1918 - 2015: Ένας αιώνας ΚΚΕ με δύναμη πάλι και πάλη ‒ Με τον λαό για το Σσοσιαλισμό (VIDEO)

Σήμερα η επέτειος ίδρυσης του ΚΚΕ

Σαν σήμερα κλείνουν 97 χρόνια από την ίδρυση του Κόμματός μας. Είναι η μέρα έναρξης του 1ου Ιδρυτικού Συνεδρίου του. Η ίδρυση του ΣΕΚΕ ήταν το νομοτελειακό αποτέλεσμα της εξέλιξης του καπιταλισμού στην Ελλάδα, ο ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και της συνένωσής του με τη θεωρία του σοσιαλισμού.

Tο ιδρυτικό συνέδριο του Κόμματος πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της «Πανελλήνιας Ένωσης Μηχανικών Ατμοπλοίων», Ακτή Μιαούλη και στοά Ριζάρη.

18 Νοέμβρη

1918 ‒Στις 17-23 του Νοέμβρη συνέρχεται στον Πειραιά, στα γραφεία του Συνδέσμου Μηχανικών Ατμόπλοιων, το Α’ Πανελλαδικό Σοσιαλιστικό Συνέδριο, ιδρυτικό του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ), που το 1924 μετονομάστηκε σε ΚΚΕ. Η ίδρυση του ΣΕΚΕ δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Ήταν συνέπεια μιας μακρόχρονης πορείας που ακολούθησε το εργατικό και το σοσιαλιστικό κίνημα στη χώρα μας. Ήταν το νομοτελειακό αποτέλεσμα της κοινωνικής εξέλιξης, ο ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και της συνένωσής του με τις ιδέες του σοσιαλισμού.

Αντιπρόσωποι στο 1ο συνέδριο του ΣΕΚΕ

 

Οι σύνεδροι στο Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ

Όνομα                                Έδρα/Οργάνωση

Σ. Κομιώτης                                 Αθήνα

Φ. Πετρούσκα

Ν. Δαμίγος

Μ. Σιδέρης                                   Πειραιάς

Γ. Πισπινής

Π. Μπαλαμπανίδης                        Βόλος

Λ. Χατζής

Α. Πεχνά                                     Καβάλα

Φ. Τζουλάτι                                 Κέρκυρα

Κ. Αντωνίου                                Φεντερασιόν

Χ. Μπερνουμπής

Π. Πέτρου

Α. Αρδίττι

Μ. Οικονόμου                             Νεολαία Αθήνας

Π. Χλωμός

Δ. Χαραλαμπίδης                        Νεολαία Πειραιά

Κ. Αναγνωστόπουλος                  Νεολαία Βόλου

Ι. Καράσσο                                Νεολαία Θεσσαλονίκης

Α. Λέβης

Ν. Ιωάννου                                Μορφωτικός Όμιλος Βόλου

Ν. Γιαννιός                                 Σοσιαλιστικό Κέντρο Αθήνας

Α. Χατζημιχάλης

Ι. Στυλιανού                               Σοσιαλιστικό Κέντρο Λάρισας

Α. Κορούκλης

Κ. Γκρέσσος                               Σοσιαλιστικό Κέντρο Βόλου

Α. Σίδερης                                 Βουλευτές

Α. Κουριέλ

Η. Δελεζάνος                             Ανεξάρτητοι

Π. Δημητράτος

Ε. Ευαγγέλου                            ΓΣΕΕ

Μ. Μαχαίρας

Το Συνέδριο ενέκρινε με πλειοψηφία το Ιδρυτικό Ψήφισμα του ΣΕΚΕ, τις Αρχές και το Πρόγραμμά του, υπόμνημα για τα εξωτερικά ζητήματα, ψήφισμα για την ίδρυση Βαλκανικής Δημοκρατικής Ομοσπονδίας, το Καταστατικό του Κόμματος, ενώ εκδόθηκε χαιρετιστήριο ψήφισμα προς τη νεαρή Σοβιετική Ρωσία, αλλά και «διαμαρτυρίαν διά την μελετωμένην επέμβασιν των συμμάχων κατά της νεαράς Σοβιετικής Δημοκρατίας».

Στο Ιδρυτικό Ψήφισμα σημειώνεται ότι το Κόμμα βασίζεται πάνω σε δύο θεμελιώδεις αρχές: Στην «πολιτική και οικονομική οργάνωση του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως διά την κατάκτησιν της πολιτικής εξουσίας και την δημοσιοποίησιν των μέσων της παραγωγής και ανταλλαγής, δηλ. την μεταβολήν της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας εις κοινωνίαν κολλεχτιβικήν ή κομμουνιστικήν». Επίσης, στη «διεθνή συνεννόηση και δράση των εργατών».

Στις Αρχές και στο Πρόγραμμα του Κόμματος τονίζεται η αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης για «την απελευθέρωσιν όχι μόνο των προλεταρίων, αλλά και ολοκλήρου της ανθρωπότητος που υποφέρει σήμερον». Προστίθεται δε ότι ο αγώνας της εργατικής τάξης «είναι αναγκαστικώς και πολιτικός αγών, (επειδή) δεν δύναται να πραγματοποιήση την ιστορικήν της αποστολήν χωρίς να γίνη κάτοχος της πολιτικής εξουσίας, όπερ δύναται να κατορθώση μόνον δι' ενιαίας επαναστατικής δράσεως της παγκοσμίου εργατιάς, οργανωμένης σε ξεχωριστό εργατικό κόμμα».

Στο «Πρόγραμμα των σημερινών απαιτήσεων», που ψήφισε το Συνέδριο, διατυπώθηκαν και πολλά άλλα σημαντικά και πρωτοποριακά πολιτικά αιτήματα, όπως 

• το δικαίωμα ψήφου και εκλογής σε άντρες και γυναίκες, 
• η εισαγωγή του θεσμού του δημοψηφίσματος,
• η κατάργηση του στρατιωτικού νόμου,
• η αποκέντρωση της διοίκησης,
• η πολιτική ειρήνης, συνεννόησης και ειλικρινούς συνεργασίας με όλα τα κράτη,
• η κατάργηση της μυστικής διπλωματίας και των μυστικών συνθηκών και προϋπολογισμών,
• η υποχρεωτική διαιτησία για όλες τις μεταξύ των κρατών διαφορές,
• η πλήρης ελευθερία των συνεταιρισμών, συνδικάτων και άλλων οργανώσεων,
• η πλήρης ελευθερία του Τύπου,
• η πλήρης εξασφάλιση της προσωπικής ελευθερίας,
• η ελευθερία θρησκεύματος,
• η αναγνώριση της θρησκείας ως ιδιωτικής υπόθεσης και της Εκκλησίας ως ιδιωτικού ιδρύματος,
• η καθιέρωση και του πολιτικού γάμου,
• η πλήρης αστική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική εξίσωση των γυναικών με τους άντρες,
• η απονομή της δικαιοσύνης από δικαστές που θα εκλέγονται από το λαό,
• η σύσταση ιδιαίτερων δικαστηρίων για τους ανηλίκους,
• η κατάργηση των στρατοδικείων και των ναυτοδικείων,
• η μετατροπή του συστήματος των φυλακών σε μορφωτικά ιδρύματα και
• η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής,
• η ίδρυση χωριστών φυλακών για γυναίκες και για ανηλίκους, καθώς και για τα πολιτικά αδικήματα,
• η δωρεάν παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης,
• η εκλαΐκευση και υποχρεωτική λειτουργία της εκπαίδευσης,
• η παροχή τροφής και μέσων διδασκαλίας στα παιδιά από τους δήμους και τις κοινότητες,
• η εισαγωγή της δημοτικής γλώσσας σε όλη την εκπαίδευση και εισαγωγή στα σχολεία της γλώσσας διαφόρων εθνοτήτων,
• η ανοικοδόμηση και ο πολλαπλασιασμός των σχολείων.
• Κατάργηση των έμμεσων φόρων και κάθε φόρου στα είδη πρώτης ανάγκης, προοδευτική φορολογία στα εισοδήματα και στα κεφάλαια. 
• Συμμετοχή του κράτους στα κέρδη των μεγάλων μονοπωλίων, των εταιρειών και επιχειρήσεων, εθνικοποίηση των ατμόπλοιων και σιδηροδρόμων, μεταλλείων, τραπεζών, καθώς και των μεγάλων επιχειρήσεων και συμμετοχή στη διοίκηση των εργατών,
• χρησιμοποίηση των πόρων του κράτους πρωτίστως για παραγωγικούς σκοπούς,
• εθνικοποίηση των τσιφλικιών και των μοναστηριακών κτημάτων και παραχώρησή τους στις κοινότητες των καλλιεργητών.

Το Συνέδριο κατέληξε με την εκλογή πενταμελούς Κεντρικής Επιτροπής αποτελούμενης από τους

• Αρίστο Αρβανίτη, 
• Δημοσθένη Λιγδόπουλο,
• Σταμάτη Κόκκινο,
• Μιχαήλ Σιδέρη και
• Νίκο Δημητράτο.

Και τριμελή Εξελεγκτική Επιτροπή, από τους

• Γιώργη Πισπινή,
• Σπύρο Κομιώτη και
• Αβραάμ Μπεναρόγια.

Διευθυντής της εφημερίδας «Εργατικός Αγών», που ήταν το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του Κόμματος, εκλέχτηκε ο

• Δημοσθένης Λιγδόπουλος.

Στο Δεύτερο Συνέδριό του, που συνήλθε τον Απρίλη, 5-12 (18-25), του 1920 και αποφάσισε την προσχώρηση στη Γ' Κομμουνιστική Διεθνή, αποφασίστηκε να προστεθεί στον τίτλο του Κόμματος η λέξη «Κομμουνιστικό» και έτσι το Κόμμα ονομαζόταν Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος (Κομμουνιστικό), ΣΕΚΕ (Κ). Στο ίδιο Συνέδριο αποφασίστηκε να τεθεί ο «Ριζοσπάστης» υπό τον έλεγχο της ΚΕ. Ένα χρόνο αργότερα, την 1η Αυγούστου 1921, ο «Ριζοσπάστης» έγινε «επίσημο όργανο του ΣΕΚΕ (Κ)».

Τη μετονομασία του σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας - (Ελληνικό Τμήμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς), ΚΚΕ (ΕΤΚΔ), την αποφάσισε το Τρίτο Έκτακτο Συνέδριό του, που συνήλθε από τις 26 Νοέμβρη έως τις 3 Δεκέμβρη του 1924. Το Συνέδριο, ομόφωνα, δέχτηκε τους 21 όρους εισδοχής των Κομμουνιστικών Κομμάτων στη Διεθνή.

902

«Δεν δίνω λέξεις παρηγόρια, δίνω μαχαίρι σ' ολουνούς...»

Κώστας Βάρναλης: 14 Φεβρουαρίου 1884, Μπουργκάς, Βουλγαρία - 16 Δεκεμβρίου 1974, Αθήνα.
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 22.IV.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)
 Σιχαίνεσαι τους ζωντανούς; Μην κλαις τους σκοτωμένους!
(Κώστας Βάρναλης)

Γιάννης Ρίτσος: Αν η ελευθερία δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα ‒ Κώστας Βάρναλης: Πρωτομαγιά 1944
(Παρασκευή, 1 Μαΐου 2015)

Bίντεο αφιέρωμα στα 97 χρόνια του ΚΚΕ με τη φωνή του Κ. Βάρναλη να απαγγέλλει τον «Οδηγητή»

Δημοσίευση: Τρί, 17/11/2015 - 14:45

Τελευταία Ενημέρωση: Τρί, 17/11/2015 - 15:54

Δεν υπάρχει δικαίωμα του λαού, που να μη βρήκε στο πρόσωπο και τη δράση του ΚΚΕ τον πιο αποφασιστικό υπερασπιστή. Το ΚKE συγκρούστηκε με τις πρόσθετες κοινωνικές και πολιτικές διακρίσεις σε βάρος της γυναίκας. Το ΚΚΕ έφερε και διέδωσε στην ελληνική κοινωνία νέα πολιτιστικά πρότυπα. Το ΚΚΕ δε συμφιλιώθηκε με την αστική ιδεολογία του εθνικισμού, αντιπαρατέθηκε μαζί της.

Το ΚΚΕ είναι ο σημαιοφόρος στην Ελλάδα της λαϊκής δράσης κατά του πολέμου και υπέρ της ειρήνης.

Δύσκολα βρίσκονται λέξεις που μπορούν να αποτυπώσουν την ζωή των λαϊκών στρωμάτων τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Πόλεμος, τρομοκρατία, σκοταδισμός, φτώχεια, παιδική θνησιμότητα, τρομοκρατία.

Μια ολόκληρη εποχή ταξικών αγώνων εγκυμονούσε την ίδρυση του ΚΚΕ.

Οι κανονιές του «Αβρόρα» και η έφοδος των μπολσεβίκων στα χειμερινά ανάκτορα των τσάρων ήταν οι πόνοι της γέννας και η ιστορική αναγκαιότητα η μαμή που το ξεγέννησε.

Σαν «τέκνο της ανάγκης και ώριμο τέκνο της οργής» το ΚΚΕ μπήκε στο προσκήνιο δείχνοντας στην εργατική τάξη τον δρόμο για την απαλλαγή από τα αβάστακτα βάσανα.

Στην καρδιά του εργατικού Πειραιά, στη συμβολή των οδών Μιαούλη και Μπουμπουλίνας βρίσκεται το κτίριο που στεγαζόταν ο Ατμομηχανουργικός Σύνδεσμος «Ο Προμηθεύς».

Σε μία από της αίθουσές του πραγματοποιήθηκε, την Κυριακή 17 Νοέμβρη του 1918, το 1ο ιδρυτικό συνέδριο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας.

Στο συνέδριο εκπροσωπήθηκαν από τριάντα πέντε συνέδρους, χίλιοι οργανωμένοι σοσιαλιστές αλλά και σοσιαλιστικές εφημερίδες.
Η μέση ηλικία τους ήταν τα 35 χρόνια. Δέκα είχαν ηλικία 22 χρονών.

Στο Συνέδριο επικράτησαν επαναστατικές θέσεις και εγκρίθηκαν το ιδρυτικό ψήφισμα, οι αρχές, και το πρόγραμμα του κόμματος το οποίο αναφέρει:

«Η μεταβολή της παραγωγής από πλουτοκρατική εις σοσιαλιστική, διενεργουμένη δια της κοινωνίας και προς το καλόν ολόκληρης της κοινωνίας, δύναται να καταστήσει την μεγάλη παραγωγή από πηγή αθλιότητας και δουλείας των λαϊκών τάξεων εις πηγή ύψιστης και ατελειώτου ευημερίας. Η κοινωνική αυτή μεταβολή σημαίνει την απελευθέρωση όχι μόνο των προλεταρίων αλλά και ολοκλήρου της ανθρωπότητας που υποφέρει σήμερον».

Το συνέδριο ψήφισε μήνυμα αλληλεγγύης στη δημοκρατία των σοβιέτ και μια απόφαση που κατήγγειλε την πρόθεση των ιμπεριαλιστών να επέμβουν στο νεαρό εργατικό κράτος. Με ενθουσιασμό οι σύνεδροι υποδέχτηκαν τα επαναστατικά γεγονότα στη Γερμανία που διαδραματίζονταν εκείνες τις μέρες.

Έμπρακτα φανερώθηκε ο προλεταριακός διεθνισμός. Εγκρίθηκε επίσης πρόγραμμα σημερινών απαιτήσεων όπως ονομάστηκε στο οποίο περιλαμβάνονταν αιτήματα όπως:

• Εφαρμογή της υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
• Δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, καθιέρωση του πολιτικού γάμου και του αυτόματου διαζυγίου.
• Χωρισμός κράτους - εκκλησίας
• Εισαγωγή της δημοτικής γλώσσας
• Εθνικοποίηση επιχειρήσεων και τσιφλικιών
• Ίδρυση ταμείων συντάξεων.
• Καθιέρωση της Κυριακής αργίας και του οχτάωρου.

Εφτά μέρες χτυπούσε η καρδιά του συνεδρίου στον Πειραιά.
Η κυβέρνηση Βενιζέλου έκανε ό,τι μπορούσε για να μην δοθεί δημοσιότητα στο γεγονός. Οι εφημερίδες της εποχής είτε το αποσιώπησαν είτε του απέδωσαν μικρή σημασία. Μάλιστα επιδόθηκε από αντιπροσωπεία των συνέδρων έντονη διαμαρτυρία στον τότε αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Εμμανουήλ Ρέπουλη.

Όμως αυτό που γεννήθηκε εκείνες τις μέρες του 1918 στον Πειραιά ήταν πολύ μεγαλύτερο για να σβηστεί με μια αποσιώπηση.
Χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες κράτησαν ψηλά τη σημαία των ιδανικών του ΚΚΕ και με τεράστιο προσωπικό κόστος αρνήθηκαν να το αποκηρύξουν.

Συνέχισαν το παράδειγμα άλλων συντρόφων τους της προπολεμικής περιόδου, που μαρτύρησαν στις φυλακές και τις εξορίες των αστικών κυβερνήσεων, κοινοβουλευτικών και δικτατορικών επειδή έκαναν το καθήκον τους στον αγώνα για το μεροκάματο, για τις συνθήκες δουλειάς, για ένα καλύτερο αύριο, αλλά και επειδή αρνήθηκαν να υπογράψουν δήλωση μετανοίας.

Τον ίδιο δρόμο ακολουθεί το ΚΚΕ μέχρι σήμερα για να μπορεί να λέει, κοιτώντας στα μάτια τους εργαζόμενους, ότι δεν υπάρχει δικαίωμά τους όλα αυτά τα χρόνια που να μην βρήκε στο πρόσωπο και τη δράση του τον πιο αποφασιστικό υπερασπιστή.

902