Γιάννης Ρίτσος: Και σάλεψαν βαριά τσαπιά − Ελλάδα, 6 Μαρτίου 1910

Α. Τάσσος, Μαρίνος Αντύπας – Κιλελέρ, 1910. Ξυλογραφία

                         Ελλάδα

                                           Στον Μαρίνο ΑΝΤΥΠΑ

 

 

1

Η χλόη τους κάμπους έντυσε κι απάνω στα ψηλά βουνά

λειώνει το χιόνι κι αστραψιά ζώνει τα πλάγια,

κι απ’ τα περβόλια σαν περνάς μοσκοβολούν οι νεραντζιές

και ξεπετιούνται στις βραγιές άγια τα βάγια.

Κι οι μυγδαλιές –ώρα καλή– σειούνται νύφουλες στο άσπρο φως

–φύλλα σμαράγδια, ανθάκια ανάλαφρα σα χνούδια–

λες και γελούσε κι έπαιζε στον κάμπο κάτω η Άνοιξη

και δέθηκαν τα γέλια της: άσπρα λουλούδια.

Μα, πού ρουθούνι να χαρεί, πού χείλι για να τραγουδεί

και πού μια γαλανή ψυχή να φτερουγίσει;

Μαύρο το μάτι και η ψυχή, και μοναχά καταμεσής

στον ουρανό γράφεται ορθό το κυπαρίσσι.

Δαμουλιανάτα Κεφαλονιάς: Η Μικρή Μόσχα, το χωριό της Μποτίλιας Στον Άνεμο – Θα ξαναπάμε... (34 Φωτό)

Όντις έπλασε ο Θειος την Οικουμένη, 
το Ληξούρι, και τόσους άλλους τόπους,
είπε στο νου του: Α! τώρα δε μου μένει
πάρι να πλάσω, γιε μου, και τσ' αθρώπους».
Κι εκεί που κράταε τον Αδάμ στερνόνε, 
του 'πε: «Συ να 'σαι, Αδάμ, το ζω' τω ζώνε! 

Ανδρέας Λασκαράτος
(Ληξούρι 1811 - Αργοστόλι 1901)

Δαμουλιανάτα
(Da Moulini-ατα. Από τσου μύλους, πα' να πει)

Κλικ στο χάρτη!