Μποτίλια Στον Άνεμο

Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα. Καλή στεριά, συνταξιδιώτες... Ή καλή θάλασσα.

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Το μαύρο γάλα της ΑΥΓΗΣ κι ο Θανασάκης

Mαύρο γάλα της αυγής σε πίνουμε τ’ απόγευμα

Σε πίνουμε μεσημέρι και πρωί σε πίνουμε τη νύχτα

Πίνουμε και πίνουμε
Σκάβουμ’ έναν τάφο στους άνεμους εκεί δεν είναι στριμωχτά

Πάουλ Τσελάν, Φούγκα Θανάτου

Ο χορτάτος θείος Θ. Κ.

Θα μπορούσε κάποιος να κλείσει την εφημερίδα και να μη δώσει σημασία.

Να σκεφθεί ότι εκεί στην «Αυγή», την «εφημερίδα της αριστεράς», όπως ισχυρίζεται, υπάρχει κάποιος τύπος που κοιμάται και ξυπνάει βλέποντας στον ύπνο του τον Στάλιν.

Ένας ακόμα γραφικός, που βγάζει τα εσώψυχά του κάνοντας ασκήσεις στο χαρτί με την αισώπεια γλώσσα του.

Όμως, ο μύθος που σερβίρει ο Θ. Καρτερός, με τον «Γιαννάκη που λιποθύμησε από την πείνα, αλλάμια κακιά κυρία Κανέλλη εμποδίζει τους γονείς να στυλώσουν στα πόδια του τοπαιδί, με ένα ποτήρι γάλα...» ξεπερνά τα όρια.

Όχι γιατί χρεώνει στο ΚΚΕ την ευθύνη για την πείνα και την εξαθλίωση από την οποία δοκιμάζεται ένα σημαντικό μέρος του λαού μας. Αυτό είναι το λιγότερο και αναμενόμενο από τον συγκεκριμένο αρθρογράφο.

Ο Θ. Κ. κάνει κάτι πολύ χειρότερο. Ζητάει από τον κόσμο αυτό που σήμερα απαιτεί η κυρίαρχη λογική. «Μάθε να ζεις με τα ψίχουλα». «Να είσαι ευχαριστημένος, Γιαννάκη, που έχεις ένα ποτήρι γάλα»!

***

Ο τσάμπα Champion της λάσπης

Ως άλλος Μωυσής, που κατέβηκε από το όρος Σινά με τη ρομφαία του θεϊκού λόγου, νουθετεί το λαό του:

«"Δος ημίν σήμερον"! Και για αύριο; Αύριο έχει ο Θεός ή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αν προτιμάτε. Κλείστε τα αυτιά σας σε αυτούς που ενσπείρουν "καινά δαιμόνια".

Που βάζουν τον Γιαννάκη, αντί να του δώσουν ένα ποτήρι γάλα, να διαβάζει εφημερίδες και να αναρωτιέται. Μα γιατί με τόσα κουτιά γάλα στα ράφια του σούπερ μάρκετ της γειτονιάς, εγώ δεν έχω να πιω ούτε ένα ποτήρι, για να μη λιποθυμώ από την εξάντληση; Δεν είναι η ώρα, Γιαννάκη, για τέτοιες ερωτήσεις. Τώρα είναι η ώρα να σκεφθούμε πώς θα στομώσουμε την πείνα μας. Μη δίνεις σημασία σε αυτά που λένε οι κουκουέδες. Κοιτάξτε να μπαλώσουμε τη φτώχεια μας όπως όπως.

Εντάξει, ο μπαμπάς σου δεν έχει δουλειά. Η μαμά σου άρρωστη, κλινήρης, δεν έχει να αγοράσει τα φάρμακά της. Ούτε μπορεί να πάει στο νοσοκομείο, γιατί είναι ανασφάλιστη.

Όμως, Γιαννάκη, σ' αυτή τη ζωή δεν μπορείς να τα 'χεις όλα. Πιες το γάλα σου να πάρεις δυνάμεις, να σηκωθείς, να πας στο σχολείο αύριο. Και μη διαμαρτύρεσαι γιατί το παντελόνι σου έχει φθαρεί και ο μπαμπάς, άνεργος, δεν έχει λεφτά για να σου αγοράσει άλλο.

Μην αφήσεις, Γιαννάκη, τους κουκουέδες να σε "εκβαρβαρίσουν". Τώρα είναι ώρα για πολιτισμένα πράγματα. Προσγειωμένα.

Μη ζητάς τον "ουρανό με τ' άστρα". Αυτοί που σου λένε να διαβάσεις τις εφημερίδες και να ρωτάς είναι "αιθεροβάμονες".

Δεν χρειάζεται να μάθεις τι φταίει για την πείνα σου. Ούτε ποια τάξη είναι αυτή που κλέβει το ψωμί από το τραπέζι σας.

Τώρα είναι η ώρα του "ψήφιζε και μη ερεύνα". Και αν μάλιστα μαζί με τον μπαμπά σου, που λες ότι είναι ΣΥΡΙΖΑ, κάνετε στις επόμενες εκλογές το καθήκον σας, ε, τότε, μπορεί ο μπαμπάς να μη βρει δουλειά, εσύ Γιαννάκη να μη γίνεις αυτό που ονειρεύεσαι, αλλά, ρε μπαγάσα, στο εγγυώμαι: Ένα ποτήρι γάλα θα το έχεις κάθε πρωί! Αυτά είχα να σου πω, Γιαννάκη.

Ο χορτάτος θείος σου Θ. Κ.».

Γ. Ζαχ.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 15/10/2014