Κώστας Γουλιάμος
Στην περίοδο των Χριστουγέννων επιβεβαιώνεται πιο εμφατικά αυτό που σχολίαζα πριν από λίγες μέρες (βλ. κάτω )για την μικροαστική λογοτεχνική εμποροπανήγυρη. Αναφέρομαι στο είδος μιας προμελετημένης δημοσιότητας-αγοραλογίας (marketing) ως εργαλείο χειραγώγησης, επιβολής, πυγμής ή κύρους. Κάθε άλλο παρά κοινωνικό ή πολιτιστικό σύμπτωμα συγκροτεί όλη αυτή η κατάσταση.
Τουναντίον, αποτελεί δομικό-συστημικό στοιχείο ενός συστήματος που εκκολάπτει μια πλασματική θέση ή/και ψευδή συνείδηση για τη λογοτεχνία. Όπου η δημοσιότητα που καλλιεργείται μεθοδικά γι’ ασήμαντα ή χαμηλής ποιότητας λογοτεχνικά έργα -και συνακόλουθα επιβάλλεται από διάφορα είδη αυτοπροβολής και, κυρίως, από μηχανισμούς μεσιτείας-, αποκτά πλέον διαστάσεις πολιτιστικής επιδημίας. Παραπέμπει μάλιστα στα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας: φυτρώνουν επτά για κάθε ένα που εξαφανίζεται.
