3 Δεκέμβρη 1944: «Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα» – Αφιερώνεται στον αγωνιστή Παναγιώτη Βήχο*, του "Πολιτικού καφενείου", που έφυγε σήμερα (4/12/2013) από τη ζωή

H ειρηνική και άοπλη διαδήλωση είναι η μεγάλη κομμουνιστική απειλή.

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1944
Μια από τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στην Ελλάδα 
69 χρόνια από την ηρωική πάλη του λαού της Αθήνας 

Κατεβάστε την έκθεση φωτογραφίας του ΚΚΕ για το Δεκέμβρη του 1944

Σαν σήμερα, την Κυριακή 3 του Δεκέμβρη 1944, ένα παλλαϊκό συλλαλητήριο του λαού της Αθήνας και του Πειραιά στην πλατεία Συντάγματος χτυπήθηκε με τα όπλα από τον τότε αστικό πολιτικό κόσμο και τους Αγγλους ιμπεριαλιστές συμμάχους του.

Την ίδια μέρα, ο «Ριζοσπάστης» στην πρώτη σελίδα του είχε το σύνθημα: «Ολοι σήμερα στις 11 στο συλλαλητήριο του ΕΑΜ στο Σύνταγμα - Κάτω η κυβέρνηση του εμφυλίου πολέμου».

Στη δεύτερη σελίδα του είχε τίτλο: «Ο παγκόσμιος Τύπος διαπιστώνει: Αποθρασυμένη η αντίδραση θέλει να επιβάλει με τη βία την εξουσία της».

Και θα πνιγεί στο αίμα.

Έτσι, λοιπόν, στις 3 του Δεκέμβρη του 1944, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, χρησιμοποιώντας τον ίδιο ένοπλο μηχανισμό (Αστυνομία, Τάγματα Ασφαλείας κ.λπ.), που στήριξε τη γερμανική κατοχή, άλλα δικά της ένοπλα τμήματα, όπως η Ορεινή Ταξιαρχία και ο Ιερός Λόχος, αλλά και ένοπλα τμήματα των Αγγλων, τους οποίους είχαν καλέσει ακριβώς γιατί χωρίς αυτούς δεν μπορούσαν να επιβάλουν την κυριαρχία τους στο λαό, επιδίωξαν να τσακίσουν το οργανωμένο λαϊκό κίνημα και την εμπροσθοφυλακή του, το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, αλλά και τον ΕΛΑΣ.

Το αποτέλεσμα: 30 νεκροί, δεκάδες τραυματίες. Την επομένη, 4 Δεκέμβρη, η λαοσύναξη που συνοδεύει τους νεκρούς στην τελευταία τους κατοικία, χτυπιέται ξανά. Ετσι ξεκινάει η «μάχη της Αθήνας».

Ο ηρωικός Δεκέμβρης του λαού γίνεται αντικείμενο αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, διαστρέβλωσης και αμαύρωσης της Ιστορίας του λαού μας από όψιμους δημοσιολόγους, καθηγητές δήθεν ιστορικούς, που την επιστήμη τους την ατιμάζουν, ερμηνεύοντας τα γεγονότα από τη σκοπιά του κεφαλαίου και του αστικού πολιτικού κόσμου.

Οι Άγγλοι φρόντισαν με όλους τους τρόπους,
ακόμη και με τη μαζική δολοφονία άοπλων διαδηλωτών,
να κάνουν καθαρό, πως οι επιλογές
για τον ελληνικό λαό ήταν δύο: υποταγή ή σύγκρουση

Τα αστικά επιτελεία νομίζουν πως έτσι θα ξεκάνουν από τη λαϊκή μνήμη μια λαμπρή στιγμή ανυπόταχτης απόφασης του λαού. Είναι γελασμένοι. Είναι οι λαοί που από την Ιστορία τους διδάσκονται ότι μονόδρομος είναι η πάλη με όλα τα μέσα ενάντια στους κυρίαρχους. Ο Δεκέμβρης του '44 αποτελεί μια από τις μεγάλες ηρωικές στιγμές του λαϊκού κινήματος και καμία ιστορική διαστρέβλωση δεν μπορεί να το κρύψει. Η μνήμη, η πείρα που αποκτάμε είναι μια υπόσχεση για τη νίκη και σήμερα. Το έγραψε και ο κομμουνιστής ποιητής Γιάννης Ρίτσος σε ένα ποίημά του:

«Θα την φτιάξουμε πάλι την Αθήνα μας, έλα λοιπόν μην κάνεις έτσι.

Θα την πάρουμε. Θα χτίσουμε τη σοσιαλιστική Αθήνα.

Σκούπισε τα μάτια σου και κείνα τα γράμματα θα τα γράψουμε.

Ναι τ' ορκιζόμαστε, μπαρμπα - Στάθη

Κόκκινα, κατακόκκινα, ναι, στη βρυσούλα σου και σ' όλες τις μάντρες, σ' όλους τους τοίχους, σ' όλο τον ουρανό ΚΚΕ, ΚΚΕ.

Σκούπισε τα μάτια σου.

ΚΚΕ.

Τ' ορκιζόμαστε».

Ο λαός της Αθήνας πολέμησε τετράγωνο το τετράγωνο, σπίτι το σπίτι. Δεν έγινε όμως δυνατόν να συγκεντρωθούν δυνάμεις του ΕΛΑΣ στο βασικό μέτωπο ενάντια στην κυβέρνηση, στα ένοπλα τμήματά της και τους Αγγλους στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις σε όλη την Ελλάδα. Δεν υπήρχε τέτοιο σχέδιο και προετοιμασία με πανστρατιά.

Στην ένοπλη πάλη είναι αναγκαία η μεγάλη υπεροχή με συγκέντρωση δυνάμεων στο αποφασιστικό σημείο, π.χ. Αθήνα, και σε μεγάλες πόλεις, και την κατάλληλη στιγμή και με πανστρατιά. Όμως, το Δεκέμβρη βασικές δυνάμεις του ΕΛΑΣ βρέθηκαν μακριά από την Αθήνα.

Αγγλικό άρμα μάχης στη Φιλελλήνων

Η ένοπλη πάλη από τη στιγμή που αρχίζει πρέπει να τραβήξει αποφασιστικά έως το τέλος. Να εξασφαλίζεται αιφνιδιασμός του εχθρού τη στιγμή που τα στρατεύματά του είναι σκόρπια, να διατηρείται η ηθική υπεροχή και με συνεχείς μικρές νίκες. Χρειάζεται αποφασιστικότητα, πέρασμα στην επίθεση και όχι μόνο άμυνα.

Τον Δεκέμβρη το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα δεν εξασφάλισαν τέτοιες προϋποθέσεις και σχέδιο. Η ένοπλη σύγκρουση δεν πήρε δηλαδή χαρακτηριστικά πάλης για την εξουσία. Ακόμα και στη διάρκειά της παρέμενε η θέση για κυβέρνηση εθνικής ενότητας και ομαλή δημοκρατική εξέλιξη.

Ο ΕΛΑΣ στήνει οδοφράγματα στο κέντρο της Αθήνας

Παρ' όλα αυτά το Δεκέμβρη του '44, ο λαός της Αθήνας αντιμετώπισε σε άνισο αγώνα την ενωμένη δύναμη των εγγλέζικων στρατευμάτων και των ντόπιων στρατιωτικών και ένοπλων αστικών δυνάμεων, Τάγματα Ασφαλείας, Ορεινή ταξιαρχία, Χίτες, Αστυνομία και άλλες ομάδες συνεργατών των Γερμανών που εξόπλισαν οι αστικές δυνάμεις και οι Εγγλέζοι.

Παρ' όλα αυτά τον Δεκέμβρη του '44, λαός διάλεξε το δρόμο της σύγκρουσης. Γι' αυτό, όσα και αν γραφτούν εναντίον του Δεκέμβρη, θα μείνει ζωντανό το πύρινο σύνθημα του πανό που κρατούν οι μαυροφορεμένες κοπέλες της ιστορικής φωτογραφίας:

«Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα».

 Σήμερα, 69 χρόνια μετά

Σήμερα, 69 χρόνια μετά, ο ηρωικός Δεκέμβρης του λαού γίνεται αντικείμενο αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, διαστρέβλωσης και αμαύρωσης της Ιστορίας του λαού μας από όψιμους δημοσιολόγους, καθηγητές δήθεν ιστορικούς, που την επιστήμη τους την ατιμάζουν, ερμηνεύοντας τα γεγονότα από τη σκοπιά του κεφαλαίου και του αστικού πολιτικού κόσμου, που επίσης ατίμασε το λαό, παραδίδοντάς τον στους Γερμανούς κατακτητές στα 1941 και υπηρετώντας τους κατακτητές με κάθε τρόπο, ακόμη και σφάζοντας, δολοφονώντας ή στέλνοντας στο εκτελεστικό απόσπασμα λαϊκές δυνάμεις που αντιστέκονταν και οργάνωναν τον απελευθερωτικό αγώνα.

Τα αστικά επιτελεία νομίζουν πως έτσι θα ξεκάνουν από τη λαϊκή μνήμη μια λαμπρή στιγμή ανυπόταχτης απόφασης του λαού.

Είναι γελασμένοι. Ό,τι και αν πασχίζουν, η ίδια η Ιστορία είναι ενάντιά τους. Γιατί είναι οι λαοί που από την ιστορία τους διδάσκονται πως, μπροστά στην υποταγή τους, μονόδρομος είναι η πάλη με όλα τα μέσα ενάντια στους κυρίαρχους.

Αυτό φοβούνται οι αστοί, γι' αυτό επιστρατεύουν τους διάφορους σε διατεταγμένη υπηρεσία αντιστόρητους.

Ή να το πούμε πιο σωστά. 

Την πραγματική Iστορία τη γράφουν οι λαοί με τη δράση τους. Και οι αστοί φοβούνται τους λαούς, γι' αυτό πασχίζουν με τους δικούς τους επιστήμονες, διαστρεβλώνοντας την Ιστορία, ιδιαίτερα μετά την αντεπανάσταση, να τους κρατούν υποταγμένους.

Αλλά θα 'ρθει η ώρα να το πληρώσουν.

Ήδη το σύστημά τους είναι ιστορικά ξεπερασμένο.

Ο «νεκροθάφτης» τους, η εργατική τάξη, που οι ίδιοι δημιούργησαν, θα τους στείλει αργά ή γρήγορα εκεί που ανήκουν. Στο παρελθόν της Ιστορίας της ανθρωπότητας.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, και 902, 4/11/2013

__________

• Βλέπε επίσης Ιστορικό αφιέρωμα του «Ριζοσπάστη» για το Δεκέμβρη του 1944.

• Και από Μποτίλια: ΔΣΕ: Παραμένει ηθικά και πολιτικά νικητής

• Η φωτογραφία με το πανώ και οι 5 στο Β΄μέρος του κειμένου είναι από τον 902. Οι υπόλοιπες 5 ειναι από το λεύκωμα του DMITRI KESSEL "ΕΛΛΑΔΑ του '44" και περιέχονται στο μεγάλο αφιέρωμα για τον ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΕΛΛΑΔΑΣ, της κινηματικής ιστοσελίδας Πολιτικό Καφενείο, του μουσικοσυνθέτη αγωνιστή Παναγιώτη Βήχου, που έφυγε σήμερα από τη ζωή.

 *

Ο Παναγιώτης Βήχος (1944-2013) από νεαρή ηλικία στρατευμένος στην Αριστερά συμμετείχε στους κοινωνικούς αγώνες μέχρι το τέλος της ζωής του, παρά την άσχημη κατάσταση της υγείας του. Πάλεψε γενναία με τον καρκίνο δυο φορές, τη δεύτερη δυστυχώς δεν τα κατάφερε.

Πριν κάποια χρόνια είχε αποκαλύψει με άρθρα του κύκλωμα καταναγκαστικής πορνείας. Αυτό ήταν η αρχή του πολέμου που ξεκίνησε εναντίον του το κράτος με τους μηχανισμούς του, με ολέθριες επιπτώσεις για την υγεία του.

Καλό ταξίδι Παναγιώτη, θα ζεις για πάντα στους αγώνες μας.

Πηγή Fadomduck2 μέσω Βαθύ Κόκκινο

• Σύντομο πορτραίτο του μαέστρου, δημοσιογράφου, αγωνιστή