Κούβα: Μια πατρίδα για όλον τον κόσμο — Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης: Εκδήλωση για τα 68 χρόνια από την επίθεση στο στρατώνα Μονκάδα (26.7.1953) — Σπύρος Χαλβατζής, Νίκος Καρανδρέας, Σέλμις Μαρία Ντομίνγκες Κορτίνα, Μπάμπης Ζαφειράτος, Κατερίνα Γεράκη (13 ΦΩΤΟ)

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΚΟΥΒΑΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

Αλληλεγγύη στον λαό της Κούβας που δίνει έναν ηρωικό αγώνα απέναντι στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα

Πλήθος κόσμου έδωσε το «παρών»  το απόγευμα της Τετάρτης στο Πάρκο Ελευθερίας, στο αίθριο των γραφείων του ΣΦΕΑ 1967-1974 (πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ), συμμετέχοντας στην εκδήλωση αλληλεγγύης στον λαό της Κούβας που οργάνωσε ο Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης.

Η εκδήλωση οργανώθηκε με αφορμή τα 68 χρόνια από την επίθεση στο στρατώνα Μονκάδα στο Σαντιάγο της Κούβας στις 26/7/1953, ενώ όπως ήταν φυσικό πήρε χαρακτήρα καταδίκης του εξελισσόμενου νέου ιμπεριαλιστικού σχεδίου των ΗΠΑ κατά της Κούβας, δίνοντας συνέχεια στις πολύμορφες πρωτοβουλίες συμπαράστασης στον κουβανικό λαό που οργανώθηκαν τις προηγούμενες μέρες στη χώρα μας.

Ομιλήτριες στην εκδήλωση ήταν πρέσβης της Κούβας στην Ελλάδα, Σέλμις Μαρία Ντομίνγκες Κορτίνα και η Α' αντιπρόεδρος του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου, Κατερίνα Γεράκη.

Νίκος καρανδρέας

• Σύντομο χαιρετισμό απηύθυνε επίσης ο πρόεδρος του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου, Νίκος Καρανδρέας, αναδεικνύοντας μεταξύ άλλων την ιστορική σημασία της επίθεσης στον στρατώνα Μονκάδα που παρά την αποτυχία της αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο για την Κουβανική Επανάσταση στη συνέχεια, αλλά και τη σημασία της μάχης που δίνεται και σήμερα ενάντια στις επίμονες προσπάθειες των ΗΠΑ κατά της Κούβας.

Σπύρος Χαλβατζής

• Νωρίτερα, τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση καλωσόρισε ο αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αγωνιστών 1967 - 1974, Σπύρος Χαλβατζής, εκφράζοντας την αλληλεγγύη εκ μέρους των αντιδικτατορικών αγωνιστών προς τον λαό του νησιού της Επανάστασης. 

Αναδεικνύοντας τις προσπάθεια της κυβέρνησης Μπάιντεν να γονατίσει τον λαό και την κυβέρνηση της Κούβας, τόνισε η νέα και σχεδιασμένη από καιρό επίθεση των ΗΠΑ αποτελεί μέρος ενός «βρώμικου, υβριδικού, αντισυμβατικού πολέμου». «Σε μας πέφτει το καθήκον στήριξης του κουβανικού λαού και της επανάστασης» κατέληξε, επαναλαμβάνοντας το αίτημα για άρση του αποκλεισμού.

Μπάμπης Ζαφειράτος

• Επιπλέον, το μέλος του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Μπάμπης Ζαφειράτος απήγγειλε το ποίημά του-ακροστιχίδα, «Φιδέλ Κάστρο Ρους, Μ-26-7» (εδώ).

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής, η Κωνσταντίνα Κούνεβα, συνδικαλίστρια και πρώην ευρωβουλευτής και ο Σταύρος Τάσσος, πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ.

Ακολουθούν οι ομιλίες

Σαπφώ Διαμαντή: Στον Λουίς Σεπούλβεδα Καλφουκούρα - Πάει χρόνος που σαλπάρισες, Λουίς…

 Λουίς Σεπούλβεδα (Luis Sepúlveda Calfucura)
Οβάγε, Χιλή, 1 Οκτωβρίου 1949 – Οβιέδο, Ισπανία, 16 Απριλίου 2020

*

Γράφει η

Σαπφώ Διαμάντη

Καθηγήτρια, μεταφράστρια, διερμηνέας

*

Ο κόνδορας και το χιόνι ακίνητα έμοιαζαν…

Άγγιξα την πέτρα και είπα:

Ποιος

με περιμένει;

 

Πάμπλο Νερούδα

Canto General

Αθήνα. - Θυμάμαι τα μάτια σου, Λουίς. Κουβεντιάζαμε για εκείνο το απόβραδο που διάβασα στον γιο μου τον Φοίβο, έξι χρονών τότε, την Ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει, για τα δάκρυα του μικρού που στραφτάλισαν ρυάκια ταξιδιάρικα στα μάτια όλων μας τριγύρω. Cuéntame las lágrimas, μου ζήτησες, πες μου για τα δάκρυα. Πώς εξιστορείς τα δάκρυα με λέξεις, πώς αιχμαλωτίζεις ένα άρωμα σε μια μνήμη, πώς κλείνεις ένα όνειρο σ’ ένα συρταράκι… Κι ύστερα είπαμε άλλα.

Οβάγε. - «Γεννήθηκα κόκκινος, κατακόκκινος», έλεγες, περήφανα, γλυκά. Χιλή. Εκείνα τα χρόνια. Σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, αφού οι γονείς σου είχαν κλεφτεί. Πατέρας κομμουνιστής και μάνα Ινδιάνα, Μαπούτσε. Καλφουκούρα, «πέτρα γαλάζια» στα μαπουδουνγκούν. Και με «το ωραίο όνειρο να είσαι νέος δίχως να ζητάς την άδεια». Μα ναι. Είναι παράξενη η ζωή. Και το τι μπορούν να χτίσουν τα λόγια. Υποχρέωση του συγγραφέα

«να αφηγείται ωραία μια ωραία ιστορία και να μην αλλάζει την πραγματικότητα, γιατί τα βιβλία δεν αλλάζουν τον κόσμο. Αυτό το κάνουν οι πολίτες». 

Κοιταχτήκαμε, βάλαμε τα γέλια. Η σπίθα της αναγνώρισης. Μια ζωή, πολλές ζωές, ανακάτωμα μύθων και πραγματικότητας, θρύλοι ανεπιβεβαίωτοι και αλήθειες αδιάψευστες, όργωσες κι εσύ όλες τις πιθανές και απίθανες επικράτειες της γεωγραφίας και της ουτοπίας. Κι ύστερα είπαμε για την ελπίδα.