Και πάλι για τον «λιμό» της Ουκρανίας. Επειδή με αφορμή το «αντιρατσιστικό» θα δούμε το έργο πολλές φορές από τον αστικό τύπο – Η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και η προσπαθεία της αντίδρασης να ξαναγράψει την Ιστορία με... αντικομμουνιστική πένα

Στο τέλος του πενταετούς πλάνου, η κολεκτιβοποίηση της ΕΣΣΔ
θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί στις βασικές γραμμές [Στάλιν]. 1932

ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα για το λιμό του 1932-33

Η αντίδραση προσπαθεί να παραποιήσει και να ξαναγράψει την Ιστορία με... αντικομμουνιστική πένα

Εκδηλώσεις «μνήμης» της δήθεν γενοκτονίας από τους μπολσεβίκους και τον Στάλιν, και πρόστιμα σε όποιον τολμήσει να την αμφισβητήσει

Το ζήτημα του λιμού στην Ουκρανία την περίοδο 1932-1933 ετοιμάζεται και πάλι, για άλλη μια φορά, να μπει στη φαρέτρα του αντικομμουνισμού. 

Παρουσιάζεται ως «η σκόπιμη εξόντωση του ουκρανικού λαού από τη Σοβιετική Ενωση, μιας φοβερής περιόδου καταστροφικής πείνας που προκλήθηκε σκόπιμα από τους μπολσεβίκους του Στάλιν για να αναγκάσει την αγροτιά να δεχτεί τη σοσιαλιστική προοπτική».

Στην ίδια την Ουκρανία, ο «πορτοκαλί» Πρόεδρος της χώρας, Β. Γιουστσένκο (σημ Μπ.: 3ος πρόεδρος της Ουκρανίας (από το 2005 - 2010), ανακοινώθηκε επίσημα ότι θα καταθέσει σχέδιο νόμου, (σημ. Μπ: στις 29/11/2013, Υιοθετήθηκε ο νόμος για τη... «γενοκτονία») με το οποίο αναγνωρίζεται ως «γενοκτονία κατά του ουκρανικού έθνους από την ΕΣΣΔ» η μεγάλη πείνα εκείνων των χρόνων, και προτείνεται να καταβληθούν πρόστιμα ύψους 34-50 δολαρίων σε όποιον προβαίνει στη «δημόσια άρνηση» αυτού, ενώ προχωρά παραπέρα προτείνοντας αυστηρότερες κυρώσεις για τους δημόσιους και δημοτικούς υπαλλήλους!

Στην ουσία, πρόκειται για επιχείρηση δίωξης όλων όσοι εκτιμούν διαφορετικά τα ιστορικά γεγονότα απ' αυτό που πλασάρουν οι κυρίαρχες δυνάμεις στην Ουκρανία.

Οι τελευταίες έχουν ήδη αλλάξει τα σχολικά βιβλία, τα ΜΜΕ εδραιώνουν καθημερινά την παραποιημένη «ιστορική αλήθεια», ενώ βραβεύονται όσοι συμμετείχαν στα εθνικιστικά ένοπλα σώματα που την περίοδο της ναζιστικής κατοχής συνεργάστηκαν απροκάλυπτα με τους φασίστες κατακτητές.

Αφίσα της εποχής για την αντιμετώπιση της πείνας.
Η προτροπή: «Εμπρός σύντροφε, μαζί στα κολχόζ»

Στο ίδιο πλαίσιο, έχει οριστεί η 25η Νοέμβρη ως Μέρα Μνήμης για όλους όσοι πέθαναν από το λιμό στην Ουκρανία την περίοδο 1932-1933 με μια σειρά εκδηλώσεις και συζητήσεις. Ωστόσο, η μέχρι τώρα αντικομμουνιστική καμπάνια δεν έχει φέρει τα απαιτούμενα «αποτελέσματα» για την άρχουσα τάξη.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση που διενέργησε το «Διεθνές Ινστιτούτο Κοινωνιολογίας του Κιέβου», η συντριπτική πλειοψηφία των Ουκρανών σε ποσοστό 60,8% απορρίπτει την αντικομμουνιστική ερμηνεία του λιμού του '32-'33 και μόνο το 26,2% την αποδέχεται.

Πρέπει να θυμίσουμε ότι για το ίδιο θέμα η Ανι Λακρουά Ρις, καθηγήτρια της Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού 7 και μέλος του Πόλου για την Κομμουνιστική Αναγέννηση στη Γαλλία, είχε απειληθεί με δίωξη που τελικά δεν πέρασε, επειδή το 2004 είχε κάνει εργασία για το λιμό στην Ουκρανία όπου τεκμηριωμένα κατέρριπτε την αντικομμουνιστική προπαγάνδα.

Τη δίωξή της είχε ζητήσει η Ενωση Ουκρανών στη Γαλλία, που υιοθετεί όλη τη σπέκουλα και την παραποίηση των στοιχείων, που, όπως θα δείξουμε παρακάτω, δεν είναι τίποτα άλλο από προπαγάνδα των ναζιστών, που αναπαρήγαγαν και αναπαράγουν και σήμερα οι απανταχού αντικομμουνιστές.

Η μεγάλη απάτη

Ας δούμε πώς παρουσιάζεται από τον Βέλγο ιστορικό Λούντο Μάρτενς, στο βιβλίο του «Μια άλλη ματιά στον Στάλιν» («Σύγχρονη Εποχή», 1997), η αλήθεια για το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός του λιμού, στο Κεφάλαιο 5 με τίτλο: «Η κολεκτιβοποίηση και το "ουκρανικό ολοκαύτωμα"». Πρέπει να σημειώσουμε ότι η εργασία του Μάρτενς στηρίζεται στο εμπεριστατωμένο έργο του Καναδού Ντάγκλας Τοτλ «Εξαπάτηση, Λιμός και Φασισμός, ο μύθος της ουκρανικής γενοκτονίας από τον Χίτλερ στο Χάρβαρντ» (Progress Books, Toronto 1987 στο διαδίκτυο :http://www.rationalrevolution.net/special/library/tottlefraud.pdf.

Με τη σειρά του, ο Τοτλ αντλεί το αποδεικτικό του υλικό από δημοσιευμένα άρθρα των Αμερικάνων δημοσιογράφων Λούις Φίσερ στην εφημερίδα «The Nation» και Κέισι Τζέιμς στην «Daily Worker» του 1935, που ερεύνησαν ενδελεχώς τις ανταποκρίσεις που δημοσιεύτηκαν το 1935 στην εφημερίδα «Σικάγο Αμέρικαν» του μεγιστάνα του Τύπου, φιλοναζιστή Ουίλιαμ Ράντολφ Χερστ, υποτίθεται από την Ουκρανία, κάποιου δημοσιογράφου του Χερστ, του Τόμας Ουόκερ. 

Αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι το ζήτημα της «γενοκτονίας του ουκρανικού λαού από τους μπολσεβίκους» ήταν μια καλά επεξεργασμένη συκοφαντία της ναζιστικής προπαγάνδας. Τα στοιχεία της, φωτογραφίες και υλικά, χρησιμοποίησε και ο Ουόκερ.

Με την έρευνα αποδείχνεται ότι ο Ουόκερ ουδέποτε πήγε στην Ουκρανία, (βλέπε και Αναστάση Γκίκα: Ουκρανικός «λιμός»: Η «Καθημερινή», η καπιταλιστική κρίση και ο αντικομμουνισμός – Η διαχρονική προπαγάνδα της «κομμουνιστικής γενοκτονίας διά της πείνας» – Η κολεκτιβοποίηση και η αλήθεια) αλλά συνεργάστηκε με φασίστες για να γράψει τα ευφάνταστα ρεπορτάζ του και, βέβαια, χρησιμοποίησε τα ναζιστικά υλικά εξαπάτησης.

Φωτογραφίες του 1922, που χρησιμοποιήθηκαν
για τη ναζιστική προπαγάνδα και τους Αμερικάνους
(από το βιβλίο του Ντάγκλας Τοτλ)

Πρέπει να θυμίσουμε ότι για τη ναζιστική Γερμανία ο στόχος της κατάκτησης της Ουκρανίας είχε μπει από πολύ νωρίς. Ο Χίτλερ ήδη από το βιβλίο του «Ο αγώνας μου», του 1926, έβλεπε την Ουκρανία ως αναπόσπαστο μέρος του γερμανικού «ζωτικού χώρου», που θα ήταν η κύρια παραγωγός δημητριακών για τη Γερμανία. Ετσι, από το 1934, άρχισε εκστρατεία γύρω από την υποτιθέμενη γενοκτονία, με σκοπό να προετοιμαστεί η παγκόσμια κοινή γνώμη για την «απελευθέρωση» της Ουκρανίας.

Η παραπληροφόρηση των ναζιστών περιλάμβανε άρθρα, περιοδικά, βιβλία, ντοκιμαντέρ, «μαρτυρίες» φασιστών και των συνεργατών τους. Επίσης είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι ο Αμερικάνος πολυεκατομμυριούχος που αναφέραμε, ο Χερστ, συνάντησε τον Χίτλερ στα τέλη του καλοκαιριού 1934, για να κλείσει συμφωνία μαζί του, που προέβλεπε ότι η Γερμανία θα αγόραζε τις διεθνείς ειδήσεις από εταιρεία που ανήκε στον Χερστ. Την εποχή εκείνη, οι ναζί βάζουν μπροστά την εκστρατεία τους για το «λιμό στην Ουκρανία».

Αργότερα με την έναρξη του πολέμου, προωθούσαν μια τέτοια εκδοχή της «γενοκτονίας», ώστε να συγκαλύψουν ουσιαστικά τις κτηνώδεις σφαγές και τα βάρβαρα εγκλήματα που διέπραξαν οι ναζί στη Σοβιετική Ενωση. Προσπαθώντας μάλιστα να αποδείξουν τα λεγόμενά τους, παρουσίαζαν φωτογραφίες με σκελετωμένα παιδιά, από βιβλία του 1922 (!) αλλά και στρατιώτες να εκτελούν ανθρώπους, παρουσιάζοντάς τους ως Σοβιετικούς να σκοτώνουν κουλάκους, ωστόσο οι στολές των στρατιωτών ήταν του τσαρικού στρατού - δηλαδή χρησιμοποιούσαν τσαρικές εκτελέσεις ως αποδεικτικά στοιχεία των εγκλημάτων των Σοβιετικών.

Επίσης φωτογραφία από τη ναζιστική ...αρχειοθήκη, που χρησιμοποίησε στα έντυπά του ο Χερστ, με έναν στρατιώτη δίπλα σε ένα ψόφιο άλογο, αποδείχτηκε από την έρευνα ότι επρόκειτο για φωτογραφία στρατιώτη του αυστριακού ιππικού από τον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο. Δηλαδή, φωτογραφία δήθεν του λιμού στην Ουκρανία του 1933 είναι από το 1922! Τη χρονιά αυτή, αμέσως μετά την ξένη επέμβαση για να καταπνίξει τη νέα σοβιετική εξουσία, υπήρξε μεγάλη καταστροφή, πείνα και λιμός.

Από το ίδιο βιβλίο, τα υποτιθέμενα ντοκουμέντα, του 1922,
που εμφανίστηκαν ως «λιμός του 1932-33»

Οι Αμερικάνοι παίρνουν τη σκυτάλη από τους ναζί

Αυτή η απάτη αναπαράχθηκε στις ΗΠΑ και αλλού και χρησιμοποιείται και σήμερα ως η απόδειξη της ...γενοκτονίας.

Σε όλη αυτή την παραποίηση της ιστορικής πραγματικότητας συμμετέχει ενεργά ο αμερικάνικός ιμπεριαλισμός. Και από τις πρώτες δεκαετίες και μετέπειτα, παίρνοντας τη σκυτάλη από τους ναζί.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι υποτιθέμενοι μάρτυρες της γενοκτονίας, των εγκλημάτων των Σοβιετικών, εμιγκρέδες φασίστες Ουκρανοί ήταν οι ίδιοι που λίγα χρόνια μετά κατέθεταν ως μάρτυρες κατηγορίας εναντίον των κομμουνιστών μπροστά στην Επιτροπή του Μακάρθι.

Αργότερα, στη δεκαετία του '80, για να στηρίξει τη νέα αντικομμουνιστική σταυροφορία του, ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν υποστήριξε μια μεγάλη καμπάνια για την «50ή επέτειο του φονικού λιμού στην Ουκρανία», όπου βγήκαν στη φόρα βιβλία και έργα, όλα από τη... ναζιστική βιβλιοθήκη και όλες οι φωτογραφίες της εξαπάτησης που έχουν αναφερθεί παραπάνω.

Τότε το 1984, επανεκδόθηκε, και μάλιστα από τον καθηγητή του Χάρβαρντ Τζέιμς Ε. Μέις, το βιβλίο του ναζί Εβαλντ Αμεντε από το 1935 με το τίτλο «Ανθρώπινη ζωή στη Ρωσία». Ετσι, όλες οι ναζιστικές παραποιήσεις, οι ψεύτικες φωτογραφίες τιμήθηκαν με το ακαδημαϊκό κύρος του ...Χάρβαρντ!

Με τις ίδιες αλχημείες, ο αριθμός των νεκρών από το λιμό με βάση τα στοιχεία της εξαπάτησης, κυμαίνεται ανάλογα με την εποχή και το βαθμό της αντικομμουνιστικής υστερίας. Πάντως, από κάποιους ευφάνταστους σοβιετολόγους, γίνεται λόγος και «για 15 εκατομμύρια νεκρούς», δηλαδή, για τη χρονιά του 1932, το 25% του εθνικού ουκρανικού πληθυσμού!

Όλοι οι εργάτες στις κοοπερατίβες! 1929

Ποια είναι η αλήθεια για τον ουκρανικό λιμό

Όπως πιστοποιείται από τα στοιχεία που συγκέντρωσαν όλοι οι ιστορικοί από τους οποίους αντλούμε στοιχεία σε αυτό το σημείωμα, πράγματι, την περίοδο 1932-1933 υπήρξε πείνα στην Ουκρανία, αλλά δεν προκλήθηκε από κάποιο φρικιαστικό σχέδιο εξόντωσης των Ουκρανών από τους μπολσεβίκους.

Τέσσερα ήταν τα αίτια αυτής της δύσκολης περιόδου:

• Κατ' αρχήν, θα πρέπει να πάρει κανείς υπόψη του τον εμφύλιο πόλεμο που εξαπέλυσαν οι κουλάκοι και τα αντιδραστικά στοιχεία κατά της κολεκτιβοποίησης της γεωργίας. Οι κουλάκοι αντιστάθηκαν με λύσσα κατά του σοσιαλισμού και της κολεκτιβοποίησης της γεωργίας, εμποδίζοντας τη συγκομιδή των δημητριακών, χαλώντας τις μηχανές, πυρπολώντας την κολχόζνικη περιουσία, σκοτώνοντας ζώα, και αρνούμενοι να σπείρουν και να θερίσουν. Από τα τέλη του 1929 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '30, πραγματοποίησαν 1.800 τρομοκρατικές ενέργειες κατά των Σοβιετικών και των κομματικών στελεχών, των πρωτοπόρων αγροτών.

• Σαν δεύτερη αιτία του λιμού μπορεί κανείς να αναφέρει τη σημαντική ξηρασία που έπληξε μεγάλες περιοχές της Ουκρανίας και άλλες περιοχές, το 1930-1932, ενώ μια  

• τρίτη αιτία σίγουρα αποτέλεσε και η επιδημία τύφου που σάρωσε την Ουκρανία και το Βόρειο Καύκασο εκείνη την περίοδο, με σημαντικό αριθμό ατόμων που πέθαναν από τυφοειδή πυρετό και δυσεντερία.

• Σαν τελευταίο αίτιο για την πείνα στην Ουκρανία εκείνη την περίοδο μπορεί κανείς να αναφέρει τη συνολική αναστάτωση που προκλήθηκε από την αναδιοργάνωση της γεωργίας και την ανατροπή όλων των κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων, που πολλές φορές σηματοδοτήθηκε από την έλλειψη πείρας, τον αυτοσχεδιασμό και τη σύγχυση σε ό,τι αφορά τις οδηγίες, αλλά και την έλλειψη σωστής προετοιμασίας. Εδώ, ωστόσο, θα πρέπει να αναφερθεί ότι πάρθηκαν έκτακτα μέτρα από τη σοβιετική εξουσία και έτσι το 1933 εξασφαλίστηκε η επιτυχής συγκομιδή εκείνης της χρονιάς, ενώ στάλθηκαν στην Ουκρανία σπόροι, τρόφιμα και ζωοτροφές και παραδόθηκαν χιλιάδες τρακτέρ, θεροαλωνιστικές μηχανές και πρόσθετα φορτηγά, αποστάλθηκαν στελέχη για να βοηθήσουν στην οργανωτική δουλιά.

Σε ό,τι αφορά τα θύματα του λιμού, με βάση τα πραγματικά στοιχεία, ήταν γύρω στα 2 εκατομμύρια.

«Το κόκκινο μέτωπο».
Σοβιετική αφίσα του 1932

Η αντικομμουνιστική υστερία ξαναφουντώνει

Δεν είναι καθόλου τυχαία ούτε η χρονική στιγμή, ούτε η συγκεκριμένη επιλογή του θέματος. Τα τελευταία 15 χρόνια, μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και του αντίπαλου δέους στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, η άρχουσα τάξη κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να αλλάξει την ιστορική πραγματικότητα, να ποινικοποιήσει την κομμουνιστική ιδεολογία, να απαγορεύσει τους κομμουνιστές. Ενας είναι ο στόχος της: Να «ξεχάσουν» τα επιτεύγματα και τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού οι παλιότεροι και να μην τα μάθουν ποτέ οι νεότεροι.

Οι αντικομμουνιστικές επιθέσεις που σημειώνονται στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες είναι χαρακτηριστικές. Δε θα πρέπει να ξεχάσουμε

• την προσπάθεια να περάσει το αντικομμουνιστικό μνημόνιο από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, ούτε
• την πρόσφατη απαγόρευση της Κομμουνιστικής Ενωσης Νεολαίας (ΚΕΝ) Τσεχίας,
• τις διώξεις των κομμουνιστών στις Βαλτικές χώρες αλλά και αλλού,
• τη δημιουργία μιας σειράς ιδρυμάτων για τη διερεύνηση της σοσιαλιστικής περιόδου,
• τη χρηματοδότηση μουσείων προς τιμή ναζιστικών λεγεώνων,
• την ανάδειξη φασιστών και ναζιστών σε ήρωες και κατάταξή τους σε βετεράνους του Ψυχρού Πολέμου.
• Καθώς και τη μεγάλη δημοσιότητα που πήραν οι γιορτασμοί για την επέτειο της αντεπανάστασης στην Ουγγαρία, στο πλαίσιο των οποίων η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ), υιοθέτησε κοινό ψήφισμα - που θεσμοθετεί τον αντικομμουνισμό και ζητά την «καταδίκη των εγκλημάτων που έχουν διαπραχθεί από όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα», εξισώνοντας, ουσιαστικά, το σοσιαλισμό με το ναζισμό - του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλιστών, των Φιλελευθέρων, των Πράσινων - συμπεριλαμβανομένων και των ψήφων των ευρωβουλευτών της ΝΔ, ενώ του ΠΑΣΟΚ, αφού αρχικά υπερψήφισαν το κατάπτυστο ψήφισμα, μετά δήλωσαν ότι κάνουν αλλαγή ψήφου σε ...αποχή.

Σήμερα, με τελευταία παραδείγματα την Ουκρανία και την Εσθονία (προωθείται νόμος για το γκρέμισμα των σοβιετικών μνημείων), βλέπουμε να παίρνουν τη σκυτάλη οι διάφοροι «δημοκράτες», υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ηγέτες των λεγόμενων «πολύχρωμων επαναστάσεων», που, αποκρύπτοντας συγκεκριμένα ιστορικά στοιχεία και παραποιώντας άλλα, προσπαθούν να κάνουν μια σχεδιασμένη «πλύση εγκεφάλου» στους λαούς ενάντια στο σοσιαλισμό και να τιμωρήσουν με πρόστιμα όσους δεν αποδέχονται την «ιστορική αλήθεια» που πλασάρουν...

Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Κυριακή, 19/11/2006

Βλέπε επίσης από Μποτίλια:

• Φαληρισμένοι καλαμαράδες σε ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ αντικομμουνιστική υπηρεσία
• Lenin Reloaded: Mario Sousa-Ψέματα σχετικά με την ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης Ι: Χίτλερ και Χερστ
• Lenin Reloaded: Mario Sousa-Ψέματα σχετικά με την ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης ΙΙ: Κόνκουεστ και Σολτζενίτσιν
• «ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ»ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ: Ποινικοποίηση της λαϊκής πάλης. Δίωξη της κομμουνιστικής ιδεολογίας και δράσης – Μικρή ιστορική αναδρομή και κάποια παραδείγματα

Μετά την επισήμανση από τον Αντώνη του Lenin Reloaded, να προσεχθούν και να προστεθούν στην ιστο(ριο)γραφία: 

• Grover Furr και Domenico Losurdo για την σταλινική περίοδο
• Domenico Losurdo-Στάλιν, ιστορία και κριτική ενός σκοτεινού θρύλου – Το «ουκρανικό ολοκαύτωμα» ως φαινόμενο ομόλογο του εβραϊκού ολοκαυτώματος;