Παφίλης: Η μικρή ΔΕΗ μιας μεγάλης διαδικασίας (AUDIO) – Καραθανασόπουλος στη Βουλή: Αλήθεια, στον καπιταλισμό υπάρχει κοινωνικό αγαθό; Από πότε; – ΚΚΕ: Η Μικρή ΔΕΗ δεν είναι κεραυνός εν αιθρία – Κουτσούμπας σε Τσίπρα: Δημοψήφισμα για όλο το κοινοτικό πλαίσιο που αφορά την απελευθέρωση της Ενέργειας

Συνέντευξη του Θ. Παφίλη στον «Αθήνα 9.84» για τη ΔΕΗ (AUDIO)

Δημοσίευση: Παρ, 04/07/2014 - 11:33

Ακούστε την παρέμβαση του Θανάση Παφίλη, μέλος της ΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ στο ραδιόφωνο «Αθήνα 9.84».

902

Τηλεφωνική επικοινωνία του Δημήτρη Κουτσούμπα με τον Αλέξη Τσίπρα

Δημοσίευση: Πέμ, 03/07/2014 - 14:48

ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, τόνισε ότι

Το ΚΚΕ είναι κατηγορηματικά αντίθετο με τη διενέργεια δημοψηφίσματος αποκλειστικά με το περιεχόμενο που θέτει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αντίθετα, το ΚΚΕ υποστηρίζει ως βασικό περιεχόμενο τόσο του δημοψηφίσματος όσο και της πάλης του λαϊκού κινήματος την κατάργηση όλων των νόμων που έχουν ψηφιστεί σύμφωνα με το κοινοτικό πλαίσιο για την απελευθέρωση της Ενέργειας και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, συμπεριλαμβανομένου και αυτού για τη «μικρή ΔΕΗ».

902

ΚΚΕ: Ανακοίνωση για την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ

Δημοσίευση: Πέμ, 03/07/2014 - 08:51
Τελευταία Ενημέρωση: Πέμ, 03/07/2014 - 14:27

Σε ανακοίνωση, για την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Η πώληση της "μικρής ΔΕΗ" και η ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ που φέρνει το κυβερνητικό νομοσχέδιο, θα συνοδευτεί με νέες μεγάλες αυξήσεις στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων και των μισθών στον κλάδο, ακριβότερη άρδευση για τμήμα των αγροτών.

Το νομοσχέδιο προβλέπει την απόσπαση απ' τη ΔΕΗ μιας ομάδας σταθμών παραγωγής κάθε τύπου, που συνιστούν σημαντικό τμήμα της παραγωγικής βάσης της ΔΕΗ και τη δημιουργία μιας νέας εταιρείας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, που αποκαλείται "μικρή ΔΕΗ" και στη συνέχεια την πώληση αυτής. Δηλαδή, αφορά λιγνιτικούς σταθμούς και λιγνιτωρυχεία, σταθμούς με φυσικό αέριο και υδροηλεκτρικά εργοστάσια που εμπλέκονται και στη γενικότερη διαχείριση των υδάτων.

Αυτή η εξέλιξη δεν είναι "κεραυνός εν αιθρία", όπως προσπαθούν να την εμφανίσουν. Αποτελεί τον τελευταίο κρίκο μιας αλυσίδας βημάτων ιδιωτικοποίησης, που πραγματοποιήθηκαν την τελευταία 20ετία, ξεκινώντας από τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ στα μέσα του '90, για να φτάσουμε στο διαχωρισμό των δικτύων απ' την παραγωγή σε ξεχωριστή, ανεξάρτητη εταιρεία και τη μετέπειτα πώλησή της, που έγιναν μόλις πριν από μερικούς μήνες.

Αυτή η πορεία ιδιωτικοποιήσεων προωθεί την πολιτική απελευθέρωσης του κλάδου της ηλεκτρικής ενέργειας. Η πολιτική της απελευθέρωσης στοχεύει στο να δημιουργηθούν νέα επενδυτικά πεδία εξασφαλισμένης κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους που επενδύουν στον κλάδο της ηλεκτρικής ενέργειας.

Γι' αυτό και η ΕΕ κωδικοποιεί την πολιτική αυτή σε μια σειρά από δέσμες μέτρων, τις οποίες τα κράτη - μέλη της ΕΕ πρέπει να εφαρμόζουν υποχρεωτικά. Η ανάγκη των μονοπωλιακών ομίλων, για να προωθηθεί η απελευθέρωση και οι αντίστοιχες δεσμεύσεις της ΕΕ οδήγησαν σε μια απελευθερωμένη αγορά ηλεκτρικής ενέργειας πρακτικά σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Είναι πρόκληση, από τη μεριά της κυβέρνησης να μιλά για φθηνότερη Ενέργεια, λόγω της απελευθέρωσης και ταυτόχρονα η ΔΕΗ να προχωρά κάθε χρόνο σε νέες αυξήσεις στα τιμολόγια λαϊκής κατανάλωσης. Συγχρόνως, οι εργαζόμενοι του κλάδου της Ενέργειας γνώρισαν δραστικές μειώσεις μισθών, απολύσεις, εντατικοποίηση της εργασίας, ελαστικά ωράρια και ενοικιαζόμενη εργασία. Χιλιάδες οικογένειες, που παρασύρθηκαν και τοποθέτησαν τις αποταμιεύσεις τους σε φωτοβολταϊκά, γιατί πείστηκαν ότι θα μετατραπούν σε πετυχημένους μικροεπιχειρηματίες στον κλάδο της ηλεκτρικής ενέργειας, σήμερα καταστρέφονται από τα υψηλά τραπεζικά επιτόκια και τις αλλαγές στα τιμολόγια αγοράς.

Μοναδικοί κερδισμένοι απ' την απελευθέρωση είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι στον κλάδο. Είτε ως μεγαλομέτοχοι της σημερινής ΔΕΗ, είτε ως ιδιοκτήτες μεγάλων μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, εξασφαλίζουν κέρδη δισεκατομμυρίων, από τον ιδρώτα των εργαζομένων και το υστέρημα των λαϊκών καταναλωτών.

Οι επενδυτές στη "μικρή ΔΕΗ" θα τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους με στόχο να κερδίσουν, όχι να μειώσουν τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος. Αλλωστε, η κυβερνητική πολιτική και οι κατευθύνσεις της ΕΕ για ευθυγράμμιση των τιμολογίων με το κόστος παραγωγής και οι συνεχείς τοποθετήσεις για το ότι στην Ελλάδα έχουμε φθηνό ρεύμα, σε σχέση με την υπόλοιπη ΕΕ, μεταφράζονται σε αυξήσεις, σε πανάκριβο ρεύμα όσο αυξάνεται η χρήση των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα.

Η διάσπαση της ΔΕΗ στα δύο πραγματοποιείται και για να ικανοποιηθούν αντίπαλα στρατόπεδα μονοπωλιακών ομίλων και ιμπεριαλιστικών κέντρων, που επιδιώκουν να αποκτήσουν σημαντικά μερίδια στην εγχώρια αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Σημαίνει, ακόμα, βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στον κρίσιμο τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, που για τους λαούς δεν προμηνύει θετικές εξελίξεις.

Οι πρόσφατες κυβερνητικές τοποθετήσεις, ιδίως απ' την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, για "θετική τροπή", καθώς "τα έσοδα απ' την πώληση θα πάνε στη ΔΕΗ για επενδύσεις και όχι για την αποπληρωμή των δανείων" δεν μπορούν να κοροϊδέψουν κανέναν. Αφ' ενός η ΔΕΗ σήμερα είναι μετοχική εταιρεία, στοχεύει στο κέρδος και το 49% των μετοχών της δεν ανήκει στο κράτος. Αφ' ετέρου, οι νέες επενδύσεις δε θα γίνουν με γνώμονα το φθηνότερο ρεύμα για το λαό, τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και την αποτροπή ατυχημάτων στα λιγνιτωρυχεία. Θα γίνουν με γνώμονα την κερδοφορία της επιχείρησης που απαιτεί ακριβό ρεύμα και μικρούς μισθούς.

Τοποθετήσεις άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, όπως του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και κάποιων συνδικαλιστών της ηγεσίας της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, που τάχα αντιστρατεύονται την ιδιωτικοποίηση, αλλά αποδέχονται το πλαίσιο της απελευθέρωσης και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ρίχνουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων.

Ο αγώνας των εργαζομένων για να μην προχωρήσει ο νέος γύρος απελευθέρωσης είναι δίκαιος και πρέπει να στηριχθεί απ' όλο το λαό. Για να μην παραμείνει άσφαιρος, πρέπει να σημαδέψει τον πραγματικό αντίπαλο: Το κεφάλαιο και την πολιτική του. Μόνο αυτός ο αγώνας των εργαζομένων, σήμερα και στο μέλλον, μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις προς όφελος του λαού. Να γίνει υπόθεση όλου του εργατικού - λαϊκού κινήματος, να κλιμακωθεί, να αντιπαλέψει συνολικά το ευρωενωσιακό πλαίσιο της απελευθέρωσης της ηλεκτρικής ενέργειας με κατεύθυνση τον αποκλειστικά κρατικό ενιαίο φορέα Ενέργειας, που σε καθεστώς λαϊκής εξουσίας θα μπορεί να καλύψει συνδυασμένα τις λαϊκές ανάγκες.

Ζητάμε να αποσυρθεί το κυβερνητικό νομοσχέδιο και να καταργηθεί όλο το νομοθετικό πλαίσιο της απελευθέρωσης, που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση, αξιοποιώντας κάθε μορφή πάλης και ενέργεια που συμβάλλει σ' αυτήν την κατεύθυνση».

902

Η ομιλία του Ν. Καραθανασόπουλου στην Επιτροπή της Βουλής για τη «μικρή ΔΕΗ»

Δημοσίευση: Πέμ, 03/07/2014 - 22:03

Στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, όπου συζητείται το νομοσχέδιο για την «μικρή ΔΕΗ», μίλησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος.

Μεταξύ άλλων είπε:

«Το ΚΚΕ είναι αντίθετο στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Ζητά να αποσυρθεί γιατί αποτελεί ένα ακόμα κρίκο στην πορεία απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και των αντίστοιχων ιδιωτικοποιήσεων που προκύπτουν από αυτήν.

Δεύτερον, στηρίζουμε τους αγώνες που αναπτύσσονται, καλούμε το εργατικό - λαϊκό κίνημα, το λαό, να αξιοποιήσει κάθε μορφή πάλης, με στόχο όχι μόνο το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και την απόσυρσή του, αλλά και συνολικότερα, με στόχο την πλήρη κατάργηση των νόμων εφαρμογής του κοινοτικού πλαισίου απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και των ιδιωτικοποιήσεων, που προέκυψαν από αυτούς.

Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε από τη σκόνη, από τον κουρνιαχτό που σηκώθηκε το προηγούμενο διάστημα, μέσα από τις άγονες και οξυμένες, αλλά ανούσιες αντιπαραθέσεις ανάμεσα στη συγκυβέρνηση από τη μια και στην αξιωματική αντιπολίτευση, τα λεγόμενα άλλα αντιμνημονιακά κόμματα, από την άλλη, ότι η αντιπαράθεση αυτή όχι μόνο αποπροσανατολίζει, αλλά κρύβει και κάτι πολύ σοβαρό, ότι έχει υλικούς όρους.

Οι μεν υπερασπίζονται τα συμφέροντα που σήμερα κερδίζουν από την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, οι άλλοι υποστηρίζουν τα νέα συμφέροντα που θέλουν την επαύριο να μπούνε μέσα σε μια ακόμη πιο απελευθερωμένη αγορά.

Πρόκειται δηλαδή για έναν πόλεμο συμφερόντων, ο οποίος αποκτά και ιδεολογικές «προεκτάσεις». Το λέμε αυτό, γιατί δεν πρέπει να αποκρυφτεί η συνολική εικόνα. Ποια είναι αυτή; Κανείς μέσα σ' αυτή την αίθουσα δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένας τεράστιος πλούτος ενεργειακών πηγών.

Είτε αυτές είναι πηγές από ανανεώσιμες μορφές, είτε αυτές είναι από τα ορυκτά καύσιμα. Αυτός ο πλούτος μπορεί να μένει και αναξιοποίητος ή και να αξιοποιείται στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά έχει διαμορφώσει μια συγκεκριμένη εικόνα.

Ποια είναι αυτή η εικόνα; Ότι υπάρχουν στη χώρα μας συνθήκες ενεργειακής φτώχειας για εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά. Ποια είναι λοιπόν η αιτία αυτής της τεράστιας αντίφασης, ανάμεσα στον πλούτο των πηγών και στην ενεργειακή φτώχεια που αντιμετωπίζουν σήμερα τα λαϊκά νοικοκυριά;

Ποιος φταίει γι' αυτό; Φταίει μόνο η καπιταλιστική κρίση; Αν έτσι ήταν το ζήτημα, θα ήταν πολύ απλό να λυθεί. Αλλά αυτή η προσέγγιση είναι επιφανειακή.

Βεβαίως, η καπιταλιστική κρίση επηρεάζει, αλλά φταίει κάτι ακόμα πιο βαθύ και πολύ πιο ουσιαστικό. Και ποιο είναι αυτό; Ακούω εδώ διάφορα. Ότι η Ενέργεια είναι κοινωνικό αγαθό.

Αλήθεια, στον καπιταλισμό υπάρχει κοινωνικό αγαθό; 

Διασφαλίζει το κοινωνικό καπιταλιστικό σύστημα τα κοινωνικά αγαθά;

Από πότε;

Αν είναι κάτι κοινωνικό αγαθό, σημαίνει ότι ο καθένας έχει πρόσβαση, ανεξάρτητα από την οικονομική του κατάσταση. Υπάρχει αυτό σήμερα; Υπήρχε αυτό χτες ή προχτές; Όχι.

Άρα, λοιπόν, δεν ήταν κοινωνικό αγαθό. Ήταν εμπόρευμα στον καπιταλισμό. Είτε ήταν κρατική η ΔΕΗ, είτε ήταν ΔΕΗ μετοχοποιημένη σε συνθήκες απελευθέρωσης αγοράς, είτε ήταν κρατική σε συνθήκη κρατικής προστασίας της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Ήταν εμπόρευμα. Κάποιοι κέρδιζαν και κάποιοι έχαναν. Η κρατική ΔΕΗ της δεκαετίας του '60 δεν ήταν αυτή που πουλούσε σκανδαλωδώς το ηλεκτρικό ρεύμα στην ΠΕΣΙΝΕ, για παράδειγμα; Αυτή την τεράστια ζημιά που είχε η κρατική ΔΕΗ ποιος την πλήρωνε; Τα λαϊκά νοικοκυριά δεν την πλήρωναν, για να μπορεί να επιβιώσει; Να έχει κέρδη; Και όσοι υπερασπίζονται την κερδοφόρα ΔΕΗ, υπερασπίζονται το δικαίωμα της κρατικής, είτε δημόσιας, είτε ιδιωτικής επιχείρησης, να εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους. Γιατί δεν υπάρχει άλλη πηγή κερδοφορίας, εκτός από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.

Άρα, λοιπόν, όλοι αυτοί οι οποίοι σκιαμαχούν και λένε «κάτω τα χέρια από την κερδοφόρα ΔΕΗ» και «να μην ιδιωτικοποιηθεί η κερδοφόρα ΔΕΗ», θέλουν αυτή η ΔΕΗ, η δημόσια, να εκμεταλλεύεται, να αυξάνει το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Εμείς, αυτό το πράγμα δεν μπορούμε να το υπερασπιστούμε. Χαμένοι ήταν πάντα οι εργαζόμενοι.

Βεβαίως, εδώ υπάρχει το εξής ζήτημα: Για ποιο λόγο προχώρησε τότε το αστικό κράτος στην ενιαιοποίηση και στην κρατικοποίηση των ιδιωτικών επιχειρήσεων που διάσπαρτα λειτουργούσαν στην αγορά; Το έκανε για κοινωνικούς λόγους; Ένα κράτος αστικό, το οποίο ήταν κράτος των διώξεων, των φυλακίσεων, των εξοριών και των εκτελέσεων, είχε κοινωνική ευαισθησία να προσφέρει ρεύμα στα λαϊκά νοικοκυριά; Όχι. Το έκανε γιατί αυτό επέβαλαν οι ανάγκες μιας οικονομίας με χαμηλό βαθμό κεφαλαιοποίησης της αστικής τάξης και των επιχειρήσεων των καπιταλιστών, που δεν μπορούσαν να σηκώσουν το βάρος του εξηλεκτρισμού, ο οποίος αποτελούσε απαραίτητη προϋπόθεση για να αναπτυχθεί η καπιταλιστική παραγωγική δραστηριότητα στη χώρα μας. Αυτό ανέλαβε να το κάνει με κόπους, θυσίες και με αίμα ο ελληνικός λαός. Αυτό ήταν το ζήτημα, που τότε κρατικοποιήθηκαν οι διάσπαρτες επιχειρήσεις οι ιδιωτικές, και ενοποιήθηκαν κάτω από τη ΔΕΗ. Και από αυτή την άποψη, λοιπόν, είτε με την κρατική ΔΕΗ, είτε με την ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ, χαμένοι είναι πάντοτε οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.

Βεβαίως, αυτήν την κατάσταση την επιδείνωσε πολύ περισσότερο η πολιτική απελευθέρωσης της αγοράς, σε επίπεδο ΕΕ, η οποία ξεκίνησε από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που εδώ την ψήφισαν συγκεκριμένα κόμματα και δεν μπορούν να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους σήμερα, ή να κάνουν μια επιφανειακή αυτοκριτική. Από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ ξεκίνησε, που πλην Λακεδαιμονίων, πλην του ΚΚΕ, όλες οι τότε πολιτικές δυνάμεις την αποδέχτηκαν και την στήριξαν.

Γιατί το έκανε αυτό η ΕΕ; Γιατί ήθελε να προσφέρει, να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες; Να αναβαθμίσει τη λαϊκή ευημερία των πολιτών, των εργαζομένων, των λαών της ΕΕ; Όχι βέβαια. Δεν έχει καμία τέτοια ανθρώπινη ευαισθησία η λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Το έκανε για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο: Επειδή υπήρχαν τεράστια υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, τα οποία δεν είχαν διέξοδο να επενδυθούν σε νέους, κερδοφόρους τομείς. Άρα, λοιπόν, διαμόρφωσε ένα περιβάλλον συρρίκνωσης της κρατικής παρέμβασης, πλέον γιατί δεν ήταν αναγκαία. Και στη θέση του αστικού κράτους και των επιχειρήσεών του εισχώρησαν οι ιδιώτες.

Με αυτόν τον τρόπο διασφάλισε στους νέους τομείς την καπιταλιστική κερδοφορία. Και αυτή η διαδικασία ξεκίνησε από τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Να θυμίσουμε ότι τότε γινόταν μια αντίστοιχη συζήτηση και εδώ. Τι έλεγαν τότε τα κόμματα της κυβέρνησης; Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που υλοποίησαν αυτήν την πολιτική, είπαν ότι η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας θα οδηγήσει προς όφελος του καταναλωτή, σε νέες αναβαθμισμένες θέσεις εργασίας. Αυτά λέγατε και τότε, πριν από 20 χρόνια, τα ίδια λέτε και σήμερα. Δεν είσαστε καν πρωτότυποι σε αυτά που λέτε, αλλά η πραγματικότητα βοά για το αντίθετο.

Η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας δεν έγινε για να διασφαλιστεί η λαϊκή ευημερία, αλλά για να θωρακιστεί η καπιταλιστική κερδοφορία. Να γίνει η ΔΕΗ κοινωνική ιδιοκτησία. Σήμερα, η κυβέρνηση, με αυτό το νόμο τον οποίο φέρνει, προσπαθεί να συνδυάσει διάφορα ανταγωνιστικά συμφέροντα μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που κάποιοι ήθελαν όλο το πακέτο της ΔΕΗ να το πάρουν, γιατί βρίσκονται σε μια προνομιούχα θέση σε σχέση με κάποιους άλλους ανταγωνιστές, είτε είναι αμερικανικές εταιρείες, είτε είναι γερμανικές, που θέλουν να βάλουν χέρι από θέση ισχύος και κυριαρχίας. Και μέσα από αυτό τον τρόπο της διάσπασης η κυβέρνηση προσπαθεί να συμβιβάσει αυτές τις τεράστιες επιχειρηματικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς.

Έτσι, λοιπόν, εμείς λέμε καθαρά:

Πρώτον: Σήμερα, χρειαζόμαστε ένα κίνημα, που δεν θα είναι υποταγμένο στη λογική του μικρότερου κακού, που δεν θα καλλιεργεί αυταπάτες ότι υπάρχει «υγιής» και «ανθυγιεινός» ανταγωνισμός, που υπάρχει «υγιής» και «ανθυγιεινή» απελευθέρωση, αλλά ένα κίνημα το οποίο δεν θα υπηρετεί την κυβερνητική εναλλαγή και δεν θα καλλιεργεί αυταπάτες φιλολαϊκής διαχείρισης μέσα στη ζούγκλα της απελευθερωμένης αγοράς και των δεσμεύσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά, αντίθετα, ένα κίνημα αντεπίθεσης, ανατροπής της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων.

Δεύτερον: Σε αυτό το πλαίσιο καμία αστική κυβέρνηση, είτε είναι δεξιά, είτε είναι κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά, είτε είναι αριστερή, δεν μπορεί να αναιρέσει τους κανόνες λειτουργίας μιας επιχείρησης, που λειτουργεί προς όφελος του καπιταλιστικού κέρδους, πολύ περισσότερο σε συνθήκες απελευθέρωσης της αγοράς. Πολύ δε περισσότερο που αυτά τα κόμματα όχι μόνο δεν αμφισβητούν, αλλά αποδέχονται τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, αποδέχονται την απελευθερωμένη αγορά και την πολιτική της και αποδέχονται, λοιπόν, το σύνολο των μέτρων αυτών.

Εμείς, ως ΚΚΕ, το λέμε καθαρά, δεν υπερασπιζόμαστε το παρελθόν της ΔΕΗ, δεν υπερασπιζόμαστε ούτε το σήμερα. Πολύ περισσότερο δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε το αύριο, γιατί θα είναι ακόμη πιο επώδυνο για τους εργαζόμενους και για το λαό και γι' αυτό λέμε να μην προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση και γι' αυτό αντιστεκόμαστε.

Τι σημαίνει για μας ικανοποίηση της λαϊκής ευημερίας; Σημαίνει ότι θα πρέπει να αξιοποιείται το σύνολο των εγχώριων πηγών, που θα οδηγεί σε μείωση της ενεργειακής εξάρτησης. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία τα μέσα παραγωγής και ο ορυκτός πλούτος, να υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός και ένας ενιαίος, αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας, που θα αξιοποιεί όλα τα παραπάνω.Τι θα διασφαλίζει αυτός ο φορέας; Την μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης, την εξασφάλιση επαρκούς λαϊκής κατανάλωσης, η οποία θα κατοχυρώνει στην πράξη το ενεργειακό προϊόν ως κοινωνικό αγαθό, τη διασφάλιση της υποδομής για την κάλυψη αναγκών της κεντρικά σχεδιασμένης βιομηχανίας, τη σχεδιασμένη ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών και κλάδων και την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου, αλλά και των οικιστικών ζωνών και γενικότερα την ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον.

902