H κόλαση των απόκληρων και η ανία της αστικής τάξης: Κολαστήριο (αγγλικοί υπότιτλοι), Η Τέλεια Ομορφιά, Αίσθηση Αμαρτίας

Κολαστήριο - Kárhozat / Damnation (1988)

Μπέλα Ταρ

Ουγγαρία, 1988, Ασπρόμαυρο

Παραγωγή: Γιόζεφ Μαρξ
Σκηνοθεσία: Μπέλα Ταρ
Σενάριο: Λάζλο Κρασζναχορκάι, Μπέλα Ταρ
Φωτογραφία: Γκαμπόρ Μεντβίγκι
Μοντάζ: Αγκνες Χρανίτζκι
Μουσική: Μιχάλι Βιγκ
Πρωταγωνιστούν: Γκαμπόρ Μπάλογκ, Γιάνος Μπάλογκ, Μίκλος Ζέκελι, Βάλι Κερέκες, Πίτερ Μπρένζικ Μπεργκ, Ιμρε Τσμέλικ, Γκιόργκι Τσερχάλιμ
Διάρκεια: 116'

 

*

 

 Δυο κριτικές:

Τζία Γιοβάνη

Πόλυ Λυκούργου

*

Τζία Γιοβάνη

Κολαστήριο για τον μοναχικό Κάρερ η ίδια του η ύπαρξη. Εκείνος αποτραβηγμένος, παρατηρητής της ζωής... Της ζωής που αναπόφευκτα χτίζεται πάνω στην ρουτίνα της παραγωγής που καταγράφεται σαν ατέρμονο πηγαινέλα των εναέριων βαγονέτων του ορυχείου μιας βιομηχανικής περιοχής σε αποσύνθεση.

Ο Κάρερ κοιτάζει την αέναη κίνηση κλεισμένος στον δικό του, προσωπικό χώρο. Απουσία παραγωγικών σχέσεων χαρακτηρίζει και το σύνολο των χώρων στους οποίους κινείται ο Κάρερ και συνθέτουν τον κόσμο του. Και αυτόν τον κόσμο που, είτε επέλεξε είτε βρέθηκε παρά την θέλησή του, τον αισθάνεται και τον βιώνει ο Κάρερ σαν τόπο τιμωρίας και βασανισμού!

Σε εξέχουσα θέση το μπαρ «Τιτανικός» που τραβά σαν μαγνήτης ανθρώπινα ναυάγια, που σβησμένα σαν ζόμπι, μοιάζουν ανίκανα να αντιδράσουν στον όποιο κραδασμό του περιβάλλοντος. Τίποτα δεν βρίσκεται σε κίνηση, μόνο ο ιδιοκτήτης του μπαρ που βγάζει λεφτά με απατεωνιές... Ηδη από την αρχή γνωρίζουμε ότι ο Κάρερ έχει «κρεμαστεί» από την παντρεμένη τραγουδίστρια του «Τιτανικός».