Επισπεύδονται οι διευθετήσεις με «καταλύτη» τον ενεργειακό πλούτο
Η δήθεν «ευημερία» που προβάλλουν αστικές κυβερνήσεις και μονοπώλια κρύβει την αναμενόμενη όξυνση του ανταγωνισμού σε βάρος των λαών
Η βδομάδα που πέρασε φώτισε ακόμα περισσότερο πόσο γοργά μπερδεύεται το «κουβάρι» των αντιλαϊκών ανταγωνισμών στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, μετά και από τις εξελίξεις στην κυπριακή ΑΟΖ, τις ανακοινώσεις ότι ενεργειακοί κολοσσοί («ExxonMobil», «Total», «Eni» κ.λπ.) θα διευρύνουν κι άλλο την παρουσία τους σε όλη τη λεκάνη της, αλλά και νέες πλευρές που αποκαλύπτουν το εύρος γενικότερων γεωστρατηγικών σχεδιασμών και παζαριών.
Ο εντοπισμός «εκμεταλλεύσιμου κοιτάσματος» φυσικού αερίου στο «οικόπεδο» 10 της κυπριακής ΑΟΖ αναθέρμανε, από τη μια, τη συζήτηση για τη «διαφοροποίηση των ενεργειακών δρόμων» μεταξύ Δύσης και Ανατολής (ως μέρος της προσπάθειας να μειωθεί η «εξάρτηση από το ρωσικό αέριο»), από την άλλη τη συζήτηση για την «ανάγκη να εξεταστούν νέες διευθετήσεις» τύπου συμφωνίας των Πρεσπών, κατά το πρότυπο δηλαδή του πρόσφατου αμερικανοΝΑΤΟικής έμπνευσης συμβιβασμού, που φυσικά έφερε ατόφια τη σφραγίδα της ευρύτερης ενδοϊμπεριαλιστικής κόντρας με αντίπαλα γεωπολιτικά κέντρα, πρώτα απ' όλα τη Ρωσία, αλλά και την Κίνα.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, φουντώνει μια πολύπλευρη διαπραγμάτευση με την Τουρκία, την ώρα που η αστική της τάξη παζαρεύει σκληρά σε πολλά μέτωπα (Συρία, Κουρδικό, Παλαιστινιακό, αλλά και Βαλκάνια) αλλά και που πολλά ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, αλλά και αυτοτελώς κράτη - μέλη της, όπως η Γερμανία) αναγνωρίζουν τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η διατήρηση σχέσεων με την Τουρκία και γι' αυτό συναινούν στις όλο και πιο συχνές προειδοποιήσεις και απειλές της Τουρκίας ότι δεν θα μείνει εκτός (ενεργειακής αλλά και γεωπολιτικής) μοιρασιάς.
Οι προειδοποιήσεις της Τουρκίας
Την ανάγκη της συνεργασίας και μιας «ακριβοδίκαιης μοιρασιάς» την επαναλαμβάνει άλλωστε και η τουρκική αστική τάξη, παρατάσσοντας φυσικά σε αυτό το παζάρι όλα της τα «όπλα», οικονομικά, πολιτικά αλλά και στρατιωτικά.