Με το ίδιο «σκονάκι» στις εξετάσεις των επιχειρηματικών ομίλων η Κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΣΥΡΙΖΑ

Με το ίδιο «σκονάκι» στις εξετάσεις των επιχειρηματικών ομίλων

Αξίζει τον κόπο η ανάγνωση των ομιλιών που εκφώνησαν στο Συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αστικής διαχείρισης, οι οποίοι έδωσαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στο λαό να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα.

Οι συγκυβερνώντες αρχηγοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ προσήλθαν διαβασμένοι στις εξετάσεις των επιχειρηματικών ομίλων, διαγωνιζόμενοι ενώπιόν τους για το ποιος διαθέτει το καταλληλότερο μείγμα διαχείρισης της εξόδου απ' την κρίση, ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας.

Κάθε δεύτερη λέξη τους και μια δέσμευση για την προσήλωσή τους στο στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης με δοσμένες τις σαρωτικές ανατροπές στη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας και συναποδοχή όσων ακόμα απαιτηθούν για την επίτευξη του στόχου. Η ταύτισή τους σε στρατηγικά ζητήματα δεν είναι παρά αναμενόμενη από δυνάμεις που μοιράζονται το ίδιο στρατηγικό πλαίσιο, το οποίο ορίζεται από τα όρια της στρατηγικής του κεφαλαίου, της εξουσίας των μονοπωλίων, του μονόδρομου της ΕΕ και της συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Μοιραία όσοι ασκούν ή διεκδικούν να ασκήσουν τη διαχείριση ενός συστήματος που σαπίζει και παραδέρνει στην κρίση του, σκουντουφλάνε ο ένας πάνω στον άλλο.

Διαγωνισμός... διαχειριστών!

Σταχυολογούμε απ' τις ομιλίες του πρωθυπουργού, που σε μεγάλο βαθμό καλύπτει και αυτή του Ε. Βενιζέλου, και του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ:

–– Αντ. Σαμαράς: «Κυρίαρχο πρόταγμα της νέας περιόδου είναι η ανταγωνιστική παραγωγή... Ανάπτυξη σημαίνει επενδύσεις, ανταγωνιστικότητα, εξωστρέφεια».

• Αλ. Τσίπρας: «Έχουμε επεξεργαστεί ένα εθνικό σχέδιο για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου (...) με αφετηρία τη στρατηγική επιλογή εξωστρεφών τομέων της οικονομίας (...) Δράττομαι της ευκαιρίας (...) να απευθυνθώ σε όλες τις υγιείς επιχειρηματικές δυνάμεις του τόπου (...) Θα είμαστε αρωγοί προς τους πραγματικούς επενδυτές».

–– Αντ. Σαμαράς: «Ανταγωνιστικότητα σημαίνει όχι μόνο μείωση κόστους, αλλά και μείωση φορολογίας (...) μειώσαμε τη φορολογία επιχειρήσεων, στόχος μου το 15% (...) η γραφειοκρατία δεν θέλει επενδύσεις (...) ακόμα κι αν πάρει όλες τις άδειες, μια επενδυτική πρόταση, σκοντάφτει σε δικαστικά εμπόδια που μπορούν να την καθυστερήσουν για χρόνια, τότε πάλι δεν θέλουμε επενδύσεις».

• Αλ. Τσίπρας: «Δεσμευόμαστε για τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος (...) για μια αντιγραφειοκρατική και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση (...) φιλική προς την παραγωγική ιδιωτική επιχειρηματικότητα, απογαλακτισμένη απ' το ρουσφέτι, την αναξιοκρατία».

–– Αντ. Σαμαράς: «Η υγιής επιχειρηματικότητα ανθίζει κι αποδίδει εκεί που υπάρχουν πέντε πράγματα: Σταθεροί κανόνες, χαμηλή φορολογική επιβάρυνση, ευκολία εισόδου νέων επιχειρήσεων, ευκολία μεγέθυνσης μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και κλίμα εμπιστοσύνης: Να ξέρουν οι επιχειρηματίες πως όταν τηρούν τους κανόνες, η πολιτεία είναι δίπλα τους».

• Αλ. Τσίπρας: «Καταθέτω ανοιχτή πρόσκληση στις υγιείς επιχειρηματικές και παραγωγικές δυνάμεις για συστράτευση στη βάση σταθερών, απλών και ξεκάθαρων κανόνων (...) Γιατί στην Ελλάδα την ιδιωτική πρωτοβουλία δεν την εκτοπίζει το κράτος αλλά τα καρτέλ της διαπλοκής που νέμονται τα αναπτυξιακά κονδύλια, νοθεύουν τους κανόνες και αποτρέπουν τις παραγωγικές πρωτοβουλίες (...) Οι όροι του παιχνιδιού είναι ξεκάθαροι, ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας θα συνυπάρχουν με διακριτή και συμπληρωματική λειτουργία».

–– Αντ. Σαμαράς: «...Πέρα από τον Τουρισμό και τη Ναυτιλία, η Ελλάδα μπορεί να παράγει τα πάντα. Από πρωτογενή παραγωγή, μεταποίηση (...) εξειδικευμένο τουρισμό, υψηλή τεχνολογία, στις μεταφορές και τις επικοινωνίες, στην Ενέργεια (...) τα προϊόντα νέας τεχνολογίας θα έχουν από εδώ και πέρα να κάνουν με Έλληνες, αρκεί εδώ να φτιάξουμε την κατάλληλη υποδομή και αυτό ήδη το μπορούμε. Και θα δοθεί τεράστια έμφαση σε αυτόν τον τομέα».

• Αλ. Τσίπρας: «Ενθαρρύνουμε την επιλεκτική προσέλκυση ξένων επενδύσεων παραγωγής προϊόντων υψηλής τεχνολογίας με σκοπό τη σταδιακή δημιουργία ελληνικής τεχνογνωσίας (...) ανάγκη για καινοτομική, τεχνολογική ανασυγκρότηση των βιομηχανικών - παραγωγικών δομών (...) γεωργία, μεταποίηση (...) προέχει η στροφή σε νέα ποιοτικά προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας και ανάπτυξη μικρών και ευέλικτων έργων υποδομών (...) τουρισμός, διατροφή, εναλλακτικές μορφές ενέργειας (...) το κράτος θα είναι αρωγός σε όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας στον πρωτογενή τομέα (...) Η Ελλάδα μπορεί να εξελιχθεί σε περιφερειακό ενεργειακό κέντρο (...) να επανεστιάσουμε τον τουρισμό σε εναλλακτικές μορφές...».

* Για «υγιή τραπεζική πίστη» μίλησε ο Αντ. Σαμαράς,

* για ένα «μοντέλο που έχει χρηματοοικονομική υποστήριξη από το τραπεζικό σύστημα» ο Ε. Βενιζέλος και

* για «τραπεζικό σύστημα που θα τεθεί στην υπηρεσία της ανάπτυξης παρέχοντας ρευστότητα» ο Αλ. Τσίπρας.

Κοινό το στρατηγικό πλαίσιο

–– Τόσο ο Αντ. Σαμαράς όσο και ο Αλ. Τσίπρας επιχείρησαν να εμφανίσουν την προσπάθεια να τεθεί η καπιταλιστική οικονομία της χώρας σε τροχιά ανάπτυξης ως στόχο και στοίχημα του λαού. «Η Ελλάδα της ανταγωνιστικότητας, της ανάπτυξης, χωράει όλους τους Ελληνες», ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός,

• ενώ νωρίτερα ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε ότι «καμιά χώρα δεν ανοικοδομήθηκε μετά από πόλεμο χωρίς τη συστράτευση και τη συμβολή του λαού, την υπομονή και την επιμονή σύσσωμης της κοινωνίας».

–– Μαζί με τα παραπάνω καθένας τους παρουσίασε και τα «συγκριτικά του πλεονεκτήματα» για τη θέση του διαχειριστή. Ο Αντ. Σαμαράς με έκδηλη ικανοποίηση απαρίθμησε τα αποτελέσματα της σφαγής των δικαιωμάτων του λαού, κομπάζοντας για τη μείωση μισθών, «μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους κατά 20%», όπως είπε, με αποτέλεσμα «η Ελλάδα να κερδίσει 20 έως 35 θέσεις σε όλες τις διεθνείς κατατάξεις ανταγωνιστικότητας». Υπερασπίστηκε σθεναρά το δόγμα «νόμος και τάξη» που επιβάλλει για την πάταξη της «ασυδοσίας των συντεχνιών και των πάσης φύσεως εκβιαστών», όπως χαρακτήρισε με έκδηλη ταξική εχθρότητα όλους όσοι αντιδρούν στη βάρβαρη πολιτική. Δεσμεύτηκε ακόμα για μεγαλύτερο άνοιγμα των τομέων της Υγείας και της Παιδείας στο ιδιωτικό κεφάλαιο, στηλιτεύοντας την απαγόρευση του Συντάγματος για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, που αποτρέπει επενδύσεις στον τομέα αυτό. Αλλά και για φτηνή Ενέργεια στους επιχειρηματικούς ομίλους, κάτι για το οποίο «δίνουμε μεγάλη μάχη», όπως είπε.

• Ο Αλ. Τσίπρας εμφάνισε εμμέσως την απουσία προϋπηρεσίας στην αστική διαχείριση σαν το προτέρημα του κόμματός του, εστιάζοντας στην ικανότητά του να χειραγωγήσει και να ενσωματώσει εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, αποτελεσματικότερα απ' ό,τι σήμερα με τους υπάρχοντες διαχειριστές. Καθόλου τυχαία, η ομιλία του εμποτίστηκε με «άρωμα» παλιού ΠΑΣΟΚ και διανθίστηκε με προτάσεις που ανέσυρε απ' τα τεφτέρια του Γ. Παπανδρέου. Επίσης, κάθε άλλο παρά τυχαία η αναφορά με την οποία ξεκίνησε την ομιλία του, «δεν ήρθα να σας μιλήσω πολύ για το παρελθόν, τις αιτίες και τους υπαίτιους της κρίσης». Αναφορά - συγχωροχάρτι στους καπιταλιστές, την εξουσία των οποίων και αιτία της κρίσης και των βασάνων του λαού συγκαλύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Στο παραπάνω πλαίσιο έκανε λόγο για ένταξη των «συμφερόντων του ιδιωτικού τομέα στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο».

Για τον Αλ. Τσίπρα η καπιταλιστική κρίση ισοδυναμεί με πόλεμο και ο λαός πρέπει όχι απλά να συνθηκολογήσει με τον αντίπαλό του, αλλά να παραδοθεί άνευ όρων. Στο λαό απευθυνόμενος φρόντισε και να διαμηνύσει –το κλασικό άλλοθι των κομμάτων της αστικής διακυβέρνησης όταν αναιρούσαν πλαστές υποσχέσεις– ότι η κυβέρνησή του θα πορευτεί «σε έδαφος καμένης γης».

Κάθε άλλο παρά «καμένη» θα είναι η «γη» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, στους οποίους εκτός όλων των παραπάνω ο Αλ. Τσίπρας υποσχέθηκε:

• Δημόσιο που θα «συμπράττει» στην προσπάθειά τους για γιγάντωση των κερδών τους, αναφέροντας επί λέξει «η δική μας οικονομική πολιτική θα δημιουργήσει συνθήκες κερδοφορίας των επιχειρήσεων».

• Τον κρατικό κορβανά υποστηριχτή των επενδύσεών τους, θέτοντας φυσικά ως προϋπόθεση το «κούρεμα» του χρέους, προοπτική που για να ενισχύσει τη ρεαλιστικότητά της επικαλέστηκε τον ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ και τις σχετικές τους αιτιάσεις, κρύβοντας φυσικά ότι ένα νέο «κούρεμα» του χρέους θα επιτείνει την ήδη βάρβαρη κατάσταση που ζουν οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες.

• Τέλος, πρωτογενή πλεονάσματα, όχι όμως απ' τις «αλλεπάλληλες μειώσεις του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων», για τις οποίες επέκρινε την κυβέρνηση, κρύβοντας ότι το πρωτογενές πλεόνασμα για να επιτευχθεί είναι αναγκαίες αλλεπάλληλες αφαιμάξεις του λαϊκού εισοδήματος και τα αλλεπάλληλα αντιλαϊκά μέτρα.

Με τον ίδιο τρόπο θα συνεχίσει να επιτυγχάνεται και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αφού το υιοθετεί ως στόχο.

Τα περί επίτευξής του μέσω «της φορολόγησης των υψηλών εισοδημάτων» δεν είναι παρά φούσκες, τρικ - γνωστό και απ' την περίπτωση Ολάντ στη Γαλλία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τα περί φορολογίας των υψηλών εισοδημάτων και της ανάγκης δημιουργίας περιουσιολόγιου συγκαλύπτει το γεγονός ότι δεν σκοπεύει να φορολογήσει το κεφάλαιο, τα μονοπώλια.

 Ο δρόμος για το λαό

Τα κόμματα της κυβέρνησης (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) και ο ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από διαφορές, ιστορικές, ιδεολογικές, συνθηματολογικές, μειγμάτων διαχείρισης, κινούνται στο ίδιο πλαίσιο.

Αυτό είναι αναπόφευκτο για κάθε πολιτική δύναμη, ανεξαρτήτως της ονομασίας, που δεν έρχεται σε σύγκρουση με το σημερινό κοινωνικο-οικονομικό πλαίσιο, δεν αμφισβητεί την καπιταλιστική ιδιοκτησία, την εξουσία των μονοπωλίων.

* ΝΔ - ΠΑΣΟΚ όλα τα προηγούμενα χρόνια υπηρέτησαν με συνέπεια τη στρατηγική του κεφαλαίου και άλλωστε δεν το κρύβουν. Προσπαθούν να κρατήσουν τους εργαζόμενους εγκλωβισμένους σε αυτή την πολιτική καλλιεργώντας το φόβο.

* Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα ως νέος επίδοξος διαχειριστής της αντιλαϊκής πολιτικής προσπαθώντας να εγκλωβίσει τους εργαζόμενους στις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική μέσα από τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Δεν αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση από τη σκοπιά των λαϊκών στρωμάτων αλλά από τη σκοπιά τμημάτων του κεφαλαίου.

• Ο δρόμος για το λαό είναι αυτός της μαχητικής ορμητικής εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης.

• Αντιπολίτευση που απαιτεί ισχυρό ΚΚΕ και μπορεί να ασκηθεί μόνο με όρους κινήματος, με ταξικό περιεχόμενο και προσανατολισμό σύγκρουσης με τους σφετεριστές του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου και τους διαχειριστές τους, με προοπτική την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Β. Ν.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Κυριακή, 8/12/2013