Jihad-oil και ο ιερός πόλεμος των μονοπωλίων

Τζιχαντιστές: Οι μπίζνες και οι σχέσεις με μονοπώλια

Κείμενα: Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

*
Από Μποτίλια επίσης

Τζιχάντ-Oil ‒ Οι σκοταδιστικές οργανώσεις από τη Δύση ως το Λεβάντε (Με χάρτες και φωτό)

*

Ο κεντρικός πυρήνας του «Ισλαμικού Κράτους» αποτελείται, μεταξύ άλλων, από Σουνίτες αξιωματούχους του ιρακινού πρώην καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν, ενώ με το πέρασμα του χρόνου οι δυνάμεις τους «εμπλουτίστηκαν» με ξένους μισθοφόρους, «διοικητές», έμπειρους επιστήμονες και τεχνικούς, ακόμη και... μάνατζερ από κάθε μεριά του πλανήτη!

   

Όπως διαφαίνεται από τις εξελίξεις, οι τζιχαντιστές του Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι είχαν, αρκετά πριν από την επίσημη ίδρυσή τους, προχωρήσει σε έναν κεντρικό επιχειρησιακό και οικονομικό σχεδιασμό για τη δημιουργία ενός ντε φάκτο «κράτους», «ισλαμικού χαλιφάτου», έχοντας διδαχθεί από τα λάθη της «Αλ Κάιντα».

Μια δυνατότητα που δε θα μπορούσαν να έχουν, αν δεν στηρίζονταν πρακτικά από τμήματα της αστικής τάξης της Συρίας και του Ιράκ, αλλά και από ιμπεριαλιστικά κέντρα και μονοπωλιακούς ομίλους. Με αυτές τις δυνατότητες οι τζιχαντιστές κατάφεραν να ελέγξουν ένα σημαντικό κομμάτι των πετρελαιοπηγών της Συρίας και του Ιράκ. Αλλωστε, κινήθηκαν βασικά στις περιοχές που είχαν στρατηγική ενεργειακή σημασία και στις δύο χώρες τις οποίες και κατέκτησαν.

Σε όλους είχε προκαλέσει εντύπωσή ο τρόπος που είχαν κινηθεί αρχικά ως μια ολιγάριθμη ομάδα ενόπλων (αρχικά μίλαγαν για περίπου 8.000) και τη μεγάλη ευκολία με την οποία συνέντριβε τον ιρακινό στρατό και καταχτούσε περιοχές. Ο έλεγχος αυτός τους προσέφερε μεγάλα οικονομικά οφέλη.

Οι τζιχαντιστές αναδεικνύονται, σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα του αμερικανικού περιοδικού «Foreign Affairs», στην «πλουσιότερη τρομοκρατική οργάνωση του κόσμου», με μηνιαία έσοδα 40.000.000 έως 50.000.000 δολαρίων. Εκτιμήσεις αναλυτών της «Rand Corporation» (παραμάγαζο αναλυτών του Πενταγώνου) αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι τα συνολικά περιουσιακά στοιχεία του «ΙΚ» αυξήθηκαν από περίπου 1.000.000 το μήνα το 2009 σε περίπου ένα έως τρία εκατομμύρια δολάρια τη... μέρα το 2014.

2007. Ποταμός Τίγρης, Τικρίτ. Από έκρηξη βόμβας σε αγωγό, στην πόλη Μπαϊτζί, βόρεια του Τικρίτ. Ο στρατός των ΗΠΑ κατηγόρησε τους αντάρτες (Φωτό)

Το κύριο, όμως, είναι ότι οι τζιχαντιστές εμφανίζονται ως κάτοχοι των πετρελαιοπηγών, αγωγών, διαδρομών που αποτελούσαν και αποτελούν το «μήλον της Εριδος» ανάμεσα σε αντικρουόμενα μονοπωλιακά και ιμπεριαλιστικά κέντρα τόσο της περιοχής όσο και διεθνώς.

Το γεγονός αυτό επίσης δίνει μια άλλη διάσταση για το πώς οι τζιχαντιστές αξιοποιούνται. Γεννάει ερωτήματα για το αν κάποιοι έσπρωξαν ή άλλοι ανέχτηκαν τους τζιχαντιστές, προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι ο έλεγχος αυτών των πηγών και περιοχών δεν θα πέσει στα χέρια των ανταγωνιστών τους, με ανοιχτό βεβαίως το ενδεχόμενο σήμερα οι τζιχαντιστές να έχουν αυτονομηθεί και να παζαρεύουν σκληρά αυτόν τον έλεγχο.

Οι τζιχαντιστές καταφέρνουν να διακινούν το πετρέλαιο, με τη συνεργασία ενός τεράστιου δικτύου οδηγών, μεσαζόντων, λαθρεμπόρων, μεταφορέων, αξιωματούχων, οργανώσεων του οργανωμένου εγκλήματος σε χώρες της ευρύτερης περιοχής, πολυεθνικών πετρελαϊκών και μεταφορικών εταιρειών και τις «ευλογίες» δυτικών, αραβικών και άλλων κυβερνήσεων.

Είναι έτσι φανερό ότι τα συμφέροντα που διακυβεύονται στα εδάφη της Συρίας, του Ιράκ και της ευρύτερης περιοχής είναι τεράστια, συνδέονται άμεσα με κόντρες μονοπωλίων που επιδιώκουν «νέους χάρτες» και «αγορές», με έντονη την οσμή πετρελαίου...

Γι' αυτό το ενδιαφέρον ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που αξιοποιούν κατάλληλα το πρόσχημα της «τρομοκρατίας».

Η συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων από δεκάδες χώρες της Ευρώπης, των ΗΠΑ, των συμμάχων τους στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής δημιουργεί ένα εκρηκτικό, εφιαλτικό κοκτέιλ, που μια σπίθα μπορεί να οδηγήσει σε γενικευμένη ανάφλεξη.

«ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ»

Από τους ρωσικούς βομβαρδισμούς διυλιστηρίων του «Ισλαμικού Κράτους» στη Συρία στα μέσα Νοέμβρη

Χοντρό παζάρι για τον έλεγχο των πετρελαιοπηγών

«Στα περίχωρα της πετρελαιοπηγής Αλ Ομάρα της ανατολικής Συρίας, τα φορτηγά σχηματίζουν ουρά έξι χιλιομέτρων, με τους οδηγούς τους να περιμένουν έως και ένα μήνα μέχρις ότου καταφέρουν να φουλάρουν τα βυτιοφόρα τους με "μαύρο χρυσό" αξίας 10.000 δολαρίων» ξεκινούσε στις 14 του περασμένου Οκτώβρη μεγάλη έρευνα της βρετανικής εφημερίδας «Financial Times», κατά την οποία ένα μεγάλο επιτελείο ρεπόρτερ, με προσβάσεις στις κατεχόμενες από τους τζιχαντιστές περιοχές, επιχείρησε μία χαρτογράφηση των πηγών, μεταφοράς και λαθρεμπορίου πετρελαίου, του τεράστιου πλούτου που συσσωρεύει το ΙΚ στις περιοχές Συρίας και Ιράκ που έχει θέσει υπό τον έλεγχό του.

Δίχως βεβαίως ονόματα ατόμων, εταιρειών, δίχως να θίγει «υπολήψεις». Απορία, βεβαίως, γεννάει το πώς τα κατάφεραν, τη στιγμή που οι τζιχαντιστές εμφανίζονται να σφάζουν ό,τι κινείται, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Ιδιαίτερα προσοδοφόρο αποδεικνύεται το λαθρεμπόριο πετρελαίου από τους τζιχαντιστές

Ας μείνουμε, λοιπόν, στα στοιχεία της «έρευνας».

Οι ρεπόρτερ περιγράφουν τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις και τις δυνατότητες του ΙΚ στις περιοχές που ελέγχουν σαν «μία κρατική μηχανή που αυξάνει σε μέγεθος και πλειάδα ειδικοτήτων» με μηχανικούς, επιστήμονες, μάνατζερ, ειδικευμένους εργάτες. Επικαλούμενοι ντόπιες πηγές «εμπόρων», οι «Financial Times» ανεβάζουν μεταξύ 34.000 έως 40.000 βαρελιών την ημερήσια παραγωγή στα εδάφη του ΙΚ, με τιμές πώλησης που κυμαίνονται ανάλογα μεταξύ 20 και 30 δολαρίων το βαρέλι, αποδίδοντας, όπως σημειώνουν, στους τζιχαντιστές ημερήσια κέρδη 1.500.000 δολάρια.

Οι ίδιοι αναφέρουν ως χαρακτηριστική την περίπτωση αντικαθεστωτικού ενόπλου στο Χαλέπι της Συρίας, που ενώ υποτίθεται ότι μάχεται τους τζιχαντιστές και το συριακό στρατό, αγοράζει πετρέλαιο και βενζίνη από το ΙΚ...

Ενδιαφέρον έχει το στοιχείο ότι οι τζιχαντιστές του Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι είχαν στήσει τις υποδομές για τον έλεγχο της πετρελαϊκής παραγωγής στη Συρία, αμέσως μετά την εμφάνισή τους στην περιοχή, το Γενάρη του 2013.

Όταν κατέλαβαν τη Μοσούλη του βορείου Ιράκ το καλοκαίρι του 2014, «είχαν έτοιμα από καιρό εκατοντάδες φορτηγά και βυτιοφόρα, αλλά και τεχνικούς και μηχανικούς από διάφορες περιοχές του Κιρκούκ». Σημειώνει έτσι ότι το ΙΚ δημιούργησε το δικό του «στάτους» στην περιοχή, το δικό του μονοπώλιο.

Ο αρχηγός της ISIL, Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, στην επαρχία Ανμπάρ

Στοιχείο που γεννά πολλές απορίες για το πώς τα κατάφεραν, με τη στήριξη ποιων μονοπωλιακών συμφερόντων, ποιων τμημάτων της αστικής τάξης και ποιων ιμπεριαλιστικών κέντρων, απέκτησαν μια κρατική υποδομή πριν καν συγκροτήσουν κράτος!

Από τις υποδομές του ΙΚ δε λείπουν ούτε οι γραφειοκρατικές διαδικασίες, με τους ρεπόρτερ της εφημερίδας να αναφέρουν χαρακτηριστικά:

«Στις πετρελαιοπηγές Αλ Ομάρα, ο λαθρέμπορας δίνει στους τζιχαντιστές την έγγραφη άδεια με τον Αριθμό Κυκλοφορίας του οχήματος και τη χωρητικότητα βυτίου, οι υπάλληλοι του ΙΚ καταχωρούν τα δεδομένα σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, δίνουν στον έμπορο "απόδειξη" και ο τελευταίος το αγοράζει επί τόπου με 25-30 δολάρια το βαρέλι (ανάλογα με την ποιότητα)».

Οι «Financial Times» εκτιμούν ότι το ΙΚ ελέγχει το 60% των συριακών πετρελαιοπηγών και τα περισσότερα διυλιστήρια, με βασική περιοχή παραγωγής την ανατολική επαρχία Ντέιρ Εζόρ. Η οργάνωση ελέγχει και την πετρελαιοπηγή Καγιάρα κοντά στη Μοσούλη, που παράγει άλλα 8.000 βαρέλια τη μέρα και χρησιμοποιείται κύρια από ντόπιους για κατασκευή ασφάλτου. Πρόσφατα, μάλιστα, οι τζιχαντιστές φέρεται πως «αγόρασαν» (!) πέντε διυλιστήρια...

Οι ΗΠΑ γνώριζαν...

Ως το Μάη του 2015, «εμίρης» πετρελαίων του ΙΚ ήταν ο Τυνήσιος Αμπού Σαγιάφ, ώσπου σκοτώθηκε από επιχείρηση Αμερικανών κομάντος, που κατάσχεσαν εκατοντάδες σημαντικά αρχεία και έγγραφα, ακόμη και ισολογισμούς που κατέγραφαν με την παραμικρή λεπτομέρεια στοιχεία, τους «αγοραστές» του κλεμμένου συριακού και ιρακινού πετρελαίου, πηγές και διυλιστήρια, θέσεις αποθηκών και δεξαμενών πετρελαίου...

Αυτά τα είχαν διαδώσει οι ίδιοι οι Αμερικανοί στρατιωτικοί αξιωματούχοι, «χωρίς να φοβηθούν» ότι μπορεί (όπως έκαναν οι Ρώσοι λίγους μήνες μετά!) κάποιοι να τους ρωτήσουν γιατί δε βομβάρδισαν τις θέσεις πετρελαίου των τζιχαντιστών.

Το «Bloomberg», επικαλούμενο αξιωματούχους του Πενταγώνου, μετέδωσε «ότι πάνω από ένα χρόνο, οι ΗΠΑ απέφευγαν να χτυπήσουν τάνκερ βυτιοφόρα για να μειώσουν τις απώλειες σε αμάχους».

Αυτό άλλαξε στις 16 Νοέμβρη, όταν τέσσερα αμερικανικά βομβαρδιστικά κατέστρεψαν 116 φορτηγά πετρελαίου, αφού προηγουμένως είχαν πετάξει φυλλάδια, προειδοποιώντας τους, 45 λεπτά νωρίτερα...

Η δικαιολογία, βεβαίως, είναι γελοία, όταν είναι γνωστό πού πάνε οι αμερικανικές ευαισθησίες για τους αμάχους όταν διακυβεύονται τα συμφέροντά τους. Το έχουμε δει στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν κ.α.

Δικαιούμαστε να αναρωτηθούμε αν υπήρχε κάποιου είδους συμφωνία που στη συνέχεια για διάφορους λόγους χάλασε ή τροποποιήθηκε;

Για ευνόητους λόγους, οι «Financial Times» αποφεύγουν να κατονομάσουν μεγάλες ξένες εταιρείες μεταφοράς πετρελαίου που μονοπωλούν έτσι κι αλλιώς σημαντικό μέρος της αγοράς, όπως οι πολυεθνικές «Glencore», «Vitols», «Trafiguras» κ.α., ωστόσο δεν αποκλείεται στο παιχνίδι να εμπλέκονται και άλλοι παίκτες...

Τζιχαντιστές του ΙΚ χρηματοδοτούνται από τα περιφερειακά και διεθνή κυκλώματα λαθρεμπορίας και οργανωμένου εγκλήματος

Η έρευνα Κιουρκτσόγλου και Κουτρουμπή για τις εξαγωγές πετρελαίου

Οι Γιώργος Κιουρκτσόγλου και Δρ. Αλεκ Κουτρουμπής, από το πανεπιστήμιο «Γκρίνουϊτς» του Λονδίνου, έκαναν αίσθηση, την περασμένη άνοιξη, δημοσιεύοντας έρευνά τους σχετικά με τις λαθραίες εξαγωγές πετρελαίου των τζιχαντιστών, αντλώντας σημαντικά στοιχεία από τις κινήσεις τάνκερ - τσάρτερ και την ανάλυση δεδομένων στο χάρτη τερματικών σταθμών πετρελαίου που βρίσκονται στη σφαίρα επιρροής ή κοντά στα όρια του ΙΚ από τον Ιούλη του 2014 ως τα μέσα Φλεβάρη του 2015.

Σημειώνουν ότι στο επίκεντρο των οικονομικών πόρων του ΙΚ βρίσκεται «ένα σκιώδες δίκτυο λαθρεμπόρων αργού πετρελαίου που είχε αρχικά συσταθεί πριν 30 χρόνια επί Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ, εξαιτίας των αμερικανικών εμπορικών κυρώσεων στο Ιράκ».

Με δεδομένο όμως ότι ο Σαντάμ ανατράπηκε το 2003 από την επέμβαση των Αμερικανών και των συμμάχων τους, είναι ένα ερώτημα πώς αυτό το δίκτυο έμεινε ανέπαφο περίπου 10 χρόνια, μέχρι το 2013 που συγκροτήθηκαν οι τζιχαντιστές και σε ποιανού τον έλεγχο βρισκόταν ως τότε.

Εκτιμούν ότι ως τον περασμένο Φλεβάρη, οι τζιχαντιστές παρήγαγαν 45.000 βαρέλια τη μέρα, βγάζοντας (παρά τη διεθνή μείωση στις τιμές πετρελαίου) μεταξύ ενός και τριών εκατομμυρίων δολαρίων ημερησίως.

Θεωρούν πως το «κλειδί επιτυχίας» του ΙΚ ήταν η πώληση αργού πετρελαίου 25-60 δολαρίων, όταν η τιμή του το 2014 κυμαινόταν ανάλογα μεταξύ 80 και 100 δολάρια το βαρέλι.

Περιγράφουν πώς οι ενδιάμεσοι - λαθρέμποροι στέλνουν δεκάδες φορτηγά στις πετρελαιοπηγές, τα αγοράζουν και τα μεταφέρουν κατά μήκος των περιοχών Συρίας - Ιράκ και Τουρκίας, ενώ την ίδια στιγμή καλύπτουν τις «ντόπιες ανάγκες» σε Ενέργεια.

Το ΙΚ φέρεται να χρησιμοποιεί ακόμη ένα ευρύ δίκτυο εμπορικών δρόμων και δεσμών με «τουλάχιστον εννιά φυλές» της περιοχής. Επικαλούνται στοιχεία της ηλεκτρονικής ειδησεογραφικής ιστοσελίδας «Business Insider» (του 2014), που αναφέρουν ότι ένας λαθρέμπορος, από ένα μόνο ταξίδι μεταφοράς 30 τόνων αργού πετρελαίου, μπορεί να βγάζει μέσα σε λίγες μέρες κέρδος πάνω από 4.000 δολάρια.

Επικαλούμενοι πηγές που έχουν πρόσβαση σε οικονομικά δεδομένα και στοιχεία διεθνούς μεταφοράς εμπορευμάτων, οι δύο ερευνητές διαπιστώνουν πως το δίκτυο λαθρεμπορίου πετρελαίου των τζιχαντιστών ξεκινά από τα κατεχόμενα εδάφη Συρίας - Ιράκ, έχει ως κύριο σημείο εξαγωγής στα διεθνή κυκλώματα λαθρεμπορίας πετρελαίου τα Αδανα της Νοτιοανατολικής Τουρκίας και δη τον τερματικό σταθμό πετρελαίου στο μεγάλο λιμάνι Τσεϊχάν (όπου καταλήγει ο πετρελαιαγωγός Κιρκούκ - Τσεϊχάν, που μεταφέρει ενίοτε πετρέλαιο από το ιρακινό Κουρδιστάν και ο αγωγός Μπακού - Τιφλίδα - Τσεϊχάν, που μεταφέρει πετρέλαιο από την Κασπία).

Εκτιμάται ακόμη ότι τα δίκτυα διακίνησης και λαθρεμπορίας εκτείνονται προς δυσμάς μέχρι τη Λισαβόνα και ανατολικά έως και σε λιμάνια της Ανατολικής Ασίας.

Ghaith Abdul Ahad

Ο Ελληνο-ισραηλινός Θείος Φαρίντ...

Ιρακινός συνταγματάρχης των μυστικών υπηρεσιών, μιλώντας σε δημοσιογράφους της ηλεκτρονικής ειδησεογραφικής ιστοσελίδας «Αλ Αράμπι» (σ.σ. δημιουργήθηκε το Μάρτη του 2014 με χρηματοδότηση τράπεζας του Κατάρ), σε άρθρο στις 26/11/15 με τον εύγλωττο τίτλο «Οι Ροκφέλερς της Ράκα: πώς το πετρέλαιο του ΙΚ ρέει στο Ισραήλ», ανέφερε τα βασικά στάδια μεταφοράς λαθραίου πετρελαίου από πετρελαιοπηγές του Ιράκ στον προορισμό, που είναι το λιμάνι Ασντόντ στο Ισραήλ.

Όπως σημείωσε, αφού το πετρέλαιο φορτωθεί, τα τάνκερ φεύγουν από την ιρακινή επαρχία, Νινευή, κινούνται βόρεια στην κουρδική πόλη Ζάκχο (88 χλμ. βόρεια της Μοσούλης), ακριβώς στα σύνορα με την Τουρκία. Αφού τα φορτηγά φτάσουν στο Ζάκχο, συναντώνται με μεσάζοντες τοπικής «μαφίας» («Σύροι και Κούρδοι αλλά και ορισμένοι Ιρανοί και Τούρκοι»).

Ο «αρμόδιος» πώλησης πετρελαίου πουλά στον πλειοδότη, αυξάνοντας τον ανταγωνισμό μεταξύ ανταγωνιστικών ομάδων του οργανωμένου εγκλήματος.

Οι οδηγοί παραδίδουν τα οχήματα σε άλλους, που έχουν άδειες και έγγραφα για να περάσουν τα σύνορα με την Τουρκία και επιστρέφουν τα άδεια στις περιοχές υπό τον έλεγχο του ΙΚ. Από εκεί, οι «μαφίες» μεταφέρουν το αργό σε ιδιωτικής ιδιοκτησίας διυλιστήρια, όπου επεξεργάζονται το πετρέλαιο και το ξαναφορτώνουν σε φορτηγά κατά μήκος του περάσματος Ιμπραχίμ Καλίλ στην Τουρκία.

Οι Τούρκοι μεθοριακοί αξιωματούχοι παίρνουν μίζες από «συμμορίες» ιρακινού λαθρεμπορίου πετρελαίου και ιδιωτικά διυλιστήρια και αφού εισέλθουν τα τάνκερ στην Τουρκία, συνεχίζουν προς την πόλη Σιλόπι, όπου δίνεται σε πρόσωπο που είναι γνωστός σαν Δρ. Φαρίντ ή Θείος Φαρίντ: «έναν Ελληνο-ισραηλινό πενηντάρη με διπλή υπηκοότητα, που συνήθως συνοδεύεται από δύο σωματοφύλακες - θεριά και οδηγεί ένα μαύρο τζιπ "Τσερόκι"».

Στην Τουρκία, το πετρέλαιο του ΙΚ δε διαφέρει από το πετρέλαιο που πουλήθηκε από την αυτόνομη κουρδική κυβέρνηση του Ιράκ, καθώς και τα δύο πωλούνται σαν «άγνωστης προέλευσης» πετρέλαιο.

Κιρκούκ, Βαγδάτη, Ρουμάλια. Τεράστια αποθέματα -με πάνω από 5 δισ. βαρέλια το καθένα- και τα γνωστά "σήματα" που φροντίζουν για την "ανάπτυξη" του Ιράκ. Μια λεπτομέρεια: Η περιοχή της Ρουμάλια (το 90% του εδάφους της βρίσκεται στο Ιράκ, αλλά εκτείνεται δύο περίπου μίλια εντός του Κουβέιτ) μαζί με τα δύο ακατοίκητα νησιά που φράζουν την είσοδο του Κόλπου -είχαν παραχωρηθεί στο Κουβέιτ το 1920 από τη βρετανική ιμπεριαλιστική αποικιοκρατία- ήταν και οι μοναδικοί όροι του Σαντάμ, για το ξεπέρασμα της κρίσης, από το 1990 ακόμα. Αμ, δε... (Μπ.Σ.Α. από: Νόαμ Τσόμσκι, Η ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ, εκδ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, 1999)

Οι εταιρείες που αγοράζουν το κουρδικό πετρέλαιο από το Ιράκ, είναι οι ίδιες που αγοράζουν και το πετρέλαιο του ΙΚ. Αφού πληρωθούν οδηγοί, ενδιάμεσοι και τελωνειακοί, το κέρδος του ΙΚ είναι 19.000.000 το μήνα. Σύμφωνα πάντα με τις εκτιμήσεις του Ιρακινού συνταγματάρχη στο «Αλ Αράμπι».

Ο Θείος Φαρίντ έχει εταιρεία εισαγωγών - εξαγωγών και χρησιμοποιεί τις γνωριμίες του με τις ντόπιες τοπικές μαφίες, αγοράζοντας πετρέλαιο από τους τζιχαντιστές και από τις τρεις πετρελαϊκές εταιρείες που εξάγουν πετρέλαιο στο Ισραήλ, εκ των οποίων η μία υποστηρίζεται «από σημαντικό Δυτικό αξιωματούχο». Δεν τις κατονομάζει για ευνόητους λόγους...

Ευρωπαίος αξιωματούχος πολυεθνικής πετρελαϊκής που συνάντησε ρεπόρτερ του «Αλ Αράμπι», ανέφερε ότι συμμετοχή στα κυκλώματα διακίνησης του λαθραίου πετρελαίου έχει και το Ισραήλ, «που διυλίζει το πετρέλαιο "μία ή δύο φορές", γιατί δεν έχει εξελιγμένα τεχνολογικά διυλιστήρια». Μετά το εξάγει σε χώρες της Μεσογείου όπου το πετρέλαιο αποκτά «ημι-νόμιμο» στάτους, έναντι 30-35 δολαρίων το βαρέλι. Το πετρέλαιο πουλιέται σε μια ή δυο μέρες, σε διάφορες ιδιωτικές εταιρείες, «ενώ το μεγαλύτερο μέρος του πάει σε ιταλικό διυλιστήριο που έχει ως βασικό μέτοχο τον ιδιοκτήτη ιταλικής ποδοσφαιρικής ομάδας, όπου το πετρέλαιο διυλίζεται και χρησιμοποιείται για τις ανάγκες της περιοχής».

Στελέχη της βιομηχανίας πετρελαίου σημείωσαν στο «Αλ Αράμπι» ότι το Ισραήλ «με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχει γίνει ο μεγαλύτερος παράγοντας "μάρκετινγκ" του πετρελαίου των τζιχαντιστών». Χωρίς το Ισραήλ, λένε, «το μεγαλύτερο μέρος θα έμενε μεταξύ Ιράκ - Συρίας - Τουρκίας».

Είναι κατανοητό ότι όλη αυτή η κίνηση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τη στήριξη κρατών (άλλωστε και οι μαφίες και το οργανωμένο έγκλημα δεν υφίστανται χωρίς πρόσβαση σε κρατικούς μηχανισμούς) και μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται σε μια σειρά τομείς (π.χ. μεταφορές, διύλιση κ.λπ.) τμημάτων του εφοπλιστικού κεφαλαίου κ.α.

Αλλά και χωρίς τη στήριξη ή ανοχή ιμπεριαλιστικών οργανισμών, τα στρατεύματα και οι μυστικές υπηρεσίες των οποίων με διάφορες αφορμές και προσχήματα σουλατσάρουν στην περιοχή.

Ας σκεφτεί κανείς π.χ. τη ευρωπαϊκή ναυτική δύναμη που περιπολεί στα χωρικά ύδατα του Λιβάνου. Αποδεικνύεται, δηλαδή, ότι η υπόθεση «τζιχαντιστές» έχει μεγάλη ουρά...

Η εμπλοκή Κούρδων και Τούρκων

Φωτογραφία του Μπιλάλ Ερντογάν (εκ δεξιών) με διοικητή τζιχαντιστών του «Μετώπου Νούσρα» μετά από πλούσιο δείπνο σε εστιατόριο της Κωνσταντινούπολης, όπως δημοσιεύτηκε στο παρελθόν στον τουρκικό Τύπο

Το Γενάρη του 2015, το κουρδικό πρακτορείο «Rudaw», μεταδίδοντας τα αποτελέσματα έρευνας κοινοβουλευτικής κουρδικής επιτροπής, που ερευνούσε την εμπλοκή Κούρδων αξιωματούχων σε κυκλώματα λαθρεμπορίας αυτοκινήτων, τροφίμων και καυσίμων από περιοχές του «ΙΚ», σημείωνε πως εμπλέκονται σε αυτά αξιωματούχοι από το κυβερνών Κουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα (KDP), την Πατριωτική Ενωση Κουρδιστάν (PUK) και τους Κούρδους μαχητές «Πεσμεργκά». Οι ταυτότητες των αξιωματούχων δεν αποκαλύφθηκαν από την επιτροπή.

Ο πρωθυπουργός του αυτόνομου Κουρδιστάν στο Ιράκ, Νετσιρβάν Μπαρζανί, ισχυρίστηκε ότι θα «τιμωρήσει σκληρά» όποιον πιαστεί να κάνει λαθρεμπόριο με τους τζιχαντιστές. «Οποιον πιαστεί»...

Η εμπλοκή του Μπιλάλ Ερντογάν

Ο Γκιουρσέλ Τεκίν, αντιπρόεδρος του τουρκικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), σε προ μηνών συνέντευξή του σε τουρκικά ΜΜΕ, κατήγγειλε ότι ο γιος του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Μπιλάλ Ερντογάν, και αρκετές από τις εταιρείες του, είναι μπλεγμένοι μέχρι τα μπούνια στα κυκλώματα λαθρεμπορίας συριακού και ιρακινού πετρελαίου από τους τζιχαντιστές.

Ο Τεκίν σημείωσε ότι ο Μπιλάλ Ερντογάν «είναι που κάνει δυνατές τις εξαγωγές και πωλήσεις πετρελαίου του ΙΚ» και ότι έχει υπογράψει μυστικές συμφωνίες με ευρωπαϊκές εταιρείες για να μεταφέρει λαθραίο πετρέλαιο σε διάφορες ασιατικές χώρες.

Σύμφωνα με πληροφορίες μερίδας του αντιπολιτευόμενου τουρκικού Τύπου, οι ναυτιλιακές εταιρείες του Μπιλάλ Ερντογάν φέρονται να αγοράζουν το λαθραίο πετρέλαιο των τζιχαντιστών και να το μεταφέρουν σε λιμάνια του Τσεϊχάν (ΝΑ Τουρκία), του Ασντόντ (στο Ισραήλ) και της Βηρυτού (στο Λίβανο).

Δεν είναι μόνον η τουρκική αντιπολίτευση, που καταγγέλλει τον έμμεσο ή άμεσο ρόλο της οικογένειας ή του καθεστώτος Ερντογάν στο λαθρεμπόριο πετρελαίου.

Είναι κυρίως το Κρεμλίνο, με πρώτον τον Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, που, στη Σύνοδο Κορυφής του G20 στην Αττάλεια, κατήγγειλε το ρόλο «40 χωρών μεταξύ αυτών και μέλη του G20» που συμμετέχουν στο λαθρεμπόριο των τζιχαντιστών και δεύτερο τον πρωθυπουργό, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, που σημείωσε προ ημερών ότι οι ενδιάμεσοι παράγοντες λαθρεμπορίας πετρελαίου του «ΙΚ» στην Τουρκία «δεν είναι μόνον επιχειρηματίες αλλά και Τούρκοι αξιωματούχοι».

«Η Τουρκία», είπε, «προστατεύει το ΙΚ γιατί κάποιοι αξιωματούχοι έχουν άμεσα οικονομικά συμφέροντα σε διυλιστήρια πετρελαίου και αλλού», τονίζοντας ότι «οι ενέργειες της Αγκυρας είναι ντε φάκτο προστασία του ΙΚ».

Όμως πολύ πριν από τον Πούτιν, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, είχε κάνει αποκαλύψεις για το ρόλο της Τουρκίας στα κυκλώματα λαθρεμπορίας του «ΙΚ».

Τον Οκτώβρη του 2014, ο Μπάιντεν είχε δηλώσει σε ομιλία του στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ ότι το καθεστώς Ερντογάν υποστηρίζει το «ΙΚ» «με εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια και χιλιάδες τόνους όπλων», επισημαίνοντας ότι το πρόβλημα στην περιοχή «είναι ορισμένοι σύμμαχοί μας» (αφήνοντας αιχμές και κατά της Σ. Αραβίας και του Κατάρ)...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 29/11/2015