*
Αηδόνια και Μπαζούκας
Οξυμένη διαπάλη για τα συμφέροντα των μονοπωλίων των ΗΠΑ
Του Άρη Ευαγγελίδη
Μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ (Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την ιστοσελίδα «libre.gr»)
Καθώς έφτασε η μέρα διεξαγωγής των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ, τα δύο αστικά κόμματα, των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων, κλιμακώνουν την προεκλογική αντιπαράθεση, ενώ οι προβλέψεις δείχνουν ότι το αποτέλεσμα θα κριθεί στο νήμα.
Η αντιπαράθεση αυτή, πάντα στο πλαίσιο των συμφερόντων του αμερικανικού κεφαλαίου και των διαφόρων τμημάτων του, έχει στο επίκεντρο μια σειρά από ζητήματα, όπως η διαχείριση των πολεμικών συγκρούσεων σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή για λογαριασμό του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, η στρατηγική έναντι της Κίνας, η εμπορική/βιομηχανική πολιτική των ΗΠΑ, το μεταναστευτικό κ.ά. Βεβαίως, παίρνει χαρακτηριστικά αποπροσανατολιστικού καβγά, μπαίνουν στην προμετωπίδα ζητήματα όπως οι απόπειρες δολοφονίας του Τραμπ, σεξουαλικά σκάνδαλα, στρατεύονται celebrities, ενώ επεκτείνεται και σε αυτό που στις ΗΠΑ ονομάζεται «culture wars» (πολιτισμικοί πόλεμοι) δηλαδή, σχηματικά, τη διαπάλη ανάμεσα στο «woke» ρεύμα και τον συντηρητισμό.
Η ενδοαστική διαπάλη αποτυπώνεται ανάγλυφα και στους δωρητές των δύο υποψηφίων, δηλαδή το καθ' όλα νόμιμο λόμπινγκ και την προσπάθεια καθορισμού του αποτελέσματος από τα μονοπώλια. Ενδεικτικά: Η Κάμαλα Χάρις συγκεντρώνει δωρεές από «Microsoft», «Netflix», «Meta», μεγαλοκαπιταλιστές όπως οι Τζορτζ Σόρος και Μάικ Μπλούμπεργκ κ.ά., ενώ από την άλλη τον Τραμπ στηρίζουν ο Ιλον Μασκ, ο Ρούπερτ Μέρντοχ, ο Τιμ Μέλον (δισεκατομμυριούχος τραπεζίτης), η «Palantir Technologies», η «Johnson & Johnson» κ.ά.
Συνολικά είναι εκατοντάδες οι καπιταλιστές και τα μονοπώλια που δωρίζουν εκατομμύρια δολάρια στις προεκλογικές εκστρατείες του ενός ή του άλλου υποψηφίου ή ακόμα και των δύο... όπως κάνουν τα γεράκια της «Lockheed Martin», που εξασφαλίζουν τα συμβόλαια δισεκατομμυρίων για τους πολεμικούς εξοπλισμούς, όποιος και να βγει Πρόεδρος.
* * *
Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία για πάνω από 150 χρόνια (!), ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει τη συνέχεια της αντιδραστικής πολιτικής. Θύμα τους είναι καταρχάς ο αμερικανικός λαός, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας ή καταγωγής, του οποίου σήμερα δεκάδες εκατομμύρια βιώνουν εκτεταμένη φτώχεια, εκατομμύρια είναι άστεγοι, ενώ ακόμα περισσότεροι είναι παντελώς αποκλεισμένοι από τα πλήρως ιδιωτικοποιημένα συστήματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και Παιδείας.
Ταυτόχρονα, εκατομμύρια Αφροαμερικανοί και λατινοαμερικανικής καταγωγής εργαζόμενοι συνεχίζουν σήμερα να υφίστανται τον ρατσισμό, την αστυνομική βία και τις διακρίσεις. Θύμα, όμως, της ιμπεριαλιστικής πολιτικής και των δύο είναι και δεκάδες λαοί ανά τον κόσμο που έχουν υποστεί τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τις σφαγές, τα πραξικοπήματα, τους αποκλεισμούς και τις κυρώσεις που επιτάσσουν τα συμφέροντα των αμερικανικών μονοπωλίων.
Η διαπάλη και η πόλωση, που δεν αποκλείεται να πάρουν και πιο οξυμένες μορφές, εκφράζουν τα διαφορετικά συμφέροντα των τμημάτων του μεγάλου κεφαλαίου στις ΗΠΑ, διαφορετικές προτεραιότητες και διαφορετικές θέσεις για το ποιο μείγμα πολιτικής πρέπει να ακολουθήσει το αμερικανικό κράτος για να αντεπεξέλθει στις αλλαγές στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων, στον ανταγωνισμό με την Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Αυτό αποτυπώνεται π.χ. στην αντιπαράθεση Τραμπ - Κ. Χάρις για τη δασμολογική πολιτική των ΗΠΑ, για το ύψος των δασμών ενάντια στην Κίνα, για το ποιους κλάδους θα αφορά, για το αν χρειάζονται προστατευτικά μέτρα και ενάντια στα κράτη της ΕΕ κ.ο.κ, αμφότεροι με κριτήριο την κερδοφορία των αμερικανικών μονοπωλίων.
* * *
Αντίστοιχα, ο Τραμπ δεν έγινε «περιστέρι της ειρήνης» όταν δηλώνει πως θα τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία μέσα σε λίγες μέρες, ή ότι θα επαναξιολογήσει τον ρόλο του ΝΑΤΟ. Εκπροσωπεί τμήματα του κεφαλαίου και του βαθιού κατεστημένου των ΗΠΑ που υποστηρίζουν ότι πρέπει να επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση του στρατηγικού αντιπάλου που είναι η Κίνα (το λεγόμενο «pivot to the east» που ξεκίνησε επί Ομπάμα) και να διαρρήξουν το μέτωπο που διαμορφώνουν Ρωσία και Κίνα.
Από την άλλη, η Κ. Χάρις δηλώνει ότι θα συνεχίσει την πολιτική στήριξη του καθεστώτος Ζελένσκι στην Ουκρανία, σημειώνει πως δεν είναι αποδεκτό οποιοδήποτε σενάριο παραχώρησης εδαφών της Ουκρανίας στη Ρωσία και οποιαδήποτε δέσμευση μη ένταξης στο ΝΑΤΟ. Επιτίθεται στον Τραμπ με το επιχείρημα πως το σχέδιό του για την Ουκρανία ταυτίζεται με αυτό του Πούτιν. Την ίδια στιγμή, οι διαφορές των δύο υποψηφίων δεν τους εμποδίζουν να στηρίζουν τα εγκλήματα του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ ενάντια στους λαούς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου, να αναπαράγουν τα άθλια προσχήματα περί «δικαιώματος στην αυτοάμυνα» και να δεσμεύονται να συνεχίσουν την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική στήριξη του Ισραήλ.
Το δυστύχημα για τον αμερικανικό λαό είναι ότι το επαναστατικό εργατικό κίνημα βρίσκεται σε διάλυση, αποτέλεσμα του μακροχρόνιου ιδεολογικοπολιτικού εκφυλισμού. Βεβαίως, ακόμα και σήμερα αναπτύσσονται ελπιδοφόροι εργατικοί αγώνες που, υπό προϋποθέσεις, μπορούν να αποτελέσουν σπέρματα ταξικής πολιτικής χειραφέτησης ευρύτερων τμημάτων της εργατικής τάξης και του λαού των ΗΠΑ. Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να εκφράζει την αλληλεγγύη του στον αμερικανικό λαό και στους αγώνες του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.