Συριζαίικα (πλεον)άσματα για το κεφάλαιο - Και νερό στο όνομά του

«Ματωμένη» συμφωνία

Με συνοπτικές διαδικασίες, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έκλεισε το περασμένο Σάββατο την «τεχνική» συμφωνία για την τρίτη «αξιολόγηση» με τους «θεσμούς» της Ευρωζώνης. Από το «πακέτο» δεν θα μπορούσε να λείπει το προπαγανδιστικό περιτύλιγμα της κυβέρνησης, περί «αναίμακτης» τάχα συμφωνίας, που δίνει δείγματα γραφής για την «επόμενη μέρα», της λεγόμενης «δίκαιης ανάπτυξης».

Πρόκειται για ψέμα ολκής, που στόχο έχει να καλλιεργήσει προσμονές και προσδοκίες χωρίς αντίκρισμα για το λαό. Η «αναίμακτη» (κατά την κυβέρνηση) συμφωνία προβλέπει μεταξύ άλλων:

• Το περαιτέρω χτύπημα της συλλογικής οργάνωσης και δράσης, βάζοντας νέα εμπόδια στην απεργία,
• νέο τσεκούρι σε κοινωνικά επιδόματα,
• επανυπολογισμό προς τα κάτω των συντάξεων,
• ακόμα πιο αντιδραστική αλλαγή του νομικού πλαισίου για τους πλειστηριασμούς,
• πώληση μονάδων της ΔΕΗ ως ένα επιπλέον βήμα στην πορεία «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας κ.ά.

Επομένως, από κάθε άποψη, η συμφωνία προσθέτει έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των θυσιών που καλούνται να κάνουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα για να ανακάμψει το κεφάλαιο.

Η συμφωνία κυβέρνησης - ΕΚΤ - ESM προστίθεται σε όσα προβλέπουν το τρίτο μνημόνιο αλλά και το τέταρτο τον περασμένο Μάη,

• στο «τσεκούρι» σε αφορολόγητο και συντάξεις για το 2019 και το 2020,
• στα ματωμένα πλεονάσματα έως το 2060.

Αθροίζεται στην επέκταση του αντεργατικού οπλοστασίου που έχουν στα χέρια τους οι επιχειρηματίες, προκειμένου

• με τη γενίκευση της ευελιξίας,
• την απελευθέρωση των απολύσεων,
• το ξεχαρβάλωμα των Συλλογικών Συμβάσεων,
• συνολικά με την ένταση της εκμετάλλευσης,
• να θωρακίσουν την κερδοφορία τους και στη φάση της ανάκαμψης.

Η συμφωνία αποτελεί ταυτόχρονα «γέφυρα» για όσα έρχονται στη συνέχεια, με δεδομένο ότι ακολουθούν διαπραγματεύσεις

• για τη διευθέτηση του χρέους και τη «μετά μνημόνιο» εποχή, όπου αναλαμβάνουν ρόλο τα μνημόνια διαρκείας των αντιλαϊκών συνθηκών και των οδηγιών της ΕΕ.

Η πραγματικότητα αυτή δεν αλλάζει, όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις, με αλχημείες για τα οικογενειακά επιδόματα ή με ανακοινώσεις ότι οι εργαζόμενοι θα προηγούνται στην αποζημίωση από πτωχευμένες επιχειρήσεις, όταν το μόνο που κάνει είναι να τους πετάει ένα ξεροκόμματο και να τους ρίχνει «στην μπάντα» για λογαριασμό της εργοδοσίας.

Όλα αυτά ξεγυμνώνουν πλήρως την κυβερνητική απάτη της «αναίμακτης» για το λαό συμφωνίας, που αποτελεί «προάγγελο» για τις «καλύτερες μέρες» που θα δει τάχα ο λαός μετά το καλοκαίρι του 2018.

Η «επόμενη μέρα», άλλωστε, είναι αυτή που διαμορφώνουν συνολικά οι αντιλαϊκοί νόμοι, προηγούμενοι, σημερινοί και επόμενοι.

• Καπιταλιστική ανάπτυξη και ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών είναι ασυμβίβαστα.
• Η ανάκαμψη για λογαριασμό του κεφαλαίου σημαίνει περαιτέρω «σάρωμα» των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και, παράλληλα,
• Ενίσχυση των μηχανισμών ανακύκλωσης και διαχείρισης της φτώχειας που μεγαλώνει και μάλιστα μόνο στις πιο ακραίες μορφές της.

Η «αποκατάσταση της δημοσιονομικής βιωσιμότητας», για την οποία μιλά η κυβέρνηση, σημαίνει

• πλήρη διάλυση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης, με σύνδεση φορολογίας και ασφαλιστικών εισφορών,
• μειώσεις συντάξεων, φοροληστεία χωρίς τέλος,
• «διεύρυνση της φορολογικής βάσης» για τον ΕΝΦΙΑ κ.ο.κ.
• Η «διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας», ώστε οι τραπεζικοί όμιλοι απαλλαγμένοι από τα «βαρίδια» των «κόκκινων» δανείων να ανατροφοδοτήσουν το νέο γύρο καπιταλιστικής κερδοφορίας, σημαίνει μαζικούς πλειστηριασμούς λαϊκών σπιτιών, «σάρωμα» επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων.
• Τα μέτρα ενίσχυσης της «ανάπτυξης, ανταγωνιστικότητας και των επενδύσεων» είναι η κωδικοποίηση, παγίωση και επέκταση όλων των αντεργατικών ανατροπών.

Το «σύγχρονο κράτος και δημόσια διοίκηση» είναι αυτό

• των «fast track» διαδικασιών για τους επιχειρηματικούς ομίλους, των ιδιωτικοποιήσεων,
• των αυτόματων «κοφτών» για κοινωνικές παροχές,
• των «ανταποδοτικών» υπηρεσιών και υποδομών που σχεδιάζονται με βάση τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Η πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 14 Δεκέμβρη αποτελεί στις συνθήκες αυτές μια κρίσιμη μάχη:

• Τις μέρες που απομένουν, σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιά, να δυναμώσει η συζήτηση και η αποκάλυψη για το περιεχόμενο της νέας αντιλαϊκής συμφωνίας, να σπάσουν φόβος και αυταπάτες, να ενισχυθούν οι εστίες αντίστασης.

Πλάι στα υπόλοιπα μέτρα για την επιτυχία της,

• τα αιτήματα της απεργίας να γίνουν κτήμα χιλιάδων,
• να ανοίξει η συζήτηση για τη διέξοδο απ' αυτόν το φαύλο κύκλο, που βρίσκεται σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ - Η Άποψή μας, 5/12/2017