Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: Πόσος χειμώνας! (Σονέτο 97)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (William Shakespeare)
Ηνωμένο Βασίλειο, Στράτφορντ-απόν-Έιβον, Απρίλιος 1564 - 23 Απριλίου (ή 3 Μαΐου) 1616
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 30.ΙV.2016 (Μολύβι, 29 χ 21 εκ.)

ΣONETO  97

Πόσος χειμώνας ήρθε ξάφνου, κι άδεια
Η χαρά μου μακριά σου έχει πετάξει!
Τι παγωνιά έχω νιώσει και σκοτάδια
Πόσος Δεκέμβρης μέσα μου έχει στάξει!

Αχ πώς το καλοκαίρι απουσιάζει·
Και του φθινόπωρου η πλούσια φύτρα
Ώριμη φορτωμένη οργιάζει
Σάμπως η γέννα από μιας χήρας μήτρα:

Μα, τόση αφθονία είναι για μένα
Ανέλπιδο ορφανό κι άκοπη οπώρα
Αφού το θέρος περιμένει εσένα,
Μα λείπεις, τα πουλιά σωπαίνουν τώρα.

Κι αν κελαηδούν είν’ άκεφα, κλαμένα
Τα φύλλα ωχρά, απ’ τη χειμωνιά σκιαγμένα. 

                                  Μτφρ.: Μπ. Ζ., 30 Απρίλη 2016
 

SΟΝΕΤΤ XCVII


How like a winter hath my absence been
From thee, the pleasure of the fleeting year!
What freezings have I felt, what dark days seen!
What old December's bareness everywhere!

And yet this time removed was summer's time;
The teeming autumn, big with rich increase,
Bearing the wanton burden of the prime,
Like widow'd wombs after their lords' decease:

Yet this abundant issue seemed to me
But hope of orphans, and unfathered fruit;
For summer and his pleasures wait on thee,
And, thou away, the very birds are mute:

Or, if they sing, 'tis with so dull a cheer,
That leaves look pale, dreading the winter's near.

Ένα ακόμη σονέτο:
Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: Πώς δίπλα σου ν’ αντέξει καλοκαίρι;

Σαίξπηρ (4)

 Σονέτο (6)

Μποτίλια Στον Άνεμο: Πρόσωπα