Κυνοφελής Aνάπτυξη: Άσπρος σκύλος, μαύρος σκύλος της πλουτοκρατίας στύλος / Ο ένας κόβει, ο άλλος ράβει και στο πι και φι σε θάβει!

Πίσω από τους... σκυλοκαβγάδες

Ο νέος «αναπτυξιακός» νόμος της ΝΔ, που συζητείται στη Βουλή, «στρώνει τραπέζι» στους επιχειρηματικούς ομίλους για ένα ακόμα τρελό «φαγοπότι» εκατομμυρίων ευρώ, με χρηματοδοτήσεις, προνόμια, φοροαπαλλαγές και κίνητρα, την ώρα που οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες χτυπιούνται αλύπητα από την ακρίβεια και τη φοροαφαίμαξη.

Ο νόμος της ΝΔ είναι συνέχεια του αντίστοιχου που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2016, τον οποίο πλαισίωσε στη συνέχεια και με άλλα «αναπτυξιακά εργαλεία», όπως η συγκρότηση της «Ελληνικής Αναπτυξιακής Εταιρείας», ο νόμος για τις Στρατηγικές Επενδύσεις, το σχέδιο για την «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική», τα Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια κ.ά.

Σε όλα αυτά η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται τώρα να προσθέσει ένα νέο μπαράζ επιδοτήσεων, «κινήτρων» και φοροαπαλλαγών, «ζεστό» χρήμα στις επιχειρήσεις για να καλύπτουν το «κόστος της δημιουργούμενης απασχόλησης», χρηματοδότηση «επιχειρηματικού κινδύνου» για βέβαιη κερδοφορία.

Άσπρος σκύλος - μαύρος σκύλος: Κυνολογίες και σκυλοκαυγάδες κυνικών

Κυνικές ομολογίες

«Αν βάζαμε οριζόντια 72ωρο τεστ για είσοδο το καλοκαίρι, θα έμπαιναν στην Ελλάδα μόλις 100.000 τουρίστες αντί για 4,4 εκατομμύρια».

Αυτήν την κυνική ομολογία έκανε την Τρίτη σε συζήτηση στη Βουλή ο υπουργός Τουρισμού, επιβεβαιώνοντας «πανηγυρικά» τους όρους με τους οποίους έγινε το άνοιγμα του Τουρισμού τους προηγούμενους μήνες, που δεν ήταν άλλοι από τα «πρωτόκολλα» του κέρδους μεγαλοξενοδόχων, tour operators, αεροπορικών ομίλων και εφοπλιστών.

Ο υπουργός επιβεβαίωσε δηλαδή εκείνο που «ο κόσμος έχει τούμπανο» και η κυβέρνηση «κρυφό καμάρι»:

• Ότι έπαιξαν και παίζουν την υγεία του λαού στον τζόγο των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Τα υγειονομικά πρωτόκολλα κόβονται και ράβονται με κριτήριο ακριβώς τη θωράκιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

• Κι αυτό βέβαια δεν αφορά μόνο τους κλάδους του Τουρισμού και των Μεταφορών αλλά τη συνολικότερη πολιτική «διαχείρισης» της πανδημίας.

Θα μπορούσαμε να ακούσουμε και άλλες «κυνικές ομολογίες» κυβερνητικών και κρατικών εκπροσώπων και στελεχών, να εξηγούν ακριβώς με το ίδιο κριτήριο, αυτό της προστασίας των κερδών, γιατί έχουν αφήσει τους εργασιακούς χώρους να γίνονται εστίες υπερμετάδοσης του κορονοϊού και πως το αντίθετο θα είχε επιπτώσεις στα κέρδη των ομίλων.