Αν θα σου πάρουν ολόκληρο ή το μισό σου μεροκάματο.
Αλλά όχι να δουλεύεις και να παίρνεις πίσω αυτό που προσφέρεις. Αν θα δουλεύεις 2 ή 3 μέρες τη
βδομάδα, 3 ή 5 μήνες το χρόνο(ή και καθόλου) χωρίς δικαιώματα, αλλά όχι να
έχεις το δικαίωμα στη δουλειά.
Αν θα υποστείς ολοκληρωτική η μερική καταστροφή. Αλλά
όχι να μην υποστείς καθόλου καταστροφή.
Αν το μέλλον σου θα είναι μαύρο ή γκρίζο. Αλλά όχι να
ζήσεις ένα καλύτερο αύριο.
Αν θα σε γκρεμίσουν αργά ή αν απλά θα σε στήσουν εδώ
και τώρα στα 6 μέτρα. |
Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα. Καλή στεριά, συνταξιδιώτες... Ή καλή θάλασσα.
Δεκέμβρης 1944 (17)
- Αρχική
- Άδεντρες Πλατείες (Ποίηση - Γνώμες)
- Τα Μέσα Μας Ποτάμια
- Της Καραντίνας
- Ο Δραπέτης
- Ζαφειράτος: Σχέδιο
- Ζαφειράτος: Ποίηση
- Ζαφειράτος: Χαϊκού
- Ζαφειράτος: Επίγραμμα
- Ζαφειράτος: Διά χειρός
- Ακροστιχίδα
- Σονέτο
- Ζαφειράτος: Μεταφράσεις
- Ερνέστο Καρδενάλ
- Ζαφειράτος - Νερούδα: Επικό Τραγούδι
- Ζαφειράτος - Νερούδα: 100 Sonetos de Amor
- Ζαφειράτος - Πόε
- Στάλιν - Στάλινγκραντ
- Ζαφειράτος: Μετάφραση
- Ζαφειράτος: Σχέδια-Ποιήματα-Μεταφράσεις
- Καζαμίας 2015
- Ζαφειράτος: Τα Σκαλοπάτια της Οδησσού
- Ζαφειράτος: «Η Ξυπόλυτη Κραυγή της Παλιστίνης» - Palestine Film Festival (STUDIO, 17/12/2023)
- Ζαφειράτος: Ομιλίες - απαγγελίες - Τσε (14.6.17, 8.10.22, 11.10.23) - Φιντέλ (4.12.16, 26.11.22)
- Ο ΠΑΛΜΟΣ: Μια προηγούμενη ζωή της Μποτίλιας
- Ζαφειράτος: Ποιήματα από Το Πράσινο Σημειωματάριο του Τσε (El Cuaderno Verde)
- Ζαφειράτος - Τσε: Ημερολόγιο Βολιβίας
- Ζαφειράτος: 1905, Ποτέμκιν, Κομμούνα
- Ζαφειράτος: Παρουσιάσεις ταινιών
- Ζαφειράτος: Σινεμά
- Ζαφειράτος: Ρετροσπεκτίβα
- ΤΑΙΝΙΟΡΑΜΑ
- ΣΙΝΕΜΑ
- Ανδρέας Ζαφειράτος
- Ο Doll maker Ανδρέας Ζαφειράτος
- Παντελής Πασχαλίδης: Μπαλαντέρ
- Γιώργος Μαρκόπουλος: Κρυφός Κυνηγός
- Ζαφειράτος: Ο Ρίτσος Στο Υπερώον της Ποίησης
- Ζαφειράτος - Γκιγιέν
- Ζαφειράτος: Ρίτσος - Γκιγιέν από την ιστοσελίδα του Γιάννη Ρίτσου - 4 πορτρέτα διά χειρός
- Ζαφειράτος-Γκιγιέν: Α. Ιωαννάτου, 2 βιβλία του Μπ. Ζ.
- Γονατάς: Ο Μεγάλος Ζωολογικός Κήπος 1966-2018
- Μάαστριχτ και άλλα Βιβλία
- Δεκέμβρης 1944
- Συνέδρια ΚΚΕ (20-21)
- ΚΚΕ - Ημερίδα Τρένα - ΚΝΕ
- Μάκης Παπαδόπουλος: Άρθρα
- Κώστας Γουλιάμος
- Αντικομμουνισμός & παραχάραξη της Ιστορίας
- Χικμέτ: Ζωγραφική, χειροτεχνήματα, ποίηση από τις φυλακές (Αφιέρωμα - 47 έργα)
- ΚΚΕ: Μπρεχτ, Χικμέτ, Ελλ. Λογοτεχνία & Εργατικό Κίνημα
- Προλετάριοι όλου του κόσμου, άλλος δρόμος δεν υπάρχει!
- Ζαφειράτος: Οκτωβριανή - Αφιέρωμα! 222 έργα ζωγραφικής και 32 αφίσες
- Νόμπελ Ειρήνης στους γιατρούς της Κούβας
- Ο Φιντέλ του Τσαβαρία
- Κούβα: Μια πατρίδα για όλον τον κόσμο
Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά. Ο Φιντέλ είναι αθάνατος
Φιδέλ: Ένα σύγγραμμα περί ηθικής και δυο μεγάλα αρχίδια στην υπηρεσία της ανθρωπότητας (Ντανιέλ Τσαβαρία)
* Φιντέλ: Αυτός που τους σκλάβους ανύψωσε στην κορφή της μυρτιάς και της δάφνης
* Πάμπλο Νερούδα: Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε * Νικολάς Γκιγιέν: Φιντέλ, καλημέρα! (3 ποιήματα)
* Ντανιέλ Τσαβαρία: Η Μεγάλη Κουβανική Επανάσταση και τα Ουτοπικά Αρχίδια του Φιδέλ * Ντανιέλ Τσαβαρία: Ο ενεργειακός βαμπιρισμός του Φιδέλ * Ραούλ Τόρες: Καλπάζοντας με τον Φιντέλ − Τραγούδι μεταφρασμένο - Video * Χουάν Χέλμαν: Φιντέλ, το άλογο (video)
Κάρλος Πουέμπλα - Τρία τραγούδια μεταφρασμένα που συνάδουν με τη μελωδία:
* Και τους πρόφτασε ο Φιντέλ (Y en eso llego Fidel) − 4 Video − Aπαγγελία Νερούδα * Δεν έχεις πεθάνει Καμίλο (Canto A Camilo) * Ως τη νίκη Κομαντάντε (Hasta siempre Comandante)
* Τα φρούρια του ιμπεριαλισμού δεν είναι απόρθητα: Μικρή ιστορική αναδρομή στη νικηφόρα Κουβανική Επανάσταση και μέχρι τις μέρες μας ‒ Με αφορμή τα 88α γενέθλια του Φιντέλ ‒ Εκλογικό σύστημα & Εκλογές - Ασφάλεια - Εκπαίδευση - Υγεία (88 ΦΩΤΟ) * Φιντέλ
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013
Μπορείς να διαλέξεις
Τρίτη 19 Μαρτίου 2013
Κύπρος: Η άλλη μισή, στην Κίνα της Ε.Ε. βρίσκεται
Η κυπριακή κατοχή σε 2,5 "κεφάλαια"
Α. 1974
Η Κύπρος μετά την τουρκική εισβολή, 15/7/1974
*
Β. 2014
Η Κύπρος μετά την εισβολή του €υρώ, 1/1/2008
Γ. Το τελευταίο μισό κεφάλαιο
Δημόσιο χρέος Κύπρου, ως
ποσοστό του ΑΕΠ
2008-2012, μέσα
σε τέσσερα (4) χρόνια, +78,5%
2012-2014, μέσα
σε δύο (2) χρόνια, +71,8%
2008-2014, +206,7%!!
*
Ο Κυπριακός λαός λέει
για δεύτερη φορά ΟΧΙ
Αρκεί όμως;
Πηγή φωτογραφιών: 902.gr
Και εδώ:
|
Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013
Μετά 29 έτη
Μετά 29 έτη
εξακολουθούμε να είμαστε πολλοί μόνοι μας,
αντί να έχουμε γίνει ένας μαζί.
με αφορμή την Πανελλαδική Απεργία
της 20 Φεβρουαρίου 2013
Το κείμενο που ακολουθεί πρωτοδημοσιεύτηκε στη συνδικαλιστική εφημερίδα «Ο ΠΑΛΜΟΣ», του Επιχειρησιακού Σωματείου Εργαζομένων της ESSO PAPPAS, τον Φεβρουάριο του 1984, με τον τίτλο «Ο Παλμός κι ο παλμός μας». (΄Ενα μήνα αργότερα, 6/3/84, η ESSO PAPPAS θα γίνει ΕΚΟ).
Ξαναδημοσιεύτηκε, με μικρές διορθώσεις, στον ΠΑΛΜΟ (σελ. 3), τον Δεκέμβριο του 2003, υπό τον τίτλο «Με την μπούργκα της σιωπής» (βρισκόμαστε στη δεύτερη εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ). Ο ΠΑΛΜΟΣ από εφημερίδα γίνεται ενημερωτικό δελτίο (με προσωπική μου ευθύνη και επιμέλεια). Από τον Μάιο του 2002 έως το Καλοκαίρι του 2005 κυκλοφορεί σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή μεγέθους Α4 (έχει μικρύνει φυσικά μαζί με τη ζωή μας), διανύοντας την τέταρτη και τελευταία του περίοδο, και θα μετρήσει 20 φύλλα.
Η τρίτη «κοινοποίηση» του κειμένου (σε ηλεκτρονική μορφή) με τον τίτλο Μποτίλια στον άνεμο (πολλοί μόνοι μας ή ένας μαζί;) και με την προσθήκη του υστερογράφου, έγινε τον Σεπτέμβριο του 2009, κατά την αποχώρησή μου από την –συμφερόντων Λάτση πλέον– ΕΚΟ, λόγω συνταξιοδότησης (κάποιοι σταθήκαμε τυχεροί στη ζωή μας). Είναι το αποχαιρετιστήριο προς τους συναδέλφους μου μετά από 35 χρόνια δουλειάς. Η κρίση έχει ήδη αρχίσει να χτυπάει την πόρτα μας.
Εδώ αναδημοσιεύεται από την τρίτη και τελευταία αποστολή του, χωρίς καμιά διόρθωση.
Μποτίλια στον άνεμο
(πολλοί μόνοι μας ή ένας μαζί;)
«στα γκωλ-ποστ παιδιά! στα γκωλ-ποστ
μην αρχινίσουνε να πέφτουνε
τα τέρματα βροχή και ηττηθούμε».
Νίκος Εγγονόπουλος
Και τι να πεις, και τι να γράψεις... Για τα χρόνια που πέρασαν; Για τα γεγονότα που μας καθόρισαν; Για τις υποσχέσεις που δεν κρατήθηκαν; Πώς να ταξινομήσεις τις στιγμές που μεσολάβησαν; Και πώς να ξαναδείς μέσα στα μάτια των παιδιών που υπήρξαμε κάποτε και μοιάζουν απόμακρα στο θολό τοπίο της μνήμης; |
Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013
ΣΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ
Στα Ποταμια Πυριφλεγέθων Κωκυτός Αχέροντας
διαβήκαμε ποτάμια κάποτε με μυθικά ονόματα μέχρι να φτάσουμε στου πάνω κόσμου τις γωνιές ονειροπόλοι χωρίς ούτ’ ένα νόμισμα για το ταξίδι Πυριφλεγέθων Κωκυτός Αχέροντας τούς ανεβήκαμε παλεύοντας να κρατηθούμε απ’ τις ιτιές που κλαίγανε στο πέρασμά μας πέσαμε μέσα τους έτσι όπως σμίγει ερωτικά φυλακισμένος ή ναυτικός που έλειπε για χρόνια βρήκαμε τις πηγές και είπαμε είναι καλά εδώ να στήσουμε το σπιτικό μας βάλαμε ξόβεργες μα τα πουλιά ήτανε λιγοστά και το χειρότερο πέφταν νεκρά πριν φτάσουνε κοντά μας κι αυτό δεν το ’βλεπες ούτε από τον καλπασμό ούτε απ’ το γνώριμο αχό της ντουφεκιάς παρά απ’ τη μυρωδιά που σε ξεκούφαινε μες στο λιγνό αεράκι ή απ’ το ελαφρό στροβίλισμα ενός ασήμαντου φτερού σαν μπόμπα που έσκαγε μπροστά σου ωστόσο μείναμε ήσυχοι μάθαμε τέχνες γράμματα κάναμε κάποιοι οικογένεια κι όλα τα σχετικά τα πράγματα κυλούσαν ήσυχα αφού σιγά σιγά τα φέραμε στα μέτρα μας κι αφήσαμε τους κυνηγούς να κάνουν τη δουλειά τους έτσι επέρασε ο καιρός χωρίς πουλιά χωρίς τη μυρωδιά που πια δεν την ακούγαμε χωρίς εκείνο το φτερό που πια καθόλου δεν το βλέπαμε θα σταματησαν είπαμε οι κυνηγοί να κυνηγάνε κι ούτε που το σκεφτήκαμε μην είμαστε εμείς οι ίδιοι οι κυνηγοί και τι ν’ ακούσουμε απ’ τη δική μας την ανάσα τη βαριά κι ούτε στιγμή δεν πήραμε είδηση ότι στις ξόβεργες που τις σαρώνανε οι βροχές ήτανε κι η ζωή μας κολλημένη κατρακυλώντας σε μιαν έρημη ακτή που είχανε φτάσει κι άλλοι κι όπου μαζί με μας τους ζωντανούς χιλιάδες πεθαμένοι κι όλο πληθαίνανε μ’ αυτούς που αδιάκοπα τους ξέβραζε ο καιρός κι εκεί που ο Αϊ Δονάτος πάτησε κάτω το στοιχειό να ξανακάνει τα νερά γλυκά να ποτιστεί ξανά η γης φτύνουνε οι Λάμιες μες στον κάμπο γίνονται τα ποτάμια ρέματα στραγγίζουνε οι λίμνες ο Βουβοπόταμος κι ο Κάκαβας κατρακυλάνε διψασμένοι αρχίσαμε ξανά να ονειρευόμαστε μήπως και βρούμε πάλι την αρχή κι ας είχαμε ξεμάθει να παλεύουμε να κολυμπάμε ανάποδα στο ρεύμα πολλοί από μας κατάκοποι σταθήκαμε να ξαποστάσουμε λιγάκι στα πλατάνια κόψαμε σκουτελλάριες και μόλτκιες βγάλαμε τα παπούτσια και τις κάλτσες και πλατσουρίσαμε στην όχθη κι άλλοι σε σκοτεινή χαθήκαμε χαράδρα με λαδανιές ασφάκες και σκαβιόζες στα μαλλιά μας οι πιο αδύναμοι ίσως δεν φτάσουμε ποτέ μες στο βαθύ της Περσεφόνης Δάσος άλλοι ψάχνουμε ακόμα πέρα απ’ τις πηγές μήπως και βρούμε κάποτε τις αηδονοφωλιές στις εκβολές του Αχέροντα αφήνοντας τα μέσα μας ποτάμια να φουσκώνουν άλλοι βλέπουμε τα έξω ποτάμια πέτρες και ξύλα και σκουριά σάπιες κασέλες και ψοφίμια παρασέρνοντας κι από ψηλά κάτι αδέσποτα πουλιά να πυρπολούν την ερημιά μας κι όσοι ήπιαμε της Λήθης τη ρακή τον οβολό μας που τόνε προσκυνούσαμε και τον φυλάξαμε σαν κόρη οφθαλμού σφίγγουμε τώρα ανάμεσα στα δόντια Μπάμπης Ζαφειράτος, Φεβρουάριος 2013 |
Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013
ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ: Λόγος για τη δύναμη αντίστασης της λογικής
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Άουγκσμπουργκ Βαυαρίας, 10 Φεβρουαρίου 1898
Ανατολικό Βερολίνο, 14 Αυγούστου 1956
Λόγος για τη
δύναμη αντίστασης της λογικής
Βλέποντας τα
υπερβολικά σκληρά μέτρα, τα τόσο μεθοδευμένα όσο και βίαια, που παίρνονται
τώρα σε όλα τα φασιστικά κράτη ενάντια στη λογική, είναι επιτρεπτή η ερώτηση,
αν το ανθρώπινο λογικό θα μπορέσει να αντισταθεί σ' αυτήν την έφοδο της βίας.
Φυσικά, σ' αυτό το ζήτημα δεν ωφελούν οι αόριστες αισιόδοξες διαβεβαιώσεις,
όπως: «Στο τέλος νικάει πάντοτε η λογική» ή «όσο περισσότερη βία ασκείται στο
πνεύμα, τόσο πιο ελεύθερα αναπτύσσεται αυτό». Τέτοιες διαβεβαιώσεις είναι οι
ίδιες ελάχιστα λογικές.
Πραγματικά, είναι
εκπληκτικός ο τρόπος, που μπορεί να φθαρεί ο νοητικός πλούτος του ανθρώπου.
Αυτό ισχύει για το λογικό τόσο του μεμονωμένου ατόμου, όσο και ολόκληρων
κοινωνικών τάξεων και λαών. Η ιστορία της
ανθρώπινης διανόησης παρουσιάζει μεγάλες περιόδους μερικής ή ολικής
πνευματικής στειρότητας, παραδείγματα τρομακτικών οπισθοδρομήσεων και
μαρασμού. Με κατάλληλα μέσα μπορεί να οργανωθεί η βραδύνοια σε μεγάλη έκταση.
Κάτω από ορισμένες συνθήκες, ο άνθρωπος είναι σε θέση να μάθει το ίδιο καλά
ότι δύο επί δύο κάνει πέντε, και όχι τέσσερα. Ο Αγγλος φιλόσοφος Χομπς
είπε ήδη στο 17ο αιώνα: «Αν το θεώρημα, ότι το άθροισμα των γωνιών
ενός τριγώνου ισούται με δύο ορθές, αντιστρατευόταν τα συμφέροντα των
εμπόρων, οι έμποροι θα έβαζαν αμέσως να καούν όλα τα βιβλία της Γεωμετρίας». |
Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013
ΚΥΡΙΕ!
υπέρ το δέον, Κύριε·
αυτή την κρίσιμη στιγμή γιατί με εγκαταλείπεις;
Γιατί δεν με προειδοποίησες νωρίτερα
να ζήσω τουλάχιστον λίγο πιο συνετά;
Ένα σημάδι Σου θα μου ήταν αρκετό.
Πώς με άφησες να τρέφω ψευδαισθήσεις;
Μήπως τα του Οίκου Σου δεν νοιάστηκα;
Δεν ήμουν συνεπής;
Δεν ποίησα τις εξι ημέρες, ανελλιπώς, πάντα τα έργα Σου;
Ακόμα και την έβδομη Σου αφιέρωσα —θου Κύριε.
Σε αμφισβήτησα ποτέ; Είχα επιθυμίες παράλογες;
Κοντολογίς, δεν τήρησα όλες τις εντολές Σου κατά γράμμα;
Τι άλλο ήθελες να κάνω;
Γιατί με δοκιμάζεις, Κύριε;
Το μόνο που μπορείς να μου καταλογίσεις, Κύριέ μου,
είναι που άνθρωποι είμαστε,
και ως εκ τούτου παρασύρθηκα
από μικρές γήινες απολαύσεις υλικές.
Μπορεί να φόρτωσα τον προϋπολογισμό μου λιγάκι πιο πολύ
ζητώντας κάποιο δάνειο μικρό
—Σου το επέστρεφα άλλωστε και με το παραπάνω—
όμως, Εσύ μου επέτρεψες αυτό το βάρος να σηκώσω.
Ωστόσο, χάρη, Κύριε, πρώτα στη Χάρη Σου
και ύστερα σε αυτές τις μικροαπολαύσεις
στάθηκα πάντοτε στο ύψος των περιστάσεων.
Κι όταν απείχα (τρόπος του λέγειν)
σπάνια απ’ τα καθήκοντά μου,
το έπραξα, γνωρίζεις, με βαριά καρδιά
γιατί δεχόμουν αφόρητες πιέσεις, Κύριε.
Και όπως πολύ καλά ξαναγνωρίζεις, Εσύ, ος τα πανθ’ οράς,
έπρεπε να το πράξω, για να σε προστατεύσω, Κύριε,
—και να προστατευτώ κι εγώ μαζί Σου—
Εσένα που τόσες προσβολές έχεις δεχτεί
από τους βλάστημους που πιάνουνε επί ματαίω το όνομά Σου,
και επιβουλεύονται τη θέση Σου,
αμφισβητούνε αυτό το περιβάλλον που δημιούργησες για εμάς
με τη σοφία Σου.
Ε, και στο κάτω κάτω της γραφής
δεν έκανα το έγκλημα του Κάιν.
Τον αδελφό μου, τον πλησίον, τον συνάνθρωπο
αγάπησα —Συ είπας Κύριε—,
κρατώντας, βεβαίως, αποστάσεις.
Σεβάστηκα του διπλανού μου το δικαίωμα να σε αμφισβητεί,
αν και ο συνάνθρωπος δεν συμμερίστηκε ομοίως το δικό μου.
Ουσιαστικά δεν έλειψα ποτέ από το πόστο μου,
που θα μπορούσα, εφόσον Εσύ αφήνεις περιθώρια.
Μα δεν το εκμεταλλεύτηκα ποτέ, ούτε και το επικαλέστηκα.
Και στις πιο δύσκολες συνθήκες,
και οδοιπόρος και ασθενής
στάθηκα πλάι σου να σε υπηρετήσω αγόγγυστα,
πολλές φορές και εξ αποστάσεως,
εν μέσω μεγάλων κρίσεων,
που τις περνάω με στερήσεις,
όποτε Εσύ κρατάς τον Οίκο σου κλειστό.
Και, Κύριε, πώς και γιατί εξαντλείς την Κρίση Σου
σε μας τους συνεπείς;
Κι οι άλλοι; Πώς θα τιμωρηθούνε αυτοί; Και πότε;
Σε τούτη ή στην άλλη Παρουσία;
Γιατί γίνεσαι τόσο άδικος μαζί μου;
Γιατί εμένα, Κύριε;
Δεν μου ταιριάζει η τιμωρία που μου επιφύλαξες.
Εγώ, κοίταζα πάντα τη δουλίτσα μου.
Πώς γίνεται να χάνω τώρα τη δουλειά μου;
Πώς;
Αλλά από ’δω και πέρα
εσύ τη δουλίτσα σου κι εγώ τη δουλειά μου!
Γιατί πολύ καλά το ξέρεις
—και κατά βάθος το ήξερα κι εγώ—
πως μόνο χάρη σ’ εμένα υπάρχεις, κύριε!
Μπάμπης
Ζαφειράτος, Φεβ. 2013
(Εδώ αποτυπώνεται η Β΄ γραφή, που δημοσιεύτηκε τον Ιαν. 2021)
____________
Πίνακας: Ρενέ
Μαγκρίτ (Βέλγιο, Βρυξέλλες, 1898-1967)
Ο ψεύτικος καθρέφτης (Le faux miroir, 1928)
Museum of Modern Art (MoMA), New York City (Λάδι σε καμβά, 54x80.9 cm)
Κρίση Μπάμπης Ζαφειράτος Ποίημα Ποίηση
Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013
Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ Ή ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ;
Το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο
Ξέφυγα από τους καρχαρίες
Και νίκησα τους τίγρεις
Μ’ έφαγαν όμως
Οι κοριοί.
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Στο post της 3/1/2013, Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ, γράφαμε σχετικά με την ίδρυση της Ε.Ε.: «Στο διάστημα που μεσολάβησε από το 1992 μέχρι σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού (και όχι μόνο) λαού εκπαιδεύτηκε με ποικίλους τρόπους (συστημική προπαγάνδα από σχολεία και πανεπιστήμια –προγράμματα σπουδών, μεταπτυχιακά, διδακτορικά–, ΜΜΕ και θεσμοθετημένα όργανα της πολιτείας –ΚΕΠΕ, ΕΛΙΑΜΕΠ, ΜΚΟ), ώστε να πιστέψει την αναγκαιότητα των μέτρων και να τα δεχτεί χωρίς αντίδραση». Στα παραπάνω αξίζει τον κόπο να παραθέσουμε μερικά στοιχεία ακόμα: |
Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013
Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ
Με την απουσία μας
Ή θα εξακολουθούμε να
γονατίζουμε / όπως αυτός ο δραπέτης / ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο /
απέναντί τους.
Μιχάλης Κατσαρός
«Ο Δούλος» (Κατά Σαδδουκαίων)
Το
2006, από ένα βήμα δημόσιου διαλόγου (συνέλευση εργαζομένων), είχα αναφέρει
ότι:
Και πριν 22 μήνες (Μάιος 2010), με την είσοδό μας
στο Μνημόνιο, σε μια άλλη μάζωξη παρατηρούσα ότι: |
Τετάρτη 14 Απριλίου 2010
mov. κόμικς|εικόνες|λόγια
Το νέο τεύχος, Νο 3, του πολύ καλού περιοδικού, που ήρθε να ανπληρώσει το κενό της Βαβέλ.
Κόμικς: Shelton, Ancco, Smart, Palumbo, Mezzo-Pirus, Μανιατόπουλος, Ανάν, Ζαφειράτος.
Κείμενα: Κουκουλάς, Κούλας, Κούτσης, Benacris.
Από αύριο, 15 Απριλίου 2010.
|
Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008
Σκέψεις
Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008
Ιστορία Αντίστροφη
«Μελαγχολώ, λέει η Όλγα, όταν το πρωί μου λέει πως πάει στον Πύργο: αυτή η ανώφελη, πιθανώς, πορεία, αυτή η χαμένη, πιθανώς, μέρα, αυτή η –πιθανώς– μάταιη ελπίδα».
ΦΡΑΝΤΣ ΚΑΦΚΑ, Ο Πύργος.
Ο Νότιος Πύργος (1962-1965, Βρυξέλλες, κρατικό κτήριο). Σκοπός του ήταν να συγκεντρωθούν εκεί όλες τις κυβερνητικές υπηρεσίες που εξετάζουν το συνταξιοδοτικό σύστημα. Πηγή φωτoγραφίας
Σ’ αυτό το μυθιστόρημα, ο κεντρικός ήρωας, ο Κ…, διορίζεται γεωμέτρης του Πύργου και φτάνει στο χωριό. Αλλά η επικοινωνία ανάμεσα στο χωριό και στον Πύργο είναι αδύνατη. Σε δεκάδες σελίδες ο Κ… προσπαθεί με πείσμα να βρει το δρόμο για τον Πύργο.
Kι έπειτα μια άλλη καθημερινή μυθο-ιστορία. Με μάταιη –πιθανώς– ελπίδα ψάχνεις για μια χαραμάδα φωτός. Μα όλες οι είσοδοι είναι κλειστές· όλες οι έξοδοι δεν οδηγούν πουθενά…
Σ’ αυτούς τους σύγχρονους αφιλόξενους Πύργους, με τους αόρατους τοίχους και τη ρευστή «δομή», νοιώθεις μόνος και ένοχος. Μια ενοχή για κάτι που δεν έκανες. Για κάτι θαρρείς που θα κάνεις και θα επισύρει την τιμωρία του νόμου. Και κάθε πρωί ανακαλύπτεις ότι χάνεσαι όλο και πιο βαθιά στο σκοτεινό Λαβύρινθο της μέρας.
Και κάθε μέρα, βλέποντας να στενεύουν τα περιθώρια, με τη ζωή σου να στριμώχνεται σε βιαστικά πενθήμερα και σε αβέβαιους μήνες, ανάμεσα σε δυο στιγμές, αισθάνεσαι πίσω σου την ανάσα που προδίδει τον Μινώταυρο. Χωρίς όμως τη σιγουριά πως όπου να ’ναι θ’ ανακαλύψεις το θηρίο σε κάποια σκοτεινή γωνιά της νύχτας. Γιατί κάποτε είναι σιγουριά να ξέρεις πως θα μετρηθείς με τα σκοτάδια.
Κι είναι ίσως οδυνηρό ν’ ανακαλύπτεις πως ο «μίτος» αντί να σε βοηθήσει να ξαναβρείς την έξοδο σε σπρώχνει όλο και πιο βαθιά σε διαδρόμους φτιαγμένους από κινούμενη άμμο. Κι είναι ακόμα πιο οδυνηρό όταν δεν περιμένεις την ομορφιά μιας έστω αβέβαιης νίκης. Την όμορφη αβεβαιότητα πως, όταν το θηρίο νικηθεί, στην άλλη άκρη σε περιμένουν ή περιμένεις…
Όταν ο Κ… προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον «πύργο» από το τηλέφωνο ακούει ακατάληπτους ψίθυρους, αόριστα γέλια, μακρινές φωνές…
Κάθε κεφάλαιο και μια αποτυχία. Κι επίσης ένα ξαναρχίνισμα.
Ο Κ… ζητάει ένα επάγγελμα, ένα σπίτι…
Όταν οι άλλοι, οι εκατομμύρια Κ… προσπαθούν να επικοινωνήσουν με το «χωριό» ακούνε τους ίδιους απροσδιόριστους ήχους, τις ίδιες άηχες φωνές...
Αλλά όσο κι αν είναι τραγικό να διαπιστώνεις καθημερινά την απόσταση, φυλακισμένος στο Λαβύρινθο με τους ευμετάβλητους τοίχους, όσο κι αν είναι οδυνηρό να μη βρίσκεις το δρόμο για τον Πύργο, και αντίστροφα το δρόμο για το χωριό, κάπου αχνοφαίνεται μια χαραμάδα ελπίδας:
Όταν ανακαλύπτεις ότι γύρω σου υπάρχουν εκατομμύρια Κ… Και κρατιούνται απ’ τον ίδιο μίτο που κρατιέσαι κι εσύ…
Όταν αγωνιάς κι επιμένεις.
«Σαν τις βραδινές υποσχέσεις που δικαιολογούν τη ζωή σου».
Πύργος Αθηνών (1968-1971). Kτήριο γραφείων. Πηγή φωτογραφίας
Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε
στη συνδικαλιστική εφημερίδα «Ο ΠΑΛΜΟΣ» (Μάιος 2003, φ. 12, ) του Επιχειρησιακού Σωματείου Εργαζομένων της ΕΚΟ (πρώην ESSO PAPPAS).
|
Τετάρτη 14 Μαΐου 2008
Μικρή ανθρώπινη ιστορία
Μικρή ανθρώπινη ιστορία
Αφιερώνεται σε όλους «της γης τους κολασμένους» που γέρνουν κάτω από λοιμούς, λιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς, φωτιές, μαχαίρια… Με την ευχή να βρουν δικαίωση οι ζωντανοί στα όνειρά τους.
Φορές φυσάει ένας άνεμος.
Άγριος με τα δόντια τρίζοντας.
Και μια μεγάλη πόλη παραδίνεται στα χέρια του.
Αλαφιασμένα αγρίμια τρέχουν να κρυφτούν σε φοβισμένες αγκαλιές, κι άλλα μένουν λουφάζοντας μες στις σχισμές των βράχων.
Κάποιες αδύναμες σκιές περνούν και χάνονται κάτω απ’ το σκονισμένο ιστό των αστεριών.
***
Άλλοτε πάλι έρχονται χρόνια και πουλιά κυνηγημένα.
Μνήμες περνούν σκοτεινές και ακατοίκητες.
Περνούν αποσπάσματα τυφλών στρατιωτών
Σπέρνουν δόντια δράκοντα στη γη και ξεχερσώνουνε στο διάβα τους ψυχές, παίρνουν την πόλη βίαια, γεμίζουν με βαθιές ουλές τ’ όμορφο πρόσωπό της.
***
Κάποτε εμφανίζονται οι άνθρωποι.
Συνήθως έρχονται απ’ τη θάλασσα και είναι πάντα μόνοι.
Μπαίνουν στην πόλη κι αρχίζουν να ζωγραφίζουν τα στενά της, αγγίζουν τρυφερά το χέρι της, δροσίζοντας τον πυρετό της, γιατρεύουν με τα χείλια τους τ’ αόρατα σημάδια του κορμιού της,
Βάφουν με ουρανό τα άστεγα δρομάκια της
φωτίζοντας τις σκοτεινές γωνιές της…
Πάντα κι αμέσως γίνοται πλήθος και ποτάμι και ζωή.
Όταν τελειώσουν, μαζεύουν σ’ ένα μικρό φθαρμένο βαλιτσάκι τα σύνεργά τους,
κοιτάζουν γύρω τους τα μάτια που τους κοίταζαν
φεύγουν ξανά κατά τη θάλασσα
και περπατώντας επάνω στα κύματα χάνονται μέσα στον κόσμο.
***
Στο μεταξύ βρέχει ασταμάτητα.
Μια κόκκινη ανεξίτηλη βροχή,
μουλιάζοντας τα χρόνια μας
όπως στο μυθιστόρημα του Μάρκες. Πρώτη δημοσίευση σε μιαν άλλη ζωή της Μποτίλιας Στον Άνεμο, στο συνδικαλιστικό —και όχι μόνο— έντυπο του Επιχειρησιακού Σωματείου Εργαζομένων της ΕΚΟ που εξέδιδα από τον Μάρτη του 2002 μέχρι το καλοκαίρι του 2005, Ο ΠΑΛΜΟΣ, στήλη ΠΑΛΜΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ (Αρ. φ. 18), Δεκ. 2004, για την τραγωδία στον Ινδικό, με τους 230.000 νεκρούς από σεισμό και τσουνάμι, στις 26 Δεκ. 2004. Περιλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή του Μπάμπη Ζαφειράτου, Άδεντρες Πλατείες, 2012, σ. 78
|