Η τελλουρική δύναμη Φιντέλ Κάστρο Ρους
(Απόσπασμα)*
Η εργατική τάξη είναι η απόλυτα πλειοψηφική τάξη. Η εργατική τάξη είναι η γόνιμη και δημιουργική τάξη, η εργατική τάξη είναι αυτή που παράγει όλο τον πλούτο που υπάρχει σε μια χώρα. Και όσο η εξουσία δεν είναι στα χέρια της, όσο η εργατική τάξη επιτρέπει να βρίσκεται η εξουσία στα χέρια των αφεντικών που την εκμεταλλεύονται, στα χέρια των κερδοσκόπων που την εκμεταλλεύονται, στα χέρια των γαιοκτημόνων που την εκμεταλλεύονται, στα χέρια των μονοπωλίων που την εκμεταλλεύονται, στα χέρια ξένων ή ντόπιων συμφερόντων που την εκμεταλλεύονται, όσο τα όπλα βρίσκονται στα χέρια μιας κλίκας, που είναι στην υπηρεσία αυτών των συμφερόντων, και όχι στα δικά της χέρια, η εργατική τάξη, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, θα είναι καταδικασμένη σε μια άθλια ύπαρξη, όσα ψίχουλα κι αν της πετάξουνε αυτά τα μεγάλα συμφέροντα και οι προνομιούχοι από το φαγοπότι τους!
Φιντέλ Κάστρο
Ποτέ στη Λατινική Αμερική δεν είχε συμβεί ένα γεγονός με τόσο αξιοθαύμαστα χαρακτηριστικά, με τόσο βαθιές ρίζες και τόσο σημαντικές συνέπειες για την τύχη των προοδευτικών κινημάτων της ηπείρου, όπως ο επαναστατικός μας πόλεμος. Σε τέτοιο βαθμό, που έχει χαρακτηριστεί από μερικούς ως το απόλυτο γεγονός της Λατινικής Αμερικής και που ακολουθεί σε σημασία την τριλογία που συνθέτουν η Ρωσική Επανάσταση, ο θρίαμβος επί των αρμάτων του Χίτλερ, με τους επακόλουθους κοινωνικούς μετασχηματισμούς, και η νίκη της Κινεζικής Επανάστασης.
Αυτό το κίνημα, το τόσο ετερόδοξο στις μορφές και τις εκδηλώσεις του, ακολούθησε, και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, το γενικό περίγραμμα όλων των μεγάλων ιστορικών γεγονότων του αιώνα, που χαρακτηρίζονται από τους αντι-αποικιακούς αγώνες και τη μετάβαση στον σοσιαλισμό.
Εν τούτοις, κάποιες ομάδες, με ενδιαφέρον ή με καλή πίστη, προσπάθησαν να διακρίνουν στην Επανάστασή μας μια σειρά από αίτια και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, η σχετική σημασία των οποίων —έναντι του βαθύτερου ιστορικο-κοινωνικού φαινομένου— την εξυψώνουν τεχνητά, μέχρι να γίνουν οι καθοριστικοί της παράγοντες.
