90 Χρόνια Μίκης: 3 Ιουνίου η εκδήλωση - συναυλία του ΚΚΕ

Μίκης Θεοδωράκης. Γεν. Χίος, 29 Ιουλίου 1925
(Σχέδιο: Μπ. Ζαφειράτος, 1972. Μελάνι, 34 χ 42 εκ.)

ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Την Τετάρτη η μεγάλη εκδήλωση - συναυλία για τον Μίκη Θεοδωράκη

Συνέντευξη με τον ενορχηστρωτή Μανώλη Ανδρουλιδάκη

Η ΚΕ του ΚΚΕ τιμά τα 90 χρόνια του μεγάλου μας μουσικοσυνθέτη, με μεγάλη εκδήλωση - συναυλία που θα πραγματοποιηθεί την
Τετάρτη 3 Ιούνη, στις 20.30, στο Θέατρο Πέτρας του Δήμου Πετρούπολης.

Στην εκδήλωση θα παρευρεθεί και ο ίδιος ο συνθέτης, όπου θα απευθύνει χαιρετιστήριο μήνυμα.

Θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Θα προβληθεί βίντεο - αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη.

Θα ακολουθήσει συναυλία με τραγούδια από διάφορα έργα του συνθέτη.

Ερμηνεύουν οι: Μαρία Φαραντούρη, Λάκης Χαλκιάς, Βασίλης Λέκκας, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Μίλτος Πασχαλίδης και Ρίτα Αντωνοπούλου.

Συμμετέχουν οι μουσικοί: Νίκος Κρέτσης μπουζούκι, Γιώργος Καλτσούνης τρομπέτα, Δημήτρης Κουφαλάκος φυσαρμόνικα - φαγκότο, Λεωνίδας Κυρίδης μπάσο, Δημήτρης Μαργιολάς μπουζούκι, Νεοκλής Νεοφυτίδης πιάνο, Νίκος Πάνας Τρομπόνι, Θύμιος Παπαδόπουλος πνευστά, Δήμος Πολυμέρης ακορντεόν, Γιάννης Σαρίκος ντραμς, Γιώργος Σαρίκος κρουστά, Τάσος Βιτσεντζάτος τρομπέτα, Κώστας Σταυρόπουλος κιθάρα.

Θα ενορχηστρώσει ο Μανώλης Ανδρουλιδάκης.

Συναυλία σε εργοστάσιο του Αμβούργου το 1971

* * *

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης

Στην εκδήλωση - συναυλία της ΚΕ του ΚΚΕ προς τιμή των 90 χρόνων του μεγάλου μας μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη

Τραγουδούν:
ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ, ΛΑΚΗΣ ΧΑΛΚΙΑΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΚΚΑΣ, ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΝΔΡΕΑΤΟΣ, ΜΙΛΤΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, ΡΙΤΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ

Παίζουν:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΤΣΟΥΝΗΣ τρομπέτα
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΦΑΛΑΚΟΣ φυσαρμόνικα- φαγκότο
ΝΙΚΟΣ ΚΡΕΤΣΗΣ μπουζούκι
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΥΡΙΔΗΣ μπάσο
ΠΑΝΟΣ ΛΥΚΟΥΔΗΣ τρομπόνι
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΓΙΟΛΑΣ μπουζούκι
ΝΕΟΚΛΗΣ ΝΕΟΦΥΤΙΔΗΣ πιάνο
ΘΥΜΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ πνευστά
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΥΜΕΡΗΣ ακορντεόν
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΡΙΚΟΣ ντραμς
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΙΚΟΣ κρουστά
ΝΙΚΟΣ ΣΑΡΡΗΣ τρομπέτα
ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ κιθάρα

*
Τα τραγούδια που θα παρουσιαστούν στην εκδήλωση είναι τα εξής και με τη σειρά που τα παραθέτουμε:

«Θέματα από το Ζορμπά» (Ορχηστρικό)
«Ο Χορός του Ζορμπά» (Ορχηστρικό)
«Ομορφη πόλη» (Γιάννης Θεοδωράκης)
«Της εξορίας (Θάλασσες μας ζώνουν)» (Μίκης Θεοδωράκης)
«Διότι δε συνεμορφώθην» (Μίκης Θεοδωράκης)

«Δρόμοι παλιοί» (Μανώλης Αναγνωστάκης)
«Κάποτε θα 'ρθουν» (Λευτέρης Παπαδόπουλος)
«Οι μοιραίοι» (Κώστας Βάρναλης)
«Θα σημάνουν οι καμπάνες» (Γιάννης Ρίτσος)
«Στα περβόλια» (Μίκης Θεοδωράκης)

«Βράχο βράχο» (Δημήτρης Χριστοδούλου)
«Της ξενιτιάς» (Ερρίκος Θαλασσινός)
«Εδώ το φως» (Γιάννης Ρίτσος)
«Δραπετσώνα» (Τάσος Λειβαδίτης)
«Ποιος δε μιλά για τη Λαμπρή» (Ορχηστρικό)

«Μέρα Μαγιού» (Γιάννης Ρίτσος)
«Πού πέταξε τ' αγόρι μου» (Γιάννης Ρίτσος)
«Στο παραθύρι στεκόσουν» (Γιάννης Ρίτσος)
«Απονες εξουσίες» (Μιχάλης Κακογιάννης)
«Σαββατόβραδο» (Τάσος Λειβαδίτης)

«Κοίτα με στα μάτια» (Μιχάλης Γκανάς)
«Μάνα μου και Παναγιά» (Τάσος Λειβαδίτης)
«Ενα δειλινό» (Μίκης Θεοδωράκης)
«Βρέχει στη φτωχογειτονιά» (Τάσος Λειβαδίτης)
«Αρνηση» (Γιώργος Σεφέρης)

«Της αγάπης αίματα» (Οδυσσέας Ελύτης)
«Ο Αντώνης» (Ιάκωβος Καμπανέλλης)
«Ποιος τη ζωή μου» (Μάνος Ελευθερίου)
«Ο ταμένος» (Γιάννης Ρίτσος)
«Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις» (Γιάννης Ρίτσος)
«Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ» (Οδυσσέας Ελύτης)

Με αφορμή την παραπάνω συναυλία ο «Ριζοσπάστης»
συζήτησε με τον ενορχηστρωτή της συναυλίας, τον Μανώλη Ανδρουλιδάκη.

-- Η ΚΕ του ΚΚΕ πήρε την πρωτοβουλία να τιμήσει τα 90 χρόνια ζωής του μεγάλου μας μουσικοσυνθέτη, με μια μεγάλη εκδήλωση - συναυλία. Πείτε μας κάποια πράγματα για το μουσικό κομμάτι της εκδήλωσης, στο οποίο είστε ο ενορχηστρωτής.

-- Είναι αδύνατο να καλύψεις σε μια δίωρη συναυλία το έργο του Μίκη Θεοδωράκη. Στη συναυλία, κατόπιν επιθυμίας του ίδιου, δε θα ακουστούν συμφωνικά έργα του. Θα ακουστούν κυρίως λαϊκά τραγούδια: η «Δραπετσώνα», το «Βρέχει στη φτωχογειτονιά», ο «Ζορμπάς», τραγούδια από τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου, τραγούδια από το «Αξιον εστί» του Ελύτη κ.λπ. Δε θα μπορούσαν να λείψουν, βέβαια, λυρικότερα τραγούδια: η «Ομορφη πόλη», τραγούδια από την μπαλάντα του «Μαουτχάουζεν» (με την καταλυτική παρουσία της Μαρίας Φαραντούρη), τραγούδια του αγώνα, όπως το «Θα σημάνουν οι καμπάνες», αλλά και το τραγούδι της εξορίας «Θάλασσες μας ζώνουν».

Η ορχήστρα αποτελείται από 14 εξαιρετικούς έμπειρους επαγγελματίες μουσικούς, εξειδικευμένους σε αυτό το είδος μουσικής, μια διευρυμένη λαϊκή ορχήστρα, όπου δίπλα στα μπουζούκια, τις κιθάρες, το ακορντεόν και το πιάνο, ακούγονται φλάουτο, φαγκότο, φυσαρμόνικα, χάλκινα πνευστά και κρουστά συμφωνικής ορχήστρας. Επεδίωξα οι ενορχηστρώσεις να είναι κοντά στην αισθητική λογική των πρώτων εκτελέσεων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποτελούν πιστή αντιγραφή τους.

Οι τραγουδιστές που συμμετέχουν είναι άνθρωποι συνειδητοποιημένοι, με εξαιρετικές φωνές και βαθιά γνώση αυτού που ερμηνεύουν.

Ολοι οι συντελεστές συμμετέχουν αφιλοκερδώς, με ενθουσιασμό και εξαιρετική διάθεση, για χάρη του Μίκη, της σπουδαίας μουσικής του και του Κόμματος.

-- Πώς αισθάνεστε γι' αυτήν τη συμμετοχή σας σε αυτή τη συναυλία;

-- Εχω μεγαλώσει με τα τραγούδια του Θεοδωράκη - φυσικά και των άλλων σπουδαίων συνθετών μας, αλλά κυρίως με Θεοδωράκη - και αυτό από μόνο του καθιστά, για μένα, τη συγκεκριμένη εκδήλωση ιδιαίτερη. Η τιμή και η ευθύνη της ενορχήστρωσης και διεύθυνσης μιας τέτοιας συναυλίας είναι διπλή: αφενός, γιατί η πρόσκληση έγινε από το ΚΚΕ, που έχει μακρά ιστορία αγώνων και υψηλό πολιτιστικό υπόβαθρο, αφετέρου η συναυλία αφορά τον σημαντικότερο εν ζωή Ελληνα συνθέτη, μία από τις σπουδαιότερες καλλιτεχνικές μορφές του 20ού αιώνα και του αιώνα που διανύουμε, του οποίου το έργο αποτελεί έμπνευση και στήριγμα για το λαό μας και άλλους λαούς. Δικαίως, πολλοί φορείς διοργανώνουν φέτος αντίστοιχες εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα με αφορμή τα 90 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη.

Με τη Αλέκα. Από την επίσκεψη στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, μετά την πλημμύρα του 1994

Η συγκεκριμένη εκδήλωση, όμως, θεωρώ ότι είναι ξεχωριστή, γιατί υπάρχει τρόπον τινά, αντιστοιχία ανάμεσα στο μουσικό έργο του συνθέτη, της ιδεολογίας που κουβαλά αυτό το έργο και την ουσία αυτού που αποτελεί το ΚΚΕ. Δηλαδή, ο Θεοδωράκης είναι ένας απόλυτα καταρτισμένος συνθέτης με ευρωπαϊκή παιδεία και βαθιά γνώση της μουσικής, που εμπνέεται από λαϊκούς μουσικούς δρόμους και ρυθμούς και επιστρέφει πίσω στο λαό (απ' όπου κατάγεται και εκπορεύεται) μια τέχνη λαϊκή, τέχνη των ποιητών, εξυψωμένη και αυθεντική. Αντίστοιχα το ΚΚΕ, οπλισμένο με την επιστημοσύνη του μαρξισμού, γεννιέται μέσα από το λαό, εμπνέεται από τους αγώνες του, εξυψώνει και καθοδηγεί το μαζικό κίνημα.

Επίσης, οι σχεδόν συνομήλικοι ΚΚΕ και Θεοδωράκης, βίωσαν μαζί τους αγώνες, τις διώξεις, τις εξορίες, το αντάρτικο, τον εμφύλιο, τα δεινά που πέρασε αυτός ο τόπος και αυτό από μόνο του καθιστά τη συγκεκριμένη εκδήλωση ξεχωριστή.

Τέλος, η παρουσία του ίδιου του Θεοδωράκη, είναι λογικό να φορτίζει όλη την εκδήλωση. Εκ μέρους όλων των συντελεστών, θα ήθελα να ευχαριστήσω το ΚΚΕ για τη συμμετοχή μας σε αυτήν την, κατά τη γνώμη μου, ιστορική στιγμή.

Δήλωση του Δ. Κουτσούμπα για τον Μ. Θεοδωράκη

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, με αφορμή την εκδήλωση της ερχόμενης Τετάρτης, δήλωσε:

«"Μίκης Θεοδωράκης: Ο πολυτάλαντος, ο πολυδιάστατος, ο πολυσύνθετος, ο πολυδύναμος. Είναι απ' αυτούς που «όταν χορεύουν στην πλατεία/μέσα στα σπίτια τρέμουν τα ταβάνια/και κουδουνίζουνε τα γυαλικά στα ράφια». Ρωμιός. Γνήσιος Ρωμιός. Κι έχει πάντα κρεμασμένο στον κόρφο του, σε χοντρό, λαϊκό, τσαγκαράδικο σπάγκο (κι όχι χρυσή αλυσιδίτσα) γκόλφι του την Ελλάδα. Κι η Ελλάδα αναγνωρίζει στο έργο του το πρόσωπό της".

Αυτά τα λόγια του Γιάννη Ρίτσου δε θα μπορούσα να τα καταλάβω, όταν 10χρονο παιδί, το 1965, έβλεπα και άκουγα για πρώτη φορά τον Μίκη, στη μεγάλη συναυλία του στο Δημοτικό Θέατρο στη Λαμία. Τότε που ζητούσα να μου δώσουν να φορέσω κι εγώ την κονκάρδα με το "Ζ" που φόραγαν οι Λαμπράκηδες, για να θυμίζουν σε όλους ότι ο Λαμπράκης ΖΕΙ. Είχε προηγηθεί η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη.

Ομως, αυτά τα λόγια μπορούν, όσα χρόνια και να περάσουν, να μιλήσουν για τον Μίκη Θεοδωράκη, που για περισσότερα από εβδομήντα χρόνια, ευτύχησε να δει τα έργα του να ριζώνουν στην καρδιά και το μυαλό ενός ολόκληρου λαού, γιατί σ' αυτά τα έργα είναι χαραγμένα οι αγωνίες, οι πόθοι, τα οράματά του.

Και οι ρίζες είναι τόσο βαθιές, γιατί το έργο που δημιούργησε ο Μίκης είναι ζυμωμένο με τους ιστορικούς αγώνες του λαού μας. Αγώνες που ο ίδιος ο Μίκης έβαλε τη σφραγίδα, όχι μόνο με τη μουσική αλλά και με την προσωπική συμμετοχή και δράση του.

Αυτά τα έργα με το γνήσιο ανθρωπισμό αναδύουν αυτό που έλεγε και ο Μπρεχτ:"Το πιο σημαντικό μάθημα που έμαθα, ήταν πως το μέλλον της ανθρωπότητας μπορεί να ιδωθεί μόνον «από τα κάτω», από τη σκοπιά των καταπιεζόμενων και των εκμεταλλευόμενων. Μόνο όποιος αγωνίζεται μαζί τους, αγωνίζεται για την ανθρωπότητα".

Ο μεγάλος μας μουσικοσυνθέτης, που έβαλε στα χείλη μας και την καρδιά μας, για να "πολεμάμε και να τραγουδάμε", τους στίχους των μεγάλων μας ποιητών, όπως του Γιάννη Ρίτσου,"Μικρός λαός και πολεμά, δίχως σπαθιά και βόλια, για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι",αλλά και ..."τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις, εκεί που πάει να σκύψει... να τη πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει...",είναι παρών με το έργο του σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες του λαού μας».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 30/5/2015

Το βιογραφικό του συνθέτη

Ο Μίκης Θεοδωράκης, Κρητικός στην καταγωγή, γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο.

Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε διάφορες επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας: στη Λέσβο και στην Κεφαλονιά, στον Πύργο και στην Πάτρα, όπου πήρε τα πρώτα του μουσικά μαθήματα και κυρίως στην Τρίπολη, όπου δημιούργησε χορωδία, έδωσε την πρώτη του συναυλία παρουσιάζοντας το έργο του Κασσιανή και πήρε μέρος στην αντίσταση κατά των κατακτητών.

Το 1943, συλλαμβάνεται από τον αρχηγό της ιταλικής αστυνομίας Φεστούτσιο. Αφήνεται ελεύθερος χάρη στη μεσολάβηση του πατέρα του. Οργανώνεται στο ΕΑΜ και αγωνίζεται κατά των Γερμανών κατακτητών. Συγχρόνως, σπουδάζει στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Συμμετέχει στη Χορωδία Αθηνών. Επίσης, δίνει εξετάσεις και περνά στη Νομική.

Ο Μ. Θεοδωράκης συμμετείχε ενεργά στις μεγάλες μάχες και στην ηρωική αντίσταση του λαού μας στην κρίσιμη ταξική σύγκρουση του Δεκέμβρη του 1944. Αυτές οι μέρες τον σημάδεψαν τόσο πολύ, που δήλωσε πρόσφατα: «Στον τάφο μου θέλω να γράφει «"Πολέμησε τον Δεκέμβρη. Πάντα είχα μέσα μου τον ήχο της μάχης"»

Τέσσερις περίοδοι δοκιμασίας περίμεναν τον Μίκη Θεοδωράκη λίγο μετά την απελευθέρωση. 1947 εξορία στην Ικαρία, 1948 παράνομη δράση στην Αθήνα, 1948-49 και πάλι Ικαρία και τέλος 1949-50 Μακρόνησος. Η στέρηση της ελευθερίας, οι κακουχίες, η βία και ο φόβος του μαρτυρίου και του θανάτου αναδιαμόρφωσαν τον ψυχικό του κόσμο, του έδωσαν πλούσιο υλικό δημιουργίας.

Το 1950 τελειώνει το Ωδείο με δίπλωμα αρμονίας, αντίστιξης και φούγκας.

Από το 1950 έως το 1954 γράφει μουσική για το ραδιόφωνο και τον κινηματογράφο.

Το 1954 φεύγει με υποτροφία στο Παρίσι, όπου εγγράφεται στο Conservatoire και παρακολουθεί μαθήματα μουσικής ανάλυσης με καθηγητή τον Olivier Messiaen και διεύθυνσης ορχήστρας με καθηγητή τον Eugene Bigot.

Η περίοδος 1954- 1960 είναι μια εποχή έντονης καλλιτεχνικής δραστηριότητας στην Ευρώπη. Γράφει μουσική για φιλμ, για το Covent Garden, το Stuttgard Ballet, το μπαλέτο της Λοντμίλα Τσερίνα.

Κυριότερα έργα του μέχρι το 1960 είναι: «Τρίο», «Μαργαρίτα» (Ορατόριο), «Σεξτέτο», «Το πανηγύρι της Αση- Γωνίας» (συμφωνικό), «Πρώτη Συμφωνία», «Ελληνική Αποκριά», «Κύκλος» (για φωνή και πιάνο), «Σονατίνα για πιάνο», «Σουίτα αρ. 1, αρ. 2 και αρ. 3» (για ορχήστρα), «Σονατίνα αρ. 1» και «Σονατίνα αρ. 2 για βιολί και πιάνο», «Αντιγόνη» (μπαλέτο), «Έρως και θάνατος» (για φωνή και ορχήστρα εγχόρδων), «Οι εραστές της Τερουέλ» (μπαλέτο), «Οιδίπους Τύραννος» (για ορχήστρα εγχόρδων) και «Κοντσέρτο για πιάνο».

Από το 1960 αρχίζει να επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα και ηχογραφεί εδώ τον πρώτο του κύκλο τραγουδιών, τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου.

Το 1962 επιστρέφει οριστικά στην Ελλάδα, ιδρύει τη Μικρή Ορχήστρα Αθηνών και το Μουσικό Οργανισμό Πειραιά και δίνει πολλές συναυλίες, ενώ το 1963 ιδρύει τη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη και εκλέγεται πρόεδρός της.

Το 1964 εκλέγεται βουλευτής.

Βασικά έργα της περιόδου αυτής είναι:

α) Κύκλοι τραγουδιών: «Αρχιπέλαγο», «Πολιτεία», «Επιφάνεια»

β) Μουσική για θέατρο: «Ένας όμηρος» (Μπρένταν Μπήαν), «Το τραγούδι του Νεκρού Αδερφού», «Όμορφη Πόλη», «Γειτονιά των Αγγέλων».

γ) Μουσική για κινηματογράφο: «Ζορμπάς» του Μ. Κακογιάννη

δ) Ορατόρια: «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη

Το 1966 μελοποιεί την «Ρωμιοσύνη», σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου.

Από το 1967, που ξεσπά η Δικτατορία, ο Μίκης Θεοδωράκης περνά στην παρανομία ιδρύοντας μαζί με άλλους το Πατριωτικό Μέτωπο. Συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και αργότερα εκτοπίζεται μέχρι το 1970, όταν μετά από έντονη πίεση προσωπικοτήτων και επιτρόπων στο εξωτερικό, που δημιουργήθηκαν με σκοπό την απελευθέρωσή του. Φεύγει στο Παρίσι.

Στο μεταξύ έχει συνθέσει μεταξύ άλλων:

α) τους κύκλους τραγουδιών: «Ο Ήλιος και ο Χρόνος», «Τα Λαϊκά», «Οι δέκα Αρκαδίες», «Τα τραγούδια του αγώνα», «Τα τραγούδια του Ανδρέα», «Νύχτα Θανάτου».

β) τα ορατόρια: «Επιφάνεια Αβέρωφ», «Κατάσταση Πολιορκίας», «Πνευματικό Εμβατήριο», «Raven».

Στο εξωτερικό αγωνίζεται για την πτώση της δικτατορίας και την ενότητα των αντιστασιακών δυνάμεων. Δίνει αμέτρητες συναυλίες σ' όλο τον κόσμο, αφιερωμένες στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Τα βασικά έργα αυτής της περιόδου είναι:

α) οι κύκλοι τραγουδιών «18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας» και «Μπαλάντες».

β) το ορατόριο «Canto General» του Πάμπλο Νερούντα.

Από το 1974 με την πτώση της δικτατορίας επιστρέφει στην Ελλάδα και συνεχίζει τη συνθετική του δραστηριότητα, τις περιοδείες του με συναυλίες, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, ενώ παράλληλα συμμετέχει πάντα στα κοινά (βουλευτής 1981- 1986 και 1989 μέχρι 1993). Αναλαμβάνει καθήκοντα Γενικού Διευθυντή Μουσικών Συνόλων ΕΡΤ 1993- 1994. Παραιτείται.

Τα κυριότερα έργα αυτής της περιόδου είναι:

α) Κύκλοι τραγουδιών: «Τα Λυρικά», «Χαιρετισμοί», «Διόνυσος». «Φαίδρα». «Η Βεατρική στην οδό Μηδέν», «Μια θάλασσα γεμάτη μουσική», «Ως αρχαίος άνεμος», «Πολιτεία γ». «Ασίκικο Πουλάκι». «Πολιτεία Δ».

β) Μουσική για θέατρο: «Ορέστεια» («Αγαμέμνων», «Χοηφόροι», «Ευμενίδες») σε σκηνοθεσία Σπ. Ευαγγελάτου και «Αντιγόνη» σε σκηνοθεσία Μ. Βολανάκη.

γ) Μουσική για τον κινηματογράφο: «Ιφιγένεια» του Μ. Κακογιάννη.

δ) Ορατόρια: «Θεία Λειτουργία» (Missa Greca), «Λειτουργία 2» (Για παιδιά που σκοτώνονται στον πόλεμο), «Requiem» (Ακολουθία εις κεκοιμημένους).

ε) Συμφωνικά: Δεύτερη Συμφωνία, Τρίτη Συμφωνία, Τέταρτη Συμφωνία (των Χορικών), Εβδόμη Συμφωνία (Εαρινή), «Κατά Σαδδουκαίων», «Canto Olympico» (γραμμένο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 στη Βαρκελώνη), «Adagio», Συμφωνιέτα, Ραψωδία για Τσέλο.

στ) Μουσική μπαλέτου «Ζορμπάς»

ζ) Όπερες: «Κώστας Καρυωτάκης», «Μήδεια», «Ηλέκτρα», «Αντιγόνη».

Ο Μίκης Θεοδωράκης ανέπτυξε επίσης πολυσχιδή κοινωνική δραστηριότητα και σφράγισε με την έντονη προσωπικότητά και παρουσία του τους αγώνες και τη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου.

902