Δεκέμβρης 1944 (17)

Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά. Ο Φιντέλ είναι αθάνατος

Έφοδος στις Μονκάδες τ’ Ουρανού!: Fidel vivirá para siempre! Fidel es inmortal! - Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά! Ο Φιντέλ είναι αθάνατος!
Φιδέλ: Ένα σύγγραμμα περί ηθικής και δυο μεγάλα αρχίδια στην υπηρεσία της ανθρωπότητας (Ντανιέλ Τσαβαρία)
* Φιντέλ: Αυτός που τους σκλάβους ανύψωσε στην κορφή της μυρτιάς και της δάφνης
* Πάμπλο Νερούδα: Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε * Νικολάς Γκιγιέν: Φιντέλ, καλημέρα! (3 ποιήματα)
* Ντανιέλ Τσαβαρία: Η Μεγάλη Κουβανική Επανάσταση και τα Ουτοπικά Αρχίδια του Φιδέλ * Ντανιέλ Τσαβαρία: Ο ενεργειακός βαμπιρισμός του Φιδέλ * Ραούλ Τόρες: Καλπάζοντας με τον Φιντέλ − Τραγούδι μεταφρασμένο - Video * Χουάν Χέλμαν: Φιντέλ, το άλογο (video)


Κάρλος Πουέμπλα - Τρία τραγούδια μεταφρασμένα που συνάδουν με τη μελωδία:
* Και τους πρόφτασε ο Φιντέλ (Y en eso llego Fidel) − 4 Video − Aπαγγελία Νερούδα * Δεν έχεις πεθάνει Καμίλο (Canto A Camilo) * Ως τη νίκη Κομαντάντε (Hasta siempre Comandante)
* Τα φρούρια του ιμπεριαλισμού δεν είναι απόρθητα: Μικρή ιστορική αναδρομή στη νικηφόρα Κουβανική Επανάσταση και μέχρι τις μέρες μας ‒ Με αφορμή τα 88α γενέθλια του Φιντέλ ‒ Εκλογικό σύστημα & Εκλογές - Ασφάλεια - Εκπαίδευση - Υγεία (88 ΦΩΤΟ) * Φιντέλ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Χάμετ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Χάμετ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 27 Μαΐου 2023

Μπάμπης Ζαφειράτος: Ο κομμουνιστής Ντάσιελ Χάμετ (27.5.1894 – 10.1.1961), ο «Κόκκινος Θερισμός», ο αριστερός σαμουράι Τσίπρας και ο υπηρέτη δύο αφεντάδων... ΣΥΡΙΖΑ ή Για μια χούφτα δολάρια

Ντάσιελ Χάμετ (Samuel Dashiell Hammett)
27 Μαΐου 1894, Μέρυλαντ, ΗΠΑ - 10 Ιανουαρίου 1961, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 10.I.2016 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

*

Κρίνω ότι ο «Κόκκινος Θερισμός» (1929) είναι ένα αξιοπρόσεκτο επίτευγμα, η επιτομή της θηριωδίας, του κυνισμού και του τρόμου. Οι διάλογοι, όπου κάθε χαρακτήρας προσπαθεί να ξεγελάσει όλους τους άλλους και όπου η αλήθεια γίνεται ορατή μέσα από μια ομίχλη εξαπάτησης, συγκρίνονται μόνο με τον καλύτερο Χέμινγουεϊ».

(Αντρέ Ζιντ, 1869-1951)

*

Κόκκινος Θερισμός – Red Harvest (1927): Βρισκόμαστε λίγο πριν το μεγάλο Κραχ: Personville (πόλη του ενός προσώπου) ή Poisonville (πόλη δηλητήριο) με τον τοπικό μεγαλοεκδότη, ο οποίος εκτός των εφημερίδων ελέγχει πλήρως τράπεζες, ορυχεία, λοιπές επιχειρήσεις και όλη την πολιτική ηγεσία της Πολιτείας. L' Etat c' est moi. Αυτός είναι το κράτος. Η Πέρσονβιλ αυτοπροσώπως.

Οι τράπεζες και τα μονοπώλια, το ορυχείο χαλκού Ανακόντα, οι απεργίες και οι τραμπούκοι-απεργοσπάστες, πληρωμένοι δολοφόνοι του μεγαλοϊδιοκτήτη της πόλης, που καταστέλλουν με δολοφονίες τη συνδικαλιστική δράση, οι εκκαθαρίσεις των ενοχλητικών και οι διεφθαρμένοι αστυνομικοί είναι το σκηνικό μέσα στο οποίο οι αυτονομημένες εν τέλει (όπως εξ ανέκαθεν συμβαίνει, άλλωστε) συμμορίες των τραμπούκων διεκδικούν την κυριαρχία τους στο παιγνίδι της εξουσίας.

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2022

Ντάσιελ Χάμετ: 27 Μαΐου 1894 - 10 Ιανουαρίου 1961

Ντάσιελ Χάμμετ (Samuel Dashiell Hammett)
27 Μαΐου 1894, Μέρυλαντ, ΗΠΑ - 10 Ιανουαρίου 1961, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 10.
I.2016 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

*

Έχει ειπωθεί ότι είναι άκαρδος, όμως η ιστορία που νόμιζε ότι αφηγείται στο «Γυάλινο Κλειδί» (1931) είναι η καταγραφή της αφοσίωση ενός άνδρα σε έναν φίλο. Ήταν φειδωλός, λιτός, σκληρός, αλλά έκανε ξανά και ξανά αυτό που μόνο οι καλύτεροι συγγραφείς μπορούν να κάνουν. Έγραψε σκηνές που μοιάζουν να μην έχουν γραφτεί ποτέ πριν.

(Ρέιμοντ Τσάντλερ, 1888-1959)

*

Κρίνω ότι ο «Κόκκινος Θερισμός» (1929) είναι ένα αξιοπρόσεκτο επίτευγμα, η επιτομή της θηριωδίας, του κυνισμού και του τρόμου. Οι διάλογοι, όπου κάθε χαρακτήρας προσπαθεί να ξεγελάσει όλους τους άλλους και όπου η αλήθεια γίνεται ορατή μέσα από μια ομίχλη εξαπάτησης, συγκρίνονται μόνο με τον καλύτερο Χέμινγουεϊ».

(Αντρέ Ζιντ, 1869-1951)

*

«Κατά γενική ομολογία θεωρείται πλέον ένας από τους καλύτερους συγγραφείς μυστηρίου όλων των εποχών».

(Ρίτσαρντ Λέιμαν, 1947-2001)

*

Περισσότερα με φωτογραφίες:

Ντάσιελ Χάμετ: Ο Κόκκινος Θερισμός και οι επιρροές του από τον Κουροσάβα μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ

*


Πρώτη δημοσίευση

Λευκή ρετροσπεκτίβα σε φόντο κόκκινο

Δ' Μέρος: Κόκκινος Θερισμός

Και τα τέσσερα μέρη:

Ρετροσπεκτίβα (4)

*

Dashiell Hammett

1953. Ο Χάμετ στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών

Ο Ντάσιελ Χάμετ γεννήθηκε στο Μέριλαντ των ΗΠΑ στις 27 Μαΐου 1894. Δεκατριών ετών, για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο.

Θα κάνει διάφορες δουλειές και θα καταλήξει να εργάζεται σαν ιδιωτικός ντετέκτιβ στο Πρακτορείο Πίνκερτον από το 1915 μέχρι το 1922, που θα πάρει των ομματιών του, αφού οι διώκτες του εγκλήματος, με την άνοδο του Συνδικαλιστικού Κινήματος, αρχές του 1900,  μεταμορφώνονται σε πράκτορες και τραμπούκους των εγκληματιών εργοδοτών.

Το 1917  δολοφονείται ο συνδικαλιστής ηγέτης των IWW (Industrial Workers of the World), Φρανκ Λιτλ. Τον άρπαξαν βίαια από το σπίτι του, στο Μπιουτ της Μοντάνας, και τον κρέμασαν με τον νόμο του Λυντς από ένα σιδηροδρομικό ικρίωμα.

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016

Ντάσιελ Χάμετ: Ο Κόκκινος Θερισμός και οι επιρροές του από τον Κουροσάβα μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ

Ντάσιελ Χάμμετ (Samuel Dashiell Hammett)
27 Μαΐου 1894, Μέρυλαντ, ΗΠΑ - 10 Ιανουαρίου 1961, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 10.I.2016 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

*

Πρώτη δημοσίευση
Λευκή ρετροσπεκτίβα σε φόντο κόκκινο
Και τα τέσσερα μέρη:
*
Ο κομμουνιστής

Dashiell Hammett, 1894-1961
Ο Χάμμετ από τον Ντέηβιντ Λεβίν (6/2/1975)
Ο Ντάσιελ Χάμμετ γεννήθηκε στο Μέριλαντ των ΗΠΑ το 1894. Γιος του Ρίτσαρντ Χάμμετ και της Άνι Μποντ Ντάσιελ, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο στα δεκατέσσερά του, προκειμένου να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του.
Θα κάνει διάφορες δουλειές και θα καταλήξει να εργάζεται ως ιδιωτικός ντετέκτιβ στο Πρακτορείο Πίνκερτον. Κατατάχτηκε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ως μέλος του μηχανοκίνητου σώματος πρώτων βοηθειών, αλλά προσβλήθηκε από φυματίωση. Κατά τη νοσηλεία του στο νοσοκομείο Cushman Hospital, στην Τακόμα της Ουάσινγκτον, γνώρισε την πρώτη του γυναίκα, νοσοκόμα Josephine Dolan, με την οποία απέκτησε δύο κόρες.
Η πρώτη του αστυνομική ιστορία, την οποία υπέγραψε με το ψευδώνυμο Πίτερ Κόλινσον, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Black Mask" τον Οκτώβριο του 1923. Πρωταγωνιστής των αστυνομικών μυθιστορημάτων του που ακολούθησαν (Ο "Κόκκινος θερισμός"/"Red Harvest", 1927, σε τέσσερις συνέχειες στο περιοδικό "Black Mask", και το 1929 σε μορφή βιβλίου, "Η κατάρα των Ντέιν"/"The Dain Curse", 1929) ήταν ο Κοντινένταλ Οπ, ένας αρχετυπικός ντετέκτιβ.

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Λευκή ρετροσπεκτίβα σε φόντο κόκκινο – Δ' Μέρος: Κόκκινος Θερισμός – Με αφορμή την επαναλειτουργία της Αλκυονίδας και του Studio (4 από 5) – Ταινίες (VIDEO)

Μικρό οδοιπορικό μνήμης μέσα από σινεμά και γεγονότα της ταξικής πάλης που σημάδεψαν τα χρόνια μας

Δ'

 

Πάμε μωρό μου σινεμά

Μπάμπης Ζαφειράτος

 

 

Πάμε μωρό μου σινεμά
Για Χιούστον Κόπολα ή Ντε Πάλμα
Να ξαναβρούμε το ΠΙΓΚΑΛ
Το ΚΥΨΕΛΑΚΙ και την ΑΛΜΑ

 

Διάλεξε θρίλερ ή νουάρ
Δυο ώρες φυγή και αυταπάτη
Που απ’ τον καθρέφτη κάποιου μπαρ
Ο Μπόγκυ θα μας κλείνει μάτι

 

Γουστάρω πάλι σινεμά
Μελβίλ ή Πέκινπα ή Ραίη
Πάμε μωρό μου στο ΠΑΛΛΑΣ
Στην ΑΕΛΛΩ στο ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΑΙΗ

 

Μπροστά στο μαγικό πανί
–Το χέρι σου μες στο δικό μου–
Ζούμε διπλά κάθε σκηνή
Γινόμαστε ήρωες εκτός νόμου

 

Έχουμε χάσει Μπουνιουέλ
Τρυφώ Ντασέν και Τορνατόρε
Παίζονται τώρα στο ΛΙΛΑ
Στο ΒΟΞ στο ΕΚΡΑΝ και στο ΑΜΟΡΕ

 

Μετά από μια στενή επαφή
Που θα ’μαστε πιο λίγο μόνοι
Θα ’ναι γλυκιά η επιστροφή
Στου μέλλοντός μας την οθόνη

 

Free Cinema ή Nouvelle Vague;
Ράις Γκοντάρ ή Μονιτσέλι;
ΑΣΤΥ μωρό μου ή ΟΝΤΕΟΝ
ΝΙΡΒΑΝΑ
STUDIO ή ΕΛΛΗ;

 

Δείξε μου πόσο μ’ αγαπάς
Μη μου αρνηθείς σινεμαδάκι
Ας είναι και με
happy end
Μα πρέπει να βιαστείς λιγάκι

 

Έλα. Οι Ταβιάνι κι ο Βαντίμ
Ο Παζολίνι ο Κουροσάβα
Μας περιμένουν στο ΦΙΛΙΠ
στο ΑΛΕΞ στο ΑΘΗΝΑΙΟΝ στην ΑΒΑ

 

Πάμε μωρό μου όπου μου πεις
Κι όπου ποθεί η ψυχή σου πάλι
Στα Ιλίσια ή στην Κηφισιά
Στο Φάληρο ή στην Αμφιάλη

 

Χειμερινό ή θερινό;
Αϊζενστάιν ή Ντε Σίκα;
ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ ή ΑΛΦΑΒΙΛ;
ΑΪΝΤΑ ΚΑΡΜΕΝ ή ΑΜΙΚΑ;

 

Θνητοί οι πρωταγωνιστές
Θεοί εμείς απ’ την πλατεία
Και σταυρωμένοι εραστές
Κι επαναστάτες με αιτία

 

Έχει πρεμιέρα με Λουί Μαλ
Ρενέ Λεόνε και Αντονιόνι
Λέγε. ΙΝΤΕΑΛ ή ΕΤΟΥΑΛ;
Στο ΔΑΝΑΟ ή στην ΑΝΕΜΩΝΗ;

 

Πάμε μωρό μου σινεμά
Στου σκοταδιού το αργό ταξίδι
Μετά θα δούμε κριτική
Του Ακτσόγλου και του Ραφαηλίδη

 

Μια αναπαράσταση η ζωή
Πρόβα αόρατου θιάσου
Εσύ να γίνεσαι βροχή
Να πνίγομαι στη αγκαλιά σου

 

Και στην καρδιά μας θ’ αντηχεί
Σαν χαμηλώνουνε τα φώτα
Της Καραΐνδρου η μουσική
Του Μορικόνε και του Ρότα

 

Κι άμα ο κόσμος πάει στραβά
Να δεις πώς θα ’ρχεται στα ίσα
Κι η αγάπη μας παντοτινά
Θα στέκει σαν γιγαντοαφίσα

 

Διώξε τα σύννεφα του χθες
Πάμε μαζί και χαμογέλα
Διάλεξε τ’ όνειρο που θες
Τζίλντα μου Μαίριλυν και Στέλλα

 

…………………………………

 

Έξω το φως είναι απειλή
Σκληρή η σιωπή τα λόγια στείρα
Η πόλη που πυροβολεί
Με σιγαστήρα

 

(1979-2021)

____________

 

Το Πάμε μωρό μου σινεμά, 11στροφο, γράφτηκε από Σεπ. 1979 έως Ιαν. 1980 και πρωτοδημοσιεύτηκε σε αυτή τη Ρετροσπεκτίβα, σαν προοίμιο σε κάθε μια από τις 4 συνέχειές της (17 και 31/12/2014, 7 και 15/1/2015).

Σε αυτή την ολοκληρωμένη 19στροφη μορφή του, με στίχους που για διάφορους λόγους είχανε μείνει εκτός και με άλλους που γράφτηκαν στην πορεία, δημοσιεύτηκε στην Κατιούσα, στις 28/2/2021: Πάμε μωρό μου σινεμά – Μικρή ελεγεία για τα σινεμά που αγαπήσαμε και θ’ αγαπάμε πάντα, όπου υπάρχει και η  εξελικτική του διαδρομή. Την ίδια μέρα δημοσιεύτηκε και στην Μποτίλια Στον Άνεμο.

Η 11στροφη εκδοχή παραμένει μόνο, και για την... ιστορία, στη συγκεντρωτική σελίδα των περιεχομένων της Ρετροσπεκτίβας.

*


«Για σας ο κινηματογράφος είναι θέαμα.
Για μένα είναι σχεδόν μία αντίληψη του κόσμου.
Ο κινηματογράφος είναι φορέας της κίνησης.
Ο κινηματογράφος ανανεώνει τις λογοτεχνίες.
Ο κινηματογράφος είναι τόλμη.
Ο κινηματογράφος είναι αθλητής.
Ο κινηματογράφος διαδίδει ιδέες.
Αλλά ο κινηματογράφος είναι άρρωστος.
Ο καπιταλισμός τού έριξε στα μάτια χρυσόσκονη.
Επιτήδειοι επιχειρηματίες τον σέρνουν στους δρόμους.
Ο κομμουνισμός πρέπει να διαφυλάξει τον κινηματογράφο
από τα χέρια των κερδοσκόπων...».
Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκη, 1922

   
Λευκή ρετροσπεκτίβα σε φόντο κόκκινο

(Από την αφήγηση ενός παλιού Αμπελοκηπιώτη)

Δ' Μέρος: Κόκκινος Θερισμός

Αναφορές

Ενδεικτικά: Η Γυάρος και η «Συκιά του Γλάστρα». Το STUDIO του Καψάσκη, του Στεργιάκη και του Κοσσυβάκη.Ο Κόκκινος Θερισμός του Τσίπρα...
 
*
 
Σινεμά:
Αλκυονίς, Studio 1 και 2, Studio,  Αμόρε
*
Ταινίες:
Solaris (1968, 1972, 2002), Γιοζίμπο (1961), Χίτλερ (1977), NON OMNIS MORIAR (2014)
Ντάσιελ Χάμμετ και Κόκκινος Θερισμός
*
Πρόσωπα:
Μαγιακόβσκη, Βελισσάριος Κοσσυβάκης (της αναγγέννησης δυο θρυλικών αιθουσών), οι σκηνοθέτες: Σωκράτης Καψάσκης, Αλέξης Δαμιανός, Αλέκος Γαλανός, ξανά ο Αντώνης Στεργιάκης,  Γιώργος Τζιότζιος (του ΣΙΝΕΜΑ), Αλεχάντρο Κάστρο Εσπίν (Κουβανός πολιτικός), Λίλα Καφαντάρη (ηθοποιός, βουλευτίνα του ΚΚΕ), Βασίλης Ραφαηλίδης (πάντα), Ασσαντούρ Μπαχαριάν (Ζωγράφος), Βαγγέλης Σιδέρης (Πολιτικός Μηχανικός - Ο Αλκυονίδας), Δημήτρης Αρμακόλας (Γλύπτης), οι σκηνοθέτες: Γιώργος Μεσάλας, Μανούσος Μανουσάκης, Θόδωρος Αγγελόπουλος



*
Αλκυονίδας και STUDIO εποχή
Από 23 Οκτ. 2014 η Αλκυονίς ζεσταίνει πάλι τις νύχτες μας
Γεννήθηκαν με δύο χρόνια διαφορά

Και το STUDIO, από 14 Δεκ. 2014
Ξαναγεννιούνται δίδυμα

_________________________________________________
Μια πρώτη μορφή του κειμένου που ακολουθεί, δημοσιεύτηκε σαν καλωσόρισμα στην επανεμφάνιση της Αλκυονίδας και του STUDIO με τίτλο: STUDIO: Το δεύτερο, μετά την Αλκυονίδα, παν-όραμα του Βελισσάριου Κοσσυβάκη.
Στην παρούσα τελική γραφή υπάρχουν νέα κείμενα, και προγράμματα από τη συλλογή της Μποτίλιας.
Οι χρονολογίες των προγραμμάτων αναμένουν την ταυτοποίησή τους από τον Βελισσάριο.
Ο χρόνος προβολής των ταινιών, όπως σημειώνεται σε κάποια από αυτά, θεωρείται προσωρινός μέχρι την τελική έγκριση του καθ' ύλην αρμόδιου.
Τον ευχαριστούμε και από αυτήν τη θέση.

Η ρετροσπεκτίβα-αφιέρωμα στο κόκκινο σινεμά της (αιώνιας) νιότης μας θα ολοκληρωθεί εντός… ολίγου προσεχώς.

Μπ.Σ.Α.

_____________________

1967, 1969. Έτη σωτήρια, στην κυριολεξία, για τους σινεμαδόφιλους και τους "αντιστασιακούς" εν μέσω… εθνοσωτηρίου.

Αλκυονίς και STUDIO. Δυο σινεμά που έπαιξαν ρόλο πρωτεύοντα στην κινηματογραφική (και όχι μόνο) παιδεία της γενιάς του ’70, της γενιάς του Πολυτεχνείου, ας πούμε. Άλλο αν αργότερα κάποιοι από αυτή την πολλά υποσχόμενη γενιά, βγαίνοντας από το φωτεινά σκοτάδια δεκάδων ταινιών, καμωμένων από τα πιο πρωτοπόρα μυαλά της 7ης τέχνης, κράτησαν μόνο τα σκοτάδια (ονόματα μη λέμε).
Συνέντευξη στον Δημήτρη Φύσσα τον Οκτ. του 2013 (Δημοσίευση 2/12/2013) [59]

Αλκυονίς και STUDIO. Γεννήθηκαν με δύο χρόνια διαφορά. Ξαναγεννήθηκαν πρόσφατα, ταυτόχρονα σχεδόν
‒ούτε δυο μήνες απόσταση: 26 Οκτωβρίου 2014 η Αλκυονίς, 14 Δεκεμβρίου το Studio.

Κι αυτό χάρη στο πείσμα και την τρέλα και το όραμα του Βελισσάριου Κοσσυβάκη, καλλιτεχνικού διευθυντή της New Star Cinema –του Τριανόν, της Αλεξάνδρας -I,II, του καλοκαιρινού Ζέφυρου– που από το 2001 μάς έχει κακομάθει: