«Η πρόταση του ΚΚΕ για το δημοψήφισμα δεν αθροίζεται με καμία πρόταση των άλλων κομμάτων, ιδιαίτερα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής, που την ψήφισαν στη Βουλή. Ο λαός πρέπει να επιλέξει το ψηφοδέλτιο που προτείνει το ΚΚΕ».
«Πρέπει άμεσα να λυθεί ως εξής το ζήτημα: Οι προτάσεις του ΚΚΕ είναι να έχει δυνατότητα ο κάθε εργαζόμενος, ο ελληνικός λαός να κάνει ανάληψη όλου του μισθού, ολόκληρης της σύνταξης, ολόκληρου του επιδόματος ανεργίας. Να μπορούν οι μικροκαταθέτες να κάνουν αναλήψεις ποσών που χρειάζονται για τις ανάγκες τους, να παγώσουν αυτό το διάστημα όλες οι δόσεις, τα χρέη προς τις εφορίες, προς τις τράπεζες, ιδιαίτερα οι λογαριασμοί για φως, νερό, τηλέφωνο. Να μπορούν οι εργαζόμενοι, ο λαός, οι συνταξιούχοι να μετακινούνται δωρεάν απ’ όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, να καταργηθούν τα διόδια και βεβαίως να μην υπάρχει καμιά συμμετοχή σε ιατρικές εξετάσεις και για την αγορά φαρμάκων, να μην πληρώνει τίποτε ο εργαζόμενος αυτές τις ημέρες. Κι αν θέλετε η μόνη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που θα είχε κάποιο νόημα αυτή τη στιγμή -αφού η κυβέρνηση τις επιλέγει πάρα πολύ αυτόν τον καιρό- είναι να περάσει με ΠΝΠ όλα αυτά τα μέτρα εδώ και τώρα».
 |
| Αιμίλιος Βεάκης (Πειραιάς, 13 Δεκεμβρίου 1884 – Αθήνα, 29 Ιουνίου 1951) Δωροθέα Άγγερμαν (Άγγερμαν, Εθνικό Θέατρο, 1940) |
Αιμίλιε Βεάκη, τριάντα χρόνια, τριάντα χρόνια,κι η φωνή σου ποτέ δεν εσώπασε. Τις νύχτες,όταν κλείνουν οι αυλαίες των θεάτρων, όταν σβήνουν τα φώτα της πόλης,όταν ένα μοναχικό αττικό φεγγάρι πιάνει τα χάλκινα χέρια των ρόπτρωνχωρίς να τα χτυπάει, κι οι τροχονόμοι αποσύρονται πίσω απ’ τη σκιά τους,και τα μεγάλα καράβια του Πειραιά στέκουν περίσκεπτα μπρός στο κλειστό ξυλάδικο του θειου σου,κι ο Βολονάκης ο ζωγράφος μένει ακόμη ορθός με το ’να τρύπιο του παπούτσι στο χέριμπροστά στον πάγκο του υπαίθριου μπαλωματή, ω Αιμίλιε Βεάκηπώς η φωνή σου ανοίγει πάνω απ’ τα κατάρτια, πάνω απ’ τα φουγάρα των εργοστασίων,μιαν άλλη διάσταση διαύγειας, μιαν άλλη ιαχή απ’ τα στόματα των αγαλμάτων,από τούς πίνακες του Ιακωβίδη και του Γκύζη, έναν άλλο διθύραμβοαπ’ την καρδιά του ελληνικού λαού που πάσχει, μάχεται, υπομένει και σφίγγει τα δόντια.
