Από τη Σύνοδο των Λαών στον Παναμά, 9, 10, 11 Απριλίου |
38 Οργανώσεις από το Βέλγιο, την Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική έχουν ήδη υπογράψει την έκκληση για τη Σύνοδο Κορυφής των Λαών
11 Ιουνίου του 2015, στις Βρυξέλλες
(Η Πρώτη Σύνοδος Κορυφής EE-CELAC πραγματοποιήθηκε το 2013 στη Χιλή)
Εμπρός για την οικοδόμηση εναλλακτικών λύσεων στη Λατινική Αμερική και στην Ευρώπη
Στις 10 και 11 Ιουνίου 2015, οι Βρυξέλλες θα είναι η έδρα μιας σημαντικής συνάντησης δύο περιφερειακών συνασπισμών: Των Χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (CELAC - Comunidad de Estados de America Latina y el Caribe) και των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ευρωπαίοι και Λατινοαμερικανοί ηγέτες θα βρεθούν στις Βρυξέλλες όπου θα συζητήσουν τους διάφορους τομείς συνεργασίας τους. Απ’ την πλευρά μας, ως βελγικά κοινωνικά κινήματα, πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό να ακουστεί από τις χώρες αυτές ταυτόχρονα και η φωνή των λαών.
Παναμάς, 9, 10, 11 Απριλίου 2015 |
Να γιατί αποφασίσαμε να οργανώσουμε μια Παράλληλη Σύνοδο Κορυφής των Λαών. Δραστηριοποιούμαστε σε τομείς, όπως η διεθνής αλληλεγγύη, το περιβάλλον, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα ΜΜΕ, όχι μόνο σε βελγικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Όντας οι Βρυξέλλες η έδρα της συνάντησης, θεωρούμε ότι είναι καθήκον μας να αναλάβουμε αυτήν την πρωτοβουλία.
Η Λατινική Αμερική έχει μακρά παράδοση σε Συνόδους Κορυφής των Λαών. Κοινωνικά κινήματα και τοπικές οργανώσεις συζητούν μεταξύ τους παράλληλα με τις επίσημες συναντήσεις, προκειμένου να επηρεάσουν την έκβασή τους, αλλά και την πολιτική των διαφόρων χωρών που συμμετέχουν σε αυτές. Μια τέτοια παράδοση μας εμπνέει, για να κινητοποιήσουμε και να οργανώσουμε τα βελγικά κοινωνικά κινήματα και τους Ευρωπαίους φίλους τους σε μια δυναμική διεθνή συνάντηση.
Με τον κόσμο συγκλονισμένο από την παγκόσμια κρίση, σε οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο, και με το 99% να επηρεάζεται από την πολιτική του 1%, οδηγούμαστε σε ένα δρόμο λιτότητας προς όφελος του ιδιωτικού κέρδους και μακριά πολύ από τα δικά μας (λαϊκά) συμφέροντα.
Αλλά οι άνθρωποι ξεσηκώνονται με τις δικές τους διεκδικήσεις. Γνωρίζουν ότι υπάρχει μια εναλλακτική λύση στη νεοφιλελεύθερη προσέγγιση της κρίσης, και αισθάνονται την ανάγκη να μοιραστούν εμπειρίες και να οργανώσουν κοινούς αγώνες.
Από Prensa Rebelde
Από Prensa Rebelde
Οργανώσεις που συμμετέχουν
Τριάντα μία (31) μέχρι τις 16 Μαΐου
Οrganizations from Europe and Latin-America call for the "Peoples' Summit: building alternatives in Latin-America, the Caribbean and Europe":
Colectivo Andrés Bello (ES)
Colectivo Andrés Bello (ES)
Asociación SoldePaz (ES)
International Action for Peace -IAP (ES/CO)
Cuban Friendship Association of Bosnia and Herzegovina (RS)
La Red de Solidaridad con Venezuela Revolucionaria (SE)
De Wereld Morgen (BE)
De Wereld Morgen (BE)
Kif Kif (BE)
Iniciativa Cuba Socialista (BE)
Ιntal (BE)
Pueblos Solidarios (VE)
Netzwerk Cuba (DE)
Agir Pour la Paix (BE)
Médecine pour le Tiers Monde - Geneeskunde voor de Derde Wereld (BE)
Progress Lawyers Network (BE)
Quinoa (BE)
Climate Express (BE) Coalicion por Justica Climatica (EC)
International Free the Five Comittee (US)
Garden of Knowledge Malta Association (MT)
Alexander von Humboldt Gesellschaft e.V. (DE)
Steungroep 'Solidair met Guatemala (BE)
Europees Netwerk van Oscar Romero Comités (BE)
No to war- No to NATO international network (DE)
Forum pour un contrat de génération Nord Sud (BE)
Instituto Cubano de Amistad con los Pueblos (CU)
Grupo Raices (IE)
IBON International (PH)
Alba Suiza (CH)
Venezuela Campaign (GB)
Friends of Ecuador (GB)
Latin America Solidarity trade (BE)
Εμείς οι ηγέτες πάμε από σύνοδο σε σύνοδο και οι λαοί μας πάνε από άβυσσο σε άβυσσο (Τσάβες)
ΑπάντησηΔιαγραφήΆχρωμο και άοσμο κείμενο που τα χωράει όλα μέσα(!). Ο γενικός και αόριστος νεοφιλελευθερισμός.
Η παγκόσμια κρίση (τι είδους?), σε οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο, και με το 99% να επηρεάζεται από την πολιτική του 1%, [η θεωρία του 1% που (δεν) μπορεί να ανατραπεί από το 99%], οδηγούμαστε σε ένα δρόμο λιτότητας προς όφελος του ιδιωτικού κέρδους και μακριά πολύ από τα δικά μας (λαϊκά) συμφέροντα (ποια είναι αυτά;).
Αλλά οι άνθρωποι ξεσηκώνονται με τις δικές τους διεκδικήσεις (προς ποια κατεύθυνση?). Γνωρίζουν ότι υπάρχει μια εναλλακτική λύση (να εναλλάξουμε τι?) στη νεοφιλελεύθερη προσέγγιση της κρίσης (δεν είναι καπιταλιστική η κρίση? και ποια είναι η άλλη προσέγγιση?), και αισθάνονται την ανάγκη να μοιραστούν εμπειρίες και να λάβουν κοινές προσπάθειες στον αγώνα (Τελικά με ποιο στόχο και ποια προοπτική???)
Εντέλει, ποιοι είναι αυτοί οι Βέλγοι και ποιος ο Δρυίδης τους;
Μπορούμε να δώσουμε το δικό μας χρώμα. Για να μην πέσουμε σε άλλη μια σύνοδο της αβύσσου...