ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΣΕΒ: Κεφαλαιώδεις τροπολογίες ‒ Τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε

ΑΠΛΟΧΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΝΕΑ «ΣΦΑΓΗ» ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ

Οι δυο πλευρές του ίδιου αντιλαϊκού νομίσματος

Οι δύο προκλητικές τροπολογίες - «δωράκια» προς το μεγάλο κεφάλαιο, που έφερε... στη ζούλα στη Βουλή η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μέσα σε λιγότερο από μία βδομάδα - για την απαλλαγή των βιομηχάνων από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο φυσικό αέριο και την απαλλαγή ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων από την καταβολή προηγούμενων προστίμων και λοιπών «επιβαρύνσεων» - την ίδια ώρα που ετοιμάζει νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων σε Ασφαλιστικό και Φορολογικό, αποτυπώνουν ανάγλυφα τον ενιαίο ταξικό χαρακτήρα της αντιλαϊκής πολιτικής της.

Οι νέες χαριστικές ρυθμίσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο προφανώς και δεν έπεσαν από τον ουρανό:

• Έρχονται σε συνέχεια των νέων προνομίων που εξασφάλισε στους επιχειρηματικούς ομίλους η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ήδη από το πρώτο και... «περήφανο» στάδιο της διακυβέρνησής της, ενώ αποτελούν μονάχα το προανάκρουσμα του «ψητού» που ακολουθεί για λογαριασμό του κεφαλαίου, μεταξύ άλλων με το νέο «αναπτυξιακό νόμο», το νόμο για τα «αδήλωτα εισοδήματα» που φυγαδεύτηκαν εκτός Ελλάδας, τις ιδιωτικοποιήσεις, τα διάφορα «χρηματοδοτικά εργαλεία».

Η συγκυρία ωστόσο είναι, αν μη τι άλλο, αποκαλυπτική: Επιβεβαιώνει ότι η κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης όχι μόνο ξεδιπλώνεται μαζί με την απλόχερη στήριξη της κυβέρνησης προς το κεφάλαιο, αλλά αποτελεί προϋπόθεσή της, αναπόσπαστο τμήμα της...

Τροπολογίες - «δωράκια» στο μεγάλο κεφάλαιο

Κάπως έτσι, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση φορτώνει νέους φόρους και χαράτσια στην πλάτη του λαού (μείωση του αφορολόγητου μισθωτών και συνταξιούχων, ανεβασμένοι συντελεστές στο φόρο εισοδήματος, νέο μπαράζ έμμεσων φόρων πάνω στη λαϊκή κατανάλωση, σχέδια για νέα αύξηση του ΦΠΑ κ.ο.κ.), την Παρασκευή 8/4 ψήφισε στη Βουλή τροπολογία με την οποία απαλλάσσει τις βιομηχανίες από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στο φυσικό αέριο που καταναλώνουν ως πρώτη ύλη στην παραγωγή, χρησιμοποιώντας μάλιστα μια διαδικασία εντελώς στημένη, για να περάσει «στα ψιλά» η πρόκληση.

• Συγκεκριμένα, η τροπολογία κατατέθηκε από τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων (αφορούσε την κύρωση... διακρατικής συμφωνίας με τη Νέα Ζηλανδία!) και λίγες ώρες πριν από την ψήφισή του. Παρότι εκπρόθεσμη, η τροπολογία έγινε αποδεκτή από τον υπουργό, Χρ. Σπίρτζη, και ψηφίστηκε από την κυβέρνηση, αλλά και τη ΝΔ και το Ποτάμι.

Μια πιο προσεκτική ματιά στα γεγονότα, βέβαια, επιβεβαιώνει ότι τόσο η εν λόγω προκλητική κίνηση της κυβέρνησης, όσο και η ευρύτερη... «συναίνεση» που συνάντησε από άλλα αστικά κόμματα δεν είναι και τόσο... «από το πουθενά».

Μόλις λίγες μέρες πριν, τη Δευτέρα 4/4, ο ΣΕΒ με επιστολή του στους υπουργούς Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτο, και Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Π. Σκουρλέτη, επανέφερε την απαίτησή του για «μείωση του ΕΦΚ των ενεργειακών προϊόντων που προορίζονται για βιομηχανική χρήση», δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στον ΕΦΚ στο φυσικό αέριο, τονίζοντας ότι «η ευρωπαϊκή νομοθεσία προβλέπει μέχρι και κατάργησή του»...

Πριν στεγνώσει το μελάνι από τα παραπάνω, η κυβέρνηση έφερε στη Βουλή και δεύτερο «δωράκι» προς το κεφάλαιο, με μια νέα απαράδεκτη τροπολογία, που προέβλεπε ότι οι ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις απαλλάσσονται, για λογαριασμό του «επενδυτή», από την καταβολή προστίμων, πολλαπλών τελών, δασμών και λοιπών «επιβαρύνσεων» που προκύπτουν από αστική ευθύνη, ακόμα και για περιπτώσεις λαθρεμπορίας!

Και το νέο «χτύπημα» έγινε με τις ίδιες στημένες διαδικασίες:

• Η τροπολογία κατατέθηκε και πάλι από τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ - μαζί με άλλες 12 υπουργικές και βουλευτικές τροπολογίες! - την προηγούμενη νύχτα, σε άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων (για την κύρωση συμφωνιών... Κοινού Αεροπορικού Χώρου μεταξύ της ΕΕ και 4 άλλων κρατών!) και έγινε δεκτή από τον υπουργό, Χρ. Σπίρτζη.

Μετά το σάλο που προκλήθηκε, η κυβέρνηση αυτήν τη φορά επιδόθηκε σε ελιγμό, καθώς οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που υπέγραφαν την τροπολογία, δήλωσαν ότι την αποσύρουν, προαναγγέλλοντας ωστόσο ουσιαστικά ότι η απαράδεκτη ρύθμιση πιθανότατα θα επανέλθει, με... διαφορετική αιτιολογική έκθεση, με την οποία θα αποφεύγεται η «δημιουργία λανθασμένων εντυπώσεων».

Και σε αυτήν την περίπτωση, φυσικά, δεν έχουμε μια «τυχαία» κίνηση:

• Η αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας περιέγραφε ως σκοπό της «τη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ επενδυτών και φορέων που ανήκουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα», ζήτημα που προφανώς είναι κομβικής σημασίας ενόψει της επιτάχυνσης του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων από την κυβέρνηση: Αφορά την απαίτηση του κεφαλαίου να έχει «καθαρό πεδίο» για τις επενδύσεις του στα νέα πεδία κερδοφορίας...

Πρόγευση για το «ψητό» που ακολουθεί

Το «ψητό» βέβαια σε ό,τι αφορά την κρατική στήριξη του κεφαλαίου είναι μπροστά, με τις κάθε είδους παρεμβάσεις υπέρ του να μπαίνουν κάτω από το συνολικότερο τίτλο της «παραγωγικής ανασυγκρότησης».

Και μπορεί βέβαια το μέγεθος αυτών των παρεμβάσεων, όπως και η κόντρα για το ποια τμήματα του κεφαλαίου θα ευνοηθούν περισσότερο, να είναι ένα από τα κομβικά ζητήματα των εξελισσόμενων ενδοκαπιταλιστικών παζαριών εντός και εκτός Ελλάδας, ωστόσο το μόνο βέβαιο είναι ότι το «κόστος» τους θα φορτωθεί στις πλάτες του λαού.

Σε ανακοίνωση για τη συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΙΠ) στις 28/3, αναφερόταν χαρακτηριστικά ότι

«ήδη βαίνουν προς το στάδιο της ολοκλήρωσης η σύσταση του Αναπτυξιακού Συμβουλίου, η νομοθέτηση και η εφαρμογή του νέου Αναπτυξιακού Νόμου και η ίδρυση του Αναπτυξιακού Ταμείου», 

επιβεβαιώνοντας ότι το σχέδιο προσέλκυσης κερδοφόρων επενδύσεων στηρίζεται στην πολύμορφη ενίσχυση του κεφαλαίου με την εκχώρηση «ζεστού» κρατικού χρήματος, φοροαπαλλαγών και νέων προνομίων, στη βάση και των πρωτογενών πλεονασμάτων που φορτώνουν στο λαό.

Σε αυτήν ακριβώς τη βάση, στην ίδια ανακοίνωση, μεταξύ των

«βασικών στόχων για την ανάπτυξη» αναφέρονταν η «αποκατάσταση της δημοσιονομικής βιωσιμότητας», η «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας», η «προώθηση εξαγωγών και επενδύσεων», η «αξιοποίηση πηγών και εργαλείων χρηματοδότησης».

Οι «διαρροές» για το περιεχόμενο του νέου «αναπτυξιακού νόμου» που βρίσκεται στην τελική φάση επεξεργασίας είναι άκρως χαρακτηριστικές:

• Φοροελαφρύνσεις μέχρι το σημείο της πλήρους απαλλαγής,  
• σταθερό φορολογικό καθεστώς για κατηγορίες επενδυτών,
• κρατικές επιδοτήσεις για «θέσεις απασχόλησης»,
• παροχή «ζεστού» κρατικού χρήματος για πάγια κεφάλαια νέων επιχειρήσεων, αλλά
• και για εκσυχρονισμό κτιριακού και μηχανολογικού εξοπλισμού επιχειρήσεων.

Τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε...

Αντίστοιχα ενδεικτική είναι η «δέσμη δράσεων για την ενίσχυση της βιομηχανίας» που «εγκρίθηκε» στο ΚΥΣΟΙΠ της περασμένης Τρίτης, το οποίο αποφάσισε τη «συγκρότηση διακυβερνητικής επιτροπής για την εξειδίκευση των προτάσεων και την προετοιμασία νομοθετικών πρωτοβουλιών».

Η εν λόγω «δέσμη δράσεων» είχε προηγουμένως παρουσιαστεί στις 6/4, από την υφυπουργό Βιομηχανίας, Θεοδώρα Τζάκρη, και τον πρόεδρο του ΣΕΒ, Θ. Φέσσα, σε συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση των πορισμάτων του «Φόρουμ Βιομηχανίας», του οργάνου δηλαδή που συγκρότησε, σε «συντονισμό» με τους εκπροσώπους των βιομηχάνων, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Στα πορίσματα αυτά γίνεται σαφώς λόγος για «σχεδιασμό συγκεκριμένων κινήτρων» για την «ενίσχυση των δυναμικών κλάδων», με «σύγχρονα και ευέλικτα χρηματοδοτικά εργαλεία».

Ως τέτοια αναφέρονται χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων, «οριζόντια φορολογικά και άλλα κίνητρα που δημιουργούν σταθερό επενδυτικό περιβάλλον για την ενθάρρυνση παραγωγικών επενδύσεων», καθώς και η πρόσβαση σε ευρωενωσιακά προγράμματα, όπως το «πακέτο Γιούνκερ».

Ειδική έμφαση δίνεται στη «μείωση του ενεργειακού κόστους», μεταξύ άλλων με την «ανάπτυξη νέων εργαλείων χρηματοδότησης, κρατικών ενισχύσεων (π.χ. φορολογικές απαλλαγές, χρηματοδότηση από τρίτους κ.ά.)». Μια πρόγευση πήραμε με την περιβόητη τροπολογία που αναφέρθηκε παραπάνω για την απαλλαγή των βιομηχάνων από τον ΕΦΚ στο φυσικό αέριο...

Ταυτόχρονα, καθώς η προσπάθεια της κυβέρνησης να στηρίξει το κεφάλαιο δυσκολεύεται από τη στενότητα της άμεσης κρατικής χρηματοδότησης των επιχειρηματιών μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, αναζητούνται «πρόσθετα εργαλεία»:

«Απαιτείται μια νέα στρατηγική χρηματοδότησης των επενδύσεων που έχει ως στόχο να εντάξει στα παραδοσιακά χρηματοδοτικά εργαλεία σύγχρονες πολιτικές κινήτρων (π.χ. φορολογικά, ανάπτυξης, απασχόλησης, εξαγωγών, R&D κ.τ.λ.) και νέων ανακυκλούμενων εργαλείων, με ταυτόχρονη άρση των αντικινήτρων και των εμποδίων σε όλο το φάσμα επενδυτικής διαδικασίας», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο κείμενο του «Φόρουμ Βιομηχανίας».

Σε αυτό το πλαίσιο, μεταξύ άλλων προωθούνται η

«ταχεία ενθάρρυνση των παραγωγικών επενδύσεων», με την «οριζόντια ενθάρρυνση των οικονομικά αποδοτικών επενδύσεων μεσαίας και μεγαλύτερης κλίμακας», όπως και την «ενθάρρυνση εμβληματικών επενδύσεων και επενδύσεων σε επιταχυντές της ανάπτυξης», η «δημιουργία ειδικών φορολογικών ζωνών σε οριοθετημένες περιοχές όπου θα εφαρμόζεται ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς», ενώ ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στη «συντόμευση του χρόνου» και την «απλοποίηση» της «αδειοδότησης οικονομικών δραστηριοτήτων» του κεφαλαίου, με χαρακτηριστική αναφορά στην ανάγκη για «πλήρη εφαρμογή του Ν. 4262/2014 (σ.σ. της προηγούμενης κυβέρνησης), ο οποίος αποτελεί κορυφαία μεταρρύθμιση ως προς τις αδειοδοτικές διαδικασίες»...

Το παζλ των μέτρων στήριξης του κεφαλαίου συμπληρώνουν η προσπάθεια της συγκυβέρνησης για ένταξη σχεδίων του κεφαλαίου στο περιβόητο «πακέτο Γιούνκερ» - μέχρι στιγμής έχουν επιλεγεί από την κυβέρνηση 42 έργα (18 αμιγώς ιδιωτικά και 24 επιχειρηματικές συμπράξεις κράτους - ιδιωτών), συνολικού ύψους 5,6 δισ. ευρώ, η χρηματοδότηση των οποίων προϋποθέτει την ολοκλήρωση της αντιλαϊκής «αξιολόγησης» -, η προωθούμενη θέσπιση ρύθμισης για τη νομιμοποίηση αδήλωτων καταθέσεων, με την παροχή κινήτρων σε μερίδες της εγχώριας πλουτοκρατίας που έχουν φυγαδεύσει κεφάλαια σε τράπεζες του εξωτερικού και σε άλλους «φορολογικούς παραδείσους» και φυσικά η συζήτηση για τη συνολική «διευθέτηση» των χρεών σε τράπεζες, εφορία και ασφαλιστικά ταμεία εκείνων των μεγάλων επιχειρήσεων που θα κριθούν «βιώσιμες», στο πλαίσιο της λεγόμενης «παραγωγικής ανασυγκρότησης» για την παραπέρα συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και την ανάκαμψη των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του εγχώριου κεφαλαίου.

Η «μεγάλη εικόνα»...

Στη βάση όλων των παραπάνω, το εγχώριο κεφάλαιο, πέρα από τις «γκρίνιες» για το «μείγμα» της αντιλαϊκής πολιτικής και τις «πιέσεις» για την ταχύτερη υλοποίησή της, φροντίζει να δώσει τα εύσημα τόσο στη σημερινή κυβέρνηση όσο και στους προκατόχους της για τη συνολικότερη υλοποίηση της αντιλαϊκής στρατηγικής του:

• «Παρά την επίπονη διαδικασία της συνεχούς προσαρμογής της χώρας μας οφείλουμε σήμερα να δούμε τη μεγάλη εικόνα: Η Ελλάδα μετασχηματίζεται σταδιακά σε μια οικονομία διαφορετική, γεμάτη με επενδυτικές ευκαιρίες», τόνισε χαρακτηριστικά στις αρχές του μήνα, μιλώντας στο Ελληνογερμανικό Επιχειρηματικό Φόρουμ του «Economist», στο Βερολίνο, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας.

Στο πλαίσιο αυτής της «μεγάλης εικόνας» του κεφαλαίου δεν εντάσσονται μόνο οι κάθε είδους κρατικές ενισχύσεις προς αυτό, αλλά και όλα τα αντιλαϊκά μέτρα του 3ου μνημονίου:

• Η ένταση της φοροληστείας σε βάρος του λαού εξυπηρετεί τα «πρωτογενή πλεονάσματα», που θα δώσουν μεγαλύτερα περιθώρια κρατικής στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων.
• Η νέα επίθεση στο Ασφαλιστικό εντάσσεται στη στρατηγική για τη σταδιακή απαλλαγή του κεφαλαίου και του κράτους του από τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, όπως και για το παραπέρα άνοιγμα πεδίου για την ιδιωτική ασφάλιση.
• Οι περικοπές όποιων κρατικών δαπανών έχουν απομείνει για την κάλυψη λαϊκών αναγκών εξυπηρετούν τόσο την «εξοικονόμηση» πόρων υπέρ του κεφαλαίου, όσο και το άνοιγμα νέων πεδίων για την κερδοφορία του.
• Τα Εργασιακά που έρχονται στην επόμενη δόση της υλοποίησης του μνημονίου, αποσκοπούν στο να έχει ακόμα πιο λυμένα τα χέρια του το κεφάλαιο στην εκμετάλλευση των εργαζομένων...

Ακριβώς η επίγνωση αυτής της «μεγάλης εικόνας» της αντιλαϊκής πολιτικής είναι απαραίτητη για τους εργαζόμενους και το λαό, για να μην παρασύρονται από τα διάφορα επικοινωνιακά παιχνίδια, τα διάφορα φρου φρου με τα οποία την «κουκουλώνουν» η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά επιτελεία.

• Είναι προϋπόθεση για να αποφασίσουν να βάλουν οι εργαζόμενοι, ο λαός και το κίνημά τους τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, με γνώμονα τα δικά τους συμφέροντα και όχι τους διάφορους «εθνικούς» στόχους του κεφαλαίου!

Γ. Ε.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 17/4/2016