Μπάμπης Ζαφειράτος: Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (26.4.1564 – 23.4.1616), Σαιξπύρινος Έρωτας – 3 σονέτα (18, 57, 97)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

William Shakespeare

[26 Απριλίου 1564 – 23 Απριλίου (ή 3 Μαΐου) 1616]

3 Σονέτα: 18, 57, 97

Μετάφραση

Μπάμπης Ζαφειράτος / Μποτίλια Στον Άνεμο

Πρώτη δημοσίευση το 57 στην Κατιούσα, 26/4/2023

Τα άλλα δύο ξανακοιταγμένα από Μποτίλια: Το 18 εδώ και το 97 από 11σύλλαβο εδώ

 

 

Σονέτο XVIII (18)

[Και πώς ν’ αντέξει μέρα θερινή μπροστά σου;]

 

Και πώς ν’ αντέξει μέρα θερινή μπροστά σου;
Πιότερ’ η θέρμη σου κι η ομορφιά η αιθέρια:
Σκληροί άνεμοι σκορπούν στο Μάη τον έρωτά σου
Και φεύγουν βιαστικά για μας τα καλοκαίρια.

Φορές του ήλιου ο καυτός ο δίσκος λάμπει
Κι άλλοτε η χρυσή του η όψη σκοτεινιάζει·
Κι ό,τι ωραίο σβήνει κάποτε στα θάμπη
Είτε απ’ την τύχη ή κι απ’ τη φύση που το αλλάζει·

Μα το αιώνιο θέρος σου δεν θα περάσει
Κι ούτε ποτέ θα ξεθωριάσει η ομορφιά σου·
Κι ο χάρος δεν θα καυχηθεί πως θα σε σκιάσει,
Μες στο σονέτο μου το αιώνιο πέρασμά σου:

          Όσο οι άνθρωποι ανασαίνουν και θωρούνε
          Θα ζεις για πάντα εδώ που οι στίχοι μου θα ζούνε.

 

Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 2 Μάη 2016
(Ξανακοιταγμένο, 24 Απρίλη 2023)

 

SONETT XVIII

Shall I compare thee to a summer's day?
Thou art more lovely and more temperate:
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date:

Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimm'd;
And every fair from fair sometime declines,
By chance or nature's changing course untrimm'd;

But thy eternal summer shall not fade
Nor lose possession of that fair thou owest;
Nor shall Death brag thou wander'st in his shade,
When in eternal lines to time thou growest:

So long as men can breathe or eyes can see,
So long lives this and this gives life to thee.

 

 

Σονέτο LVII (57)

[Τόσο ανόητα στον έρωτα θητεύεις]

 

Κι αφού είμαι σκλάβος σου, τι άλλο με κρατάει
Πέρα απ’ τους πόθους σου απάνω μου να σβήσεις
Χρόνος πολύτιμος για μένα δεν περνάει,
Δεν κάνω τίποτα ώσπου εσύ να το ζητήσεις.

Και δεν τολμάω να κατακρίνω το ρολόι
Που ώρες ατέλειωτες οι δείχτες του γυρνάνε,
Ή το πικρό του χωρισμού μου μοιρολόι
Όταν τα αντίο τον υπηρέτη σου πονάνε.

Ούτε στη ζήλια μου επιτρέπω να ρωτήσει
Πού να ’σαι ή τι να κάνεις· και θλιμμένος,
Σκλάβος σου εγώ, με δίχως σκέψη σ’ έχω αφήσει,
Μου αρκεί να είσαι όπου κι αν είσαι ευτυχισμένος.

          Τόσο ανόητα στον έρωτα θητεύεις,
          Που ό,τι κακό σού κάνει ο άλλος τον λατρεύεις.

 

Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 25 Απρίλη 2023

SΟΝΕΤΤ LVII

Being your slave what should I do but tend
Upon the hours, and times of your desire?
I have no precious time at all to spend;
Nor services to do, till you require.

Nor dare I chide the world without end hour,
Whilst I, my sovereign, watch the clock for you,
Nor think the bitterness of absence sour,
When you have bid your servant once adieu;

Nor dare I question with my jealous thought
Where you may be, or your affairs suppose,
But, like a sad slave, stay and think of nought
Save, where you are, how happy you make those.

So true a fool is love, that in your will,
Though you do anything, he thinks no ill.

 

Σονέτο XCVII (97)

[Σάμπως πεντάρφανο παιδί μέσα στη μπόρα]

 

Πόσος χειμώνας μακριά σου κι είναι άδεια,
Λειψή η ζωή μου κι η χαρά έχει πετάξει!
Αχ, πόση παγωνιά έχω νιώσει και σκοτάδια
Πόσος Δεκέμβρης έχει μέσα μου σταλάξει!

Κι ως έφυγες, το καλοκαίρι απουσιάζει·
Του φθινοπώρου όμως σφύζει η πλούσια φύτρα,
Φορτίο απρόκλητο στο σώμα μου οργιάζει,
Σαν τη ζωή που τη γεννάει μιας χήρας μήτρα:

Ωστόσο, τόση αφθονία είναι για μένα
Σάμπως πεντάρφανο παιδί μέσα στη μπόρα·
Το καλοκαίρι περιμένει μόνο εσένα,
Μα λείπεις πια και τα πουλιά σωπαίνουν τώρα.

          Ή αν κελαηδάνε είναι άκεφα, κλαμένα,
          Τα φύλλα ωχρά κι απ’ το χειμώνα φοβισμένα.

 

Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 24 Απρίλη 2023
[Α’ γραφή (11σύλλαβη) 30 Απρίλη 2016]

 

SΟΝΕΤΤ XCVII

How like a winter hath my absence been
From thee, the pleasure of the fleeting year!
What freezings have I felt, what dark days seen!
What old December's bareness everywhere!

And yet this time removed was summer's time;
The teeming autumn, big with rich increase,
Bearing the wanton burden of the prime,
Like widow'd wombs after their lords' decease:

Yet this abundant issue seemed to me
But hope of orphans, and unfathered fruit;
For summer and his pleasures wait on thee,
And, thou away, the very birds are mute:

Or, if they sing, 'tis with so dull a cheer,
That leaves look pale, dreading the winter's near.

Κεντρική εικόνα: Τρία από τα πιο φημισμένα πορτρέτα του Σαίξπηρ. Το πορτρέτο του Cobbe (1610), το πορτρέτο του Chandos (αρχές του 1600) και το πορτρέτο του Droeshout (1622). (Πηγή: wikipedia).

 

 Βλέπε επίσης:

ΜπάμπηςΖαφειράτος: Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (26.4.1564 – 3.5.1616), Πόθος σαιξπύρινος - 3σονέτα