Μποτίλια Στον Άνεμο

Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα. Καλή στεριά, συνταξιδιώτες... Ή καλή θάλασσα.

Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

Οι Παλαιστές: Μια παραγωγή της Λοκομοτίβας και του Εργατικού Κέντρου Λαύριου, από σήμερα στο διαδίκτυο

Η ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ «ΟΙ ΠΑΛΑΙΣΤΕΣ» ΣΤΟ INTERNET

Τον Σεπτέμβριο του 2014 η κινηματογραφική κολεκτίβα Λοκομοτίβα (σημ. Μποτίλιας: Στο ενεργητικό της το Non omnis moriar, για τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών), σε συμπαραγωγή με το Εργατικό Κέντρο Λαύριου, πραγματοποίησε την no budget ταινία μικρού μήκους «Οι παλαιστές» σε σκηνοθεσία Κώστα Σταματόπουλου και Σήφη Στάμου.

Ενάμιση χρόνο μετά την πρώτη της προβολή αποφασίσαμε να ξεκινήσει το νέο της ταξίδι στο χώρο του διαδικτύου.

Από σήμερα η μικρού μήκους θα φιλοξενείται στα παρακάτω link:

Οι Παλαιστές (vimeo) και Οι Παλαιστές (youtube)

Ήταν η πρώτη φορά που καταγράφηκε ιστορικά στην ελληνική πραγματικότητα, Εργατικό Κέντρο να είναι συμπαραγωγός σε κινηματογραφικό έργο μυθοπλασίας κι αυτό το γεγονός μας κάνει εξαιρετικά υπερήφανους, αφού σκοπός ίδρυσης της Λοκομοτίβα ήταν και παραμένει αυτός: Η παράγωγη ταινιών που καταπιάνονται με την Εργατική Τάξη, το Κίνημα και την Ιστορία του, με κοινή αντίληψη ότι η τέχνη μας πρέπει να υπηρετεί την ιστορικά χρήσιμη αλήθεια.

Το σχέδιο μας ήταν φιλόδοξο. Ένα ανέκδοτο διήγημα του Θωμά Νανόπουλου, που έγινε σενάριο, τοποθετούσε την ιστορία στην περίοδο των αρχών του εμφύλιου πολέμου 46-49.

Δυο φίλοι, Επονίτες, συλλαμβάνονται από την στρατολογία και οδηγούνται στην Μακρόνησο αφού αρνούνται να υπογράψουν δήλωση κοινωνικών φρονημάτων.

Αυτή η μικρή ιστορία των δυο φίλων και συντρόφων ενέπνευσε εμάς, τον πρόεδρο και τα μέλη του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου. Το θέμα ακουμπάει ιδιαίτερα τον λαό του Λαυρίου, αφού ο «νέος Παρθενώνας» είναι το πρώτο πράγμα που φωτίζει η ανατολή και που αντικρίζουν οι κάτοικοι της πόλης.

Η αρωγή του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου, θα μείνει χαραγμένη στα καρέ αυτής της ταινίας και στην καρδιά μας. Μέλη του Εργατικού Κέντρου, για τέσσερις συνεχόμενες μέρες, αποκτούσαν ειδικότητες που εκ των πραγμάτων, ο ανύπαρκτος προϋπολογισμός μας δεν μπορούσε να καλύψει. Όμως ποιές θα μπορούσαν να ήταν καλύτερες βοηθοί ενδυματολόγου από δυο εργάτριες και ποιος θα μπορούσε να ήταν καλύτερος ηλεκτρολόγος από έναν εργάτη ηλεκτρολόγο;

Έτσι, με τα πενιχρά μας μέσα αλλά με την βοήθεια πολύτιμων ανθρώπων, προσπαθήσαμε να γυρίσουμε μια ταινία εποχής. Αναγνωρίζουμε τις όποιες αδυναμίες μπορεί να έχει το αποτέλεσμα σε ένα εγχείρημα που χρειάζεται λεφτά αλλά δεν τα έχει. Όμως δεν το μετανιώσαμε πότε, γιατί τα πρόσωπα που έλαμπαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, τα χαμόγελα τους, η πρωτοφανής ησυχία που γινόταν όταν ξεκίναγε η λήψη, η αυτοθυσία των μελών του Εργατικού Κέντρου για να μας παρέχουν παραπάνω από τα απαραίτητα (τους χαρακτηρίζει σε όλες τις πτυχές της δράσης τους), είναι από τα πράγματα που δεν θα ξεχάσουμε πότε…