Hip Hop περιγραφές της φρίκης των ιμπεριαλιστικών πολέμων
Το hip hop συμπλήρωσε αισίως 40 χρόνια από την σύλληψη και ύπαρξη του στα μουσικά δρώμενα και την κοινωνική ζωή, την ίδια χρονική περίοδο με τις υποβόσκουσες περίεργες διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στα ”εργαστήρια κατασκευής πολέμων”.
Αυτή η συγκυρία δεν θα μπορούσε να έχει βρει την εν λόγω μουσική φόρμα περισσότερο απορροφημένη από το σύστημα, το οποίο δείχνει να την έχει φέρει στα νερά του.
Η μουσική αυτή που έχει σαν χαρακτηριστικό την εκφορά του λόγου γνωστή ως ραπ, πλέον αναπαράγει τις αξίες και τα ιδανικά του υπάρχοντος κοινωνικού-οικονομικού καθεστώτος και αναντίρρητα παρεκκλίνει από την αρχική της πορεία.
Στην γέννηση της ήταν ένα μέσο έκφρασης στις γειτονιές των Αφρο-αμερικανών και των μεταναστών οι οποίοι άρθρωναν λόγο ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις και τους κοινωνικούς αποκλεισμούς.
Για να προχωρήσουμε, βέβαια, και στην ουσία αυτού του άρθρου παράλληλα με το εύπεπτο και αγοραίο hip hop, που συνειδητά προβάλλεται από τα ΜΜΕ και τις δισκογραφικές εταιρείες, συνυπάρχει και ένα hip hop με μιλιά ουσιαστική, που μιλάει για τα βιώματα των καθημερινών ανθρώπων.
Χαράζει μια υπόγεια διαδρομή όχι απαραίτητα από επιλογή μα εξαιτίας της αιχμηρότητα της στιχουργικής του που προφανώς ενοχλεί.
Εναντιώνεται σθεναρά στην κοινωνική αδικία που συγκαταλέγεται σε τούτη ο πόλεμος, όχι οποιοσδήποτε, αλλά ο ιμπεριαλιστικός.
Ας γνωρίσουμε μερικά τραγούδια-soundtrack των ημερών και τους δημιουργούς τους.
1. Lowkey – Long live Palestine
Αν υπάρχει ένας mc με αντι-ιμπεριαλιστικά κομμάτια αυτός σίγουρα είναι ο Lowkey, Βρετανός με καταγωγή από το Ιράκ. Λόγω των ημερών γίνεται και η επιλογή αυτού του τραγουδιού αν και έχει και αρκετά που αναφέρονται στην Παλαιστίνη. Ο ίδιος έχει τέτοια αγάπη για τον αγώνα του λαού της που την έχει επισκεφτεί για παροχή βοήθειας και για συναυλίες φυσικά.
2. DAM – Born here
Oι Dam είναι Άραβες (Παλαιστίνιοι) πολίτες του Ισραήλ που με την μουσική τους αντιτίθενται στην κατοχή της πατρογονικής γης και στην γενοκτονία που υφίστανται. Ο Μ. Παπαμακάριος μας ενημερώνει ότι το όνομα τους στα αραβικά σημαίνει αιωνιότητα σε αντίθεση με τα εβραϊκά που σημαίνει αίμα. Ραπάρουν με οργή πάνω από μια ξεσηκωτική loopa και η γλώσσα δεν στέκεται εμπόδιο να τους κατανοήσεις γιατί πέραν από τους Αγγλικούς υπότιτλους (!) υπάρχουν στα μάτια τους η απόγνωση και η αποφασιστικότητα συνάμα.
3. Palestine – Listen to my story
Άλλο ένα τραγούδι με θέμα την Παλαιστίνη αυτή την φορά από μετανάστη στην Σουηδία που επέλεξε το καλλιτεχνικό του όνομα να είναι το ίδιο με αυτό της γενέτειρας του. Tα δείγματα (samples) που επιλέγει σε όλα του τα κομμάτια του είναι Αραβικής προέλευσης για να φανερώνουν και την καταγωγή του. Το video clip στην Ελλάδα υπήρχε στο album ”wasted in hiphopoly” του BD Foxmoor
4. Braintax – The grip again
Ο Braintax προέρχεται από την χιπ χοπ σκηνή του Ηνωμένου Βασιλείου κατ‘ εμέ της πιο σεβαστής ανά τον κόσμο. Όπως έπραξαν οι προαναφερθέντες έτσι κι αυτός επιλέγει να μιλήσει για το γνωστό ζήτημα, αυτήν τη φορά από την σκοπιά ενός Παλαιστίνιου κάνοντας γλαφυρές περιγραφές της εικόνας των υπό κατοχή περιοχών, το αίσθημα του περιορισμού και μεταφέρει τις σκέψεις του. Εν τέλει καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όπως και να ‘χει η αντίσταση με όλα τα μέσα είναι μονόδρομος εφόσον ο κίνδυνος του θανάτου σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει έτσι κι αλλιώς.
5. Immortal Technique – Death March
Περουβιανός με έδρα την Νέα Υόρκη ο Immortal Technique καυτηριάζει την πάγια τακτική του Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού να δαιμονοποιεί τον οποιονδήποτε βαφτίζοντας τον τρομοκράτη προκειμένου να δικαιολογήσει τους πολέμους που διεξάγει και τις επεμβάσεις στα εσωτερικά χωρών κυρίως της Λατινικής Αμερικής στηρίζοντας αναδυόμενα δικτατορικά καθεστώτα.
6. The Perceptionists – Memorial Day
Η προπαγάνδα των ΗΠΑ είναι σε θέση άνετα να σε πείσει ότι το μαύρο είναι άσπρο και άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Γίνεσαι βέβαια πιο ευκολόπιστος όντας δέκτης διαφημίσεων κατά ριπάς, έχοντας καλωδιακή τηλεόραση με 200 κανάλια και τρώγοντας μεταλλαγμένα κοτόπουλα στα Fridays’. H ”memorial day” είναι μία αργία στην Αμερική στην οποία τιμώμενα πρόσωπα είναι οι νεκροί στρατιώτες που πέθαναν στο καθήκον. Αφού η ανεργία είναι βάσανο και τα λεφτά για κολλέγιο δεν φτάνουν πολλοί κατατάσσονται στον Αμερικανικό Στρατό και με την πρώτη ευκαιρία τους πετάνε στο λάκκο των λεόντων σε πόλεμο χιλιόμετρα μακριά από τα σπίτια τους. Οι Perceptionists, ενώ έγινε γνωστή η ανυπαρξία χημικών όπλων στο Ιράκ, πρόφαση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης που προηγήθηκε, τα χώνουν στην κυβέρνηση της χώρας τους και περιγράφουν κι αυτή με την σειρά τους την κατάσταση που προκύπτει από τα μάτια ενός Αμερικανού στρατιώτη
7. Μarxman – Sad affair
Oι Μarxman είναι από την Ιρλανδία και από το όνομα τους σίγουρα δεν χωρά αμφιβολία που κινούνται οι πολιτικές τους πεποιθήσεις. Βασικός παραγωγός του δίσκου τους 33 revolutions per minute ,τον οποίο βρήκα τυχαία σε μορφή βινυλίου μόνο με 4 ευρώ παρακαλώ(!), είναι ο γνωστός στο low bap κοινό Adam Fuest. Το sad
affair βασίστηκε σε γνωστό αντιστασιακό τραγούδι και μιλάει για την Αγγλική κατοχή της πατρίδας τους αποδίδοντας φόρο τιμής στους νεκρούς της.
8.Active Member – Κυνήγι μαγισσών
Το 2002 κυκλοφόρησε το ”Πέρασμα στο ακρόνειρο” με ηχογραφήσεις στην Ουαλία με ηχολήπτη τον Adam Fuest που αναφέραμε πριν κατά την διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ. Με τον γνωστό τους ποιητικό λόγο ο X-Ray και ο BD Foxmoor στήνουν στον τοίχο τους φονιάδες των ΗΠΑ. Ποιος θα το έλεγε ότι θα αντάμωναν ξανά μετά τον θάνατο του Killah P και δεν θα μας τα λέγανε και τόσο καλά…
9. Κακά Μαντάτα – Για τον θείο Σαμ
O Θείος Σαμ είναι ένας γκριζομάλλης κυριούλης που σε καλεί να γίνεις μέλος του αμερικάνικου στρατού και συνηθίζει να σου κουνά το δάκτυλο. Σαν έννοια χρησιμοποιείται μεταφορικά και είναι προσωποποίηση της κυβέρνησης. Τα ”Κακά μαντάτα” ήταν το πρώτο συγκρότημα του Παύλου Φύσσα και στο συγκεριμένο κομμάτι στα φωνητικά είναι ο Τοτέμ, εργάτης της ζώνης στο Πέραμα με ενεργή παρουσία στο συνδικαλιστικό κίνημα. Κυκλοφόρησε το 1999 εν μέσω βομβαρδισμών στην Γιουγκοσλαβία και στις συναυλίες του μας έχει αναφέρει αρκετές φορές ο Τοτέμ ότι στην κατάληψη του σχολείου του είχαν σαν αίτημα τον τερματισμό τους. Σας αφήνω για έκπληξη τι εύχεται για τις USA το κοινό στο ερώτημα ”what did you say”!
10. Afaza – Είναι πόλεμος
Ο Afaza από το Κερατσίνι πρόσφατα έβγαλε δίσκο και αυτοπροσδιορίζει το hip hop στυλ του ως ”ταξικό ραπ” . Σταχυολογεί όλους τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους μετά τον Β’ Παγκόσμιο και αναδεικνύει την εγκληματική φύση του ΝΑΤΟ και φυσικά δεν παραλείπει να επικρίνει την αδράνεια μέρους της κοινής γνώμης έχοντας με αυτό τον τρόπο μερίδιο εθύνης. Συμμετέχει αυτήν την περίοδο σε φεστιβαλικές εκδηλώσεις της ΚΝΕ μαζί με τον ράπερ Μέγα
Παράταιρος (Ιωακείμ Λ.).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.