Τα βατράχια στο βάλτο των θεσμών

Όταν παλεύουν τα βουβάλια

Μια δήλωση που αποδόθηκε στον Τόμσεν του ΔΝΤ (αυτόν με τον οποίο έως πρόσφατα δήλωνε πως δε συζητά η κυβέρνηση, καθότι εκπρόσωπος της τρόικας) ήταν αρκετή για να γίνει ο σχετικός χαμός.

Όπως έγραψαν οι «Financial Times», ο Τόμσεν δήλωσε πως με βάση τα στοιχεία για το έλλειμμα - που το ΔΝΤ εκτιμά ότι θα φτάσει στο 1,5%, αντί για πλεόνασμα 3% -, είτε η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει νέα μέτρα, είτε η Ευρωζώνη θα πρέπει να αποφασίσει «κούρεμα» του χρέους.

Στη συνέχεια, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας δήλωσε πως δεν υπάρχει θέμα «κουρέματος» και ερμήνευσε τη δήλωση Τόμσεν ως εκτίμηση ότι η ελληνική οικονομική κατάσταση επιδεινώνεται.

Παράλληλα, στα σχετικά ρεπορτάζ, έγινε αναφορά στο γεγονός ότι είναι σε εξέλιξη παζάρι του ΔΝΤ με την Ευρωζώνη, με αντικείμενο να αγοράσει η Ευρωζώνη, μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕFSF), το χρέος της Ελλάδας προς το ΔΝΤ.

Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι οι διαπραγματεύσεις, που διεξάγονται αυτούς τους μήνες από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ, εντάσσονται σε ανταγωνισμούς, αντιπαραθέσεις και συμβιβασμούς στο εσωτερικό της ΕΕ αλλά και ανάμεσα στην ΕΕ και άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Αντιπαραθέσεις που γίνονται για λογαριασμό συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων, συμφερόντων ξένων για το λαό.

Πριν εκφραστεί δημόσια η προχτεσινή παρέμβαση του ΔΝΤ μέσω Τόμσεν, η ελληνική κυβέρνηση ήδη είχε κάνει γνωστό πως αφού δεν προκύπτει ενδιάμεση συμφωνία, στοχεύει στην υπογραφή απευθείας πλέον μιας νέας τελικής συμφωνίας, μετά τη λήξη του σημερινού προγράμματος τον Ιούνη, και μ' αυτήν την προοπτική διεκδικεί στη σημερινή συνεδρίαση της ΕΚΤ να εξασφαλίσει ρευστότητα, με απόφαση για αύξηση του ορίου έκδοσης εντόκων γραμματίων.

Αυτό που δε λέει η κυβέρνηση είναι ότι είτε ενδιάμεση είτε τελική συμφωνία, οι όροι που θα τη συνοδεύουν, περιέχουν παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα.

• Η «νέα συμφωνία» θα περιέχει αναγκαστικά τις απαιτήσεις της 5ης αξιολόγησης (του προηγούμενου μνημονίου), θα είναι δηλαδή μνημόνιο «plus» - παλιό και νέο.

Οι ίδιοι αναλυτές αποκαλύπτουν πως η «ιδέα» για τη νέα - τελική συμφωνία του Ιούνη δεν είναι και τόσο «ελληνική», αφού ήδη το ΔΝΤ, στο πλαίσιο της δικής του αντιπαράθεσης με την Ευρωζώνη, έχει μιλήσει για επίσπευση της συμφωνίας του Ιούνη.

Η υπόθεση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο, καθώς η εξαγορά των δανείων του ΔΝΤ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕFSF) τελεί υπό μία προϋπόθεση: 

• να συνοδεύεται από ένα συνολικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής (αντιλαϊκών μέτρων), που να διασφαλίζει τη βιωσιμότητα της εξυπηρέτησης του χρέους που θα έχει η Ελλάδα προς το EFSF.

Δηλαδή, σε κάθε περίπτωση, είτε με την οπτική του ΔΝΤ, είτε με την οπτική της Ευρωζώνης, η ελληνική κυβέρνηση που μετέχει οργανικά σ' αυτή τη διαδικασία, πρέπει να πάρει κι άλλα μέτρα λιτότητας, κάτι για το οποίο πράγματι ήδη εργάζεται:

• Οι προτάσεις που έστειλε προς τους «θεσμούς», μιλάνε για μέτρα που ξεπερνούν τα 14 δισ. και τα οποία θα αντληθούν και με νέα άμεση φορολογία και με νέα έμμεση φορολογία και με νέες περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες, ενώ στο τραπέζι παραμένουν και το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά. 

Να γιατί απαιτείται λαϊκή επαγρύπνηση, να μην παρασύρονται οι εργαζόμενοι από φραστικούς λεονταρισμούς της κυβέρνησης περί περήφανης διαπραγμάτευσης και «κόκκινων γραμμών», την ώρα που σκάβεται βαθύς λάκκος για το λαό.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ - Η Άποψή μας, 6/5/2015.