Κρί-ση. Και όλο μαζί: Καπιταλισμός

O Μάκης Παπαδόπουλος
 Για το χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης

 *
Κρίση χρέους, χρηματοπιστωτική, του μνημονίου, του διεφθαρμένου κράτους είναι  η οπορτουνιστική-αστική ερμηνεία που συσκοτίζει το χαρακτήρα της

Ο μεγάλος ένοχος είναι ο καπιταλισμός


*

Kατά τη διεξαγωγή του 2ου Σεμιναρίου στην

ΤΟΜΕΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ - ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΚΝΕ

Μια ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική συζήτηση με αφορμή τις ψευδεπίγραφες εξηγήσεις που προβάλλονται για την κρίση και εστιάζουν σε επιμέρους πλευρές της (όπως κρίση χρέους, χρηματοπιστωτική κρίση, πολιτικές των μνημονίων κ.ά.) πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο στο 2ο Σεμινάριο που συνδιοργάνωσαν η ΤΟ Καλλιτεχνών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και η Επιτροπή Φεστιβάλ του ΚΣ της ΚΝΕ. Θέμα του 2ου Σεμιναρίου ήταν «Ο χαρακτήρας της καπιταλιστικής κρίσης», με εισηγητή τον Μάκη Παπαδόπουλο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνο της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ. 

Η εκδήλωση έγινε στο πλαίσιο της πρόσκλησης για δημιουργία πρωτότυπου καλλιτεχνικού έργου, με τίτλο «Στους καιρούς των αποφάσεων και η Τέχνη πρέπει ν' αποφασίσει».

Ξεκινώντας την εισήγησή του ο Μάκης Παπαδόπουλος αναφέρθηκε συνοπτικά στο πλήθος των αστικών και οπορτουνιστικών ερμηνειών που συσκοτίζουν το χαρακτήρα της κρίσης, όπως, κρίση χρέους, χρηματοπιστωτική κρίση, κρίση που τάχα προκάλεσε η πολιτική της τρόικας και του μνημονίου ή το αναχρονιστικό διεφθαρμένο κράτος κ.λπ.

Στη συνέχεια επισήμανε ότι η ίδια η ιστορική εξέλιξη του καπιταλισμού αλλά και η πρόσφατη, συγχρονισμένη κρίση του 2009 στα ιμπεριαλιστικά κέντρα αναδεικνύουν ότι αλλού πρέπει να αναζητήσουμε την αιτία και τον πραγματικό ένοχο.

Η κρίση εκδηλώθηκε σε καπιταλιστικά κράτη με σημαντικές διαφορές στο ύψος του κρατικού χρέους, στη δημοσιονομική πολιτική, στο επίπεδο εκσυγχρονισμού και ισχύος του αστικού κράτους, εκδηλώθηκε στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία, στην ΕΕ.

Στη συνέχεια ο ομιλητής τόνισε:

«Ο μεγάλος ένοχος δεν είναι άλλος απ' το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, όπου σκοπός της παραγωγής δεν είναι οι κοινωνικές ανάγκες αλλά το ίδιο το κεφάλαιο και το κέρδος του.

Η πραγματική αιτία βρίσκεται στην όξυνση της αντίθεσης ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της.

Πρόκειται για κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, για βίαιη διακοπή της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου».

Χρησιμοποιώντας παραδείγματα από την πορεία κλάδων της ελληνικής βιομηχανίας, όπως η κλωστοϋφαντουργία, η βιομηχανία τροφίμων - ποτών και οι κατασκευές, ο ομιλητής

αναφέρθηκε στις αντιφάσεις του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, στην αναρχία και στην ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού, στο κυνήγι των καπιταλιστικών επιχειρήσεων για το πρόσθετο κέρδος που επιδρά τελικά στην τάση πτώσης του ποσοστού κέρδους.

Η όξυνση του συνόλου αυτών των αντιφάσεων οδηγεί στην περιοδική εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης.

Ο ομιλητής άσκησε κριτική στις λανθασμένες αντιλήψεις που προβάλλουν ότι η μεταβολή του ύψους των μισθών μπορεί να ματαιώσει την εκδήλωση της κρίσης, καθώς και σε εκείνες που εμφανίζουν τις τράπεζες ως εμπόδιο στην καπιταλιστική ανάπτυξη.

Αναφέρθηκε επίσης στην αλλαγή συσχετισμού μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων, που επιταχύνθηκε λόγω της ανισόμετρης εκδήλωσης της κρίσης, και στον αυξανόμενο κίνδυνο ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Αναφερόμενος στη συζήτηση για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση τόνισε:

«Στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο μια φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση, η κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής που την γεννούν, η κατάργηση της αναρχίας, της ζούγκλας της καπιταλιστικής παραγωγής.

Γι' αυτήν τη λύση, της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων και κάθε ιμπεριαλιστικής συμμαχίας που τη στηρίζει (ΕΕ - ΝΑΤΟ), παλεύει σταθερά το ΚΚΕ.

Μόνο έτσι μπορούν να απελευθερωθούν αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες και να κατανεμηθούν το εργατικό δυναμικό και τα μέσα παραγωγής με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία.

Για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις γι' αυτήν την ελπιδοφόρα προοπτική αγωνίζεται καθημερινά το ΚΚΕ, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη σφυρηλάτηση της λαϊκής συμμαχίας».

Κλείνοντας είπε:

«Στον προηγούμενο αιώνα η προσπάθεια ορισμένων λογοτεχνών, συγγραφέων για ουσιαστική κατανόηση των νόμων κίνησης της καπιταλιστικής οικονομίας αποτέλεσε το υπόβαθρο για τη δημιουργία σημαντικού ριζοσπαστικού καλλιτεχνικού έργου.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι "Η Αγία Ιωάννα των Σφαγείων" του Μπρεχτ, όπου μέσα απ' το παράδειγμα της αγοράς κρέατος αποκαλύπτονται οι νομοτέλειες και η βαρβαρότητα της καπιταλιστικής οικονομίας

Στο νέο αιώνα που διανύουμε, η δυνατότητα και η ευθύνη να συνεχιστεί η δημιουργία πρωτότυπου ριζοσπαστικού, επαναστατικού καλλιτεχνικού έργου, πέφτει και στις δικές σας πλάτες.

Το ΚΚΕ είναι δίπλα σας, στηρίζει κάθε σχετική πρωτοβουλία.

Μπείτε μπροστά, προχωρήστε με αυτοπεποίθηση και όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 27/3/2014