Μαγιακόβσκη (19 Ιουλίου 1893 - 14 Απριλίου 1930) Από τον Νικολάι Αλεξάντροβιτς Σοκόλοβ (1903 - 2000)* |
ΠΟΙΗΣΗ - ΜΟΥΣΙΚΗ - ΣΙΝΕΜΑ
Β λ α ν τ ι μ ί ρ Β λ α ν τ ι μ ί ρ ο β ι τ ς Μ α γ ι α κ ό β σ κ η
Ο Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ
Ο εξυγιαίνων τον κόσμο, ο θεραπεύων τας αμαρτίας πάσας, ο ήλιος, έχει αποθέσει την παλάμη του στην κεφαλή μου. Η ευσεβεστέρα των καλογραιών, η νύχτα, έχει καλύψει με το πέπλο της τους ώμους μου. Ασπάζομαι το χιλιοσέλιδο Ευαγγέλιο του έρωτά μου.
Στον έρωτα ανυψώνω την οδυνηρή και ηχηρή δέησή μου,
η ψυχή μου
μιαν άλλην έλευση αναμένει,
ακούω,
γη, το
«Νυν απολύεις!» σου.
Ο Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ
Ο εξυγιαίνων τον κόσμο, ο θεραπεύων τας αμαρτίας πάσας, ο ήλιος, έχει αποθέσει την παλάμη του στην κεφαλή μου. Η ευσεβεστέρα των καλογραιών, η νύχτα, έχει καλύψει με το πέπλο της τους ώμους μου. Ασπάζομαι το χιλιοσέλιδο Ευαγγέλιο του έρωτά μου.
Στον έρωτα ανυψώνω την οδυνηρή και ηχηρή δέησή μου,
η ψυχή μου
μιαν άλλην έλευση αναμένει,
ακούω,
γη, το
«Νυν απολύεις!» σου.