Φασισμός και
καπιταλισμός
Μια διακήρυξη
ενάντια στο φασισμό δεν μπορεί να έχει ίχνος ειλικρίνειας, όταν μένουν ανέπαφες
οι κοινωνικές καταστάσεις, που τον παράγουν σαν φυσική αναγκαιότητα.
Όποιος δε θέλει να
εγκαταλείψει την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όχι μονάχα δε θ'
απαλλαγεί από το φασισμό, αλλά θα τον χρειάζεται.
Φυσικά,
ξέρω, ότι μερικές λέξεις, όπως ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, δεν
ακούγονται ωραία, είναι ελάχιστα ρομαντικές και καθόλου ποιητικές.
Αλλά κανένας
μας δε σκέπτεται να τις χρησιμοποιεί για την ομορφιά τους. Είναι μόνο
απαραίτητες.
Δηλαδή, χρειάζεται να πούμε αυτό που λένε αυτές οι λέξεις.
Κι όταν
βρεθεί κανείς μπροστά στο δίλημμα, αν πρέπει να χρησιμοποιεί τόσο άσχημες,
ξερές και δογματικές λέξεις και να μιλάει για πράγματα τόσο μηδαμινά, όπως η
εξασφάλιση των απαραίτητων μέσων συντήρησης και η δυνατότητα να τρώει κανείς
μέχρι να χορτάσει, ή αν πρέπει ν' αφήσει το φασισμό να νικήσει, θα πρέπει να
κηρυχτεί υπέρ αυτών των λέξεων.
Αλλά
για να μπει ο καπιταλισμός στον αγώνα ζωής και θανάτου με το προλεταριάτο,
πρέπει να απαλλαγεί από όλους τους δισταγμούς του και να πετάξει μια-μια στη
θάλασσα όλες τις δικές του έννοιες για ελευθερία, δικαιοσύνη, προσωπικότητα του
ατόμου, ακόμα και συναγωνισμό.
Ετσι μια άλλοτε μεγάλη και επαναστατική
ιδεολογία εμφανίζεται τώρα στον τελικό της αγώνα με την πιο ταπεινή μορφή
κοινής απάτης, με τον πιο αναιδή τρόπο εξαγοράς συνειδήσεων, με την πιο κτηνώδη
θρασυδειλία, ακριβώς με φασιστική μορφή.
Και ο αστός δεν εγκαταλείπει το πεδίο
της μάχης προτού πάρει την πιο βορβορώδη όψη του.
___________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.