Δεκέμβρης 1944 (17)

Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά. Ο Φιντέλ είναι αθάνατος

Έφοδος στις Μονκάδες τ’ Ουρανού!: Fidel vivirá para siempre! Fidel es inmortal! - Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά! Ο Φιντέλ είναι αθάνατος!
Φιδέλ: Ένα σύγγραμμα περί ηθικής και δυο μεγάλα αρχίδια στην υπηρεσία της ανθρωπότητας (Ντανιέλ Τσαβαρία)
* Φιντέλ: Αυτός που τους σκλάβους ανύψωσε στην κορφή της μυρτιάς και της δάφνης
* Πάμπλο Νερούδα: Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε * Νικολάς Γκιγιέν: Φιντέλ, καλημέρα! (3 ποιήματα)
* Ντανιέλ Τσαβαρία: Η Μεγάλη Κουβανική Επανάσταση και τα Ουτοπικά Αρχίδια του Φιδέλ * Ντανιέλ Τσαβαρία: Ο ενεργειακός βαμπιρισμός του Φιδέλ * Ραούλ Τόρες: Καλπάζοντας με τον Φιντέλ − Τραγούδι μεταφρασμένο - Video * Χουάν Χέλμαν: Φιντέλ, το άλογο (video)


Κάρλος Πουέμπλα - Τρία τραγούδια μεταφρασμένα που συνάδουν με τη μελωδία:
* Και τους πρόφτασε ο Φιντέλ (Y en eso llego Fidel) − 4 Video − Aπαγγελία Νερούδα * Δεν έχεις πεθάνει Καμίλο (Canto A Camilo) * Ως τη νίκη Κομαντάντε (Hasta siempre Comandante)
* Τα φρούρια του ιμπεριαλισμού δεν είναι απόρθητα: Μικρή ιστορική αναδρομή στη νικηφόρα Κουβανική Επανάσταση και μέχρι τις μέρες μας ‒ Με αφορμή τα 88α γενέθλια του Φιντέλ ‒ Εκλογικό σύστημα & Εκλογές - Ασφάλεια - Εκπαίδευση - Υγεία (88 ΦΩΤΟ) * Φιντέλ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νόμπελ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νόμπελ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2022

Γιάννης Ρίτσος: Δημοσιεύτηκε η λίστα με την υποψηφιότητά του για το Νόμπελ του 1971

*

 «Υπάρχει ένας άλλος ποιητής που αξίζει πολύ περισσότερο από μένα αυτήν την τιμή, ο Γιάννης Ρίτσος»

Ο Νερούδα, όταν έλαβε το Νόμπελ του 1971

*

Από Μποτίλια και το ποίημα του Ρίτσου για τον Νερούδα:

ΠάμπλοΝερούδα: Ο αδερφός του κόσμου

*

Ο Γ. Ρίτσος ήταν υποψήφιος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1971

Παρασκευή 07/01/2022 - 17:25

Αυτές τις μέρες δόθηκε στη δημοσιότητα η λίστα των υποψηφίων για το Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1971, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο δικός μας, ο Έλληνας κομμουνιστής ποιητής Γιάννης Ρίτσος.

Οι υποψήφιοι για όλα τα βραβεία Νόμπελ δεν ανακοινώνονται ούτε πριν ούτε μετά την απονομή, παρά μόνο 50 χρόνια αργότερα. Τότε μόνο η σουηδική ακαδημία, στην αρχή κάθε χρονιάς, ανοίγει τους φακέλους με τις υποψηφιότητες για τα Νόμπελ και τους παραδίδει στη δημοσιότητα.

Για την Ιστορία, το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 1971 έλαβε ένας άλλος μεγάλος κομμουνιστής ποιητής, ο Χιλιανός Πάμπλο Νερούδα.

Ανάμεσα στα 90 ονόματα της λίστας, πέρα από τον Γ. Ρίτσο, διαβάζουμε ότι υποψήφιοι ήταν και οι Ζόρζε Αμάντο, Λουί Αραγκόν, Άρθουρ Μίλερ, Τένεσι Ουίλιαμς και πολλοί άλλοι σπουδαίοι λογοτέχνες.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι μεταξύ του Νερούδα και του Ρίτσου υπήρχε αμοιβαίος σεβασμός και αλληλοεκτίμηση.

Ο Έλληνας ποιητής επιλέγει να απευθυνθεί και στον Νερούδα στο περίφημο ποίημά του «Γράμμα στον Ζολιό Κιουρί», όντας εξόριστος στον Άη Στράτη.

...Ζολιό, πες και στους άλλους αδελφούς μας

στον Έρεμπουργκ, στον Αραγκόν και στον Νερούντα,

στον Ελυάρ, στον Πικασσό και σ' όλα μας τ' αδέρφια

πως είμαστε δω πέρα τρεις χιλιάδες εξόριστοι

όχι για τίποτ' άλλο, αδέρφια μου, παρά μονάχα, να, γιατί και 'μεις όπως και 'σεις

σηκώνουμε στη ράχη μας ένα αγκωνάρι απ' το καμένο σπίτι μας

να χτίσουμε για κείνους που θα 'ρθούν ένα καινούργιο σπίτι με πολλά παράθυρα

πολλά φαρδιά παράθυρα προς την ανατολή...

Ενώ και ο Νερούδα, όταν έλαβε το Νόμπελ, δεν δίστασε να δηλώσει:

«Υπάρχει ένας άλλος ποιητής που αξίζει πολύ περισσότερο από μένα αυτήν την τιμή, ο Γιάννης Ρίτσος».

902

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2021

Ελληνική πρωτοβουλία για την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης 2021 στην ιατρική ταξιαρχία Henry Reeve της Κούβας: Ο ΜΙΚΗΣ θα παραμείνει για πάντα μαζί μας, ζώντας στις καρδιές μας, αλλά και στους Αγώνες μας


Η Ελληνική πρωτοβουλία για την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης 2021 στην ιατρική ταξιαρχία Henry Reeve της Κούβας αποχαιρετά με βαθιά συγκίνηση και απεριόριστο σεβασμό τον μεγάλο συνθέτη και αγωνιστή για τη δημοκρατία, το δίκιο των λαών όλου του κόσμου και σπουδαίο φίλο του Κουβανικού λαού Μίκη Θεοδωράκη.

Μαχητής, Δημιουργός, Οδηγητής και πρωτεργάτης μιας νέας, μαχόμενης τέχνης στη μουσική.

O Μίκης Θεοδωράκης ανέπτυξε στενούς δεσμούς με το νησί της Επανάστασης. Επισκέφτηκε την Κούβα για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1960 ως βουλευτής της ΕΔΑ, αλλά και αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, δίνοντας συναυλίες στην Αβάνα και μαγεύοντας το κουβανικό κοινό με τις μελωδίες του Κάντο Χενεράλ, του εμβληματικού έργου που η αξεπέραστη μουσική του έσμιξε με την ποίηση του Χιλιανού κομμουνιστή Πάμπλο Νερούδα.

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

Μπομπ Ντύλαν: Γιατί να (με) αλλάξεις τώρα (έναντι 900.000 δολαρίων);

36o άλμπουμ, 3 Φεβ. 2015
*
Το βράδυ της 13ης Οκτωβρίου ο Ντίλαν έδωσε μια συναυλία στο Λας Βέγκας: τραγούδησε αλλά δεν έκανε καμία αναφορά στο βραβείο. Έκλεισε τη συναυλία εκείνη με ένα τραγούδι του Φρανκ Σινάτρα, το Why try to change me now («Γιατί να με αλλάξεις τώρα;»), ίσως για να δώσει μια απάντηση στα μέσα ενημέρωσης.
*
Αν ο Μπομπ Ντίλαν διατηρήσει τη σιωπή του θα είναι ο πρώτος στην ιστορία των Νόμπελ που απλώς αγνοεί την απόφαση της Ακαδημίας
Η Σουηδική Ακαδημία ανακοίνωσε ότι εξαρτάται από τον Μπομπ Ντίλαν αν θα παραλάβει το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 23.10.2016
Η επιτροπή που βράβευσε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας τον Μπομπ Ντίλαν ανακοίνωσε το Σάββατο ότι εξαρτάται από τον Αμερικανό καλλιτέχνη αν θα παραστεί στην τελετή απονομής του βραβείου, η οποία θα πραγματοποιηθεί τον Δεκέμβριο. Υπενθυμίζεται πως το βραβείο συνοδεύεται με χρηματικό ποσό που φτάνει τα 900.000 δολάρια.

Bob Dylan - Why Try To Change Me Now - Desert Trip Indio,
CA - October 14, 2016
Why Try To Change Me Now
(Originally by Frank Sinatra)
I'm sentimental
So I walk in the rain
I've got some habits
That I can't explain
Could start for the corner
Turn up in Spain
Why try to change me now

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016

Μπομπ Ντύλαν: Ο νομπελίστας κύριος Τάμπουριν μαν − Σαν Γυναίκα − Στην πόρτα του παραδείσου (Ένα σχέδιο, δυο τραγούδια μεταφρασμένα)

Μπομπ Ντύλαν (Ρόμπερτ Άλλεν Ζίμμερμαν)
24 Μαΐου 1941, Μινεσότα, ΗΠΑ
Νόμπελ Λογοτεχνίας, 13/10/2016
Σχέδιο (1ο από 3 του Ντύλαν), Μπάμπης Ζαφειράτος, 13.X.2016 (Μολύβι, 29 χ 21 εκ.)

Μποτίλια Στον Άνεμο.

;

Μετάφραση - Επιμέλεια
Μπ. Ζ. - Μποτίλια Στον Άνεμο


Στην πόρτα του παραδείσου(*)

Μάνα, πάρε τ’ αστέρι απ’ το παιδί σου
Άχρηστο πάνω μου φαντάζει
Γρήγορα δες πώς σκοτεινιάζει
Νιώθω την πόρτα να χτυπώ του παραδείσου
Την πόρτα πως χτυπώ του παραδείσου…

Μάνα, θάψ’ τα πιστόλια μου βαθιά
Αφού δεν θα ξαναπυροβολήσουν
Πάνω μου πέφτει του θανάτου η συννεφιά
Νιώθω την πόρτα να χτυπώ του παραδείσου
Την πόρτα πως χτυπώ του παραδείσου…

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

Βαριά Βιομηχανία Νομπελ: Μετά την πρεξόφληση στον Ομπάμα, χολυγουντιανή φιέστα Σάραντον με ολίγη από Αιγαίο ‒ Καλό απεργιακο μας μήνα ‒ Και ανανέωση με την ευγενική χορηγία της L’Oréal Paris

Γράφτηκε τότε ότι η ακτιβίστρια κατέθεσε χρήματα με επιταγή (διάβαζε: κατ' επιταγή), μεγάλης εταιρείας την οποία δεν κατονόμασε.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο - Η σύνδεση βρέθηκε (12:30):
8 Ιαν. 2016: Susan Sarandon Interview - New L'Oréal Paris Ambassador

Δημοσίευση: Δευτέρα, 1/2/2016, 11:41
Ανανέωση με την εκπροσώπηση της κυρίας L' OREAL PARIS: Δευτέρα, 1/2/2016, 12:30
Βλέπε και εδώ:
14 Ιαν. 2016: Susan Saradon: Ένας θρύλος του Χόλιγουντ στην οικογένεια της L’Oréal Paris

*
 
9 Ιαν. 2016: Tο νέο πρόσωπο της L’Oreal
Θα προταθούν για Νόμπελ Ειρήνης: Η 85χρονη γιαγιά από τη Συκαμνιά, ο 40χρονος ψαράς και η Σούζαν Σάραντον

Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ σε επιστολή τους η οποία θα αποσταλεί τις επόμενες ώρες στην Επιτροπή του βραβείου Νόμπελ, κορυφαίοι εκπρόσωποι των επιστημών θα προτείνουν δύο Έλληνες εθελοντές: Την 85χρονη γιαγιά της Συκαμνιάς Αιμιλία Καμβύση και τον 40χρονο ψαράς Στρατή Βαλιαμό. Στο πρόσωπο τους ζητείται να τιμηθούν όλοι ο Έλληνες εθελοντές κάτοικοι του Αιγαίου.

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

"In The Long Run, We Are All Dead"




*
«Καπιταλισμός είναι η καταπληκτική δοξασία κατά την οποία οι πιο αχρείοι άνθρωποι θα κάνουν τα πιο ανήθικα πράγματα για το μέγιστο καλό του συνόλου των συνανθρώπων τους». 
ΛΟΡΔΟΣ ΤΖΩΝ ΜΕΫΝΑΡΝΤ ΚΕΫΝΣ (1883-1946) 

ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ
Καρλ Μαρξ (1818-1883) - Φριντριχ Ενγκελς (1820-1895)

«ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ», έλεγε πριν από 70τόσα χρόνια ο λόρδος Κέυνς. Kαι υποστήριζε (αντίθετα από τους οικονομικούς φωστήρες της εποχής του) ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε από τις δυνάμεις της αγοράς να ανασύρουν τις καπιταλιστικές οικονομίες από την υφεση στην οποία οι ίδιες οδηγούσαν. Θεωρούσε, ακόμα, ότι οι άνεργοι μιας χώρας δεν πρέπει να περιμένουν υπομονετικά το θάνατό τους −η λαϊκή σοφία το λέει: ζήσε μαύρε μου να φας το Μάη τριφύλλι−, ώσπου να καπνίσει της αγοράς να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εκείνες που θα τους επιτρέψουν να ξαναβρούν δουλειά.
Πρότεινε λοιπόν την κρατική παρέμβαση με στόχο να αυξήσει την ενεργό ζήτηση, ώστε να ξαναπάρει μπρος η παραγωγική μηχανή.
«Στον καπιταλισμό −έλεγε όχι ο επαναστάτης Μαρξ, αλλά ο αστός Κέυνς− δεν υπάρχει αυτόματος μηχανισμός ασφάλειας. Μόνο η κρατική παρέμβαση μπορεί να βοηθήσει την οικονομία σε περιόδους ύφεσης. Δηλαδή δημόσιες επενδύσεις, ρυθμίσεις και μέτρα κοινωνικής προστασίας, παρεμβάσεις υπέρ των αδυνάτων. Η πραγματική ανάπτυξη βασίζεται στα εγχώρια κεφάλαια, που προέρχονται από την εθνική αποταμίευση. Η οικονομία της αγοράς, από μόνη της, είναι αδύνατον να δημιουργήσει συνθήκες οικονομικής σταθερότητας, επειδή στην καρδιά του καπιταλισμού φωλιάζει η αβεβαιότητα και όχι η σιγουριά».
Και συνέχιζε: «Τα σημαντικά σφάλματα της οικονομικής κοινωνίας στην οποία ζούμε είναι η αποτυχία της να εξασφαλίσει πλήρη απασχόληση και η αυθαίρετη και άνιση διανομή του πλούτου και των εισοδημάτων».
Κατά τον Κέυνς, λοιπόν, το κράτος οφείλει να παρεμβαίνει προστατεύοντας την εργασία και μειώνοντας δραστικά τις εισοδηματικές ανισότητες. Η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να αυτορυθμιστεί, η ανάκαμψη δεν πρόκειται να φανεί ποτέ.
Άλλωστε από τότε πίστευε για το Μεγάλο Κραχ του 1929 ότι «Οι ρίζες του κατακλυσμού βρίσκονται στην ουτοπική προσπάθεια με την οποία ο οικονομικός φιλελευθερισμός θέλησε να δημιουργήσει ένα σύστημα αυτορυθμιζόμενης αγοράς».
Βέβαια, αν η ΗΠΑ δεν έμπαιναν στον πόλεμο δεν θα είχαν βγει από την κρίση (μάλλον δεν θα είχε τελειώσει ακόμη) και ο λόρδος θα είχε τινάξει ταυ μυαλά του στον αέρα.
Μετά ο λόρδος πήγε να γνωρίσει τον σύντροφο Μαρξ (με τον οποίον δεν είχε συναντηθεί ποτέ, αφού γεννήθηκε τη χρονιά που πέθανε εκείνος) σ’ έναν κόσμο όπου έχει λύσει για πάντα όλα τα προβλήματα του Κεφαλαίου, της Απασχόλησης, του Τόκου και του Χρήματος, και όπου όλοι κυκλοφορούν χωρίς τσέπες.
Εκεί ίσως ψιλοκουβεντιάζουν ακόμα για την παγκοσμιοποίηση, όπως την περιέγραφε στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο του ο θείος Κάρολος:
«Η ανάγκη για μια αγορά που εξαπλώνεται ολοένα προκειμένου να διοχετευτούν τα προϊόντα της, καταδιώκει την αστική τάξη σε όλη τη γήινη σφαίρα. Υποχρεώνεται να φωλιάζει παντού, να εγκαθίσταται παντού, να εγκαθιδρύει σχέσεις παντού».
Κι ακόμα: «Η σύγχρονη αστική κοινωνία, που έχει ως διά μαγείας παρουσιάσει τέτοια γιγαντιαία μέσα παραγωγής και ανταλλαγής, μοιάζει με τον μαθητευόμενο μάγο που δεν είναι πια σε θέση να ελέγξει τις υποχθόνιες δυνάμεις που ο ίδιος επικαλέστηκε με τα τεχνάσματά του».
Μιλώντας δε για τις περιοδικές εμπορικές κρίσεις, αναφέρει: «Και πώς ξεπερνά η αστική τάξη τις κρίσεις; Αφ’ ενός με την καταστροφή ενός αριθμού παραγωγικών δυνάμεων· αφ’ ετέρου, με την κατάκτηση νέων αγορών και την πληρέστερη εκμετάλλευση των παλαιών. Σαν να λέμε, προετοιμάζοντας κρίσεις ακόμα πιο εκτεταμένες και ολέθριες, και περιορίζοντας τα μέτρα για την αποτροπή τους».
Κι ο λόρδος Τζων, όμως, είχε φοβηθεί αυτό το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό μοντέλο, αφού είχε αντιπροτείνει μια παγκόσμια οικονομική συνεργασία −επειδή ακριβώς απεχθανόταν τον παγκόσμιο και χωρίς έλεγχο οικονομικό ανταγωνισμό−, προσπαθώντας, όπως έλεγε, να συνδυάσει «την οικονομική αποτελεσματικότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη και την πολιτική ελευθερία».
Στο μεταξύ, οι θεωρίες του διδάσκονταν ήδη στα Πανεπιστήμια, δυο-τρεις γενιές οικονομολόγων μεγάλωσαν μ’ αυτές, χώρες και χώρες βγήκαν απ’ τη φτώχεια, στρατιές ανέργων την έβγαλαν καθαρή για κάμποσους Μάηδες. Το τριφύλλι έφτασε για καμιά πενηνταριά χρόνια.
Και τότε ενσκήπτει στην αγορά η περίφημη Σχολή του Σικάγου (το 1950 έχει ήδη ξεθάψει τον Άνταμ Σμιθ) στην πόλη όπου οι οικονομικές μελέτες του Αλ Καπόνε μύριζαν ακόμα νοθευμένο ουίσκυ. Κι έτσι, ο Νεοφιλελευθερισμός, από περιθωριακό κάποτε κίνημα, έγινε η κυρίαρχη ιδεολογία της δεκαετίας του 70.
Για την νέα «θρησκεία», ο Κέυνς είναι μάλλον ένας επικίνδυνος μαρξιστής! Αλλιώς γιατί παντρεύτηκε με την πρώτη μπαλαρίνα των Μπαλέτων Ντιαγκίλεφ;!
«Αυτός ο τύπος θα μας διαλύσει την αγορά, έτσι όπως το πάει. Ε, δεν είναι και λίγος μισός αιώνας βασιλείας του! Οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους... », είπε το 1973 με την κρίση του πετρελαίου ένας λαμπρός αστήρ, ο κ. Μίλτον Φρήντμαν, ο οποίος είχε μπει στο μεταξύ στα πανεπιστήμια ως διδάκτωρ και είχε γίνει το νέο κατεστημένο στους κύκλους της Wall Street. «Αυξάνουν –είπε− τα ελλείμματα, τρέχει ο πληθωρισμός, ξεχάστε πια τον Λόρδο, ότι έγινε έγινε, το κράτος δεν μπορεί να κάνει τον εμποράκο, οι βιομήχανοι δεν αντέχουν άλλο τον πατρικό εναγκαλισμό του, ήγουν πάμε γι’ άλλα». Και τσουπ, το 1976 τον χρήζουν και με Nobel.
Και με αυτό το νόμπελ λήγει πλέον οριστικά η «Εποχή Κέυνς» (1945-1975).
Αξίζει ίσως εδώ να ανοίξουμε μια παρένθεση και να πούμε ότι το Ίδρυμα Νόμπελ και οι κληρονόμοι του βρίσκονται στα μαχαίρια, αφού ο Νόμπελ δεν ανέφερε ποτέ στη διαθήκη του την επιθυμία του για τη θέσπιση βραβείου για την οικονομία, ούτε όμως και το απαγόρευσε όπως είχε κάνει με τα μαθηματικά. Σχετικά με αυτό οι κληρονόμοι του Νόμπελ υποστηρίζουν ότι δεν τη θεωρούσε καθαρή επιστήμη και άξια να βραβεύεται με μία υψηλού κύρους διάκριση. Την άποψη αυτή τη συμμερίζονται και άλλοι, κυρίως εκπρόσωποι κλάδων μη αμφισβητούμενης επιστημονικότητας (φυσική, χημεία). Κάποιοι μάλιστα φτάνουν στο σημείο να ζητήσουν την κατάργηση του βραβείου, ανάμεσα τους και ένας μακρινός εγγονός του Νόμπελ, ο Πίτερ Νόμπελ, δικηγόρος ασχολούμενος με θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Υποστηρίζεται επίσης ότι η βράβευση με το βραβείο αυτό μπορεί να εμπεριέχει πολιτικές σκοπιμότητες καθώς τα οικονομικά αποτελούν κοινωνική επιστήμη. Το ζήτημα πάντως δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των Ρόμπερτ Μέρτον και Μάιρον Σόουλς, οι οποίοι πήραν νόμπελ το 1997 «για την ανάπτυξη μίας νέας μεθόδου προσδιορισμού της αξίας χρηματοοικονομικών παραγώγων». Την επόμενη χρονιά, το 1998, –ένα χρόνο πριν ξεσπάσουν τα μεγάλα σκάνδαλα με τις κομπίνες της Άρθουρ Άντερσεν και την κατάρρευση της Enron− οι νομπελίστες Μάιρον Σόουλς και ο Ρόμπερτ Μέρτον έχασαν τις οικονομίες τους όταν το Long-Term Capital Management, μια εταιρεία διαχείρισης κεφαλαίων (hedge fund) βασισμένη στις ιδέες τους περί ορθολογικής αγοράς, τινάχτηκε στον αέρα. Κλέινει η παρένθεση.
Για να φτάσει μέχρι εδώ ο κύριος "αυτορύθμιση", και σύμβουλος του Πινοσέτ, το «σύστημα» του παρείχε τα πάντα: περιοδικό, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, ίδρυμα, έδρα στο πανεπιστήμιο, διαλέξεις...
Τον ασπάζεται ο k. Ρήγκαν, τον ερωτεύεται η k. Θάτσερ, τον έχουν ήδη σπουδάσει στο Αμερικάνικο Kολλέγιο Αθηνών (της Αθήνας!) ο k. Manos και ο k. Giannos και o k. Alogoskoufis, και όλοι μαζί −σοσιαλίζοντες νεοφιλελεύθεροι και νεοφιλελευθεριάζοντες σοσιαλιστές− σαλπίζουν επίθεση.
Θάνατος σε κάθε τι κρατικό. Ιδιωτικοποιήσεις και απελευθέρωση των αγορών, μεταφραζόμενα στα καθ’ ημάς με ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, ΟΑ... Δώσε! 10, 11,... 20,... 120%. (Αυτό το τελευταίο ποσοστό δεν είναι φανταστικό, αφού παλιότερα ο σοσιαλφιλελεύθερος k. Nikos, ο Christodoulakis, «θα ιδιωτικοποιούμε επ’ άπειρον!» είχε πει, αλλά δεν το θυμάται και τώρα κατηγορεί τον k. Alogoskoufis για θατσερισμό).
Η νέα «νέα εποχή» της Πολιτικής των Ελευθέρων Θυρών, του laissez faire- laissez passer «μπάτε σκύλοι αλέστε» σε ελεύθερη απόδοσηέχει παραβιάσει τις πόρτες μας.
Και σίγουρα αυτό το σύστημα μιας ανεξέλεγκτης αγοράς δεν έχει συμβάλει ούτε στο ελάχιστο στην άρση των ανισοτήτων και στη δίκαιη αναδιανομή πόρων. Το αντίθετο μάλιστα.
Η οικονομία του λόρδου Τζων Μέυναρντ Κέυνς, στην οποία στηρίχτηκαν οι πολιτικές των σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων μετά τον πόλεμο, δηλαδή ιδιωτική πρωτοβουλία με ισχυρό κοινωνικό κράτος και αυξημένη συμμετοχή των συνδικάτων, αργά αλλά σταθερά ξεθεμελιώνεται.
Ο αυτοματισμός των αγορών απορρυθμίζει την κοινωνία, κι ο αυτισμός των αγοραίων της εξουσίας, ρυθμίζει τις τύχες μας.
Από την κραταιά αυτοκρατορία της k. Θάτσερ, ως την αυτοκρατορικά γαλαντόμα ενίσχυση των τραπεζών του k. Μπράουν, από την ισχυρή Ελλάδα του k. Simitis, μέχρι την επανίδρυση του ελληνικού κράτους, την οποία υποσχέθηκε ο k. Karamanlis, και από το βασίλειο των Μπερλουσκόνι, Σαρκοζί, Θαπατέρο, Μέρκελ και των άλλων μυθικών της Νέας Τάξης, η εργασία βρίσκεται υπό διωγμόν, οι στρατιές των ανέργων μεγαλώνουν, οι πολίτες λυγίζουν κάτω από την πίεση που ασκούν τα διάφορα «κέντρα» με τα «αποκρυφιστικά αρκτικόλεξα: ΕΕ, ΔΝΤ, G8, WTO, NAFTA, FTAA…»
Και τώρα, τι μέλλει πια γενέσθαι; Θάβουμε τον κόσμο της εργασίας και μένει η οικονομία μόνη της για να αυτορυθμιστεί; Ή προλαβαίνουμε να ξεθάψουμε τον λόρδο και να τον ρωτήσουμε πώς έληξε η κουβεντούλα με τον προλετάριο εκεί στους Άυλους Τόπους;
Κι εμείς, πώς θα πορευτούμε, αφού η παντοδύναμη «αόρατη χειρ» του Άνταμ Σμιθ δεν μπορεί να βάλει το... χέρι της στην αγορά και να μας σώσει; Ποιος θα μας τείνει χείρα βοηθείας με... τριφύλλι, αφού μεσοπρόθεσμα −μέχρι το Μάη, δηλαδή− θα είμαστε όλοι νεκροί;
Μάλλον όμως, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, πριν εξαϋλωθούμε, είναι να ξανασκεφτούμε ότι «Οι προλετάριοι δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, εξόν τις αλυσίδες μας. Κι έχουμε έναν ολόκληρο κόσμο να κερδίσουμε». 
Ακόμα κι αν έχουμε φροντίσει οι ίδιοι να αγοράσουμε αυτές τις αλυσίδες με τις πιστωτικές μας κάρτες.

Τα αποσπάσματα είναι από τα βιβλία:
Καρλ Μαρξ - Φριντριχ Ενγκελς: Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος. Μετάφραση, Γιώργος-Ικαρος Μπαμπασάκης. (Εκδόσεις Ερατώ, 1997).
ΤΖΩΝ ΜΕΫΝΑΡΝΤ ΚΕΫΝΣ: Η Γενική Θεωρία της Απασχόλησης, του Τόκου και του Χρήματος. Μετάφραση, Θανάσης Αθανασίου, Επιστημονική Επιμέλεια-Θεώρηση, Μιχάλης Ψαλιδόπουλος. (Εκδόσεις Παπαζήσης, 2001).

Σημείωση 2: Ο Κέυνς από τον Zachary Pullen, σκιτσογράφο του λογοτεχνικού ενθέτου «The New York Times Book Review» (Το ΒΗΜΑ, 17/02/2002). Ο Μαρξ, επίσης από Το ΒΗΜΑ, 19/11/2000, χωρίς αναφορά σε καλλιτέχνη.