Οι πρώτες 100 μέρες του ΣΥΡΙΖΑ, η αποστασία του ΠΑΣΟΚ, και η σύμπλευσή τους για την επιδείνωση της ζωής μας

Οι πρώτες 100 μέρες...

Εδώ και δεκαετίες, ένα από τα αγαπημένα θέματα των επίδοξων διαδόχων της αστικής διακυβέρνησης είναι η παρουσίαση του προγράμματος των πρώτων 100 ημερών.

Τι θα κάνει, δηλαδή, η νέα κυβέρνηση και ο νέος πρωθυπουργός μέσα σε αυτό το διάστημα.

Ποιος δε θυμάται τις πρώτες 100 μέρες του Καραμανλή το 2004, όταν διεκδικούσε η ΝΔ τη διακυβέρνηση;

Η τις πρώτες 100 μέρες του Γ. Α. Παπανδρέου το 2009;

Σήμερα, ακριβώς όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια, διαβάζουμε και ακούμε για τις πρώτες 100 μέρες του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλ. Τσίπρα.

Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Κυρίως όταν οι πρωταγωνιστές έχουν πολλά κοινά...

Τα περί αποστασίας...

• «Αν θα έπρεπε κανείς να μιλήσει για κάποιον ο οποίος είναι αποστάτης είναι ο Ευ. Βενιζέλος πρώτα απ' όλα απέναντι και στις ιδρυτικές αρχές του κόμματος του οποίου προΐσταται, αλλά θα έλεγα και στα όσα έχει υποστηρίξει πολύ πρόσφατα ως πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες έστω εκλογές».

Το ευφυολόγημα που επεξεργάστηκε το προπαγανδιστικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ κρίθηκε ως πολύ επιτυχημένο και μετά τον Π. Σκουρλέτη «στο Κόκκινο» το επανέλαβε ο Δ. Στρατούλης στο ΜΕΓΚΑ δηλώνοντας:

• «Οσον αφορά τη λεγόμενη αποστασία, αυτά είναι βαρείς χαρακτηρισμοί που λέγονται για τον ΣΥΡΙΖΑ από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Καταρχάς, το ίδιο το ΠΑΣΟΚ έχει αποστατήσει από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του. Προεκλογικά μιλούσε για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, απαγκίστρωση από το μνημόνιο και μη λήψη νέων μέτρων και τώρα κάνει τα αντίθετα».

Και η στρατηγική σύμπλευση

Από πού... αποστάτησε όμως το ΠΑΣΟΚ;

Κόμμα που εκπροσωπεί το κεφάλαιο ήταν και τέτοιο παραμένει και ως τέτοιο δε θα μπορούσε να εφαρμόσει φιλολαϊκά μέτρα.

Χώρια που όσα του «υπενθυμίζει» ο ΣΥΡΙΖΑ, επικρίνοντάς το ότι τα εγκατέλειψε, δεσμεύσεις που σήμερα κοσμούν τη δική του ατζέντα, και πάλι δεν αφορούν σε ανακούφιση της ζωής του λαού.

Για τις ανάγκες της αστικής τάξης και επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου μπορεί να γίνει και απαγκίστρωση μπορεί να υπάρξει και αντικατάστασή του από ένα άλλο που δε θα ονομάζεται μνημόνιο.

Στο πλαίσιο, όμως, της εξουσίας της και της λυκοσυμμαχίας της ένα δε θα υπάρξει: αναστροφή της πορείας ραγδαίας επιδείνωσης της ζωής του λαού. Αυτή είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 21/11/2013