Δεκέμβρης 1944 (17)

Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά. Ο Φιντέλ είναι αθάνατος

Έφοδος στις Μονκάδες τ’ Ουρανού!: Fidel vivirá para siempre! Fidel es inmortal! - Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά! Ο Φιντέλ είναι αθάνατος!
Φιδέλ: Ένα σύγγραμμα περί ηθικής και δυο μεγάλα αρχίδια στην υπηρεσία της ανθρωπότητας (Ντανιέλ Τσαβαρία)
* Φιντέλ: Αυτός που τους σκλάβους ανύψωσε στην κορφή της μυρτιάς και της δάφνης
* Πάμπλο Νερούδα: Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε * Νικολάς Γκιγιέν: Φιντέλ, καλημέρα! (3 ποιήματα)
* Ντανιέλ Τσαβαρία: Η Μεγάλη Κουβανική Επανάσταση και τα Ουτοπικά Αρχίδια του Φιδέλ * Ντανιέλ Τσαβαρία: Ο ενεργειακός βαμπιρισμός του Φιδέλ * Ραούλ Τόρες: Καλπάζοντας με τον Φιντέλ − Τραγούδι μεταφρασμένο - Video * Χουάν Χέλμαν: Φιντέλ, το άλογο (video)


Κάρλος Πουέμπλα - Τρία τραγούδια μεταφρασμένα που συνάδουν με τη μελωδία:
* Και τους πρόφτασε ο Φιντέλ (Y en eso llego Fidel) − 4 Video − Aπαγγελία Νερούδα * Δεν έχεις πεθάνει Καμίλο (Canto A Camilo) * Ως τη νίκη Κομαντάντε (Hasta siempre Comandante)
* Τα φρούρια του ιμπεριαλισμού δεν είναι απόρθητα: Μικρή ιστορική αναδρομή στη νικηφόρα Κουβανική Επανάσταση και μέχρι τις μέρες μας ‒ Με αφορμή τα 88α γενέθλια του Φιντέλ ‒ Εκλογικό σύστημα & Εκλογές - Ασφάλεια - Εκπαίδευση - Υγεία (88 ΦΩΤΟ) * Φιντέλ

Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

Οι Ιδιωτικοποιήσεις Βλάπτουν Σοβαρά Την Υγεία

«χατζηδάκια μ’ θοδωράκια μ’ σεις τρώτι κι πίνιτε κι μένα μι τρώ’ γ’ αρκούδα»

Αφελή ερωτήματα για αφελείς απαντήσεις. Yπάκουο το μειράκιον στη φωνή του κυρίου του.
Παρά την πλύση εγκεφάλου για τα οφέλη των ιδιωτικοποιήσεων, οι λογαριασμοί φουσκώνουν, τα τρένα ένεκα μειωμένων δρομολογίων φαίνονται μόνο με τρεϊνσποτινγκ, και τα ατυχήματα είναι πλέον του συρμού, άσε πια τα αδήλωτα βαγόνια.
Και το σημαντικότερο: Στα διεθνή χρηματιστήρια η Ανθρωπινη Υπαρξη είναι καμένο χαρτί.
Βέβαια, οι ιδιωτικοποιήσεις στις Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας συνοδεύονται με αύξηση κερδών.
Είναι, όμως, γελασμένος όποιος πιστεύει ότι η αύξηση οφείλεται στην παραγωγικότητα, επειδή, δήθεν, το καλό Ιδιωτικό Κεφάλαιο επενδύει για έρευνα και ανάπτυξη, ή επειδή τώρα με τους συνετούς Ιδιώτες γίνεται καλύτερη διαχείριση, μιας και πατάχθηκε το τέρας της γραφειοκρατίας. Τα κέρδη προέρχονται μόνο από τις μαζικές απολύσεις.
O υπουργός Εικονικής Οικονομίας (Αλογοσκούφης) ισχυρίζεται ότι οι Ιδιωτικοποιήσεις βελτιώνουν την ποιότητα των διοικήσεων των επιχειρήσεων.
Στην πραγματικότητα το μόνο που βελτιώνεται είναι οι μισθοί των διευθυντών με το απειλητικό άνοιγμα της μισθολογικής ψαλίδας.
Το μόνο όφελος που προκύπτει με τις συναλλαγές αυτές (έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις) είναι η κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και η εξοικονόμηση κονδυλίων για να κλείσουν οι διάφορες δημόσιες οπές, από τις οποίες αιμορραγεί η οικονομία και οι οποίες προκαλούνται από τις υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες, από την ηθελημένη −προς διευκόλυνση του Κεφαλαίου− φοροδιαφυγή και από την −στην ουσία επιδοτούμενη− εισφοροδιαφυγή.
Αντιθέτως, τα κέρδη των ιδιωτών πολλαπλασιάζονται. Και τα ποσά της εξαγοράς επιστρέφουν στις... τσέπες του εγκλήματος.
Στην ουσία, ο πολίτης (και όχι αυτό το ασαφές ζώο που το αποκαλούν καταναλωτή) πληρώνει τη νύφη πολλαπλώς, αφού τα φτωχά κοινωνικά στρώματα κορακιάζουν αδυνατώντας να πιουν το μαύρο νερό της ΕΥΔΑΠ, ενώ με τη (Δ)ΕΗ βυθιζόμαστε όλο και πιο συχνά στα πιο μαύρα σκοτάδια, και απολυόμαστε ομαδόν.
Το έργο έχει ξαναπαιχεί. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στη μεγάλη(!) Βρετανία, που είναι ένα κακό σχολείο με καλά παραδείγματα.
Κι αν υπάρχει κανείς που αμφιβάλλει ακόμα ότι Οι Ιδιωτικοποιήσεις Βλάπτουν Σοβαρά Την Υγεία, ας κάνουμε μια σύντομη «πτήση», πάνω από τα συντρίμμια μερικών ατυχημάτων.

Έτσι για να θυμόμαστε:
  • Τα ασθενοφόρα-ελικόπτερα του ΕΚΑΒ ανήκουν στην Ιδιωτική HELITALIA.
  • Στο πρώτο ατύχημα του 2001 η εταιρεία αυτή δεν τηρούσε τη σύμβαση ασφαλών πτήσεων γιατί δεν διέθετε ασύρματες επικοινωνίες, επειδή έχουν υψηλό κόστος!
  • Η Υ.Π.Α. επέτρεπε στη HELITALIA να πετά με μόνη επικοινωνία από τα κινητά των πιλότων!

Η τραγωδία των ιδιωτικοποιήσεων






Μάλλον πρόκειται για κακόγουστο αστείο.

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008

Η Λέσχη Των Κρυμμένων Στιλέτων


Με Siemens νανουρίζομαι με Γερμανούς ξυπνάω,
Με της Φανής τα δείγματα πάλι αποκοιμιέμαι.
Μα οι λιάπηδες περνούν στητοί περνούν καβαλαραίοι
Να διαφεντέψουνε τη γης και να γαμούν τον κόσμο.
(Νεοδημώδες)

Στο ρυθμό της Πεκινιάδος, η από κτήσεως κόσμου καλύτερη κυβέρνηση προχωρεί ντοπαρισμένη, ακολουθώντας με προσήλωση το «χρυσό» τρίπτυχο «πιο ψηλά (ο πληθωρισμός), πιο δυνατά (το κεφάλαιο), πιο γρήγορα (οι ιδιωτικοποιήσεις)».
Ταυτόχρονα, με την εγκαθίδρυση των δικών της μανδαρίνων, διαιωνίζει «το φαύλο καθεστώς προσλήψεων». Αρχαίο πνεύμα αθάνατο!
Άλογοι άρχοντες με σκούφο από πορφύρα, ντάλα κατακακαλόκαιρο, (σιγο)ψήνουν τους (ψηφο)φόρους, προσφέροντας κι άλλα σμύρνα και (μαύρο) χρυσό στους αειφόρους Μίδες. Μόνο εμείς, ό,τι αγγίξουμε σκατά και πούλβερη.

Κι ενώ μια (πάλαι ποτέ) σεμνή και ταπεινή αντιπολίτευση ανώτερη των περιστάσεων στηλίτευε τις αμαρτίες του «φαύλου παρελθόντος», για την πώληση των τιμαλφών του «οίκου» μας, τώρα (και αεί) μια περήφανη και μεγαλοπρεπής κυβέρνηση κατώτερη των καταστάσεων ξεπουλιέται στους ντόπιους και ξένους Γερμανούς «για να μη χαλάσει η εικόνα της Ελλάδας στους διεθνείς επενδυτές», ή ψηφίζει π.χ. τους δασοκτόνους νόμους που στηλίτευε η ίδια.

Απ’ την άλλη πάλι, μια κραυγαλέα και κομπάζουσα αντιπολίτευση, σε ρόλο «αντί και λάβρο», ξορκίζει τα συμφέροντα και βρίσκει τον πολίτη στο ψαχνό (εκεί που η κυβέρνηση τον ψάχνει ακόμα: στην καθημερινότητά του, δηλαδή), δημαγωγώντας για την ήπια τουριστική ανάπτυξη του εθνικού μας πλούτου, (ας πούμε) του Καϊάφα, ή στηλιτεύοντας π.χ. τους δασοκτόνους νόμους που ψήφιζε η ίδια.
Έτσι, με κραυγαλέα σεμνότητα και κομπάζουσα ταπεινότητα, αντιπολιτεύεται η κυβέρνηση και κυβερνά η αντιπολίτευση.
Κι είναι η πατρίδα μας ένα ποτάμι που το στέρεψαν οι εργολάβοι, οι ληστές, οι καταπατητές, τα ασπόνδυλα, οι τζέκοι, οι τζουτζέδες, οι σεβαστοί παναγιωτόπουλοι, οι ασπάλακες...
Τα χίλια ονόματα του ίδιου τέρατος που κατατρώει τα θεμέλια της ψυχής μας. Που μας απομυζά χυμούς και χίμαιρες...
Προς δόξαν της διαπλοκής, των ιδιωτικοποιήσεων, της μίζας, της κονόμας, της αρπαχτής, της ντόπας, του κεφαλαίου, της λέσχης των κρυμμένων (κι όχι ιπτάμενων) στιλέτων.

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008

Σκέψεις


Ακου λοιπον. Δεν ξέρω εσύ τι σκέφτεσαι, κι ούτε ποτέ θα μάθω. Ξέρω όμως ότι ―δεν μπορεί― όλο και κάπου θα ’χουν συναντηθεί οι σκέψεις μας. Άλλοτε σαν άγνωστοι επιβάτες μιας μονότονης διαδρομής σ’ ένα βαγόνι του Μετρό, κι άλλοτε σαν βιαστική διασταύρωση βλεμμάτων σ’ ένα Self Service της Εθνικής όταν φεύγουν για την καλοκαιρινή τους άδεια.
Κι ακόμα μου είναι γνώριμες οι σκέψεις σου. Λίγο πολύ έχουν περάσει κι απ’ τη σκέψη μου. Έχουν το ίδιο ωράριο, κι η καθημερινότητά τους διαφέρει απαράλλαχτα: Δείχνουν την κάρτα τους, φτιάχνουν καφέ... ξανά την κάρτα, στα ίδια τηλεσκουπίδια ξεγελιόνται... Βέβαια, τα ισοζύγιά τους μπορεί να γέρνουν διαφορετικά· δεν έχει σημασία.
Υπάρχουν σκέψεις που ξέρουν πού πηγαίνουν (κι ας έχουνε ξεχάσει προ πολλού από πού έρχονται) ή δεν το γνώριζαν ποτέ, ή νόμιζαν πως ξέρουν κατά πού τραβάνε.
Κάποιες μεγάλωσαν, σπουδάζουν στα κολέγια μιας ξένης σκέψης· κάποιες (άλλοτε ανήσυχες) πολιτικές και τολμηρές, ονειροπόλες, είναι τώρα πιο «προσγειωμένες»· άλλες διαβολικές, γελοίες, ύπουλες, εγωιστικές με διευθυντικές «ανησυχίες»· κι άλλες που σκέφτονται για όποια σκέψη τις πληρώνει, όχι μόνο για να σκέφτονται, αλλά και να την σκέφτονται. Κάποιες ακόμα, βασανιστικές, αντιφατικές, αδύναμες· κάποιες ρηχές, σκοτεινές, ιδιοτελείς…
Κι άλλες που εξοφλούνται με μια VISA CARD και 48 άτοκες δόσεις, ή εξαγοράζονται με πολλά εκατομμύρια.
Αλλά οι πιο πολλές κάνουν τις ίδιες σκέψεις. Αγωνιούν για το μέλλον τους, ίδιο με το μέλλον αυτού του τόπου (η αυτού του κόσμου). Κι αντιστρόφως. Ανησυχούν σαν σκέφτονται πως κάποτε μπορεί να γίνουν μαύρες, άνεργες, ανασφάλιστες, με χρέη κι ανήλικα παιδιά...
Και τότε πια δεν χάνονται στις σκέψεις τους, παύουν να σκέφτονται κοντόθωρα, πεισμώνουν, γίνονται τολμηρές, βαθιές, δυνατές, αλτρουιστικές, γίνονται πάνω απ’ όλα ελεύθερες. Περνούν στη δράση. Γίνονται σκέψη συλλογική. Που αντιστέκεται και αγωνίζεται. Και γεννά καινούργιες, υπέροχες σκέψεις και ―γιατί όχι;― πανανθρώπινες αξίες.

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2008

ΧΙΡΟΣΙΜΑ: 1945-2008

«Θεέ μου, τι είναι αυτό που κάναμε!»
Ρόμπερτ Λούις, Β΄πιλότος του βομβαρδιστικού ΕΝΟΛΑ ΓΚΑΙΗ

6 Αυγουστου 1945, 08.15΄: ΧΙΡΟΣΙΜΑ

200.000 νεκροί


Ισχύς: 20.000 τόνοι ΤΝΤ

3 μέρες μετά: ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ

80.000 νεκροί
*
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα το κέντρο της πόλης
καταστράφηκε ολοσχερώς.
Οι κάτοικοί του κυριολεκτικά εξατμίστηκαν.
Σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου τα πουλιά λαμπάδιασαν
στον αέρα, κτήρια από πέτρα και ατσάλι έλιωσαν,
και οι άνθρωποι απανθρακώθηκαν.
Οι δύο πόλεις ξαναζούν χτισμένες πάνω στα ερείπια της καταστροφής.
Όμως, τα θύματα εκείνης της βαρβαρότητας
φτάνουν μέχρι τις μέρες μας.

*
ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ

Πρώτα η ακτινοβολία. Μετά, το ωστικό κύμα αποκολλάει τη σάρκα

*
ΧΙΡΟΣΙΜΑ
Ο Δόμος της Ατομικής Βόμβας
Tο “Μικρό Αγόρι”, η πρώτη βόμβα ουρανίου, εξερράγη πάνω απ’ αυτό το κτήριο.
Η ακτινοβολία και το ωστικό κύμα το χτύπησαν κατακόρυφα.
Άντεξαν οι τοίχοι και ο σκελετός του θόλου του (δόμος).
Σήμερα στέκει εκεί –χαίνουσα πληγή στο βάθος της μνήμης μας.
Στον ήσυχο κήπο του βρίσκουν καταφύγιο τα περιστέρια.
*
ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ
Οι πληγές επουλώνονται. Τα τραύματα δεν κλείνουν ποτέ
*
«Μάλλον, εμείς οι άνθρωποι, έχουμε το δικαίωμα να επιμείνουμε ότι δεν σας δώσαμε την εξουσία να καταστρέψετε τον κόσμο, κ. Μπους».
Τανταντόσι Ακίμπα, Δήμαρχος Χιροσίμας, 6/8/2002
*
Πηγή: EXPERIMENT, Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 1995. Κείμενο: ΓΙΩΡΓΗΣ ΤΟΥΦΕΞΗΣ.
Φωτογραφίες
: EIJI MIYAZAWA - DENNIS BRACK / BLACK STAR / APEIRON / SCIENCE FOTO LIBRARY / ISSARIS

*
πατήστε εδώ για slides
*
Hiroshima, mon amour. Γαλλία-Ιαπωνία, 1959. Μαυρόασπρη. Σκηνοθεσία: Αλέν Ρενέ. Σενάριο: Μαργκερίτ Ντιράς. Ηθοποιοί: Εμανουέλ Ριβά, Εϊτζι Οκάντα, Στέλα Ντασάς, Πιερ Μπαρμπό, Μπερνάρ Φρεσόν. 88 λεπτά.

*
Μεγάλο αφιέρωμα από την Μποτίλια Στον Άνεμο (15/8/2013):
Χιροσίμα, αγάπη μου: Ένα έγκλημα (1945). Μια ταινία (1959)

Το ΣΙΝΕΜΑ της Μποτίλιας