Οι εξελίξεις στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας δεν μπορούν να ειδωθούν έξω από το όλο και πιο σύνθετο πλέγμα των ανταγωνισμών στην περιοχή, βασικά ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία, για το ξαναμοίρασμα σφαιρών επιρροής, για τον έλεγχο πηγών και δρόμων Ενέργειας και εμπορευμάτων.
Για να ερμηνευτούν σωστά πρέπει να συσχετιστούν με το γεγονός ότι η Τουρκία έχει ειδικό βάρος στο συσχετισμό δυνάμεων του ΝΑΤΟικού στρατοπέδου, σε συνθήκες στις οποίες οι αντιθέσεις οξύνονται στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, με επίκεντρο τη Συρία, αλλά αφορούν και το Ιράκ, το Ιράν και όλα τα ανοιχτά μέτωπα της περιοχής.
Το βέβαιο είναι ότι το παζάρι στην περιοχή «χοντραίνει» ανάμεσα στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα και τους «περιφερειακούς» τους συμμάχους,
- με διπλωματικά και στρατιωτικά μέσα,
- πάνω σε ανταγωνιστικά σχέδια,
- με τη διαμόρφωση αξόνων και αντιαξόνων.
Και απ' αυτό το παζάρι, που γίνεται για λογαριασμό των μονοπωλίων, δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν ο ελληνικός, ο τουρκικός και οι άλλοι λαοί.