Η Ωραία Ελένα των Θεσμών και ο Τροϊκός πόλεμος των Συριζαίων ‒ Άσε μας, ρε Καρτερέ, που θυμήθηκες το Περού(!) ‒ Διαφωνεί ο Βούτσης(!!) ‒ Ζητάει παρέμβαση κι ο Α-πα-πα-δημούλης(!!!) ‒ Εδώ ενέκρινε σύμπαν το οικονομικό συμβούλιο των Αχαιών(!!!!) ‒ Ρεντίκολα, ε, ρεντίκολα

Το μήλο ερρίφθη!

Αναβρασμός στον ΣΥΡΙΖΑ για τον διορισμό της Παναρίτη στο ΔΝΤ

30 Μαΐ. 15 (16:10) | upd: 30 Μαΐ. 15 (16:10)

Μορφή χιονοστιβάδας παίρνουν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ οι αντιδράσεις για τον διορισμό της Ελενας Παναρίτη στη θέση της εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ.

Ο υπουργός Επικρατείας και στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, Νίκος Παππάς, έκανε retweeted το σχόλιο του Δ. Παπαδημούλη στο twitter ο οποίος καλούσε τον πρωθυπουργό να επανεξετάσει την επιλογή, γράφοντας στο twitter του: «Δεν συμφωνώ με την επιλογή της κυρίας Παναρίτη για την εκπροσώπηση μας στο ΔΝΤ. Ζητώ από την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό να την επανεξετάσουν».

Ο κύριος της επώδυνης (μετά συγχωρήσεως) συμφωνίας ετοιμάζεται να αποσύρει τους Μυρμιδόνες τους (λέμε τώρα!)

Η ανάρτηση αυτή του κ. Παππά αλλάζει τα δεδομένα στο μέτρο που ο υπουργός Επικρατείας απηχεί τις απόψεις του πρωθυπουργού για τον διορισμό της κας Παναρίτη στο ΔΝΤ από τον ΥΠΟΙΚ Γιάνη Βαρουφάκη. 

Ο υπουργός Εσωτερικών Νίκος Βούτσης, «χρέωσε» την επιλογή στον Γιάνη Βαρουφάκη και πρόσθεσε: «καλό είναι όλοι να αξιοποιούνται και όλοι να μπορούν να αλλάξουν θέση αλλά δεν είναι ανάγκη να είναι στην προμετωπίδα του αγώνα αλλά μπορούν να την επικουρούν και τότε θα ήταν χρησιμότερο».

Ενόχληση στον ΣΥΡΙΖΑ για τον διορισμό Παναρίτη στο ΔΝΤ

Ακόμα και στο περιβάλλον του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, υπάρχουν αντιδράσεις για την επιλογή της Ελενας Παναρίτη ως εκπροσώπου της χώρας στο ΔΝΤ

Πληροφορίες αναφέρουν ότι την Τετάρτη, πριν από την τελική επιλογή, στη σύσκεψη στο υπουργείο Οικονομικών υπό τον πρωθυπουργό, διενεργήθηκε μια άτυπη ψηφοφορία μεταξύ των κυρίων Βαρουφάκη, Σταθάκη, Δραγασάκη και Τσακαλώτου, κατά την οποία ο τελευταίος καταψήφισε την πρόταση για την Ελενα Παναρίτη, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης επέλεξε ουδέτερη στάση («λευκό») και μόνο οι κύριοι Βαρουφάκης και Σταθάκης τάχθηκαν υπέρ της.

Ωστόσο, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης έσπευσε να προωθήσει το αίτημα ορισμού της κυρίας Παναρίτη προς το ΔΝΤ, προκειμένου -όπως λένε- να προκαταλάβει αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Ψηλά τη σημαία, σύντροφε!
Παπαδημούλης: Ζητάω παρέμβαση Τσίπρα για τον διορισμό Παναρίτη

Ακολούθησε το στέλεχος της Αριστερής πλατφόρμας Στάθης Λεουτσάκος ο οποίος ήταν κατηγορηματικός και ξεκάθαρος: «Δεν συμφωνώ με την επιλογή της κυρίας Παναρίτη ως εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ».

«Η Παναρίτη εκπρόσωπος (στο ΔΝΤ) της πρώτης αριστερής κυβέρνησης; Ε, όχι, αυτό ξεπερνά τα όρια» ανέφερε με ανάρτησή της στον προσωπικό της λογαριασμό στο twitter η κ. Σακοράφα, που άνοιξε τον κύκλο της αμφισβήτησης.

Υπενθυμίζεται ότι σε «ανύποπτο χρόνο» -τον Σεπτέμβριο του 2009- η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ «Αυγή» χαρακτήριζε την κυρία Παναρίτη «αρπακτικό».

Ολόκληρο το άρθρο που δημοσίευσε τον Σεπτέμβριο του 2009 η Αυγή:

«Όταν ο κ. Παπαδήμος αρνήθηκε την πρόταση του ΠΑΣΟΚ, η αγορά άρχισε να ανησυχεί. Γι’ αυτό και γρήγορα κυκλοφόρησε το όνομα της Έλενας Παναρίτη, που είχε δουλέψει για τη Διεθνή Τράπεζα και κατέχει τη 2η θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Διεθνής Τράπεζα είναι οι δύο θεσμοί που, στον αναπτυσσόμενο κόσμο, θεωρούνται ελαφρώς πιο ευπρόσδεκτοι από το τέρας της αποκαλύψεως. Οι πολιτικές που πρότειναν και επέβαλαν οδήγησαν αποδεδειγμένα την Αργεντινή στην απόλυτη οικονομική καταστροφή και τη ΝΑ Ασία στη μεγάλη κρίση του 1997. Δεν είναι τυχαίο πως, μετά το 2000, οι περισσότερες χώρες φρόντισαν να απεμπλακούν και από τους δύο. Μέχρι το 2007 οι μοναδικοί μεγάλοι οφειλέτες του ΔΝΤ ήταν η Τουρκία και το Πακιστάν, χώρες στρατηγικά συνδεδεμένες με τις ΗΠΑ.

Το  αρπακτικό Ντε Σότο του κυρίου Φουτζιμόρι... νονός της κυρίας Παναρίτη

Το παράδειγμα του Περού

Αλλά, για να μην είμαστε άδικοι με την κυρία Παναρίτη, ακολουθήσαμε το σημείο εκείνο του βιογραφικού της που η ίδια δείχνει να προτιμά. Τη δημιουργία κτηματολογίου και επίσημων τίτλων ιδιοκτησίας στο Περού επί προεδρίας Φουτζιμόρι, δηλαδή στα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Η ιδέα προτάθηκε κυρίως από τον οικονομολόγο Ντε Σότο και έλεγε ότι οι φτωχοί που δεν διέθεταν τίτλους ιδιοκτησίας στη γη τους δεν μπορούσαν να αποκτήσουν πρόσβαση σε πιστώσεις από τις τράπεζες και αναγκάζονταν να δανείζονται με υπέρογκα επιτόκια από μη τραπεζικούς τοκογλύφους. Με το να δημιουργήσεις τίτλους ιδιοκτησίας, έλεγε ο Ντε Σότο, θα μετατρέψεις την περιουσία των φτωχών σε εμπορευματικό αγαθό το οποίο θα αξιοποιήσουν.

Και σε αυτό το κομβικό σημείο θα πρέπει να κάνουμε δύο υποθέσεις. Η μία λέει πως η κυρία Παναρίτη πιστεύει ειλικρινά πως το μέτρο αυτό βοηθά στην καταπολέμηση της φτώχειας, όπως ισχυρίζεται και ο τίτλος της στην παγκόσμια τράπεζα. Η άλλη λέει πως γνωρίζει ότι η υπόθεση Ντε Σότο ήταν μια όμορφα διατυπωμένη πρόταση, προκειμένου οι τράπεζες να βάλουν χέρι σε μια τεράστια περιούσια που δεν μπορούσαν να αποτιμήσουν με εμπορευματικούς όρους.

Γνωρίζουμε από τον 19ο αιώνα πως η εισαγωγή εμπορευματικών πρακτικών σε κοινωνικές ομάδες που δεν έχουν τον κατάλληλο εμπορικό πνεύμα οδηγεί με σιγουριά στην καταστροφή αυτών των ανθρώπων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας πρακτικής ήταν η εξαθλίωση των εργατών/πρώην χωρικών στην Αγγλία του 1850, εξαθλίωση που έκανε εντύπωση ακόμη και στους ανθρώπους εκείνης της εποχής. Το ίδιο συνέβη και στις ΗΠΑ στα τέλη του 19ου αιώνα και μάλιστα έχουμε από τότε νόμους που προστατεύουν τους δανειολήπτες από αρπακτικές τραπεζικές τακτικές. Ας μην επεκταθούμε παρακάτω, για όποιον έχει αμφιβολίες η βιβλιογραφία είναι βαριά και γεμάτη παρόμοια παραδείγματα.

Όταν δίνεις ενέχυρα δάνεια σε φτωχούς και όχι ιδιαίτερα μορφωμένους ανθρώπους που δεν μπορούν να τα διαχειριστούν, το αποτέλεσμα είναι πρακτικά ντετερμινιστικό. Οι τράπεζες θα αρπάξουν τις ιδιοκτησίες των φτωχών και οι φτωχοί θα γίνουν ακόμη φτωχότεροι, δημιουργώντας αυτή την ιδιότυπη νέα φεουδαρχία που μας οδηγεί ο νεο-φιλελευθερισμός, των ελάχιστων υπερ-πλούσιων, ανάμεσα σε μια θάλασσα φτωχών.

Τρίο Φουτζι-μωροί

Θα αναρωτηθήκατε τι έγινε στο Περού μετά τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες επιμελήθηκε η κυρία Παναρίτη; Παρά, λοιπόν, την καλή πρόθεση του κ. Ντε Σότο, η δημιουργία τίτλων ιδιοκτησίας δεν ήταν ο καθοριστικός παράγοντας προκειμένου οι φτωχοί να πάρουν δάνεια. Η πρόσβαση των φτωχών σε πιστώσεις αυξήθηκε μεν από το 17% το 1994 στο 37% το 1997, αλλά έπεσε ξανά στο 19% μέχρι το 2000.

Ο λόγος που οι φτωχοί σταμάτησαν να έχουν πρόσβαση σε πιστώσεις παρά του τίτλους ιδιοκτησίας, ήταν το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που υλοποιήθηκε την ίδια εποχή με την ιδιωτικοποίηση των τραπεζών και άλλων δημόσιων οργανισμών που προσέφεραν πιστώσεις στους φτωχούς. Οι ιδιωτικές τράπεζες θεωρούσαν ασύμφορη την παροχή δανείων έστω και με τους νέους τίτλους ιδιοκτησίας.

Χωρίς να έχω πολλά παραπάνω στοιχεία μέχρι στιγμής, οι φτωχοί του Περού, φαίνεται να σώθηκαν από την ίδια τους τη φτώχεια. Οι τράπεζες τις περισσότερες φορές δεν θεώρησαν πως η αξία του σπιτιού ή του χωραφιού που θα έμπαινε ενέχυρο, ήταν αρκετή για να δικαιολογήσει το ρίσκο και τα έξοδα της διεκδίκησής του σε πιθανή χρεοκοπία του οφειλέτη.

Παρόλα αυτά το ερώτημα για την κυρία Παναρίτη παραμένει: Είναι ένας επικίνδυνος αδαής ιδεολόγος ή ένα καλά κρυμμένο αρπακτικό?».

Αυγή, 23 Σεπτέμβρη 2009

thetoc