Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα.
Καλή στεριά, συνταξιδιώτες...
Ή καλή θάλασσα.
Συνάντηση
του Δ. Κουτσούμπα με αντιπροσωπεία της Εθνοσυνέλευσης του Βιετνάμ
Πέμπτη 02/10/2025 - 16:13
Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης
Κουτσούμπας, συναντήθηκε σήμερα με πολυμελή αντιπροσωπεία της
Εθνοσυνέλευσης του Βιετνάμ, με επικεφαλής τον αντιπρόεδρό της, Nguyen Duc
Hai, στην έδρα της ΚΕ, στον Περισσό.
Εκ μέρους του ΚΚΕ
συμμετείχαν επίσης οι Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και
βουλευτής, Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος, ευρωβουλευτής και ΝίκοςΣερετάκης,
μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ παρούσα στη συνάντηση
ήταν και η πρέσβειρα του Βιετνάμ στην Αθήνα, Pham Thi ThuHuong.
Ανοίγοντας τη συνάντηση, ο
ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καλωσόρισε τη βιετναμέζικη αντιπροσωπεία εκ μέρους της ΚΕ και
της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, η οποία συμμετέχει και στην ομάδα φιλίας
Ελλάδας-Βιετνάμ του ελληνικού κοινοβουλίου και εξέφρασε τα ειλικρινή συλλυπητήρια
του ΚΚΕ για τα θύματα του τυφώνα «Μπουαλόι», που έπληξε το κεντρικό Βιετνάμ τις
προηγούμενες ημέρες, ευχόμενος γρήγορη αποκατάσταση όλων των ζημιών.
Οι
Εκδόσεις NEW STAR σας προσκαλούν στη βιβλιοπαρουσίαση
της συλλεκτικής έκδοσης«HỒ CHÍ MINH – ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ» τη Δευτέρα
19 Μαΐου, στις 19:00, στον ιστορικότερο κινηματογράφο τέχνης της Αθήνας
STUDIO New Star Art Cinema με αφορμή τα 135 χρόνια από τη
γέννηση του ιστορικού ηγέτη του Βιετνάμ
Την
εκδήλωση θα τιμήσει με την παρουσία της η Πρέσβειρα της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας
του Βιετνάμ, Mrs. Phạm Thị Thu Hương, η οποία θα προλογίσει το
βιβλίο και θα υπογράψει αντίτυπα για το κοινό.
Την
παρουσίαση θα κάνει ο εκδότης της NEW STAR, κ. Βελισσάριος Κοσσυβάκης.
Ο
ποιητής, μεταφραστής Μπάμπης Ζαφειράτος θα απαγγείλει σε δική του
μετάφραση ένα ποίημα για τον Ηο Chi Minh, του Εθνικού ποιητή της Κούβας Νικολάς
Γκιγιέν και δύο ποιήματα του Ηο Chi Minh.
Στο
πλαίσιο της εκδήλωσης, θα προβληθεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα το
εξαιρετικά σπάνιο ντοκιμαντέρ: «HO
CHI
MINH – The Journey of Creating a Peace Culture»
Ένα πολύτιμο ιστορικό τεκμήριο αφιερωμένο στον ηγέτη που καθόρισε την πορεία
του σύγχρονου Βιετνάμ.
Η θηριωδία των
αμερικανικών δυνάμεων, οι οποίες έκαναν εκτεταμένη χρήση χημικών όπλων και
βομβών Ναπάλμ, άφησε νεκρούς περισσότερους από ένα εκατομμύριο βιετναμέζους
αμάχους.
Oι ΗΠΑ, από το 1961 έως
το 1971, ψέκασαν την ύπαιθρο της χώρας με 73 εκατομμύρια λίτρα διαφόρων
δηλητηρίων για να εξαφανίσουν την βλάστηση για να εξαφανίσουν την βλάστηση, τις
καλλιέργειες, το πόσιμο νερό και γενικά να μετατρέψουν την γη σε κρανίου τόπο.
Ο λαός του Βιετνάμ απελευθερώνει τη Σαϊγκόν
Τα 45 εκατομμύρια λίτρα
ήταν το δηλητήριο "Πορτοκαλί Παράγοντας", ένα εξαιρετικά τοξικό και
θανατηφόρο «κοκτέιλ» που περιέχει διοξίνη, της εγκληματικής εταιρείας MONSAΝTO.
Οι ΗΠΑ παρά την
αριθμητική υπεροχή τους και τις αδίστακτες μεθόδους τους, υπέστησαν στο Βιετνάμ
μια αδιαμφισβήτητη και ταπεινωτική ήττα, όσο κι αν ο Νίξον με την «έντιμη
ειρήνη» του και το Χόλλυγουντ των υπερπαραγωγών προσπαθήσανε να πείσουνε τον
κόσμο για τον ηρωισμό των στρατιωτών τους...
Το τελευταίο αμερικανικό ελικόπτερο απογειώνεται από την οροφή της πρεσβείας των ΗΠΑ.
Χο
Τσι Μινχ
(19.5.1890-2.9.1969) – Χοσέ Μαρτί (28.1.1853-19.5.1895): Μαρξιστές,
επαναστάτες κομμουνιστές, αισθαντικοί ποιητές, φωτισμένοι ηγέτες. Άσβηστοι
φάροι στη μέση ενός κόσμου που φλέγεται. Χιλιομετρικές στήλες που δείχνουν την
πορεία προς μια κοινωνία χωρίς σίδερα, αφού όπως λέει ο Μαρτί στους Απλούς Στίχους του (XXXIV):
Πιο μεγάλο στον κόσμο μαράζι
Δεν
υπάρχει άμα ζεις σκλαβωμένος!
Χοσέ Μαρτί (José Julián Martí y Pérez – Jose Marti)
Εθνικός ήρωας της Κούβας και ποιητής
Αβάνα, 28 Ιαν. 1853 – Ντος Ρίος, 19 Μαΐ. 1895
Σχέδιο – Σύνθεση: Η δική μας Αμερική (Nuestra América)
Μπάμπης Ζαφειράτος, 18.V.2015 – Bandera Cuba Ιαν. 2020. (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)
Νικολάς Γκιγιέν
Τέρμα πια!
(Σε ρυθμό «Σον»)
ΣΤΟ ’χε τάξει ο
Μαρτί,
κι ο Φιντέλ στο ’χε ορκιστεί·
Κούβα μου, πάει, τέρμα πια,
τέρμα και ποτέ ξανά,
τέρμα πια.
ΚΟΥΒΑ μου, ω, ναι,
γλυκιά,
τέρμα πια
κνούτο από μανάτου δέρμα
που ’χε ο γιάνκης να χτυπά.
Τέρμα πια.
Στο ’χε τάξει ο Μαρτί
κι ο Φιντέλ στο ’χε ορκιστεί.
Τέρμα πια!
Κι
αν τα όνειρά μου τα ’βλεπαν κι εκείνα
Θα μ’ έσερναν στην γκιλοτίνα
Μα εντάξει, Μάνα, αυτή η ζωή μάς απομένει.
It’s
Alright, Ma (I’m Only Bleeding). Ένα ακόμα μεγάλο
—επίκαιρο πάντα— αντιπολεμικό τραγούδι από την ταραγμένη 10ετία του ’60, μια
από τις μεγάλες στιγμές του κυρίου Ρόμπερτ Άλλεν Ζίμμερμαν, κατά κόσμον Μπομπ
Ντύλαν. Γράφτηκε το 1964 και κυκλοφόρησε με το LP Bringing It All Back
Home τον Απρίλη 1965, χρονιά που ο Ντύλαν θα την κλείσει με το Highway
61 Revisited, όπου και το ιδιοφυές, διεισδυτικό Επιτάφιο Μπλουζ (Κατιούσα,
24/5/2022).
«Το
1965, ο Ντύλαν ξεκίνησε τη χρονιά βάζοντας τα δυνατά του να απομακρυνθεί όσο το
δυνατόν γρηγορότερα από τα finger-pointing songs
[που κατηγορούν, που κουνάνε το δάχτυλο] και την τελείωσε αλλάζοντας την πορεία
της αμερικανικής λαϊκής μουσικής. Ηχογράφησε δυο εκπληκτικά άλμπουμ, δυο
αριστουργήματα που άνοιγαν ένα δρόμο τον οποίο δεν είχε ακολουθήσει κανένα άλλο
folk, pop ή rock άλμπουμ⸱ και μετά, παρεμπιπτόντως, επαναπροσδιόρισε για μια
ακόμα φορά την καλλιτεχνική του ταυτότητα» [Το Λεύκωμα του Bob Dylan (σ. 41⸱
βλ. κάτω)].
Ο
ίδιος ο Ντύλαν, που είχε φτάσει στη Νέα Υόρκη τέσσερα χρόνια νωρίτερα
κουβαλώντας στις αποσκευές του τον Γούντι Γκάθρι, θυμάται:
«Συνειδητοποιούσα
ότι είχα αρχίσει να γίνομαι διάσημος, αλλά μόνο στο χώρο της μουσικής. Και
οπωσδήποτε δεν ήμουν καμιά μεγάλη διασημότητα. Αυτό θα ήταν αδιανόητο. Ούτε και
θα ήθελα κάτι τέτοιο εκείνη την εποχή. Εγώ ήθελα να με ξέρουν μόνο οι άνθρωποι
οι οποίοι ενδιαφέρονταν για το είδος της μουσικής που έπαιζα, όπου κι αν
βρίσκονταν» (ό.π.).
1965:
Κορύφωση του 20ετή (1955-1975) Πολέμου στοΒιετνάμ.
Ο Ντύλαν είναι μόλις 24 χρονών:
Ξαναφέρνοντάς
τα όλα πίσω: Τη μουσική, το τραγούδι, την πολιτική, την
πολιτική στο τραγούδι, το τραγούδι στην πολιτική, την κοινωνία που πάει του
χαμού, τα παιδιά που αιμορραγούν στον μπουρδελοπόλεμο του μπάρμπα-Σαμ…
Πρώτη δημοσίευση: Μποτίλια Στον Άνεμο, 9/11/2016, με αφορμή την απονομή του Βραβείου Νόμπελ στον
Ντύλαν. Αναδημοσιεύτηκε και στην Κατιούσα στις 24/5/2023 ξανακοιταγμένο, με
προσθήκες σημειώσεων.
It’s Alright, Ma (I’m Only Bleeding)
Live at the Oval, City Hall, Sheffield, UK – April
1965 · Bob Dylan
Καλά
Είμαι, Μάνα (Απλώς Αιμορραγώ)
Σκοτάδια
του μεσημεριού
Σκιές στ’ ασήμια του σπιτιού
Σε μια λεπίδα, στο μπαλόνι ενός παιδιού
Σβήνει του ήλιου το φως του φεγγαριού
Κι εσύ μαθαίνεις ξαφνικά
Πως είναι ανώφελο ό,τι κάνεις.
Πέφτουν
με χλεύη απειλές
Κι αυτοκτονίας προσταγές·
Κι απ’ το χρυσό και κούφιο κόρνο ενός τρελού
Μάταια τα λόγια που ηχούν
Πως να γεννιέσαι αν δεν μπορείς πας να πεθάνεις.
Μπομπ
Ντύλαν (Ρόμπερτ Άλλεν Ζίμμερμαν): 24 Μαΐου 1941, Μινεσότα, ΗΠΑ
Σχέδιο (3ο από 3 του Ντύλαν), Μπάμπης Ζαφειράτος, 13.XI.2016
(Μολύβι, 29χ21 εκ.)
Υστερικό
θηλυκό στο μπουρδέλο ουρλιάζει
«Ποιος με γκάστρωσε πάλι!», οδύρεται κλαίει
Κι ένας γιατρός στο παραβάν του την μπάζει
«Συμβουλή μου, μακριά απ’ τ’ αγόρια!», της λέει
Ένα μεγάλο αντιπολεμικό τραγούδι από την ταραγμένη 10ετία
του ’6ο, που ανήκει στις κορυφαίες στιγμές του κυρίου Ρόμπερτ Άλλεν
Ζίμμερμαν, κατά κόσμον Μπομπ Ντύλαν, γραμμένο το 1965, χρονιά
κορύφωσης του 20ετούς (1955-1975) Πολέμου στοΒιετνάμ, που
τον διαδέχτηκε ο άλλος 20ετής Πόλεμος στο Αφγανιστάν (2001-2021), αλλά
και ο 15ετής (και βάλε) Πόλεμος στο Ιράκ (2003-2017).
Ένα Επιτάφιο Μπλουζ, που παρά τις πυκνές
αλληγορικές αναφορές του στη «μυθολογία» της εποχής παραμένειεπίκαιρο, όσο τραγικά επίκαιρος μπορεί να είναι ο
κάθε μπουρδελοπόλεμος, όπως αυτός ο καινούργιος, δι’ αντιπροσώπου,
που τον προκάλεσαν οι ΗΠΑ-ΕΕ με το οπλισμένο ΝΑΤΟικό τους χέρι και τον
εκτέλεσε η ομοίως καπιταλιστική Ρωσία.
ΜπομπΝτύλαν
(Ρόμπερτ Άλλεν Ζίμμερμαν, 24
Μαΐου 1941)
Επιτάφιο
Μπλουζ
Πρώτη δημοσίευση: Μποτίλια
Στον Άνεμο, 4/11/2016, με αφορμή την απονομή του Βραβείου Νόμπελ στον
Ντύλαν. Αναδημοσιεύτηκε στην Κατιούσα στις 24/5/2022 ξανακοιταγμένο, με
προσθήκες σημειώσεων, φωτογραφιών και βίντεο, χωρίς το Επίμετρο για τον Γούντυ
Γκάθρι.
Μετάφραση –
Σημειώσεις – Επίμετρο (I’m Not There, Ρίτσι Χέιβενς)
Από ηχογράφηση στο Newport Folk Festival, Freebody
Park, Newport, Rhode Island, 24 Ιουλίου 1965
Επιτάφιο
Μπλουζ
(Από το LPHighway 61 Revisited, 30 Αυγούστου 1965)
Στο βίντεο ο Ντύλαν δεν τραγουδάει καθόλου το ρεφρέν. Μετά τις Σημειώσεις ακολουθούν και οι πρωτότυποι στίχοι με μια ακόμη πολύ
ωραία εκτελέση του Ρίτσι Χέιβενς, όπου οι λέξεις ηχούν καθαρά και η
μετάφραση μπορεί να τραγουδηθεί με τη μελωδία.
Τ’ ανθρωπάκια τώρα κοιμούνται βαθιά
Κι οι πατέρες της πόλης προσπαθούν βιαστικά
Στου Πωλ Ριβίαρ[1] το άλογο να ξαναδώσουν ζωή
Αλλά ήσυχη η πόλη μας κοιμάται κι αυτή
Και το φάντασμα της Μπελ Σταρ[2] δίνει σπίθα
κι ορμή
Στης ιερής Ιεζάβελ[3] το θείο κορμί
Του Αντεροβγάλτη[4] να πλέξει το πλούσιο μαλλί[5]
Που πρόεδρος του Εμπορίου[6] έχει χρηστεί
Στο εργοστάσιο η μάνα Ξυπόλητη γυρνά Ο πατέρας στους δρόμους Να ψάχνει δουλειά Πλανόδιος κι εγώ Μ’ ένα μπλουζ νεκρικό [7]
[...] Αφότου η
Σοβιετική Ένωση τόσο δόλια διαλύθηκε (…) οι πολέμαρχοί μας αναζητούν αγωνιωδώς
νέους εχθρούς, προκειμένου να δικαιολογήσουν έναν διαρκώς διογκούμενο
στρατιωτικό προϋπολογισμό.
[…] Η
ανεπιφύλακτη οσιοποίηση του Χάρι Τρούμαν αποτελεί σήμερα μια σημαντική πτυχή
του αναπτυσσόμενου αυτοκρατορικού μας συστήματος. Πιστεύεται ευρέως ότι οι
βόμβες χρησιμοποιήθηκαν για να σωθούν ζωές Αμερικανών. Αυτό δεν αληθεύει. Οι
βόμβες χρησιμοποιήθηκαν για να φοβίσουν τον νέο εχθρό. Τον Στάλιν.
Γκορ Βιντάλ (2002)
*
Αντί υστερογράφου: Το γιατί η
τελευταία ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ είναι στην Ουκρανία (κι
ας έχει εισβάλει η Ρωσία) θα αιτιολογηθεί σε αμέσως επόμενο δημοσίευμά μας.(Μπ. Ζ.)
*
ΗΠΑ: 132 Xρόνια Ιμπεριαλιστικών
Επεμβάσεων
Σαν πρόλογος
Θα έρθει σίγουρα μια μέρα, που αυτή η χώρα θα έχει κάποιο
βάρος στην κλίμακα των Aυτοκρατοριών…
GeorgeWashington
*
[…] Σε αυτές
τις εκατοντάδες πολέμων που έγιναν για την πάταξη του κομμουνισμού, της
τρομοκρατίας, των ναρκωτικών, ή ενίοτε για ψύλλου πήδημα, στο διάστημα που
μεσολάβησε από το Περλ Χάρμπορ ως την 11η Σεπτεμβρίου 2001, είχαμε την τάση να
δίνουμε εμείς το πρώτο χτύπημα. Αλλ’ όμως εμείς είμαστε οι καλοί, σωστά; Σωστά.
[…] Κατά τη
διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Ουάσιγκτον έχει καταφύγει σε πολιτικές
δολοφονίες, σε υποκατάστατα τάγματα θανάτου και σε ανάρμοστους μαχητές της
ελευθερίας (λ.χ. Μπιν Λάντεν). Σχεδίασε τις δολοφονίες των Λουμούμπα και
Αλιέντε· προσπάθησε χωρίς επιτυχία να εκτελέσει τον Κάστρο, τον Καντάφι, τον
Σαντάμ Χουσεΐν· και προέβαλε βέτο σε κάθε προσπάθεια χαλιναγώγησης του Iσραήλ, όχι
μόνον όσον αφορά την παραβίαση διεθνών συμφωνιών και ψηφισμάτων του ΟΗΕ, αλλά
και την πρακτική της προληπτικής κρατικής τρομοκρατίας που αυτό εφαρμόζει.
[…] Η χούντα
του Πενταγώνου διατείνεται ότι η ερήμωση του Αφγανιστάν από την υψιπετή
πολεμική αεροπορία μας ήταν μια μεγάλη νίκη. Ουδείς αναφέρει ότι ο εχθρός της
Αμερικής δεν ήταν οι Αφγανοί· ήταν σαν να καταστρέφαμε το Παλέρμο για να
εξαλείψουμε τη Μαφία. Εν πάση περιπτώσει, ίσως ποτέ να μη μάθουμε τι κερδήθηκε
και τι χάθηκε σε αυτή την υπόθεση, αν όντως κερδήθηκε ή χάθηκε κάτι, άλλο από
ένα σημαντικό μέρος του Χάρτη των Πολιτικών Δικαιωμάτων μας.
Στα τέλη του 1979 ο σοβιετικός
στρατός εισέβαλε στο Αφγανιστάν.
Σύμφωνα με την
επίσημη εξήγηση, η εισβολή είχε σκοπό να υπερασπιστεί τη λαϊκή κυβέρνηση, που
προσπαθούσε να εκσυγχρονίσει τη χώρα.
Το 1981, στη
Στοκχόλμη, ήμουν ένα από τα μέλη του διεθνούς δικαστηρίου που ασχολήθηκε με το
θέμα.
Δεν θα ξεχάσω
ποτέ το αποκορύφωμα εκείνων των συνεδριάσεων.
Έδινε την
κατάθεσή του ένα υψηλά ιστάμενο θρησκευτικό στέλεχος, εκπρόσωπος των ισλαμιστών
φονταμενταλιστών, που εκείνη την εποχή τους αποκαλούσαν freedom fighters, μαχητές
της ελευθερίας, και τώρα τρομοκράτες.
Εκείνος ο
γέροντας βροντοφώναξε:
«Οι
κομμουνιστές ατίμωσαν τα κορίτσια μας! Τους έμαθαν γραφή και ανάγνωση!»