Η (μικρο)αστική κουλτούρα του πολιτικού καιροσκοπισμού και αριβισμού
Κάποιοι φίλοι επικοινώνησαν μετά τη χθεσινή μου ανάρτηση τη σχετική με τον Τρουφαλντίνο του Γκολντόνι στο έργο του “υπηρέτης δύο αφεντάδων” (βλ.κάτω).
Η απάντησή μου είναι απλή: βιώνουμε την πιο κομφορμιστική περίοδο των μεταπολιτευτικών χρόνων, γεγονός που δημιουργεί μια τραγελαφική κατάσταση, η οποία στη συνέχεια —παρά τα περιτυλίγματα ωραιοποίησης—, προκαλεί όχι μόνο αδιέξοδη θλίψη και αδιάλειπτη οδύνη αλλά κι επικίνδυνη σύγχυση.
Στη βιοθεωρία του (μικρο)αστικού πυρήνα κυριαρχεί το είδος πολιτικού καιροσκοπισμού και αριβισμού, του οποίου οι εκπρόσωποι διακρίνονται για τις επιδόσεις τους στην α-σκεψία ή, άλλως, στην πολιτική αφασία.
Α-σκεψία και πολιτική αφασία όχι μόνο συγκαλύπτουν την υποκρισία, αλλά —κυρίως— εξισώνονται με την εμμονική προσαρμογή στις απαιτήσεις του ηγεμονικού λόγου.
