Μποτίλια Στον Άνεμο

Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα. Καλή στεριά, συνταξιδιώτες... Ή καλή θάλασσα.

Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

Ευαίσθητοι και δίκαιοι. Για ποιους, άραγε;

Αριστερά ή δεξιά, ίδια η... τράπεζα.

«Έλεγχοι ευαισθησίας» και «διορθώσεις αδικιών»

Με «διαρροές» του υπουργείου Οικονομικών, οι οποίες κάνουν λόγο για «ανάλυση τεχνικής ευαισθησίας για όλα τα μέτρα της τελευταίας τετραετίας, ώστε να εξεταστεί η σχέση μεταξύ απόδοσης και κοινωνικού κόστους», επιχειρείται η καλλιέργεια αυταπατών στο λαό ότι στον ορίζοντα επίκειται τουλάχιστον μία κάποια «διόρθωση αδικιών», σύμφωνα με την ορολογία που χρησιμοποιούν τόσο ο Αντ. Σαμαράς όσο και ο Αλ. Τσίπρας.

Μια πιο προσεκτική ματιά, ωστόσο, τόσο στις εν λόγω «διαρροές», όσο και στις «υποσχέσεις» της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αρκετά διαφωτιστική.

Οι περιβόητες «ελαφρύνσεις» και «διορθώσεις αδικιών» τοποθετούνται τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ στη λεγόμενη «μετά την τρόικα εποχή».

Και οι μεν και οι δε, όμως, αποκρύβουν το γεγονός ότι βρισκόμαστε ήδη στην εποχή

των αντιλαϊκών μνημονίων διαρκείας της ΕΕ,
των μόνιμων μηχανισμών εποπτείας για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων,

μηχανισμών που ενσωματώθηκαν μάλιστα στην ελληνική νομοθεσία με την προχτεσινή ψήφιση στη Βουλή του νομοσχεδίου για τις «Αρχές Δημοσιονομικής Διαχείρισης και Εποπτείας».

Οι ίδιες «διαρροές» του υπουργείου Οικονομικών έσπευσαν να ξεκαθαρίσουν ότι οι όποιες «ελαφρύνσεις» προκύψουν, «δε θα επηρεάζουν τους δημοσιονομικούς στόχους» και «την επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων».

Στους ίδιους αντιλαϊκούς στόχους, της διατήρησης των συνολικών φορολογικών εσόδων στα ίδια επίπεδα, καθώς και των «πλεονασμάτων» που ματώνουν το λαό, έχει δεσμευτεί επανειλημμένα και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τις υποσχέσεις και των μεν και των δε προς το κεφάλαιο για... «πιο δίκαιο φορολογικό σύστημα» (λέγε με... παραπέρα μείωση των φορολογικών συντελεστών των μεγάλων επιχειρήσεων), δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών: Η φορολεηλασία σε βάρος του λαού θα συνεχιστεί με αμείωτη ένταση.

Εξίσου διαφωτιστική είναι και η φράση των «διαρροών» του υπουργείου ότι «θα εξεταστεί η σχέση μεταξύ απόδοσης και κοινωνικού κόστους»:

Δεν είναι οι λαϊκές ανάγκες αυτές που τους απασχολούν, αλλά το κατά πόσον τα αντιλαϊκά εισπρακτικά μέτρα αποδίδουν τα επιδιωκόμενα για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης (ο οποίος περιλαμβάνεται στα «υπό εξέταση» χαράτσια): Δεν τους πήρε ο πόνος που άφησαν για 2 χειμώνες τα λαϊκά νοικοκυριά να «παγώσουν» μετά την «απογείωση» του ειδικού φόρου και της τιμής του πετρελαίου.

Αυτό που τους προβληματίζει είναι η «απόδοση» του βάρβαρου μέτρου, καθώς υπολογίζουν ότι από την κατακόρυφη μείωση στην κατανάλωση πετρελαίου, στα ταμεία του αστικού κράτους -από ειδικό φόρο και ΦΠΑ- μπήκαν περίπου 300-400 εκατομμύρια λιγότερα από πριν...
Την ίδια ακριβώς αγωνία αποτυπώνει και η ανακοίνωση που δημοσιοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στη βδομάδα, με την οποία αναγνωρίζει τους αντιλαϊκούς φόρους και υποβάλλει τις δικές του διαχειριστικές προτάσεις για το πώς θα γίνεται η αποπληρωμή των συνεχώς αυξανόμενων ληξιπρόθεσμων οφειλών των λαϊκών νοικοκυριών!

Σειρά παραδειγμάτων του τελευταίου διαστήματος επιβεβαιώνει, άλλωστε, ότι η περιβόητη «διόρθωση αδικιών» γίνεται ο μανδύας για να περνούν μια σειρά από αντιλαϊκά μέτρα - πάγιες απαιτήσεις των μονοπωλίων.

Ως τέτοια «διόρθωση», π.χ., προβλήθηκε από τον πρωθυπουργό η προκλητική παραπέρα μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών κατά περίπου 1 δισ. ευρώ το χρόνο, η οποία δίνει ένα ακόμα ολέθριο χτύπημα στα ασφαλιστικά ταμεία, με καρότο... τη μείωση κατά περίπου 1% των εισφορών των μισθωτών!
Με μανδύα «κοινωνικής αλληλεγγύης» ντύνονται και οι νέες αυξήσεις κατά 21% στην τιμή του ρεύματος στη χαμηλή κατανάλωση (με τον κάλπικο ισχυρισμό ότι αυτές αφορούν εξοχικά και όχι τα λαϊκά νοικοκυριά), όταν μόνο την περσινή χρονιά τα στοιχεία δείχνουν 20% αύξηση στα τιμολόγια οικιακής κατανάλωσης!