιά πέρασε και το ίδιο το Κόμμα. Η Κεντρική του Επιτροπή, το Πολιτικό Γραφείο, στις τρεις περίπου δεκαετίες που το ΚΚΕ είχε τεθεί εκτός νόμου από το ελληνικό αστικό κράτος.
Η έδρα της ΚΕ φιλοξενήθηκε στη Ρουμανία και μετά το 1968 στην Ουγγαρία.
Στην πολιτική προσφυγιά λειτούργησε ο Ραδιοφωνικός Σταθμός "Ελεύθερη Ελλάδα" και μετά το 1956 "η Φωνή της Αλήθειας" που εξέπεμπε παράνομα στην Ελλάδα για να ενημερώνει τους κομμουνιστές και τον ελληνικό λαό.
Και στην περίοδο της πολιτικής προσφυγιάς, το Κόμμα μας έγραψε επίσης σελίδες πρωτοπόρας δράσης και αυτοθυσίας, όπως είναι αυτές των εκατοντάδων παράνομων αποστολών στην Ελλάδα για την ανάπτυξη της δράσης του Κόμματος.
Μια από αυτές ήταν και η αποστολή του Νίκου Μπελογιάννη.
Η δράση του ΚΚΕ στηρίχτηκε από τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα των χωρών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης καθώς και από τα αντίστοιχα κράτη.
Οι εξελίξεις όμως στις χώρες αυτές, με πρώτη την ίδια τη Σοβιετική Ένωση, επηρέασαν τη ζωή των πολιτικών προσφύγων, την ιδεολογική διαπάλη καθώς και την πολιτική του Κόμματός μας.
Για παράδειγμα, η δεξιά οπορτουνιστική στροφή του ΚΚΣΕ με τις αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου το 1956, επέφερε την παρέμβαση του ΚΚΣΕ και της επιτροπής των 6 ΚΚ στο ΚΚΕ.
Αποτέλεσε την αφετηρία για την αλλαγή της πολιτικής γραμμής του Κόμματος, την καθαίρεση του Νίκου Ζαχαριάδη από Γραμματέα του Κόμματος και μια σειρά άλλες οργανωτικές αλλαγές.
Η παρέμβαση των 6 ΚΚ των χωρών φιλοξενίας των πολιτικών προσφύγων επέφερε δεξιά οπορτουνιστική στροφή και στο Κόμμα, η οποία δύο χρόνια αργότερα πήρε και οργανωτικό χαρακτήρα, αφού οδήγησε στη διάλυση των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων και τη διάχυση των κομμουνιστών στην ΕΔΑ.
Η 6η Ολομέλεια του 1956 οδήγησε σε μεγάλη κρίση στο ΚΚΕ, οδήγησε στη διαγραφή χιλιάδων κομματικών μελών στις οργανώσεις της Τασκένδης, όπου ζούσε και ο κύριος όγκος των πολιτικών προσφύγων.
Οι επιπτώσεις της ήττας και της προσφυγοποίησης έφερναν φαινόμενα γκρίνιας, προστριβών, συνεχούς αναζήτησης για τα αίτια της ήττας.
Σε αυτό το έδαφος δυνάμωσαν και συμβιβαστικές οπορτουνιστικές απόψεις σε σχέση με την πολιτική γραμμή του Κόμματος, με τη στρατηγική του πριν το 1956.
Παρά τη δεξιά στροφή που επήλθε στα χρόνια μετά την 6η Ολομέλεια του 1956 το Κόμμα μας υπερασπίστηκε στοιχειώδεις επαναστατικές αρχές, άνοιξε μέτωπο στον ευρωκομμουνισμό, δεν μετατράπηκε σε κόμμα ευρωκομμουνιστικό, άνοιξε ιδεολογικό μέτωπο μαζί του.
Όλη η περίοδος της πολιτικής προσφυγιάς των χιλιάδων μαχητών του ΔΣΕ, των χιλιάδων κομμουνιστών και του ίδιου του Κόμματος εκείνη την περίοδο είναι ιδιαίτερα διδακτική.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Ο αγώνας για τον επαναπατρισμό των αγωνιστών, που αναγκαστικά πήραν το δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς, συνδέονταν με τον αγώνα για τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων - των φυλακισμένων αγωνιστών που αρκετοί κρατούνταν για σχεδόν 20 χρόνια.
Η πάλη για τον έντιμο επαναπατρισμό χωρίς όρους και προϋποθέσεις, δηλαδή χωρίς δηλώσεις μεταμέλειας, χωρίς πολιτική υποχώρηση, τηρήθηκε συλλογικά από την πλειοψηφία των πολιτικών προσφύγων.
Από τη μεριά του το ελληνικό αστικό κράτος τήρησε αδιάλλακτη στάση απέναντι στους πολιτικούς πρόσφυγες με περιόδους χαλάρωσης αλλά και έντασης των φραγμών.
Χαρακτηριστικό είναι ότι αφαιρέθηκε ακόμα και η ελληνική ιθαγένεια από χιλιάδες πολιτικούς πρόσφυγες.
Σε χιλιάδες πρόσφυγες δεν επιτράπηκε ούτε η τουριστική επίσκεψη στην Ελλάδα.
Δεν επιτρεπόταν ούτε η ταφή στην πατρίδα.
Κάθε περίοδος στη δράση του Κόμματος έχει τις δικές της πρωτόγνωρες δυσκολίες και νέα κάθε φορά καθήκοντα.
Αμέσως μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ, το ΚΚΕ βρέθηκε με ένα μεγάλο μέρος των δυνάμεων του στην πολιτική προσφυγιά.
Ένα άλλο βρισκόταν στην Ελλάδα σε συνθήκες βαριάς παρανομίας.
Η επικοινωνία ανάμεσα σε αυτά τα δύο τμήματα, η καθοδήγηση δηλαδή του Κόμματος και του κινήματος γινόταν μέσω ασυρμάτων και πάνω απ’ όλα με τις παράνομες αποστολές στελεχών στην Ελλάδα.
Πρόκειται για μια ξεχωριστή ηρωική σελίδα από τη δράση του Κόμματος.
Κι ένα τρίτο τμήμα των δυνάμεων του Κόμματος, δηλαδή χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές, βρισκόταν στις φυλακές και τις εξορίες με τις εκτελέσεις κρατουμένων αγωνιστών να συνεχίζονται.
Σε αυτές τις συνθήκες η πιεστική ανάγκη για νόμιμη δράση του Κόμματος, για τη σωτηρία της ζωής χιλιάδων κρατουμένων, για την απελευθέρωσή τους, οδήγησε στην επεξεργασία -ήδη από το 1949- μιας θέσης που έφερνε λανθασμένα σε πρώτη προτεραιότητα την ανάγκη πραγματοποίησης μιας λεγόμενης εθνικής δημοκρατικής κυβέρνησης που θα έκανε πράξη την ελεύθερη λειτουργία του ίδιου του Κόμματος, την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων και τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων.
Όπως απέδειξαν και οι εξελίξεις το Κόμμα παρέμεινε εκτός νόμου από όλες τις αστικές κυβερνήσεις είτε αυτές ήταν "δεξιές" είτε "κεντρώες".
Δηλαδή είναι άλλο το αίτημα της πάλης που θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή της διεκδίκησης και με μεγαλύτερη ακόμα ένταση και επιτακτικότατα, με κινήσεις που να εκθέτουν τις αστικές κυβερνήσεις κάθε απόχρωσης και άλλο το πρόταγμα μιας κυβέρνησης, στο έδαφος του καπιταλισμού, ειδικού σκοπού, που θα έκανε πράξη τον εκδημοκρατισμό, την γενική αμνηστία, τον επαναπατρισμό κ.ά.
Αυτός ο κυβερνητικός στόχος πέρα από ανεδαφικός, υπέσκαπτε την προσπάθεια χάραξης επαναστατικής στρατηγικής από το ΚΚΕ.
Εδώ πρέπει να πούμε πως από όλη την περίοδο της πολιτικής προσφυγιάς του Κόμματος, εξάγονται συμπεράσματα και για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Με βασικό εκείνο, πως δεν είναι ζήτημα τυπικών κανόνων στις σχέσεις ανάμεσα στα κόμματα ή γενικά η αρχή το ένα να μην παρεμβαίνει στα εσωτερικά του άλλου εκφράζοντας ανάλογη γνώμη ή κριτική, αλλά το περιεχόμενο της όποιας διεθνούς παρέμβασης, εάν ενισχύει την υπόθεση για την οποία παλεύουμε, την επαναστατική στρατηγική ή την αποδυναμώνει.
Ανάλογη πείρα πλέον έχει κατακτήσει το ΚΚΕ και στο σήμερα.
Είναι και αυτό ένα μικρό δείγμα των σύνθετων συνθηκών και της πίεσης από τα ίδια τα πράγματα που ασκείται στην προσπάθεια του ΚΚΕ να χαράσσει γραμμή σε όλες τις συνθήκες.
Να κρίνει επιστημονικά - ταξικά την κατάσταση που κάθε φορά διαμορφώνεται.
Η μελέτη της ιστορίας του Κόμματος, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος έδωσε στο ΚΚΕ εφόδια για τη δημιουργία σύγχρονου προγράμματος και να χαράσσει ανάλογη γραμμή πάλης.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Τελικά ο επαναπατρισμός των πολιτικών προσφύγων ήρθε ως αποτέλεσμα των πολύχρονων αγώνων και έγινε πράξη μετά την ντε φάκτο νομιμοποίηση του Κόμματος το 1974, με την πτώση της επτάχρονης στρατιωτικής δικτατορίας.
Αλλά και πάλι τίποτα δεν χαρίστηκε.
Χρειάστηκε μια ολόκληρη περίοδος πάλης από τους πολιτικούς πρόσφυγες, πάλη στην οποία πρωτοστάτησε το ΚΚΕ.
Και αφορούσε τον ελεύθερο επαναπατρισμό στην πράξη.
Το να αρθούν όλα τα νομικά εμπόδια, αλλά και να στηριχτεί ουσιαστικά η ζωή των επαναπατρισθέντων πολιτικών προσφύγων, να δοθούν συντάξεις στους ηλικιωμένους.
Τίποτα δεν χαρίστηκε. Τα πάντα κατακτήθηκαν με αγώνες.
- Τιμάμε όλους και όλες που έπεσαν στα πεδία των μαχών, εκτελέστηκαν.
- Όσους βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν.
- Όσους και όσες βρέθηκαν στην αναγκαστική πολιτική προσφυγιά.
- Τα παιδιά και τα εγγόνια όλων αυτών που συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη για την αξιοπρέπεια, τη ζωή και το καλύτερο πανανθρώπινο μέλλον.
- Για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Ζήτω τα 100 χρόνια του ηρωικού μας Κόμματος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.