Μπάμπης Ζαφειράτος: Πάμπλο Νερούδα - Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε (πρώτη ελληνική έμμετρη μετάφραση) - Video με τη φωνή του ποιητή

Πάμπλο Νερούδα

Στον Φιντέλ Κάστρο

Από την ποιητική συλλογή

Επικό Τραγούδι (1960)

Πρώτη ελληνική έμμετρη μετάφραση

Μπάμπης Ζαφειράτος - Μποτίλια Στον Άνεμο

 

Δεύτερη μορφή σε 11σύλλαβο

ΧIΧ A Fidel Castro Pablo Neruda Fidel, Fidel, los pueblos te agradecen palabras en acción y hechos que cantan, por eso desde lejos te he traído una copa del vino de mi patria: es la sangre de un pueblo subterráneo que llega de la sombra a tu      garganta, son mineros que viven hace siglos sacando fuego de la tierra helada. Van debajo del mar por los carbones y cuando vuelven son como fantasmas: se acostumbraron a la noche eterna, les robaron la luz de la jornada y sin embargo aquí tienes la copa de tantos sufrimientos y distancias: la alegría del hombre encarcelado, poblado por tinieblas y esperanzas que adentro de la mina sabe cuando llegó la primavera y su fragancia porque sabe que el hombre está luchando hasta alcanzar la claridad más ancha. Y a Cuba ven los mineros      australes, los hijos solitarios de la pampa, los pastores del frío en Patagonia, los padres del estaño y de la plata, los que casándose con la cordillera sacan el cobre de Chuquicamata, los hombres de autobuses escondidos en poblaciones puras de nostalgia, las mujeres de campos y talleres, los niños que lloraron sus infancias: esta es la copa, tómala, Fidel. Está llena de tantas esperanzas que al beberla sabrás que tu victoria es como el viejo vino de mi patria: no lo hace un hombre sino muchos      hombres y no una uva sino muchas plantas: no es una gota sino muchos ríos: no un capitán sino muchas      batallas. Y están contigo porque representas todo el honor de nuestra lucha larga y si cayera Cuba caeríamos, y vendríamos para levantarla, y si florece con todas sus flores florecerá con nuestra propia savia. Y si se atreven a tocar la frente de Cuba por tus manos libertada encontrarán los puños de los      pueblos, sacaremos las armas enterradas: la sangre y el orgullo acudirán a defender a Cuba bienamada. Canción de Gesta Imprenta Nacional de Cuba 1960, p. 27.

ΧIΧ Στον Φιντέλ Κάστρο Πάμπλο Νερούδα Φιντέλ, Φιντέλ, όλοι οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε: τα λόγια σου είναι έργα τα έργα σου τραγούδια γι αυτό κι εγώ μια κούπα με κρασί σου φέρνω απ’ την πατρίδα μακριά: Κι είναι το αίμα ενός λαού μέσα στα έγκατα της γης μου που απ’ τα σκοτάδια στο λαρύγγι σου      θα στάξει, μεταλλωρύχοι είναι που ζούνε εδώ κι αιώνες κι από την παγωμένη γη βγάζουνε λάβα. Κάτω απ’ τη θάλασσα το κάρβουνο τραβάνε κι όταν γυρνάνε φαντασμάτων μοιάζουν ίσκιοι: γίνονται ένα με τα αιώνια σκοτάδια κι είναι της μέρας τους τα φώτα ληστεμένα, ωστόσο, να, ετούτη σου ’στειλαν την κούπα με αποχωρισμούς και βάσανα φτιαγμένη: μ’ εκείνο του φυλακισμένου το μεράκι που τον στοιχειώνουν τα σκοτάδια κι οι ελπίδες και μέσα απ’ τις στοές ξέρει καλά το πότε ήρθε η άνοιξη μαζί με το άρωμά της, γιατί το ξέρει πως ο άνθρωπος παλεύει ώσπου φτάσει ο καιρός να ξαστερώσει.  Στην Κούβα στρέφουνε το βλέμμα      οι μινεράδες από το νότο, τα έρημα παιδιά της πάμπας, και οι βοσκοί της παγερής Παταγονίας, οι πατεράδες μας στον τσίγκο και στο ασήμι κι οι παντρεμένοι με τη γη της κορδιλιέρας που το χαλκό τρυγάνε του Τσουκικαμάτα, μα κι οι ανθρώποι των λαθραίων λεωφορείων που κατοικούν στα αγνά τοπία της νοσταλγίας, γυναίκες απ’ τα εργαστήρια, απ’ τα χωράφια παιδιά που κλάψανε τα παιδικά τους χρόνια: Αυτή ’ναι η κούπα, πάρ’ τη κράτα τη, Φιντέλ. Είναι γεμάτη με του κόσμου τις ελπίδες που μόλις πιεις, τότε η νίκη σου θα ξέρεις σαν το παλιό κρασί του τόπου μου πως είναι: κι όχι ένας, όλος μου ο λαός το έχει      φτιάξει κι όχι ένα κλήμα μα απ’ όλα τα αμπέλια: κι όχι μια στάλα μα ατέλειωτα ποτάμια: κι όχι ένας καπιτάν μα σε χιλιάδες      μάχες.  Και δίπλα σου είναι γιατί εσύ μπορείς και δίνεις τιμή και στο μεγάλο αγώνα το δικό μας κι όλοι θα πέφταμε αν έπεφτε η Κούβα, θα ερχόμαστε να τη σηκώσουμε στα χέρια, κι άμα με όλα τα λουλούδια της ανθίσει από το νέκταρ της ζωής μας θα ανθίσει. Κι όποιος της Κούβας πάει έστω και μια τρίχα ν’ αγγίξει μέσα απ’ τα λυτρωτικά σου χέρια θα βρει μπροστά του τους λαούς με τις      γροθιές τους,  που θα σηκώσουνε τα όπλα τα θαμμένα: την περηφάνια και το αίμα τους θα δώσουν την Κούβα να υπερασπιστούν τη λατρεμένη. Επικό Τραγούδι Εθνικό Τυπογραφείο Κούβας 1960, σελ. 27. Μετάφραση, Μπάμπης Ζαφειράτος, 1-2 Δεκ. 2016.

Πάμπλο Νερούδα - Ρικάρδο Ελιέσερ Νεφταλί Ρέγιες Μπασοάλτο
(Pablo Neruda - Ricardo Eliécer Neftalí Reyes Basoalto)
Παράλ, Χιλή, 12 Ιουλίου 1904 - Σαντιάγο, Χιλή, 23 Σεπτεμβρίου 1973
Σχέδιο 1^ο από 2 του Νερούδα, Μπάμπης Ζαφειράτος, 23.XII.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

*

Περισσότερα

Φιντέλ (39)
Τσε (25)
Γκιγιέν Ν. (20)
Κούβα (113)

Νερούντα (11)
*
Πρώτη ελληνική έμμετρη μετάφραση
Μπάμπης Ζαφειράτος - Μποτίλια Στον Άνεμο

*
Ο Φιντέλ του Ντανιέλ Τσαβαρία
και

Όλα τα Πρόσωπα της Μποτίλιας

*