Δεκέμβρης 1944 (17)

Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά. Ο Φιντέλ είναι αθάνατος

Έφοδος στις Μονκάδες τ’ Ουρανού!: Fidel vivirá para siempre! Fidel es inmortal! - Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά! Ο Φιντέλ είναι αθάνατος!
Φιδέλ: Ένα σύγγραμμα περί ηθικής και δυο μεγάλα αρχίδια στην υπηρεσία της ανθρωπότητας (Ντανιέλ Τσαβαρία)
* Φιντέλ: Αυτός που τους σκλάβους ανύψωσε στην κορφή της μυρτιάς και της δάφνης
* Πάμπλο Νερούδα: Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε * Νικολάς Γκιγιέν: Φιντέλ, καλημέρα! (3 ποιήματα)
* Ντανιέλ Τσαβαρία: Η Μεγάλη Κουβανική Επανάσταση και τα Ουτοπικά Αρχίδια του Φιδέλ * Ντανιέλ Τσαβαρία: Ο ενεργειακός βαμπιρισμός του Φιδέλ * Ραούλ Τόρες: Καλπάζοντας με τον Φιντέλ − Τραγούδι μεταφρασμένο - Video * Χουάν Χέλμαν: Φιντέλ, το άλογο (video)


Κάρλος Πουέμπλα - Τρία τραγούδια μεταφρασμένα που συνάδουν με τη μελωδία:
* Και τους πρόφτασε ο Φιντέλ (Y en eso llego Fidel) − 4 Video − Aπαγγελία Νερούδα * Δεν έχεις πεθάνει Καμίλο (Canto A Camilo) * Ως τη νίκη Κομαντάντε (Hasta siempre Comandante)
* Τα φρούρια του ιμπεριαλισμού δεν είναι απόρθητα: Μικρή ιστορική αναδρομή στη νικηφόρα Κουβανική Επανάσταση και μέχρι τις μέρες μας ‒ Με αφορμή τα 88α γενέθλια του Φιντέλ ‒ Εκλογικό σύστημα & Εκλογές - Ασφάλεια - Εκπαίδευση - Υγεία (88 ΦΩΤΟ) * Φιντέλ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γκίκας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γκίκας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2020

Αναστάσης Γκίκας: Η κρατική βία και καταστολή στο DNA της αστικής εξουσίας απο το 1924 μέχρι τις μέρες μας

Με «κεντρώους» πρωθυπουργούς διεξήχθη ως επί το πλείστον η σκληρότερη ταξική σύγκρουση του προηγούμενου αιώνα (1944 - 1949)

 

Κρατική βία, αυταρχισμός, καταστολή. Στο DNA της «Δεξιάς» ή της αστικής εξουσίας συνολικά;

Ορισμένα διδάγματα από την Ιστορία...

*

Αναστάσης ΓΚΙΚΑΣ
Μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ

*

Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή την όξυνση της αστικής επιθετικότητας έναντι των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών (νομοθετικές παρεμβάσεις στη λειτουργία των συνδικάτων, υπονόμευση της απεργίας, απαγορεύσεις συναθροίσεων, έξαρση της αστυνομικής βίας κ.λπ.), έχουν πολλαπλασιαστεί οι αναφορές στο «αυταρχικό DNA της Δεξιάς»

 Αναφορές που συχνά επιχειρείται να στοιχειοθετηθούν και με ιστορικές παραπομπές.

Όπως π.χ. σε σχετικό άρθρο με τίτλο «Κοινοβουλευτισμός διά ροπάλου» («Εφημερίδα των Συντακτών», 27/9/2020), που μας προέτρεπε να

«επιστρέψουμε (...) στις αρχές της δεκαετίας του 1960 για να θυμηθούμε τι μπορεί να σημαίνει η κρατική καταστολή σε συνθήκες αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας από μια δεξιά κυβέρνηση του νόμου και της τάξης».

Ακολούθως, στο άρθρο γίνονταν εκτενείς αναφορές στην «ένταση της καταστολής» από τη μεριά των «νικητών του Εμφυλίου» (εννοώντας τη «δεξιά» πολιτική παράταξη, που τότε εκφραζόταν από την ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή) εναντίον της ΕΔΑ (που το 1958 είχε αναδειχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση) αλλά και της Ένωσης Κέντρου του Γ. Παπανδρέου (που είχε κηρύξει τον περιβόητο «ανένδοτο αγώνα» για την «αποκατάσταση της δημοκρατίας»):

  • Με απαγορεύσεις συναθροίσεων, με νοθείες και παρεμβάσεις σε σωματεία, με αστυνομοκρατία (φανερή και κρυφή) και καταστολή, με την επιβολή της «εθνικοφροσύνης» και του αντικομμουνισμού κ.ο.κ.

Για να καταλήξει το εν λόγω άρθρο ότι

«προς τούτο η Ιστορία είναι διδακτική. Με τη μορφή ενός επαναλαμβανόμενου μοτίβου η ελληνική Δεξιά στη μακρόχρονη διαδρομή της, σε περιόδους κατά τις οποίες αισθάνεται ιδιαιτέρως ισχυρή αλλά και σε περιόδους κρίσης, γρήγορα ανασύρει από την φαρέτρα της την καταστολή ως την προσήκουσα μέθοδο για την περιστολή των κοινωνικών και των πολιτικών δικαιωμάτων και την πειθάρχηση του εκάστοτε "εσωτερικού εχθρού"».

Η Ιστορία είναι πράγματι διδακτική.

Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου 2017

Καπιταλισμός: Αποικιοκρατία και δουλεμπόριο - Πόλεμοι - Δικτατορίες - φασισμός - Ανεργία - Φτώχεια - Εξαθλίωση - Αντικομμουνιστικά Εγκλήματα δίχως τέλος

16 Μαρτίου 1968: Η σφαγή του Μάι Λάι από στρατιώτες των ΗΠΑ
Τα εγκλήματα του καπιταλισμού
(Με αφορμή τη νέα όξυνση του αντικομμουνισμού)
Του
Αναστάση ΓΚΙΚΑ
Μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ

«Το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά... στάζοντας αίμα απ' όλους τους πόρους... Με 10% κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο... με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνέψει να το διαπράξει...».
(Κ. Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τ. 1, σελ. 785)

Πράγματι, πώς εδραιώθηκε και αναπτύχθηκε ο καπιταλισμός, από τα γεννοφάσκια του έως την αυγή του 20ού αιώνα;
-- Μέσα από τη βίαιη μετατροπή εκατομμυρίων αγροτών σε μισθωτούς εργάτες:
«Ετσι, ο αγροτικός πληθυσμός, που με τη βία τον απαλλοτρίωσαν (...) υποτάχθηκε με τερατώδικους τρομοκρατικούς νόμους, με μαστιγώσεις, με στιγματισμούς και με βασανιστήρια σε μια πειθαρχία τέτοια που απαιτεί το σύστημα της μισθωτής εργασίας»1.
-- Μέσα από τη στυγνή εκμετάλλευση των εργατών, με εξοντωτικούς όρους εργασίας και μισθούς που μόλις επαρκούσαν –και πολύ συχνά δεν επαρκούσαν– για την επιβίωσή τους.

Ενδεικτική των άθλιων όρων ζωής και εργασίας της νεαρής εργατικής τάξης είναι μια βρετανική Εκθεση για την Κατάσταση του Εργαζόμενου Πληθυσμού το 1842, που μεταξύ άλλων ανέφερε πως το μέσο προσδόκιμο ζωής για τους εργάτες στη βιομηχανική πόλη του Λίβερπουλ δεν ξεπερνούσε τα 15 χρόνια, ενώ στο Μάντσεστερ
«σχεδόν το 54% των παιδιών των εργατών πεθαίνουν πριν τα πέμπτα τους γενέθλια»2.
-- Μέσα από την εκτεταμένη εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας (ανήλικων ακόμα και 5 - 6 χρόνων).
  • Τα παιδιά ήταν πιο «υπάκουοι» εργάτες - υπό την απειλή και του ξύλου -, πιο φτηνοί και δεν συνδικαλίζονταν.
  • Το 1900 στις ΗΠΑ εργάζονταν επίσημα στη βιομηχανία 2.000.000 παιδιά κάτω των 15 ετών (Federal Census, 1900).
Σε πόσα εκατομμύρια μετριούνται άραγε όλα τα παραπάνω θύματα του καπιταλισμού; Αγνωστο.

Κυριακή 23 Απριλίου 2017

Η γιαγιά Δεσποίκ, ο Γιάνγκος κι ο Γιωρίτς: Μια μαύρη «ανέκδοτη ποντιακή» ανάγνωση της Ιστορίας

Βόλγας. Το Μνημείο του Στάλινγκραντ
*
Από Μποτίλια: Στάλιν
*

«Ανάθεμά σε Στάλιν, εσύ και οι κομμουνιστές»!
Του Αναστάση ΓΚΙΚΑ
Μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν
21 Δεκεμβρίου 1878, Γκόρι, Γεωργία - 5 Μαρτίου 1953, Μόσχα, Ρωσία
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 21.ΧII.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)
Μαθαίνοντας ποντιακά γραμμένα με μαύρο μελάνι
Το μαύρο μελάνι του αντικομμουνισμού περνά από πολλούς και ποικίλους διαύλους προκειμένου να διοχετευτεί και να δηλητηριάσει τις λαϊκές συνειδήσεις. Διαύλους συχνά φαινομενικά «αθώους», που ούτε καν θα τους φανταζόταν κανείς. Έναν από αυτούς αποτελεί και το εγχειρίδιο εκμάθησης της ποντιακής διαλέκτου του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών.
Σε αυτό, λοιπόν, περιέχεται κείμενο βασισμένο (όπως αναφέρεται) σε «αφήγηση - κατάθεση ψυχής της γιαγιάς Δεσποίκ στον γράφοντα εγγονό της, για τα δυο παιδιά της, τον Γιάνγκον και τον Γιωρίτς... που συνέλαβε το σταλινικό καθεστώς, στα 1938».
Συνοδεύεται, δε, και από «ανάλογο» πρόλογο, που
«εισάγει» τον αναγνώστη στην «περίοδο» και τα «γεγονότα των σταλινικών εκκαθαρίσεων και των διωγμών των Ελλήνων Ποντίων, οι οποίοι για δεύτερη φορά... χρειάστηκε ν' αφήσουν και πάλι τις "πατρογονικές" εστίες και μ' έναν "ποχτσά" στην πλάτη, όσοι γλιτώνουν τη σύλληψη, να πάρουν το δρόμο της δεύτερης προσφυγιάς».
Κάθε πρόταση και ένα χονδροειδές ψέμα. Κάθε πρόταση και ένα κρεσέντο χυδαίου, δυσώδους αντικομμουνισμού.
«Οι σοβιετικές αρχές το 1937 και 1938», σημειώνεται, «εξαπολύουν ένα κύμα διώξεων σε βάρος όχι μόνο των Ελλήνων που ζούσαν στα ρωσικά παράλια του Καυκάσου και της Νότιας Ρωσίας, αλλά και άλλων μειονοτήτων... επειδή αποτελούσαν εμπόδιο στην προσπάθεια πολιτιστικής ομογενοποίησης και ένταξης στο σοβιετικό πολιτικό σύστημα».
Ποτέ και καμιά δίωξη δεν υπήρξε στη Σοβιετική Ένωση με εθνικά κριτήρια. Τουναντίον, η ΕΣΣΔ υπήρξε υπόδειγμα ανάπτυξης, φιλίας και ισότιμης συμβίωσης των 100 και πλέον εθνοτήτων που τη συναπάρτιζαν, καταπολεμώντας κάθε μορφή εθνικής καταπίεσης, σοβινισμού, εθνικισμού, φυλετισμού κ.ο.κ.

Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

Αναστάσης Γκίκας: Σύγκρουση ή ενσωμάτωση; Η εμπειρία των ευρωπαϊκών ΚΚ μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Σύγκρουση ή ενσωμάτωση; Η εμπειρία των ευρωπαϊκών ΚΚ μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
Του Αναστάση ΓΚΙΚΑ
(Μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ)
Το τελευταίο τρίχρονο, με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από τη σύγκρουση του Δεκέμβρη (1944) και την έναρξη της ένοπλης πάλης του ΔΣΕ (1946 - 1949), η Ιστορία του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος βρέθηκε ακόμα περισσότερο από πριν στο επίκεντρο της προσοχής της αστικής και οπορτουνιστικής ιστοριογραφίας, με ειδικές εκδόσεις, αφιερώματα στον Τύπο, συνέδρια, κ.ο.κ. Κοινός παρονομαστής όλων:
  • Ο στιγματισμός και η καταδίκη, σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους, του δικαιώματος και ιστορικής αποστολής των εκμεταλλευομένων να αμφισβητήσουν και να ανατρέψουν την εξουσία των εκμεταλλευτών τους (αξιοποιώντας όλα τα μέσα και ειδικά, βεβαίως, την ένοπλη βία).
Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η δεκαπενθήμερη έκδοση ειδικού ένθετου «Ιστορία» (HOTDOC. HISTORY) από την εφημερίδα «Documento» (εφημερίδα που «λιβανίζει» τον ΣΥΡΙΖΑ, προάγοντας τη γραμμή της αστικής ενσωμάτωσης και ταξικής υποταγής, την οπορτουνιστική διαστρέβλωση της Ιστορίας και την αντίστοιχη πολεμική του ΣΥΡΙΖΑ κατά της στρατηγικής του ΚΚΕ στο σήμερα).

Κυριακή 3 Μαΐου 2015

Αναστάσης Γκίκας: Η καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ και των ΚΚ στην Αντιφασιστική Νίκη των Λαών και η διαστρέβλωση της Ιστορίας


Η καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ και των ΚΚ στην Αντιφασιστική Νίκη των Λαών και η διαστρέβλωση της Ιστορίας
Αναστάσης Γκίκας
Μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ
Στις 9 Μάη 2015 συμπληρώνονται 70 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Στη νίκη αυτή συνέβαλαν αναμφίβολα όλες οι δυνάμεις που μετείχαν στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κατά του «Αξονα». Ωστόσο, ξεχωριστός όσο και καθοριστικός υπήρξε ο ρόλος των κομμουνιστών: Της Σοβιετικής Ενωσης και των εθνικοαπελευθερωτικών - αντιφασιστικών κινημάτων, ψυχή, οργανωτής και κύριος αιμοδότης των οποίων ήταν τα Κομμουνιστικά Κόμματα.
Σήμερα, ο ρόλος αυτός υποβαθμίζεται, αμαυρώνεται, ή ακόμη και εξοβελίζεται εντελώς από την Ιστορία. Νικητής στο ανατολικό μέτωπο αναδεικνύεται ο «ρωσικός χειμώνας», η σύγκρουση φασισμού - κομμουνισμού εμφανίζεται ως σύγκρουση «δύο ολοκληρωτισμών», ο Κόκκινος Στρατός μετατρέπεται από ελευθερωτής σε «κατοχικό», η αντίσταση των λαών χαρακτηρίζεται «μυθοπλασία», οι αντάρτες στιγματίζονται ως «κόκκινοι τρομοκράτες», ενώ οι συνεργάτες των ναζί αναβαπτίζονται «αθώα θύματα» που αναγκάστηκαν σε άμυνα (!) κατά των κομμουνιστών ή ακόμα και «ήρωες»!

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Ουκρανικός «λιμός»: Η «Καθημερινή», η καπιταλιστική κρίση και ο αντικομμουνισμός – Η διαχρονική προπαγάνδα της «κομμουνιστικής γενοκτονίας διά της πείνας» – Η κολεκτιβοποίηση και η αλήθεια


Φωτογραφία από την Αμερικάνικη Ύφεση
Πάμφτωχη οικογένεια στην Οκλαχόμα εν έτει 1935.
Το 2009 όμως την εμφάνισαν ως φωτογραφία από την Ουκρανία,
σε επίσημη έκθεση στη Σεβαστούπολη,
με θέμα τον ουκρανικό λιμό των '32-'33!
Η «Καθημερινή», η καπιταλιστική κρίση και ο αντικομμουνισμός

Του Αναστάση ΓΚΙΚΑ
(Μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ)

Στις 28/11/2013 ο κ. Στ. Κασιμάτης της «Καθημερινής» αποφάσισε -για μια ακόμη φορά- να «βάλει τα πράγματα στη θέση τους», αποκαθιστώντας την «αίσθηση του μέτρου» σχετικά με τα περί «ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα του Μνημονίου» και καταρρίπτοντας το «μύθο» πως ο σοσιαλισμός είχε στο επίκεντρο τον άνθρωπο.

Πώς; Μα, ξεθάβοντας από το βούρκο της Ιστορίας τον περιβόητο «σταλινικό λιμό της Ουκρανίας», στηλιτεύοντας μάλιστα τα άλλα αστικά ΜΜΕ, που, με αφορμή τη συγκεκριμένη «επέτειο», δε δημοσίευσαν ανάλογα «αφιερώματα». Ακολούθως, ο αρθρογράφος της «Καθημερινής» αναπαράγει όλη την «κλασική» αντικομμουνιστική - φασιστική προπαγάνδα γύρω από το θέμα, για το πώς δήθεν το απάνθρωπο κομμουνιστικό καθεστώς της ΕΣΣΔ καταδίκασε σε θάνατο διά της πείνας εκατομμύρια αγρότες της Ουκρανίας: Αποτέλεσμα μιας παράλογης -σχεδόν μεταφυσικής- εμμονής της σοβιετικής κυβέρνησης στην κολεκτιβοποίηση και την εκπλήρωση των στόχων του Πενταετούς Πλάνου, πάση θυσία.