Κώστας Γουλιάμος: «Απέναντι στη διαρκή κατάσταση αποσύνθεσης, μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας τελεί υπό καθεστώς τυφλότητας»
[Συνέντευξη στη Γεωργία Χάρδα]
(Ποιείν ‒ Καταχώρηση Σπύρος Αραβανής, 4/2/2025)
«Μικροί θάνατοι κρύβονται στο σώμα μας/ ξεχάσαμε τη μέσα άβυσσο σαν έσπασε στα χέρια μας»
«Σε μια περίοδο ζόφου και παραλογισμού, ο Beckett διέβλεπε τη δυστοπία.Αυτό το δυστοπικό μέλλον βιώνουμε σήμερα. Ζούμε σε περιβάλλον επίφοβο και παραποιημένο. Κατοικούμε σε δυστοπικές πόλεις, που κυριαρχεί η κοινωνική μηχανική και η πολιτισμική αρχιτεκτονική της δυστοπίας. Βιώνουμε δυστοπικούς λογοτεχνικούς και καλλιτεχνικούς περίγυρους. Τέλος πάντων, σε δυστοπικά περιβάλλοντα ο έρωτας αποκτά ανοίκεια και απάνθρωπη μορφή»
Ο Κώστας Γουλιάμος, ένας από τους σημαντικούς εκπροσώπους της λεγόμενης ποιητικής «γενιάς του ’70», μιλάει στο «Ποιητικό Καφενείο του Ποιείν για τη νέα του συλλογή με τίτλο «ΤοΜάτι της Λέξης» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή. Από τη διαλεκτική του φωτός και του σκότους στην αναγέννηση και τον θάνατο, τα ποιήματα του αναδεικνύουν έναν ποιητικό κόσμο γεμάτο συγκρούσεις, ερωτικά πάθη και κοινωνικά τραύματα, όπου η λέξη γίνεται το εργαλείο για να ανιχνευθεί η φύση του κόσμου και η θέση του ανθρώπου σε αυτόν.
-«Το Μάτι της Λέξης» είναι η νέα σας ποιητική συλλογή. Τι συμβολίζει ο τίτλος;
Αντιστρέφοντας τον Cézanne, θα έλεγα πως ο ποιητής καλλιεργεί δύο μέρη, το μάτι και το μυαλό. Το μάτι είναι η γλώσσα του μυαλού. Η όραση ταξιδεύει πριν από τη φωνή. Πριν από τη λαλιά, πριν από το λόγο. Στην πραγματικότητα, όσα βλέπουμε συνδέονται με τον εγκέφαλο. Η οπτική μας αντίληψη είναι απόρροια της σύνθεσης οπτικών πληροφοριών που γίνονται με ασύλληπτη ταχύτητα στον εγκέφαλο. Όσα βλέπουμε κι όσα το μάτι μας αντιλαμβάνεται, συμβαίνουν στο μυαλό μας. Βλέπουμε με το μάτι του μυαλού μας.
