Δημήτρη Κουτσούμπας: Τι είδα στα μπλόκα των αγροτών

Άρθρο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο»

Τι είδα στα μπλόκα των αγροτών

Βρέθηκα στα μπλόκα της αγωνιζόμενης αγροτιάς και βρίσκομαι ξανά εκεί, μεταφέροντας την αυτονόητη και χωρίς αστερίσκους αλληλεγγύη του ΚΚΕ στον δίκαιο αγώνα των βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων, στα αιτήματά τους και στις μορφές πάλης που επιλέγουν για να τα διεκδικήσουν, μέσα από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων.

Πρόκειται για αιτήματα που αφορούν την άμεση επιβίωσή τους, που είναι πολύ συγκεκριμένα και γνωστά στην κυβέρνηση εδώ και καιρό, οπότε καλά θα κάνει να αφήσει τις υπεκφυγές περί “αοριστίας των αιτημάτων” ή “ελλείμματος εκπροσώπησης” και να δώσει κι αυτή συγκεκριμένες απαντήσεις.

Αυτό που είδα είναι ότι πρόκειται για τις πιο μαζικές αγροτικές κινητοποιήσεις από το 1996, όταν ξεκίνησαν με αυτή τη μορφή. Όποιος μιλάει για “επετειακές κινητοποιήσεις” είναι εκτός πραγματικότητας.

Είδα οργάνωση, συλλογικότητα και ενότητα, γυναίκες και παιδιά να βρίσκονται εκεί και να συμπαραστέκονται. Χωριά ολόκληρα να δίνουν με αποφασιστικότητα τη μάχη σαν “μια γροθιά”. Γιατί αισθάνονται ότι δεν έχουν πια τίποτα να χάσουν, δεν έχουν άλλον δρόμο από το να αγωνιστούν για τη ζωή τους.

Είδα μεγάλη οργή και αγανάκτηση για όλους τους παράγοντες που τους οδηγούν στο ξεκλήρισμα: Το υπέρογκο κόστος παραγωγής, τις εξευτελιστικές τιμές που τους δίνουν οι εμποροβιομήχανοι, τη “θηλιά” που τους βάζουν οι τράπεζες, την ανυπαρξία προστασίας στις φυσικές καταστροφές και τις ζωονόσους.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μαθαίνουν κι από πάνω ότι τα χρήματά τους, έχουν γίνει “Φερράρι” και “κερδισμένα Τζόκερ” στα χέρια κάποιων λαμόγιων, που διασυνδέονται με τις κυβερνήσεις και διαχρονικά αποτελούν τους πιο φανατικούς υποστηρικτές της ΚΑΠ της ΕΕ και τους πολέμιους των αγώνων τους.

Είδα την αλληλεγγύη που εκφράζεται από εργατικά σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους, αυτοαπασχολούμενους, στρατευμένους νέους, αλλά και από τους μεμονωμένους οδηγούς που κορνάρουν και υψώνουν τις γροθιές τους προς τα τρακτέρ καθώς περνούν, γιατί γνωρίζουν πλέον ότι η μικρή ταλαιπωρία τους με λίγη καθυστέρηση δεν είναι τίποτα μπροστά στην ταλαιπωρία του ξωμάχου του κάμπου που τον έβγαλε στον δρόμο.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης και του ίδιου του κ. Μητσοτάκη να καλλιεργήσουν τον κοινωνικό αυτοματισμό έχει αποτύχει παταγωδώς, όπως και η προσπάθεια να τους αντιμετωπίσει με την καταστολή, με τις απειλές της διορισμένης από την ίδια εισαγγελίας του Αρείου Πάγου.

Είδα ακόμα έντονη δυσπιστία απέναντι σε διάφορους που το παίζουν τώρα φίλοι των αγροτών, αλλά τους αντιμετώπιζαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όταν κάθονταν στις κυβερνητικές καρέκλες, έχουν ψηφίσει την ΚΑΠ της ΕΕ, που αποτελεί το “εγχειρίδιο” για όσα τους βασανίζουν.

Σήμερα εμφανίζονται στα μπλόκα και μιλάνε πονηρά για “στήριξη της αγροτικής παραγωγής”, κρύβοντας πίσω από αυτή τη φράση το σχέδιο της ΕΕ για τη συγκέντρωση της γης σε μεγάλες καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις, ένα σχέδιο που δεν χωρά τους βιοπαλαιστές παραγωγούς.

Οι αγρότες στα μπλόκα δεν συζητούν απλά και μόνο πώς και τι θα αποσπάσουν από την κυβέρνηση με αυτόν τον αγώνα. Συζητούν “τι πρέπει να γίνει” για να μπορέσουν να επιβιώσουν και να παράγουν στον τόπο τους, για να έχει η χώρα διατροφική επάρκεια, για να έχει ο λαός στις πόλεις πρόσβαση σε φθηνά και ποιοτικά προϊόντα.

Άλλωστε, αυτός ο αγώνας αναδεικνύει τον κοινό αντίπαλο των βιοπαλαιστών αγροτών και των εργαζομένων, αυτόν που κάνει τους πρώτους να στενάζουν στο χωράφι και τους δεύτερους στο ράφι. Γιατί, από τη στιγμή που ο ένας στενάζει και ο άλλος αναστενάζει, κάποιος τρίτος πρέπει να κερδίζει...

Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, στα μπλόκα του αγώνα για να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα των αγροτών. Ταυτόχρονα, έχω καταθέσει Επίκαιρη Ερώτηση στον Πρωθυπουργό και τον καλώ να μην κρυφτεί, να έρθει άμεσα στη Βουλή να απαντήσει.

Κυρίως, όμως, καταθέτουμε το μόνο επιστημονικά επεξεργασμένο σχέδιο που δίνει απάντηση στις παραπάνω αγωνίες. Ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ, συνδυάζει την απαλλαγή του αγρότη από τα βιομηχανικά, τραπεζικά, εμπορικά μονοπώλια με την αναβάθμιση της εργασίας στην αγροτική παραγωγή, της ποιότητας ζωής, με ελεύθερο χρόνο.

Είναι ο δρόμος των εθελοντικών παραγωγικών συνεταιρισμών στο πλαίσιο της κοινωνικής ιδιοκτησίας και του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της οικονομίας, ο οποίος δίνει οριστικά τέλος στο βάσανο της επιβίωσης. Είναι ο σοσιαλιστικός δρόμος, στον οποίο η εργατική τάξη, ο λαός, θα βρίσκονται πραγματικά στην εξουσία».

902