Βρετανία - «Κόμμα Ανεξαρτησίας»: «Δούρειος Ίππος» του κεφαλαίου

ΒΡΕΤΑΝΙΑ - «ΚΟΜΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ»

«Δούρειος Ίππος» που αξιοποιείται από το κεφάλαιο

Σχέσεις με ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα και χειραγώγηση των λαϊκών στρωμάτων

Οσο μπαίνουμε στην τελική ευθεία για τις ευρωεκλογές του 2014, τόσο ανάβουν στη Βρετανία οι μηχανές προπαγάνδας κυρίαρχων ΜΜΕ και άλλο τόσο προβάλλεται από σημαντική μερίδα της εκεί αστικής τάξης το «Κόμμα Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου» (UKIP), του ευρωσκεπτικιστή Νάιτζελ Φάρατζ.

Η προσπάθεια να παρουσιαστεί σαν τάχα «αντισυστημικό» ένα κόμμα που παραπλανά εσκεμμένα σημαντικό μέρος της εργατικής τάξης δεν πρέπει να παραξενεύει κανέναν. 

Βασικός στόχος είναι να εκτονωθούν (όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα για τα μονοπώλια και την πολιτικο-οικονομική ελίτ) οι λαϊκές αντιδράσεις από το μπαράζ σκληρών πολιτικών που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια στη Βρετανία και να παγιδευτεί ένα μέρος του λαού σε ελέγξιμα πολιτικά σχήματα που εγγυώνται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Δυστυχώς, η τακτική αυτή έχει φέρει, μέχρι στιγμής, αποτέλεσμα, ανοίγοντας το «κουτί της Πανδώρας» για ακόμη χειρότερες μέρες για το βρετανικό λαό.

Οι τελευταίες σφυγμομετρήσεις που δημοσιοποιήθηκαν στις αρχές της βδομάδας, σε μία προσπάθεια να καταγραφούν οι διαθέσεις του εκλογικού σώματος όχι ενόψει των επικείμενων ευρωεκλογών (στις οποίες είθισται οι ψηφοφόροι να είναι «πιο χαλαροί»), αλλά ενόψει των εθνικών εκλογών του 2015, φέρουν το UKIP στην τρίτη θέση, με ποσοστό 20%. 

Μετά τους συντηρητικούς του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον που έχουν πέσει στο 29% και τους Εργατικούς του Μίλιμπαντ που διατηρούν άνετο προβάδισμα φθάνοντας το 35%. Οσο για τους κυβερνητικούς εταίρους του Κάμερον, τους «Φιλελεύθερους Δημοκράτες», που είχαν εμφανιστεί ιδιαίτερα ενισχυμένοι στις προηγούμενες εκλογές, αυτοί καθηλώνονται στο 7%.

Διόλου άσχημα εάν σκεφθεί κανείς πως στις ευρωεκλογές του 2009, το UKIP πήρε το 16,5% των ψήφων και 13 έδρες, καθιστώντας το ως το δεύτερο μεγαλύτερο βρετανικό κόμμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πίσω από το Συντηρητικό κόμμα και μπροστά από το Εργατικό κόμμα...

Ποιο είναι το UKIP

Λευκοί, ηλικιωμένοι, χαμηλόμισθοι, φτωχοί και άνεργοι είναι,
με βάση έρευνες, η «δεξαμενή» ψηφοφόρων του UKIP

Ποιο είναι όμως το «αγαπημένο» πολιτικό κόμμα μερίδας των αστικών ΜΜΕ που προβάλλεται, με κάθε αφορμή και ευκαιρία, σαν ο βασικός εκφραστής των Βρετανών που «αγνοήθηκαν ή ξεγελάστηκαν» από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα;

Το UKIP (τα στελέχη του οποίου προέρχονται από το Συντηρητικό Κόμμα), στη σύντομη πολιτική διαδρομή των 21 χρόνων από την ίδρυσή του, έχει υιοθετήσει και λανσάρει πολιτικές θέσεις που διαφέρουν ελάχιστα από ακροδεξιές, εθνικιστικές πολιτικές πλατφόρμες, κόμματα και μορφώματα που συναντάμε και αλλού, τα τελευταία χρόνια, στην Ευρώπη (Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ιταλία, Βουλγαρία κ.ά.).

Μολονότι επιχειρεί να εμφανιστεί σαν «η εναλλακτική, φρέσκια πολιτική λαϊκή δύναμη» δεν είναι παρά γέννημα του σαθρού καπιταλιστικού συστήματος και της όξυνσης των ανισοτήτων.

Οι κεντρικές θέσεις του κόμματος γύρω από την Ενέργεια, την οικονομία, την εκπαίδευση, τις υπηρεσίες Πρόνοιας αποδεικνύουν πως ο απώτερος στόχος δράσης του δεν είναι η προστασία των λαϊκών συμφερόντων που πλήττονται από αιματηρές φορομπηχτικές πολιτικές, αλλά η διατήρηση αυτών των πολιτικών με άλλο μείγμα πολιτικής διαχείρισης που θα εγγυάται την παντοδυναμία της αστικής τάξης και της «ελεύθερης αγοράς»...

Τα παραπάνω προβάλλουν αβίαστα ακόμη και με μία γρήγορη ματιά στην ιστοσελίδα του κόμματος (http://www.ukip.org/issues), καθώς βασικές θέσεις του UKIP συμπεριλαμβάνουν:

• «ΝΑΙ» στο ελεύθερο εμπόριο, όχι στις πολιτικές σχέσεις με τις χώρες της ΕΕ και στην παραμονή της Βρετανίας στην Ενωση.

• Διεξαγωγή δημοψηφισμάτων σε τοπικό και εθνικό επίπεδο για μείζονα ζητήματα.

• Ανάκτηση του ελέγχου των βρετανικών συνόρων και αποδέσμευση από ευρωενωσιακές πολιτικές μετανάστευσης.

• Ιδιωτική Παιδεία, Υγεία, Ασφάλιση, στέγαση για όλους τους ξένους μετανάστες για τουλάχιστον μία πενταετία «ώστε να αποδείξουν» ότι έχουν τις «ικανότητες» να ζήσουν στη Βρετανία.

• Κατάργηση των φόρων στο κατώτατο βδομαδιάτικο, αλλά και όλων των φόρων κληρονομιάς, των «πράσινων» φόρων, των επιδοτήσεων για αιολικά πάρκα.

• Υπέρ της παραγωγής σχιστολιθικού φυσικού αερίου ώστε να μειωθούν οι εισαγωγές πετρελαίου.

• Απαγόρευση της εισόδου στη Βρετανία όσων ξένων δεν έχουν καθαρό ποινικό μητρώο.

• Αποχώρηση της Βρετανίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

• Προώθηση «πατριωτικής παιδείας» σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Εντούτοις, πίσω από τα συνθήματα της δήθεν «εναλλακτικής πολιτικής λύσης», που προτείνει το UKIP, κρύβεται μία βαθύτερη ατζέντα που εστιάζει στη δραστική μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου, επίπονες νέες περικοπές σε δημόσιες δαπάνες σε ευαίσθητους κοινωνικούς τομείς, αλλά και αύξηση των αμυντικών δαπανών (ώστε να ωφεληθούν τα ντόπια συμφέροντα του στρατιωτικού βιομηχανικού συμπλέγματος έναντι άλλων μονοπωλιακών ανταγωνιστικών ομίλων από Δύση και Ανατολή).

Το έτερον ήμισυ των ακροδεξιών του ΒΝΡ

Ολα αυτά θυμίζουν το «Βρετανικό Εθνικό Κόμμα» (BNP) που κινείται στο ακροδεξιό φάσμα του πολιτικού συστήματος, σηκώνοντας επίσης (αν και λιγότερο «επιτυχημένα») την παντιέρα του ευρωσκεπτικισμού. Υπάρχουν ωστόσο ορισμένες «αποχρώσες» διαφορές που κάνουν το UKIP να προβάλει σαν πιο «φιλελεύθερο», όπως φάνηκε προσφάτως από τις δηλώσεις του Ν. Φάρατζ υπέρ της «νομιμοποίησης ορισμένων ναρκωτικών» («Ντέιλι Τέλεγκραφ», 4/4/14) και των γάμων μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.

Ο Φάρατζ, προ ημερών, δε δίστασε στην τηλεοπτική μονομαχία με τον ηγέτη των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, Νικ Κλεγκ, να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για την... «άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα και στη Γαλλία», να χύσει κροκοδείλια δάκρυα για την εκμετάλλευση «της λευκής εργατικής τάξης στη Βρετανία» ή να καταγγείλει... τους χαμηλούς μισθούς και την ανεργία.

Γεγονός είναι πάντως ότι και το UKIP και το ΒΝP αντλούν ψηφοφόρους από την ίδια δεξαμενή: Ηλικιωμένους, λευκούς χαμηλόμισθους εργάτες, άτομα με ελάχιστη ή καθόλου μόρφωση. Το UKIP όμως έχει και κάτι άλλο: Περισσότερους, ισχυρούς χρηματοδότες...

Ποιοι τον δοξάζουν;

Ο ρόλος εκατομμυριούχων, εταιρειών και λόμπι...

Το UKIP δεν θα μπορούσε, τόσο γρήγορα, μέσα στα τελευ>ταία χρόνια, να έχει αυτή τη θεαματική άνοδο στη βρετανική πολιτική σκηνή, μόνο και μόνο λόγω του χαρισματικού λαοπλάνου ηγέτη. 

Πίσω του κρύβονται (όχι πάντα με επιτυχία) ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα κυρίως από εκείνη τη μερίδα της αστικής τάξης και των μονοπωλίων που δεν συμφωνούν με την υποβάθμιση της θέσης των βρετανικών μονοπωλίων έναντι αυτών από τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ασία ή τις ΗΠΑ. Η σταθερή άνοδός του στις δημοσκοπήσεις δεν θα πρέπει να ερμηνεύεται μόνον ως αποτέλεσμα της μετακίνησης ψηφοφόρων κυρίως από το Συντηρητικό Κόμμα και τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες που συγκροτούν τη σημερινή κυβέρνηση Κάμερον, αλλά και σαν αποτέλεσμα της μετακίνησης κορυφαίων επιχειρηματιών.

Σε περσινό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Guardian» (10/4/13) σημειώνεται η σημαντική «μετακίνηση» επιχειρηματιών που χρηματοδοτούσαν στο παρελθόν τους Συντηρητικούς σαν δημόσια ομολογία του (από το 2011) υπεύθυνου του UKIP για τα οικονομικά του κόμματος (παλαίμαχου συντηρητικού πολιτικού και πολυεκατομμυριούχου) Στιούαρτ Γουίλερ. Ο Γουίλερ δήλωσε τότε ότι πολλοί επιχειρηματίες που χρηματοδοτούσαν στο παρελθόν τους Συντηρητικούς, αποφάσισαν να ενισχύουν το UKIP, αλλά αποφεύγουν να το δημοσιοποιήσουν...

Ενας από τους πολυεκατομμυριούχους, που στηρίζουν ανοιχτά το UKIP είναι και ο Πολ Σάικς (Paul Sykes). Ο Σάικς, γιος ανθρακωρύχου από το Γιορκσάιρ, που προβάλλεται σαν «πολέμιος» της ΕΕ, ευρωσκεπτικιστής και «φιλάνθρωπος», φέρεται πως έχει ξοδέψει την τελευταία δεκαετία πάνω από 6.000.000 στερλίνες σε κόμματα και φορείς που αποδοκιμάζουν την ΕΕ. Εχει δηλώσει πως θα ξοδέψει «εκατομμύρια στερλίνες για χάρη του UKIP μέχρι τις ευρωεκλογές».

Από την άλλη ο ίδιος ο αρχηγός του UKIP με τη στάση και τις δηλώσεις του έχει προϊδεάσει και για άλλους υποστηρικτές του στο παρασκήνιο. Βρετανικά ΜΜΕ δεν παύουν με κάθε ευκαιρία να τον χαρακτηρίζουν σαν «εκπρόσωπο Τύπου του Κρεμλίνου» και σαν «τακτικό θαμώνα» και σχολιαστή του ρωσικού τηλεοπτικού σταθμού «Russia Today», εξαιτίας των συχνών εμφανίσεών του με κάθε αφορμή της βρετανικής ή διεθνούς πολιτικής.

Προ ημερών ο Φάρατζ εξέφρασε δημοσίως το θαυμασμό του για τις ηγετικές ικανότητες του Πούτιν, ενώ στις 6/3/14 διαφήμιζε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες την «ποιότητα» ηλεκτρονικού τσιγάρου της εταιρείας «Pillbox 38 Ltd» μόνο και μόνο γιατί η εταιρεία γέμισε τα κομματικά ταμεία με αρκετές δεκάδες χιλιάδες στερλίνες...

Άλλα δημοσιεύματα ερμηνεύουν τις θέσεις του υπέρ της εξόρυξης σχιστολιθικού φυσικού αερίου στη Βρετανία, αναφέροντας τις σκοτεινές σχέσεις του με αμερικανικές εταιρείες δημοσίων σχέσεων και λόμπι όπως η εταιρεία «Heartland Institute» που χρηματοδοτείται από πετρελαϊκές πολυεθνικές (π.χ. «ExxonMobil») και επιχειρεί συχνά να καλλιεργήσει διεθνώς την εντύπωση πως οι κλιματικές αλλαγές είτε είναι σχεδόν ανύπαρκτες, είτε δεν σχετίζονται με τις εκπομπές βιομηχανικών ρύπων και διοξειδίου του άνθρακα...

Σε κάθε περίπτωση, οι τάσεις ενίσχυσης του UKIP από μερίδα των κυρίαρχων ΜΜΕ και της αστικής τάξης αναμένεται να συνεχιστούν, καθώς βλέπουν στην περίπτωσή του μία καλή περίπτωση παραπλάνησης του λαού ώστε να συντηρηθούν οι αυταπάτες ότι μπορεί να ξεπεραστεί η αλλαγή συσχετισμού δύναμης ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη εξαιτίας της ανισόμετρης ανάπτυξης, με διαφορετικό «μείγμα» πολιτικής και διαχείρισης ή με αλλαγή ιμπεριαλιστικής συμμαχίας (είτε με τη Ρωσία, είτε με αυτό που λανσάρουν οι Βρετανοί εθνικιστές περί συμμαχίας όλων των χωρών της Βρετανικής Κοινοπολιτείας) με δεδομένη πάντα την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ-Κυριακή, 19/4/2014