Μποτίλια Στον Άνεμο

Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα. Καλή στεριά, συνταξιδιώτες... Ή καλή θάλασσα.

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

Φιντέλ: Ούτε πλατεία, ούτε κτήριο, ούτε μνημείο με το όνομά του... Μόνο η Ιστορία δεν μπορεί να κάνει αλλιώς

Πηγή: ragdollou812.deviantart.com

Η τελευταία επιθυμία του Φιντέλ: Τίποτα στην Κούβα δεν θα φέρει το όνομά του

Πηγή: Prensa Rebelde / cubainformacion.tv

Του Federico Beltrán

Εκπληρώνοντας μια εκφρασμένη επιθυμία του πρώην προέδρου της Κούβας Φιντέλ Κάστρο Ρους, μετά το θάνατό του κανένα σχολείο, νοσοκομείο ή δημόσιο κτήριο δεν θα φέρει το όνομά του, όπως ανακοίνωσε ο Ραούλ Κάστρο στην τελετή που έγινε στο Σαντιάγο της Κούβας. Επίσης, δεν θα αναγερθούν ούτε μνημεία προς τιμήν του Φιντέλ.

Ο Φιντέλ Κάστρο είχε κάνει σχετικές αναφορές σε πολλές περιστάσεις: ότι δεν ήθελε μετά το θάνατό του η μορφή του να γίνει αντικείμενο προσωπολατρίας.

Ήδη στο βιβλίο «Εκατό Ώρες με το Φιντέλ», στην ερώτηση του γάλλου δημοσιογράφου Ιγνάσιο Ραμονέ, αν τον ενοχλούσε η λατρεία προς το πρόσωπό του, ο Φιντέλ απάντησε: (*)

«Ακούστε, θα σας πω το εξής: εγώ, αντίθετα με αυτό που ορισμένοι σκέφτονται, δεν εμφανίζομαι πολύ δημόσια. Δεν συνηθίζω να βγαίνω στις ειδήσεις της τηλεόρασης κάθε μέρα, και μπορεί να περάσουν μέχρι και δεκαπέντε μέρες χωρίς να εμφανιστώ στις εφημερίδες.

[…] Εδώ δεν φετιχοποιείται η είδηση σχετικά με τον αρχηγό του Κράτους, τίποτα τέτοιο. Γράφεται με αρκετά φυσικό τρόπο. Θα έλεγα ότι τα μέσα μιλάνε για μένα με σεβασμό, αλλά με οικειότητα. Κανείς δε με βλέπει σαν μορφή ανεβασμένη στον Όλυμπο.

[…] Από φυσικού, είμαι εχθρικός σε όλα όσα μπορεί να φανούν λατρεία σε ένα πρόσωπο, και μπορείτε κι εσείς να επιβεβαιώσετε, ότι σ’ αυτή τη χώρα δεν υπάρχει ούτε ένα σχολείο, εργοστάσιο, νοσοκομείο ή κτίριο που να φέρει το όνομά μου. Ούτε υπάρχουν αγάλματα, ούτε στην πράξη πορτρέτα δικά μου. Εδώ δεν έχουμε επίσημα πορτρέτα. Είναι πιθανό, σε ένα γραφείο, κάποιος να έχει βάλει μια φωτογραφεία μου, αλλά είναι μια προσωπική πρωτοβουλία και σε καμιά περίπτωση αυτή η φωτογραφία δεν είναι επίσημο πορτρέτο. Εδώ κανένας οργανισμός του κράτους δεν ξοδεύει χρήματα και δεν χάνει χρόνο φτιάχνοντας και μοιράζοντας επίσημες δικές μου φωτογραφίες ή κανενός άλλου ηγέτη. Αυτό, στη χώρα μας, δεν υπάρχει.

[…] Έχω πολλές συγκρούσεις με τους ανθρώπους μου γιατί όλο αυτό δεν μου αρέσει. Γιατί εμένα, ευτυχώς, ο κόσμος με φωνάζει Φιντέλ, και είμαι ο πρώτος που ενθαρρύνει το κριτικό πνεύμα. Αυτοί που με γνωρίζουν και γνωρίζουν τις ομιλίες μου και τις ιδέες μου, ξέρουν ότι είμαι πολύ κριτικός, πολύ αυτοκριτικός με αυτό, και ότι έχω πολεμήσει με αδιαλλαξία κάθε εκδήλωση προσωπολατρίας ή θεοποίησης».

(*) Το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά με τον τίτλο «Εκατό ώρες με το Φιντέλ - Βιογραφία σε δύο φωνές» από τις εκδόσεις Πατάκη (2007). Το απόσπασμα που παρατίθεται έχει μεταφραστεί από το ισπανικό πρωτότυπο.