47ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ - «ΟΔΗΓΗΤΗ»
Με εφόδιο την πολύτιμη πείρα από την «πρώτη έφοδο στον ουρανό» και το βλέμμα στραμμένο στους σύγχρονους αγώνες
Προσέλκυσε το ενδιαφέρον η Κεντρική Συζήτηση
Με εφόδιο την πολύτιμη πείρα από την «πρώτη έφοδο στον ουρανό» και το βλέμμα στραμμένο στους σύγχρονους αγώνες για «την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας», πλήθος νεολαίας παρακολούθησε την Κεντρική Συζήτηση του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» που έγινε το απόγευμα της Παρασκευής στη Λαϊκή Σκηνή, με θέμα την Παρισινή Κομμούνα.
Στην εκδήλωση μίλησαν ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και η Κωνσταντίνα Τσιουπρά, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.
«150 χρόνια από την πρώτη έφοδο στον ουρανό... Δυναμώνουμε τον αγώνα για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερία»: Κάτω από τον τίτλο αυτό, οι εισηγητικές ομιλίες αλλά και η συζήτηση που ακολούθησε, βοήθησαν τους παρευρισκόμενους να ανατρέξουν στην πείρα της ιστορικής διαδρομής από τις μέρες της Κομμούνας μέχρι το σήμερα.
Ανέδειξαν πως πίσω από τις διαφορετικές μορφές της εκάστοτε διακυβέρνησης προβάλλει το πρόσωπο του ίδιου εχθρού, του αστικού κράτους, της δικτατορίας του κεφαλαίου, της εξουσίας της αστικής τάξης σε βάρος της εργατικής τάξης και της λαϊκής πλειοψηφίας. Υπογράμμισαν πως καμία «προοδευτική» διακυβέρνηση δεν μπορεί να αλλάξει τον ταξικό χαρακτήρα του κράτους αυτού. Φώτισαν το συμπέρασμα της επαναστατικής θεωρίας πως η εργατική τάξη δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τον σημερινό κρατικό μηχανισμό για να ανοίξει τον δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση, αλλά για να «χτίσει» τη δική της κοινωνία πρέπει πρώτα να «γκρεμίσει» το κράτος των εκμεταλλευτών της.
Στη συζήτηση παρευρέθηκαν οι πανεπιστημιακοί Γ. Μηλιός, Γ. Οικονομάκης, Δ. Πατέλης και Α. Χρύσης.
Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από τις ομιλίες του Μάκη Παπαδόπουλου και της Κωνσταντίνας Τσιουπρά.
Μ. Παπαδόπουλος: Από τους Βερσαλλιέρους μέχρι το σύγχρονο επιτελικό κράτος, συνεχίζουμε την αναμέτρηση με τη δικτατορία του κεφαλαίου
Η σημερινή μας συζήτηση αφορά το μέλλον. Γιατί ολόκληρη η ιστορική διαδρομή των 150 χρόνων απ’ τη στιγμή που υψώθηκε η κόκκινη σημαία στο Δημαρχείο του Παρισιού προσφέρει πολύτιμα συμπεράσματα για τις μεγάλες μάχες που έρχονται, για τον αγώνα μας για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
