4η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ
Ξεκίνησαν οι διήμερες εργασίες με σύνθημα: «Χτίζουμε μαχητικό, ταξικό συνδικαλιστικό - εργατικό κίνημα, ελπίδας και ανατροπής»
Σάββατο 19/11/2016 - 09:49 - Ενημέρωση: Σάββατο 19/11/2016 - 13:14
Με τη συμμετοχή 1.221 αντιπροσώπων από 530 συνδικαλιστικές οργανώσεις (13 Ομοσπονδίες, 14 Εργατικά Κέντρα, 451 Συνδικάτα και 52 Επιτροπές Αγώνα) ξεκίνησαν το πρωί του Σαββάτου στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη» του ΣΕΦ οι εργασίες της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΠΑΜΕ.
 |
| Χαιρετισμοί στις εργασίες της πρώτης μέρας (VIDEO - ΦΩΤΟ) |
(Ακολουθεί στο τέλος το κείμενο)
Σημαντική συμμετοχή διεθνών αντιπροσωπειών
Στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ παίρνουν μέρος 36 συνδικαλιστικές οργανώσεις διαφόρων χωρών, με περισσότερους από 50 αντιπροσώπους.
- Ένωση Αραβικών Συνδικάτων (ICATU)
- KSSH - Αλβανία
- Left Bloc - Αυστρία CTB - Βραζιλία
- RMT - Βρετανία
- Cheminots de Versailles CGT - Γαλλία
- FNAF - Γαλλία
- FNIC CGT - Γαλλία
- Mercedes Benz Bremen - Γερμανία
- Verdi FS Media - Γερμανία
- 3Φ Νεολαία Βιομηχανικών Συνδικάτων - Δανία
- AITUC - Ινδία
- Central Sindical Unitaria de PyJ - Ισπανία
- CSC - Ισπανία
- CoBas - Ισπανία
- USB - Ιταλία
- SGB - Ιταλία
- CTC - Κούβα
- ΠΕΟ -Κύπρος
- Dev Is - Κύπρος
- KTOEOS - Κύπρος
- FTUB - Λευκορωσία
- CGTL - Λίβανος
- NUM - Ν. Αφρική
- PFTU - Παλαιστίνη
- GUPW - Παλαιστίνη
- FAT - Παναμάς
- CGTP In (Πορτογαλία)
- SLOGA (Σερβία)
- SEKO klubb 111 (Σουηδία)
- ICEU (Σρι Λάνκα)
- GFTU Syria (Συρία)
- OSCMS (Τσεχία)
- Sosyal Is (Τουρκία)
- Naklyat Is (Τουρκία)
- Birlesik Metal Is (Τουρκία)
- LAB (Χώρα Βάσκων
4η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ
Η εισήγηση της Εκτελεστικής Γραμματείας που παρουσίασε ο Γ. Πέρρος
Σάββατο 19/11/2016 - 11:22 - Ενημέρωση: Σάββατο 19/11/2016 - 13:50
Ο Γιώργος Πέρρος, παρουσίασε την εισήγηση της Εκτελεστικής Γραμματείας, στην 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ.
Παρατίθεται η εισηγητική ομιλία:
«Συνάδελφοι αντιπρόσωποι στην 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ, σύντροφοι εκπρόσωποι της ΠΣΟ, εκπρόσωποι συνδικάτων από 16 χώρες, αγαπητοί μας προσκαλεσμένοι, σφίγγουμε σε όλους το χέρι και σας καλωσορίζουμε.
Με συλλογικές αποφάσεις των οργάνων τους, 530 αποφάσεις Διοικητικών Συμβουλίων συνδικάτων, πάνω από 300 αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων, βρισκόμαστε σήμερα 13 Ομοσπονδίες, 14 Εργατικά Κέντρα, 451 πρωτοβάθμια σωματεία και 52 Επιτροπές Αγώνα από χώρους δουλειάς που εκπροσωπούν χιλιάδες εργαζόμενους.
Αυτή είναι η μεγάλη δύναμη που συγκροτεί το μέτωπο οργανώσεων της εργατικής τάξης, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, πρωτοβάθμιων σωματείων, Επιτροπών Αγώνα και συνδικαλιστών που εδώ και 17 χρόνια με σκληρούς αγώνες κατοχυρώθηκε στις εργατικές λαϊκές συνειδήσεις ως ο ταξικός αγωνιστικός πόλος συσπείρωσης στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.
Επίσης, συμμετέχουν δεκάδες σωματεία που αποφάσισαν να πάρουν μέρος στις εργασίες μας ως παρατηρητές και δεκάδες εκλεγμένοι συνδικαλιστές προσκεκλημένοι συνδικάτων και Ομοσπονδιών που συμμετέχουν στη Συνδιάσκεψη.
Με πολλά σωματεία συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στα μεγάλα συλλαλητήρια που έγιναν με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ για την ανεργία, την Κοινωνική Ασφάλιση, τις ΣΣΕ εργασίας, την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, την κάλυψη των απωλειών σε μισθούς και κοινωνικές παροχές, για σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Στις μεγάλες απεργίες που έγραψαν νέες σελίδες όπως ο ηρωικός αγώνας των χαλυβουργών και άλλων εργοστασίων και κλάδων, στις γενικές πανεργατικές απεργίες, στις μάχες των χρόνων που πέρασαν οι οποίες δεν ήταν λίγες. Οι αγώνες αυτοί άφησαν τη δική τους παρακαταθήκη. Περισσότερες οργανώσεις συμπορεύθηκαν με το ταξικό μέτωπο σπάζοντας την αδράνεια, την ηττοπάθεια, τη γραμμή του συμβιβασμού και της ταξικής συνεργασίας που επιβάλλει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός που πλειοψηφεί σε μεγάλα συνδικάτα, σε κλάδους και στις τριτοβάθμιες οργανώσεις σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Στις 17 Οκτώβρη μαζί με πάνω από 530 σωματεία υπογράψαμε και καταθέσαμε τις διεκδικήσεις μας απαιτώντας δικαιώματα στη δουλειά και τη ζωή με βάση την εποχή μας, τον 21ο αιώνα και τις σύγχρονες ανάγκες μας. Όλη η περίοδος της εκδήλωσης της καπιταλιστικής κρίσης και της ολομέτωπης επίθεσης που εξαπέλυσαν εναντίον μας ο ΣΕΒ και οι άλλες εργοδοτικές οργανώσεις, οι κυβερνήσεις που τους υπηρετούν και οι διακρατικές τους ενώσεις όπως η ΕΕ και το ΔΝΤ είναι περίοδος πλούσιων διδαγμάτων, η μελέτη τους θα μας δώσει πολύτιμη γνώση για τη συνέχεια, για τη μεγάλη υπόθεση της ανασύνταξης του εργατικού λαϊκού κινήματος για την οποία σήμερα μιλούν περισσότεροι με διαφορετικούς σκοπούς και αφετηρίες.
Το ΠΑΜΕ δυναμώνει και σχεδιάζει νέους, πιο μεγάλους και μαχητικούς αγώνες
Το ΠΑΜΕ από την πρώτη μέρα της ίδρυσής του, τον Απρίλη του 1999, δέχεται την επίθεση από το κεφάλαιο και τους ανθρώπους του. Στην αρχή οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, οι παρατάξεις του ΣΥΝ τότε, σήμερα ΣΥΡΙΖΑ και άλλων, μιλούσαν για διασπαστική ενέργεια, μετά άλλαξαν τροπάρι και εμφανίζουν το ΠΑΜΕ ως κομματική παράταξη με σκοπό να υπονομεύσουν το ΠΑΜΕ και το ρόλο του. Χρειάζεται να ξεκαθαριστεί αυτή η σύγχυση. Χρειάζεται διαρκής αγώνας να αποστομώνονται συκοφάντες και διαστρεβλωτές. Αυτό που ενοχλούσε και ενοχλεί είναι η γραμμή πάλης, ο προσανατολισμός με τον οποίο συσπειρώνονται εκατοντάδες σωματεία και επιδιώκουν αυτή η γραμμή να κυριαρχήσει στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Προσανατολισμός και γραμμή πάλης ενάντια στις επιδιώξεις των μονοπωλίων, των επιχειρηματικών ομίλων και εταιρειών, των πολιτικών κομμάτων που τους εκπροσωπούν, της ΕΕ που την παρουσιάζουν ως μονόδρομο. Με αιτήματα που διαμορφώνονται από το κριτήριο πως αξίζει σήμερα να ζουν και να δουλεύουν οι εργαζόμενοι με βάση τις τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της ανάπτυξης των παραγωγικών μέσων, τον πλούτο που παράγουν και όχι με κριτήριο που έχουν οι εκμεταλλευτές μας, την επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα, το μέγιστο κέρδος. Με κριτήριο την ευημερία των πολλών που δουλεύουν και υποφέρουν και όχι την ευημερία των κερδών των λίγων. Το νέο που έφερε το ΠΑΜΕ είναι η διακριτή συσπείρωση και δράση των οργανώσεων της εργατικής τάξης που απορρίπτουν την επιζήμια για τα συμφέροντα των εργαζομένων θεωρία του κοινωνικού εταιρισμού, των κοινών δήθεν συμφερόντων εργαζόμενων και εργοδοτών που γύρω από ένα τραπέζι θα μοιράζονται δίκαια τον πλούτο που παράγεται, των στημένων κοινωνικών διαλόγων, της παράδοσης άνευ όρων του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Το ΠΑΜΕ αναδείχθηκε ο πραγματικός υπερασπιστής των εργαζομένων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Μόνο την περίοδο 2010 - 2015 πρωταγωνίστησε σε δεκάδες πανεργατικές απεργίες, κλαδικές, σε εργασιακούς χώρους, δεκάδες συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, καταλήψεις. Κράτησε όρθια και συγκροτημένη από το κύμα της ενσωμάτωσης, υποταγής και διάλυσης μια ικανή δύναμη συνδικάτων και συνδικαλιστών που παλεύουν μαχητικά με ταξική γραμμή. Τα συνθήματά του υιοθετήθηκαν από ευρύτερες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις. Το ΠΑΜΕ ενισχύθηκε με νέα συνδικάτα, κλαδικά κι επιχειρησιακά, Εργατικά Κέντρα, δυνάμωσε η επιρροή του, εκατοντάδες νέοι εκλεγμένοι συνδικαλιστές δουλεύουν με τη γραμμή του, παλεύουν να αλλάξουν οι συσχετισμοί δυνάμεων σε όλους τους κλάδους, για την ανασύνταξη του κινήματος.
Το ΠΑΜΕ πήρε σαφή θέση με αγωνιστικές δράσεις και πρωτοβουλίες ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Οργάνωσε και συνεχίζει να εκφράζει καθημερινά και πολύμορφα την αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες και μετανάστες.
Έδειξε την έμπρακτη αλληλεγγύη του στους αγώνες των εργατών, των λαών σε άλλες χώρες που εξίσου υποφέρουν.
Το ΠΑΜΕ συμμετέχει ενεργά στο διεθνές συνδικαλιστικό κίνημα μέσα από τις γραμμές της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας και πήρε σειρά πρωτοβουλιών για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος της Ευρώπης. Φιλοξένησε το 16ο Συνέδριο της ΠΣΟ. Συμμετείχε ενεργά στο 17ο Συνέδριο στη Ν. Αφρική. Τα προηγούμενα χρόνια οργανώσαμε διεθνείς συναντήσεις για τους εργαζόμενους στις πολυεθνικές του Εμπορίου, στις Τηλεπικοινωνίες καθώς και συνάντηση με την Κλαδική Δημοσίου της ΠΣΟ για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και συμμετείχαμε σε αρκετές αντίστοιχες διεθνείς κλαδικές συναντήσεις.
Τα επόμενα χρόνια πιο δυναμικά, με νέες πρωτοβουλίες θα στηρίξουμε τη δράση για συγκρότηση ταξικού πόλου στην Ευρώπη, για το δυνάμωμα της ΠΣΟ με νέα μέλη. Πιστεύουμε ότι μέσα από αυτούς τους αγώνες, όλη μας τη δράση έχει δημιουργηθεί μια καλύτερη υποδομή και καλύτερες προϋποθέσεις για να συμβάλλουμε πιο σταθερά στην προσπάθεια για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος σε διεθνές επίπεδο.
Το ΠΑΜΕ με σταθερότητα και συνέπεια πάλεψε ενάντια σε όλα τα μνημόνια και τους αντεργατικούς νόμους. Την ίδια στιγμή, όμως καταγγέλλει, ότι σοβαρό εμπόδιο για τον ταξικό προσανατολισμό ήταν, και παραμένει, ο κάλπικος διαχωρισμός μνημόνιο αντιμνημόνιο που αθώωνε τις πραγματικές αιτίες και τους υπευθύνους. Πίσω από τον επίπλαστο τίτλο "αντιμνημονιακός" κρύφτηκαν δυνάμεις της εργοδοσίας με τα δικά τους συμφέροντα και βαθιά αντιδραστικές, φασιστικές δυνάμεις. Καλλιεργήθηκε συστηματικά η αθώωση της μεγαλοεργοδοσίας στα μάτια των εργαζόμενων, η λογική του κοινού συμφέροντος εργοδοτών εργαζομένων. Στην επικράτηση αυτού του διαχωρισμού συνέβαλε και ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με αυτούς ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αναδείχτηκαν στη διακυβέρνηση.
Οι αγώνες όλης αυτής της περιόδου ήταν κατά βάση απέναντι στις συνέπειες της κρίσης (κλείσιμο εργοστασίων, απολύσεις, μεγάλες μειώσεις μισθών - συντάξεων, κ.ά.). Η μαζικότητα κι η συμμετοχή στον απεργιακό αγώνα ήταν αναντίστοιχη της επίθεσης που δεχτήκαμε. Σοβαρό εμπόδιο ήταν η κυριαρχία των δυνάμεων του συμβιβασμού και της υποταγής στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα σε πολύ σημαντικούς κλάδους, αλλά και η αδύναμη κατά κλάδο οργάνωση των εργαζομένων γενικά. Γι' αυτό το λόγο απέναντι στην ενιαία επίθεση του κεφαλαίου δεν εκδηλώθηκε ενιαίος αγώνας των εργαζομένων κατά κλάδο, όμιλο επιχειρήσεων.
Το ΠΑΜΕ για τον πρωτοπόρο ρόλο του δέχτηκε επιθέσεις όλων των μορφών από τους καπιταλιστές και τους μηχανισμούς του. Γι' αυτό το λόγο έριξαν πάνω του τη ναζιστική εγκληματική συμμορία τους, τη Χρυσή Αυγή. Αποκαλυπτικά είναι, όσα γίνονται αυτές τις μέρες στις δίκες των εγκλημάτων της Χρυσής Αυγής ενάντια στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα. Το ΠΑΜΕ δυναμώνει και σχεδιάζει νέους πιο μεγάλους και μαχητικούς αγώνες αντλώντας δύναμη από τις προηγούμενες μάχες.
Το ΠΑΜΕ κατοχυρώθηκε γιατί δεν τα δίπλωσε, δεν τα βρήκε πίσω από κλειστές πόρτες, δεν έκανε το συνδικαλιστικό κίνημα σκαλί για να ανεβοκατεβαίνουν αντιλαϊκές αντεργατικές κυβερνήσεις, για να "αλλάζει ο Μανωλιός και να βάζει τα ρούχα του αλλιώς", ούτε διαλέγει δυνάστη καταπιεστή, δεν χωρίζει τους καπιταλιστές εργοδότες σε καλούς και κακούς ούτε κατ' επέκταση τις ενώσεις τους και τις συμμαχίες τους σε καλούς και κακούς ιμπεριαλιστές. Με συνέπεια υπερασπίζεται την ταξική πάλη και τα εργατικά συμφέροντα. Εχθροί και φίλοι αναγνωρίζουν ότι αποτελεί το πιο συγκροτημένο και μαχητικό τμήμα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, προσβλέπουν στο ΠΑΜΕ και στις πρωτοβουλίες του αρκετά ακόμα σωματεία και πολλοί εργαζόμενοι που διατηρούν κάποιες επιφυλάξεις. Με το ΠΑΜΕ και τους αγώνες που πρωτοστάτησε υπήρξαν μικρές νίκες, καθυστέρηση της ολομέτωπης επίθεσης που εκδηλώθηκε, μπήκαν εμπόδια.
Μπήκαν νέοι εργαζόμενοι στα σωματεία και στο κίνημα, αναδείχθηκε νέα γενιά αγωνιστών που πήρε τη σκυτάλη από την προηγούμενη, διαπαιδαγωγήθηκαν στις αξίες της ταξικής πάλης σε σύγκρουση με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της. Η ζωή επιβεβαίωσε την ορθότητα της απόφασης που πήραν σε αυτή την ίδια αίθουσα κοντά στους 1.500 συνδικαλιστές πριν 17 χρόνια. Σήμερα αναδείχνεται η αναγκαιότητα της ισχυροποίησης του ΠΑΜΕ και της διεύρυνσής του με νέα σωματεία, με νέες δυνάμεις.
Εκ των πραγμάτων σήμερα αναδεικνύεται ως η μόνη δύναμη που η εργατική τάξη, το συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να ακουμπήσει για να οργανώσει την πάλη του απέναντι στην ενιαία και συντονισμένη επίθεση του κεφαλαίου. Καλούμε σε συμπόρευση με το ΠΑΜΕ όλα εκείνα τα σωματεία, που παρά τις επιφυλάξεις τους προσβλέπουν στην ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος και κατανοούν τη σημασία δυνατού ταξικού πόλου. Ξεκαθαρίζουμε για άλλη μια φορά, ότι το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο δεν είναι ούτε παράταξη, ούτε μια οργάνωση πάνω κι έξω από τα συνδικάτα. Είναι συσπείρωση σωματείων με ταξική γραμμή πάλης κόντρα στην ταξική συνεργασία και στην καπιταλιστική εκμετάλλευση. Η ανασύνταξη του συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος περνά από αυτό το δρόμο.
Η Συνδιάσκεψή μας θέλουμε να εξοπλίσει τα συνδικάτα και τις οργανώσεις της εργατικής τάξης με γνώση και πείρα από το πρόσφατο παρελθόν και ενιαίο σχέδιο, προσανατολισμό και στόχους για την ανασύνταξη και αντεπίθεση, για να χτίσουμε αγωνιστικό ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ανατροπής και ελπίδας όπως γράφουμε στο σύνθημά μας.
Νέα περίοδος, νέες συνθήκες, ίδιος ο αντίπαλος
Διανύουμε μια δύσκολη και σύνθετη περίοδο, έχει σε μεγάλο βαθμό διαμορφωθεί μια νέα κατάσταση για την εργατική τάξη στη χώρα μας. Στη ζωή της λαϊκής οικογένειας έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Η υπερεπτάχρονη κρίση έχει εκτινάξει την ανεργία δημιουργώντας μια τεράστια στρατιά ανέργων που φτάνουν το 1,5 εκατομμύριο με το υψηλότερο ποσοστό μακροχρόνια ανέργων. Η ανεργία των νέων ξεπερνά το 50%. Η "βιομηχανία" αντιλαϊκών αντεργατικών νόμων με στόχο να γίνουν οι εργαζόμενοι πιο φθηνοί, πιο ευέλικτοι έχει φτιάξει μια μεγάλη μάζα φθηνών άγρια εκμεταλλευόμενων εργαζομένων χωρίς δικαιώματα στη δουλειά. Η σχετικά σταθερή εργασία με ωράριο άδειες, Συλλογικές Συμβάσεις, Κοινωνική Ασφάλιση έχει ανατραπεί για το μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης ιδιαίτερα των νέων, όπως το ομολογούν και οι ίδιοι με τα επίσημα στοιχεία τους. Αποδείχτηκε ότι τα μνημόνια δεν ήταν τίποτε παραπάνω από τις χρόνιες απαιτήσεις της μεγαλοεργοδοσίας για πιο φθηνή εργασία και μεγαλύτερη κερδοφορία από την αύξηση της εκμετάλλευσης. Οι απαιτήσεις των βιομηχάνων και άλλων τμημάτων του κεφαλαίου όπως είχαν διατυπωθεί πριν 20 χρόνια στη Λευκή Βίβλο της ΕΕ, με την "ευελφάλεια", τη μείωση του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους, βρήκαν την ευκαιρία μέσα στην κρίση και την υποχώρηση του κινήματος να γίνουν νόμοι.
Η επίθεση που δεχόμαστε βρίσκεται σε εξέλιξη. Και έχουμε καθαρό ότι δεν έχει τέλος αν τέλος δεν βάλουμε εμείς με τη δύναμη της οργάνωσης, της ενότητας της εργατικής τάξης και με σχέδιο για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και των εκμεταλλευτικών σχέσεων. Η δίψα των κεφαλαιοκρατών για κέρδη είναι ακόρεστη. Ομολογούν ότι ο δρόμος για την ανάκαμψη των κερδών τους περνάει μέσα από την ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση της εκμετάλλευσης. Δεν θα σταματήσουν επειδή κατέβασαν με τις κυβερνήσεις τους τον κατώτερο μισθό 21% και 32% για τους νέους, επειδή εκτινάχθηκε η μερική απασχόληση που είχαν στόχο χρόνια και επειδή κατάργησαν τις περισσότερες κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Θέλουν και άλλα, απαιτούν να μην έχουν κανένα φραγμό, τα χέρια τους λυμένα για να ληστεύουν τους εργαζόμενους. Να απασχολούν όπως και όσο θέλουν, να απολύουν όποτε θέλουν, να πληρώνουν όποτε θέλουν και όσο θέλουν. Απαιτούν περιορισμό και απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, γύψο κυριολεκτικά στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, να γίνει όλη η χώρα μια μεγάλη ειδική οικονομική ζώνη άγριας εκμετάλλευσης, κατάργηση και σε ότι έχει απομείνει κάτω από τους αγώνες, στην Υγεία, τις κοινωνικές παροχές, την Παιδεία.
Η επιθετικότητα του κεφαλαίου δεν είναι τυχαία και προσωρινή. Αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση στα πλατιά τμήματα της εργατικής τάξης και το χρέος αυτό πέφτει στις πλάτες μας.
Στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά, τις τελευταίες 2 - 3 δεκαετίες, διαμορφώθηκαν νέες τάσεις σχετικά με το ύψος των μισθών και μεροκάματων, με τον ανταγωνισμό μεταξύ των ισχυρότερων μονοπωλίων, από ποιες χώρες εξάγονται περισσότερα εμπορεύματα, αλλά και κεφάλαια για επενδύσεις, σε ποιες χώρες εισάγονται. Γι’ αυτό στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία, στην ΕΕ το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του εντείνει τον πόλεμο στην εργατική τάξη για αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης. Ένα ακόμα δείγμα ότι αυτό το σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση έχει φτάσει στα ιστορικά του όρια. Ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για μεγαλύτερα κέρδη.
Τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν. Αλληλεγγύη το όπλο των λαών
Δεν υπάρχει έγκλημα που δεν θα επιχειρήσουν να κάνουν, αν θεωρούν ότι αυτό βελτιώνει τη θέση τους στον ανταγωνισμό. Η ελληνική αστική τάξη έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν την επιθετικότητά της απέναντι σε άλλους λαούς, ότι δεν διστάζει να πάρει μέρος στις πιο αιματηρές σφαγές, να μπλέξει το λαό μας σε μεγάλες περιπέτειες για να διεκδικήσει μερίδια από τη λεία των ιμπεριαλιστικών λύκων, για να παίξει πιο ενεργό ρόλο στη γεωπολιτική σκακιέρα, να αναβαθμίσει τη θέση της. Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Σομαλία, Ακτή Ελεφαντοστού, Λιβύη είναι ιμπεριαλιστικές σφαγές με ελληνική συμμετοχή και στήριξη στα πλαίσια του ΝΑΤΟ μόνο τα τελευταία 20 χρόνια. Οι εξελίξεις μας προειδοποιούν για τον κίνδυνο γενικευμένων συγκρούσεων και ιμπεριαλιστικών πολέμων. Οι καπιταλιστές πατρίδα τους έχουν τα κέρδη τους, πατρίδα τους είναι η Ελβετία, το Λουξεμβούργο και οι άλλοι φορολογικοί παράδεισοι που έχουν φυλαγμένα δισεκατομμύρια ευρώ βγαλμένα από τον δικό μας κόπο και ιδρώτα. Αυτοί που είναι στις λίστες Λαγκάρντ, Μπόγιαρνς και των άλλων ξένων τραπεζών δεν θα διστάσουν στιγμή να μπλέξουν σε πόλεμο τη μεγάλη πλειοψηφία που είναι στις λίστες των χρεών στην εφορία, της ανεργίας, των συσσιτίων και των κοινωνικών τιμολογίων. Αυτός είναι ο δρόμος των αφεντικών για να βγουν από την κρίση, να ανακάμψει η καπιταλιστική οικονομία: Πιο βαθιά εκμετάλλευση των λαών τους και αιματηρό ξαναμοίρασμα των συνόρων, των δρόμων του εμπορίου, της ενέργειας, των αγορών και των σφαιρών επιρροής, εκμετάλλευση και άλλων λαών. Αυτό βαπτίζουν οι καπιταλιστές και τα κόμματά τους, οι κυβερνήσεις τους "εθνικούς στόχους". Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Το ΠΑΜΕ ιδρύθηκε μέσα στους αγώνες ενάντια στην ιμπεριαλιστική σφαγή στη Γιουγκοσλαβία και τη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτή τη σφαγή. Αυτό το βλέπουμε ξανά ολοζώντανο μπροστά μας. Όλη η ευρύτερη γειτονιά μας είναι μέσα στη φωτιά, πέρασαν από το Αιγαίο πάνω από ένα εκατομμύριο θύματα, ξεριζωμένα από πολέμους, γέμισε η θάλασσα νεκρούς και το δράμα των προσφύγων συνεχίζεται. Το σουλάτσο των ιμπεριαλιστών στην Αθήνα τις τελευταίες εβδομάδες, της Ρωσίας με τον Λαβρόφ και των ΗΠΑ με τον Ομπάμα προχτές, παραπροχθές της Μέρκελ και του Ολάντ δεν είναι για το καλό μας.
Ο πόλεμός τους γκρεμίζει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους
Έχουμε χρέος να δυναμώσει μέσα στα συνδικάτα η πάλη ενάντια στον εθνικισμό το σωβινισμό και το ρατσισμό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η αλληλεγγύη με τους άλλους λαούς, η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες, η απομόνωση σε όλους τους εργασιακούς χώρους της εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας των αφεντικών, της Χρυσής Αυγής. Δεν μπορεί αυτά τα προβλήματα να είναι έξω από τα συνδικάτα, γιατί οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα συμφέρον να χύσουν το αίμα τους, για τους πετρελαιάδες, τους εμπόρους όπλων, τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες. Κάνουμε καθαρό ότι τα σωματεία και οι οργανώσεις που συγκροτούμε το ΠΑΜΕ θα υπερασπίσουμε τα συμφέροντα των εργαζομένων στη δουλειά, το μισθό, τη σύνταξη, την Υγεία, την Πρόνοια, την Παιδεία, τον Πολιτισμό και την ειρήνη κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Δεν δεχόμαστε κανένα περιορισμό στη συνδικαλιστική δράση και οργάνωση και θα αγωνιστούμε γι' αυτό. Δεν θα απλώσουμε τα χέρια για να μας περάσετε αλυσίδες. Δεν δεχόμαστε η χώρα μας, τα λιμάνια μας, τα νησιά μας, τα αεροδρόμια μας, να γίνουν βάσεις και ορμητήρια για τις ιμπεριαλιστικές σφαγές και τα παιδιά μας που υπηρετούν στο στρατό, κρέας για τα κανόνια τους. Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου, καμία εμπλοκή της Ελλάδας στα ΝΑΤΟϊκά και ευρωενωσιακά σφαγεία.
Εδώ πρέπει όλοι να πάρουμε ευθύνη, να συζητήσουμε πως όλα τα σωματεία που είναι ενταγμένα στο ταξικό μέτωπο θα πάρουν το μερίδιο ευθύνης τους και θα βάλουν τα παραπάνω αιτήματα στην πρώτη γραμμή της δράσης τους.
Απορρίπτουμε την υποταγή, τη συναίνεση στη σφαγή των δικαιωμάτων μας
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι βιομήχανοι απαιτούν συναίνεση απ' όλες τις πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν το δρόμο των μονοπωλίων και φυσικά των παρατάξεών τους και των ανθρώπων τους μέσα στα συνδικάτα. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ ψήφισαν το 3ο μνημόνιο που σφαγιάζει το λαό και τώρα καλούν και το λαό να συναινέσει στη σφαγή του. Θέλουν και το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στο άρμα για να επιτευχθεί η ανάπτυξη των κερδών, να περάσουν τα νέα μέτρα χωρίς αντιδράσεις, χωρίς κίνημα διαμαρτυρίας, εμπόδια. Δηλαδή να βάλει την υπογραφή του στα μνημόνια διαρκείας και ο ίδιος ο εργαζόμενος λαός με τη στάση του. Το κυριότερο είναι, ότι θέλουν να κρύψουν την αλήθεια, ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική προοπτική. Αυτό το βρώμικο ρόλο έπαιζαν και παίζουν οι δυνάμεις που αποτελούν τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ), έφερναν τις απαιτήσεις των εργοδοτών μέσα στις εργατικές οργανώσεις, έβαζαν τους εργαζόμενους να στηρίζουν ξένα συμφέροντα, να υιοθετούν τις θεωρίες τους. Το ζήσαμε έντονα στην αρχή της εκδήλωση της κρίσης ότι για την κρίση φταίνε τα δικαιώματά μας που ήταν πάνω από τις δυνατότητες και τη δουλειά μας και ότι για το κλείσιμο των επιχειρήσεων φταίνε οι αγώνες μας και οι διεκδικήσεις μας. Ότι τελικά η κρίση δεν είναι του καπιταλισμού και ότι με άλλη διαχείριση μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Σήμερα δίνουν χρόνο και χώρο στην κυβέρνηση, βάζουν εμπόδια στην οργάνωση των αγώνων, καλλιεργούν την ηττοπάθεια και καλούν σε στοίχιση και συναίνεση με τους εργοδοτικούς σκοπούς. Δεν είναι μόνο ότι η ΓΣΕΕ πήρε μέρος στον κοινωνικό διάλογο υπογράφοντας κοινά πορίσματα και κοινές ανακοινώσεις με το ΣΕΒ και την κυβέρνηση. Σε μεγάλα συνδικάτα σε στρατηγικούς χώρους που κυριαρχούν αυτές οι δυνάμεις: ΟΜΕ-ΟΤΕ, ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ΟΤΟΕ, κ.α., οι ανακοινώσεις τους δεν ξεχωρίζουν ούτε φραστικά από τις ανακοινώσεις των εταιρειών, τις περισσότερες φορές μιλάνε αυτοί για λογαριασμό τους.
Σήμερα δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε την επίδραση αυτής της ενορχηστρωμένης επίθεσης για συναίνεση και υποταγή μετά από τόσα χρόνια ύφεσης, την κούραση και τα βάσανα που συσσωρεύονται σε κάθε σπίτι σε συνδυασμό με την υποχώρηση του κινήματος και την απογοήτευση πολλών εργαζομένων από τη διάψευση των ψεύτικων ελπίδων που πούλησε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι χωρίς ρήξη και σύγκρουση με το δρόμο των μονοπωλίων, με μια κυβερνητική εναλλαγή θα μπορούσε να μπει φρένο και να έρθει ελπίδα. Τη θεωρία του δήθεν ρεαλισμού, υπομονή και θυσίες αδιαμαρτύρητα για να έρθει η ανάπτυξη και από αυτή όφελος θα έχουν και οι εργαζόμενοι δεν μπορούμε να την υποτιμήσουμε γιατί ξεκινά μέσα από κάθε χώρο δουλειάς από κάθε εργοδότη που λέει βάλτε πλάτη να βγω πέρα για να σας κρατήσω στη δουλειά, να πάει καλά η εταιρεία για να μην κόψουμε μισθούς, να μη μας κλείσει ο ανταγωνιστής κ.ά. Η επίδραση του καλέσματος για συναίνεση φαίνεται ήδη στη μικρή συμμετοχή στον αγώνα, στην απεργία, στα συλλαλητήρια, αλλά και στις πολιτικές επιλογές.
Ανάπτυξη για λίγους - φτώχεια, ανεργία για τους πολλούς
Οφείλουμε να δείξουμε τι σημαίνει η ανάπτυξή τους. Υπάρχει η πείρα της προηγούμενης δεκαετίας υψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης που γέννησε την καπιταλιστική κρίση, αλλά και των αντίστοιχων τότε εθνικών στόχων για τους οποίους καλούσαν το λαό να κάνει θυσίες και εθνική συναίνεση: Την είσοδο στην ΟΝΕ, τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πώς πληρώθηκαν οι εργαζόμενοι για τις θυσίες τους για την επίτευξη των εθνικών στόχων της πλουτοκρατίας; Όλοι το γνωρίζουμε. Έχουμε και τα σημερινά παραδείγματα για το τι σημαίνει ανάπτυξη. Τα τελευταία χρόνια και μέσα στην κρίση και εξαιτίας των εξελίξεων σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική ο κλάδος του τουρισμού σπάει κάθε σεζόν το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο έχοντας φτάσει σε μεγάλα επίπεδα αφίξεων τουριστών που ξεπερνούν τα 25 εκατομμύρια. Οι αεροπορικές εταιρείες, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι "touroperators" και άλλοι καπιταλιστές στον κλάδο έχουν θησαυρίσει. Οι εργαζόμενοι δουλεύουν σαν σύγχρονοι σκλάβοι, χωρίς ρεπό άδειες και ωράρια με μισθούς πείνας των 200 και 300 ευρώ, χιλιάδες νέα παιδιά με μορφές πρακτικής και μαθητείας πληρώνονται με την ώρα, ανασφάλιστοι με μαύρη αδήλωτη εργασία, χωρίς δικαίωμα να μπουν στο ταμείο ανεργίας. Αυτές οι συνθήκες είναι που κυριαρχούν. Το ίδιο και στους εθνικούς δρόμους και τα έργα κατασκευής πήραν ξανά μπροστά. Οι οικοδόμοι δουλεύουν σε αυτά ήλιο με ήλιο με 26 ευρώ μεροκάματο, συχνά απλήρωτοι για μήνες, τους κλέβουν τις ημέρες ασφάλισης και τα εργατικά ατυχήματα είναι καθημερινό φαινόμενο. Αντίστοιχα στον τομέα των τροφίμων, στα πτηνοτροφία, τις ιχθυοκαλλιέργειες, στις αγροτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις, στα φραουλοχώραφα. Και το πρόσχημα γι' αυτού του είδους την ανάπτυξη ήταν οι ανάγκες του ανταγωνισμού, άλλοτε με την Τουρκία, την Αίγυπτο, άλλοτε με τις Ιταλία, Ισπανία, κ.λπ. Γι’ αυτό η καπιταλιστική ανάπτυξη έπαψε προ πολλού να φέρνει ζωή ανθρώπινη με αξιοπρέπεια για μας, δεν έχουμε κανένα όφελος από αυτή.
Η συζήτηση για την περιβόητη ρύθμιση του χρέους δε γίνεται για τα εργατικά, λαϊκά δικαιώματα. Γίνεται για να εξασφαλίσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι ζεστό χρήμα από τα κρατικά ταμεία, το οποίο βγαίνει από τη δική μας απλήρωτη δουλειά, φόρους, χαράτσια, περικοπές στις κοινωνικές παροχές, σε όλα όσα δικαιούμαστε. Το χρέος είναι των καπιταλιστών, είναι οι επιδοτήσεις που πήραν, οι φοροαπαλλαγές τους, οι Ολυμπιακοί Αγώνες που έκαναν, οι ΝΑΤΟϊκοί εξοπλισμοί που συνεχίζονται, τα θαλασσοδάνειά τους. Δεν είναι του λαού, κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να παρασυρθεί και να συναινέσει στη σφαγή των δικαιωμάτων του αναμένοντας θετικό αποτέλεσμα από τις διαπραγματεύσεις των πλουτοκρατών.
Η πληγή του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού
Η συζήτηση που προηγήθηκε στις Γενικές Συνελεύσεις και τα Διοικητικά Συμβούλια των συνδικάτων ανέδειξε πολλά προβλήματα από τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη ζωή των εργαζομένων, προβληματισμό για το που πάνε τα πράγματα και για το ίδιο το κίνημα. Ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης είναι πολύ χαμηλός. Το μεγαλύτερο μέρος των νέων, των μεταναστών, των γυναικών, της πλειοψηφίας που δουλεύει με τους χειρότερους όρους, που γυρνά από δουλειά σε δουλειά, με μεγάλα διαστήματα ανεργίας είναι έξω από τα συνδικάτα και με λάθος γνώμη γι' αυτά. Η ενεργή συμμετοχή στα σωματεία είναι επίσης σε άσχημη κατάσταση.
Η ζημιά του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού, των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ και των μεταμορφώσεών τους είναι μεγάλη. Η πληγή που έχουν ανοίξει στο σώμα του συνδικαλιστικού κινήματος είναι βαθιά, δεν κλείνει εύκολα. Η επικράτησή τους σε στρατηγικούς τομείς, στα μεγάλα συνδικάτα της βιομηχανίας, της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των λιμανιών, των μεταφορών, των πρώην ΔΕΚΟ είναι μεγάλο εμπόδιο για την ενότητα των εργαζομένων και τον ταξικό προσανατολισμό του αγώνα. Αρνούνται και σήμερα να γράψουν στα σωματεία τους χιλιάδες εργολαβικούς, συμβασιούχους, κακοπληρωμένους εργαζόμενους των δουλεμπορικών γραφείων που δουλεύουν στους ίδιους χώρους. Κρατούν ανοργάνωτη τη νέα βάρδια. Οι δυσκολίες που συναντάμε για την οργάνωση των εργατών είναι πολλές. Όλα αυτά τα χρόνια κατεβαίνουν με κοινά ψηφοδέλτια, κοινή αντί ΠΑΜΕ στάση σε μεγάλες Ομοσπονδίες και συνδικάτα όπου βλέπουν ότι γίνεται βήμα ανατροπής των συσχετισμών. Διατηρούν μηχανισμό διαμόρφωσης συσχετισμών μαζί με την εργοδοσία και το κράτος που φάνηκε καθαρά και πρόσφατα με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το μεγαλύτερο εργατικό κέντρο της χώρας, στο ΕΚΑ, που διόρισαν δική τους Διοίκηση καταργώντας την εκλεγμένη και τις αποφάσεις του Συνεδρίου. Όλα αυτά συνοδεύονται και από φαινόμενα διαφθοράς, διασπάθισης εκατομμυρίων από κονδύλια και προγράμματα εξαγοράς, όπως στο Εργατικό Κέντρο Λαμίας, Χανίων και αλλού. Οι συσχετισμοί στις τριτοβάθμιες οργανώσεις ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, η γραμμή τους και τα έργα τους είχαν ως αποτέλεσμα την απαξίωση των συνδικάτων στις εργατικές συνειδήσεις.
Για ολόκληρη περίοδο μέσα στην κρίση δεν δίστασαν να υιοθετήσουν ακόμα και το σύνθημα "έξω τα κόμματα έξω τα συνδικάτα από τους αγώνες", σύνθημα που έριξαν από κοινού αστικές δυνάμεις, υιοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνιστώσες του, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλες γνωστές τυχοδιωκτικές δυνάμεις, οι φασίστες της Χρυσής Αυγής στις πλατείες των αγανακτισμένων που έγιναν όχημα εγκλωβισμού της λαϊκής αγανάκτησης και διαμαρτυρίας, εκκολαπτήριο του ναζισμού και έφεραν ένα ακόμα πλήγμα στην αξία συμμετοχής και πάλης μέσα στα συνδικάτα και του αγώνα στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς όπου οργιάζει η εργοδοσία και η εκμετάλλευση. Αυτά δέθηκαν και με θεωρίες για αγώνα μετά τη δουλειά που δήθεν δίνει διέξοδο σε εργαζόμενους που φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους. Η μεταμόρφωση της τακτικής τους ήταν μεγάλη.
Στην αρχή της κρίσης εμπόδιζαν ανοιχτά τον απεργιακό αγώνα με την τοποθέτηση, ότι "απεργία μέσα στην κρίση είναι τρέλα". Έπειτα άλλαξαν τακτική με την προκήρυξη απεργιών χωρίς σχέδιο, απροετοίμαστων, σκόρπιων και με πλαίσιο υποταγής, στα πλαίσια της διαχείρισης της κυρίαρχης πολιτικής, με αποτέλεσμα την υπονόμευση της κλιμάκωσης και την απογοήτευση. Είχαν στόχο την εκτόνωση των διαθέσεων. Στη συνέχεια, δυνάμεις που μετακινήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ, κυρίως προς το ΣΥΡΙΖΑ, έριξαν βάρος στην αλλαγή κυβέρνησης. Στην πρόσφατη ΔΕΘ, η ΓΣΕΕ στην ημερίδα της για το νέο συνδικαλιστικό νόμο έδωσε βήμα στους γνωστούς καθηγητές της, που είναι και μέλη της "επιτροπής σοφών" να αναπαράγουν τα ίδια και να τα πάνε παραπέρα: Για την προσαρμογή των συνδικάτων στα νέα δεδομένα δηλαδή συμβιβασμός και υποταγή, για το ανώφελο των απεργιών σε εθνικό επίπεδο, για νέο κοινωνικό εταιρισμό σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Όλοι καταλαβαίνουμε πόσο χειρότερη θα ήταν η κατάσταση σήμερα χωρίς το ΠΑΜΕ. Ακριβώς αυτή η ανάγκη να απαλλαγούν τα συνδικάτα από τους εγκάθετους της εργοδοσίας γέννησε το ΠΑΜΕ. Τα συνδικάτα που συμμετέχουν στο ταξικό μέτωπο έδωσαν σκληρές μάχες και έγιναν φωτεινό παράδειγμα. Όπως τα σωματεία των ΟΤΑ που έκαναν μέλη τους χιλιάδες συμβασιούχους, τους έδωσαν το λόγο στις Γενικές Συνελεύσεις και δικαίωμα να αποφασίζουν για τις Διοικήσεις των σωματείων χωρίς να λογαριάσουν καρέκλες. 21 σωματεία απέκλεισε ο κυβερνητικός εργοδοτικός συνδικαλισμός από την ΠΟΕ - ΟΤΑ επειδή αρνήθηκαν να διαγράψουν τους συμβασιούχους. Το σωματείο του Νοσοκομείου Ευαγγελισμός με τη σφραγίδα των ταξικών δυνάμεων πρώτο στο χώρο της Υγείας ένωσε τους εργαζόμενους κάνοντας μέλη του εκατοντάδες άγρια εκμεταλλευόμενες καθαρίστριες, τραπεζοκόμες των εργολαβικών συνεργείων, οργανώνοντας κοινή πάλη γιατρών, νοσηλευτών, εργατών και ασθενών. Αντίστοιχα τα κλαδικά συνδικάτα της Ενέργειας, του Μετάλλου, των Τηλεπικοινωνιών, του Χρηματοπιστωτικού που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.
Τα αποτελέσματα της δράσης μας στην οργάνωση των εργαζομένων, των ανέργων, των γυναικών και μεταναστών στην αλλαγή των συσχετισμών
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες, παρά τις προσπάθειές μας και τη δράση με αυτοθυσία, δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι. Καθοριστικό θέμα για την ανασύνταξη και την αναγέννηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και βασικό κριτήριο της δράσης μας είναι το επίπεδο οργάνωσης της εργατικής τάξης στα εργοστάσια, στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους στρατηγικής σημασίας που είναι χαμηλό ή εγκλωβισμένο στις ρεφορμιστικές αυταπάτες, είναι η ανανέωση των γραμμών των συνδικάτων με την είσοδο νέων εργαζομένων, γυναικών, μεταναστών που δουλεύουν με τις πιο διαφορετικές εργασιακές σχέσεις, είναι συχνά απλήρωτοι και ανασφάλιστοι, κακοπληρωμένοι, βρίσκονται στην ανεργία και την εργασιακή περιπλάνηση. Χωρίς αλλαγές στο επίπεδο οργάνωσης ούτε αλλαγή συσχετισμών μπορεί να υπάρξει ούτε φυσικά λόγος για ανασύνταξη του κινήματος. Ο χαμηλός βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης που προϋπήρχε, ιδιαίτερα σε νέους ανερχόμενους κλάδους, αποτέλεσε μεγάλο πρόβλημα μέσα στην κρίση. Είναι το μεγάλο αν όχι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Στον επισιτισμό τουρισμό, το χονδρικό και λιανικό εμπόριο, σε μεγάλες βιομηχανικές μονάδες που δουλεύει μεγάλο μέρος των εργαζομένων σε άσχημες συνθήκες η συντριπτική πλειοψηφία δεν γνωρίζει την ύπαρξη σωματείων ή συμμετοχή στη συνδικαλιστική δράση. Αυτές οι συνθήκες εργασίας και ζωής δεν αφορούν πλέον ένα μικρό τμήμα εργαζομένων, ούτε είναι παροδικό φαινόμενο. Σε λίγο θα είναι οι κυρίαρχες μορφές. Η ανεργία θα παραμείνει σε αυτά τα μεγάλα ποσοστά ακόμα και αν υπάρξει η όποια ανάκαμψη επιδιώκουν. Αυτή την εικόνα έχουμε από τις εξελίξεις σε άλλες χώρες, Ισπανία, Πορτογαλία σε όλη την ΕΕ που οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει τα 16 εκατομμύρια και η μερική ευέλικτη δουλειά γιγαντώνεται.
Οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα Συνδικάτα που συγκροτούμε το ΠΑΜΕ κυριολεκτικά χρειάζεται να αλλάξουμε στάση ως προς το θέμα αυτό. Να εντείνουμε τις προσπάθειες για τη μαζικοποίηση των συνδικάτων, τη δημιουργία νέων συνδικάτων κλαδικών και επιχειρησιακών, μορφών συμμετοχής των ανέργων με επιτροπές, στέκια, λέσχες των σωματείων στις γειτονιές. Βήματα γίνονται, δυνατότητες υπάρχουν περισσότερες. Βελτιώνοντας αποφασιστικά τη λειτουργία των σωματείων, την ενασχόληση με όλα τα ζητήματα που αφορούν τους νέους, την εργατική οικογένεια, ανοίγοντας μέτωπο στο συντεχνιασμό και τον εγκλωβισμό στα ζητήματα κάθε χώρου που αναπαράγονται διαρκώς από την επίθεση των εργοδοτών. Για παράδειγμα, ακόμα και οι γνωστές, καθιερωμένες τα παλιότερα χρόνια, καμπάνιες - εξορμήσεις εγγραφών στα συνδικάτα, με διαφωτιστική δουλειά, προπαγάνδιση των θέσεων του σωματείου, κ.ά. έχουν ατονήσει ή και εγκαταλειφθεί και από σωματεία που συμμετείχαν στο ΠΑΜΕ.
Τα προηγούμενα χρόνια δημιουργήθηκαν νέα κλαδικά σωματεία, ιδιαίτερα σε κλάδους όπου οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι μειοψηφία και κυριαρχεί ο ρεφορμισμός, η λογική του κοινωνικού εταιρισμού, οι δυνάμεις που πλειοψηφούν και στις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Μας απασχολεί η βοήθεια που δώσαμε για να αντιμετωπίσουν ισχυρά εμπόδια στη μαζικοποίησή τους, για να γίνουν σχεδιασμένα βήματα, ώστε να αποκτήσουν πόδια και υπόσταση τα νέα κλαδικά σωματεία στους χώρους δουλειάς. Κάποια παραμένουν άμαζα, χωρίς δεσμούς με πλατιά τμήματα των εργαζομένων. Είναι μεγάλη πείρα η παρέμβαση που οργανώθηκε στα οξυμένα προβλήματα που γέννησε η κρίση κι η εργοδοτική επίθεση σε ορισμένους κλάδους με κορμό τα κλαδικά σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Για παράδειγμα, η κοινή δράση, ο σχεδιασμός, με πλαίσιο πάλης του Κλαδικού Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού Αθήνας με σχεδόν το σύνολο των επιχειρησιακών σωματείων του Νομού Αττικής, του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής που πρωτοστάτησε τα προηγούμενα χρόνια στη συγκρότηση Συντονιστικής Επιτροπής Μετάλλου και Ναυπηγικής Βιομηχανίας, του Συνδικάτου των Λιθογράφων στην κοινή δράση και στους αγώνες με τα επιχειρησιακά σωματεία στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ. Τέτοια παραδείγματα έχουμε πολλά.
Αυτός ο τρόπος δουλειάς άνοιξε νέους δρόμους επαφής, κατοχύρωσης, συντονισμού. Είναι μια πείρα χρήσιμη για να γενικευτεί σε όλους τους κλάδους, στην κατεύθυνση της αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων, στην ενιαιοποίηση του αγώνα των εργαζομένων κατά κλάδο, όμιλο επιχειρήσεων και γενικότερα.
Για την οργάνωση των εργαζόμενων, άνεργων γυναικών
Δε μπορούμε να μιλάμε για ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, χωρίς τη συμμετοχή των γυναικών στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, στην οργάνωση των αγώνων.
Με βάση φετινά στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το 76% όσων εργάζονται με μερική απασχόληση στην Ευρωζώνη είναι γυναίκες. Όσο και να προσπαθούν με μεγαλόπρεπα λόγια να κρύψουν τις φυλετικές και ταξικές διακρίσεις, τα στοιχεία του 2015 αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο. Οι γυναίκες, είχαν κατά 15% μικρότερους μισθούς από τους άνδρες και κατά 35% μικρότερες συντάξεις.
Ο λόγος είναι πως δουλεύουν σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό ως ανειδίκευτες, με μερική απασχόληση, που σημαίνει μερικό μισθό, μερικό ένσημο, μερική ζωή. Επιπλέον οδηγούνται εκτός παραγωγής για μεγάλα χρονικά διαστήματα έχοντας την αποκλειστική ευθύνη για τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων. Η σχέση της γυναίκας με τη μητρότητα αξιοποιείται αντιδραστικά. Η γυναικεία εργασία γίνεται ο αδύναμος κρίκος για να προχωρήσουν ακόμα περισσότερο οι αντιδραστικές ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, στους μισθούς, τα μεροκάματα, για να ενταθεί ο βαθμός εκμετάλλευσης στο σύνολο της εργατικής τάξης.
Η εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας οδηγούν τις γυναίκες να αναλαμβάνουν ακόμα περισσότερο τις οικογενειακές ευθύνες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ενώ οι γυναίκες μπαίνουν δυναμικά στους αγώνες σε περιόδους ανόδου του κινήματος, να είναι πιο ευάλωτες σε περιόδους υποχώρησης προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις οικογενειακές, προσωπικές και οικονομικές δυσκολίες. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα που αναφέρει πως για κάθε 6 άνδρες εργαζόμενους που ψηφίζουν στα επιχειρησιακά τους σωματεία αντιστοιχεί 1 εργαζόμενη που συμμετέχει.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις πρέπει να πάρουν μέτρα προσέλευσης και συμμετοχής των γυναικών στις συλλογικές δραστηριότητες και πρωτοβουλίες. Να μην είναι ευχή αλλά να υπάρχουν συγκεκριμένα πρακτικά μέτρα. Να τονωθεί η δράση των σωματείων με εκδηλώσεις για τις γυναίκες αλλά και πολύμορφες εκδηλώσεις για την οικογένεια, τα παιδιά, εορταστικές εκδηλώσεις κ.ο.κ. Να δυναμώσει το διεκδικητικό πλαίσιο των σωματείων με αιτήματα για τις νέες εργαζόμενες, τις γυναίκες που βρίσκονται εκτός παραγωγής σε μεγαλύτερη ηλικία, πάνω στα ζητήματα της μητρότητας. Πιο τολμηρά να αναδειχτούν συνδικαλιστικά γυναικεία στελέχη στα ΔΣ των συνδικάτων με στήριξη και όχι εύκολη παραίτηση στην πρώτη αντικειμενική δυσκολία.
Νεολαία - χώροι κατάρτισης
Κομβικό σημείο λοιπόν που θέλουμε να απασχολήσει τη συζήτησή μας είναι ο προσανατολισμός των σωματείων στην νεολαία του χώρου τους δηλαδή που δουλεύει και συγκεντρώνεται, με τι εργασιακές σχέσεις εργάζεται, ιδιαίτερα ζητήματα που μπορούν να τους απασχολούν. Σε αρκετούς κλάδους έχουν πραγματοποιηθεί σημαντικά βήματα στην οργάνωση των νέων εργαζομένων με βάση τις νέες εργασιακές σχέσεις, τα προγράμματα απασχόλησης π.χ. στους ΟΤΑ, στον επισιτισμό με τα voucher και τα προγράμματα απασχόλησης. Αντίστοιχα σε κλάδους που συγκεντρώνεται έντονα το νεανικό στοιχείο υπάρχουν θετικές παρεμβάσεις που αποτυπώνονται σε νέες εγγραφές, μαζικοποίηση σωματείων, π.χ. στις τηλεπικοινωνίες.
Πιο συγκεκριμένα, να μας απασχολήσει ο προσανατολισμός στις τεχνικές σχολές, στις σχολές κατάρτισης και μαθητείας, σε ΤΕΙ, όπου η δουλειά μας είναι σταθερά πίσω από τις ανάγκες. Ο χώρος της κατάρτισης εδώ και αρκετά χρόνια έχει παραδοθεί στις "ορέξεις" του κεφαλαίου, είναι βαθιά ενσωματωμένος στον τρόπο κίνησης της αγοράς με βάση την κερδοφορία. Αυτό σημαίνει πως ο χαρακτήρας των "σπουδών" καθορίζεται από τις προοπτικές κέρδους που εκτιμά ότι θα έχει το κεφαλαίο.
Το κύριο είναι ότι σε αυτές τις σχολές, η τεχνική εκπαίδευση που παρέχεται αποτελεί γνώση μιας χρήσης, που θα χρειαστεί μελλοντικά ο σπουδαστής να τη ξαναφρεσκάρει δηλαδή όλη αυτή η διαδικασία (επανακατάρτιση) πατάει από τη μια πάνω στην επιδίωξη του κεφαλαίου για τη δημιουργία φθηνού και ευέλικτου, αλλά εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού και απ’ την άλλη χτυπάει πάνω στη συνείδηση του μελλοντικού εργαζόμενου, δημιουργώντας συνθήκες υποταγής στους εργοδότες, αποδοχής των χειρότερων εργασιακών όρων. Το περιεχόμενο των σπουδών χαρακτηρίζεται από έναν υπερβολικά περιορισμένο ορίζοντα γνώσεων. Υπάρχει πλήθος ειδικοτήτων, κατακερματισμός επαγγελμάτων που ουσιαστικά καθιστούν ανίκανο ένα νέο να έχει πλήρη γνώση αλλά κυριαρχεί στένεμα των γνωστικών οριζόντων.
Η ανάπτυξη δράσης και ο προσανατολισμός στις επαγγελματικές σχολές δεν είναι στοιχείο τρέχουσας δράσης αλλά κυρίως αποτελεί δουλειά προοπτικής. Αποτελούν χώρους - φυτώρια, στελέχωσης των γραμμών μας στους κλάδους, ενδυνάμωσης των δυνάμεών μας στα σωματεία.
Να πάρουμε υπόψη μας ότι ακόμα και στην κρίση η αναλογία εργαζόμενων - ανέργων στις επαγγελματικές σχολές δεν άλλαξε. Σύμφωνα με στοιχεία στην κατάρτιση - μαθητεία φαίνεται πως το 60% των νέων που πηγαίνει σε επαγγελματικές σχολές είναι εργαζόμενο, ενώ το 40% δηλώνουν άνεργοι. Το περιβάλλον των εργασιακών σχέσεων, των μισθών και των δικαιωμάτων που προβλέπονται από συμβάσεις ή συμβάσεις μαθητείας είναι πολύ πιο δυσμενές από τη άθλια κατάσταση που έχει νομοθετηθεί (511 ευρώ και διαχωρισμός με βάση την ηλικία).
Είναι καθήκον των σωματείων να προσανατολίσουν τη δράση τους στους χώρους κατάρτισης - μαθητείας. Να "εκπαιδευτούν" συνάδελφοι στις ιδιαιτερότητες αυτών των σχολών, να μάθουν το χώρο, να υπάρχει καταμερισμός στα ΔΣ των σωματείων, να υπάρχει συγκεκριμένη ευθύνη για τις σχολές και τις ειδικότητες του κλάδου. Να αυξηθεί η προπαγάνδα μας γι' αυτούς τους χώρους με ανακοινώσεις - αφίσες.
Χτίζουμε σωματεία με μαζική, ενεργή συμμετοχή, «βιδωμένα» στους εργασιακούς χώρους
Ταξικό σωματείο που συμμετέχει στο ΠΑΜΕ είναι το σωματείο που πρωτοστατεί και οργανώνει διαρκώς τους εργαζόμενους έχοντας φιλοδοξία να οργανώσει το σύνολο των εργατών. Να εξασφαλίζει τη συμμετοχή τους στη ζωή των συνδικάτων, να καλλιεργεί και να ανεβάζει το επίπεδο ταξικής στάσης. Πρωτοστατεί σταθερά στην αλληλεγγύη, φροντίζει διαρκώς για την ενότητα των εργαζομένων ενάντια στους επιχειρηματικούς ομίλους, τις κυβερνήσεις και τους ανθρώπους τους που μας καταδυναστεύουν και διαρκώς χωρίζουν την εργατική τάξη, πότε με επιλεκτικές παροχές, σήμερα με τον τρόμο της απόλυσης, τις διαφορετικές εργασιακές σχέσεις, την εθνικότητα. Είναι πρωτοπόρο στην πάλη για ΣΣΕ, Κοινωνική Ασφάλιση, Υγεία και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς αλλά και στην πάλη για την Υγεία του λαού, τη μόρφωση των παιδιών, την επιβίωση των ανέργων, την κοινή πάλη με τους νέους που βρίσκονται στη μαθητεία και τις επαγγελματικές σχολές, στην πρακτική άσκηση. Μαχητικά υπερασπίζεται τη λαϊκή στέγη από τους πλειστηριασμούς, έχει δράση για το σύνολο της ζωής της λαϊκής οικογένειας. Αναπτύσσει στη γειτονιά με τις λαϊκές επιτροπές κοινή δράση με τους αυτοαπασχολούμενους, τους ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες, στα χωριά και την ύπαιθρο με τους αγρότες, με τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών και τους νέους που βρίσκονται στις σχολές, τους μετανάστες πρόσφυγες. Δράση και συμμαχία που ξεκινά από τον αγώνα για την επιβίωση, τη στήριξη των παιδιών των λαϊκών οικογενειών και συγκεντρώνει δυνάμεις, καλλιεργεί την ενότητα ενάντια στα μονοπώλια που μας καταπιέζουν, καθορίζουν τα πράγματα σε κάθε κλάδο και συνολικά στη ζωή μας.
Ταξικό σωματείο που συμμετέχει στο ΠΑΜΕ σταθερά και με σχέδιο οργανώνει μαζικές συλλογικές διαδικασίες όπου οι εργαζόμενοι λένε τη γνώμη τους, συμμετέχουν στις αποφάσεις, επιλέγουν τις μορφές πάλης, βρίσκει τρόπους για την άμεση ζωντανή δημοκρατική ενεργή συμμετοχή των μελών του ώστε να κατανοούν από την ίδια τους την πείρα στην ταξική πάλη τις αιτίες των προβλημάτων στη ζωή τους, να αναγνωρίζουν τον πραγματικό αντίπαλο. Να νιώθουν ότι είναι μέρος μιας μεγάλης προσπάθειας για την υπεράσπιση της ζωής τους, την άνοδο των αγώνων και τη διεκδίκηση δικαιωμάτων, ότι βάζουν και το δικό τους λιθαράκι και δεν αναθέτουν σε κάποιους άλλους να βρουν εργολαβικά τη λύση. Το κάθε σωματείο έχει σχέδιο δράσης που εμπλουτίζεται διαρκώς και κυρίως: Παίρνουμε υπόψη μας τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί αναζητώντας τρόπους και όχι υποχωρώντας στις δυσκολίες που βάζει η ζωή με την κατάργηση του 8ωρου, της Κυριακής Αργίας, τη ζωή λάστιχο και την όξυνση όλων των οικογενειακών και κοινωνικών προβλημάτων μέσα στην κρίση που απομακρύνουν τους εργαζόμενους από την συλλογική δράση. Την ανατροπή δεν θα την κάνουν αυτοί που έχουν λυμένα τα προβλήματά τους, θα την κάνουν οι φτωχοί οι καταπιεσμένοι αυτοί που παράγουν όλο τον πλούτο και τους τον κλέβουν.
Τα ΔΣ των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ θέλουμε να είναι ζωντανό παράδειγμα για το τι σημαίνει ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος ως προς τη λειτουργία των σωματείων και τη δράση που αναπτύσσουν στις ολότελα νέες συνθήκες να γίνει πράξη, αυτό που μας άφησε κληρονομιά η προηγούμενη γενιά ταξικά συνειδητοποιημένων συνδικαλιστών: "Το σωματείο να είναι το δεύτερο σπίτι του εργάτη". Με τη δράση, τον προσανατολισμό και τη δύναμη του παραδείγματος του σωματείου που είναι στο ΠΑΜΕ μπορούν περισσότεροι εργαζόμενοι, τίμιοι συνδικαλιστές να υπερβούν τις προκαταλήψεις, τα εμπόδια και να δώσουμε από κοινού τη μάχη για την αλλαγή των συσχετισμών σε χώρους και κλάδους στρατηγικής σημασίας, να απαλλάξουμε τις οργανώσεις μας από τη θηλιά του εργοδοτικού και κυβερνητικού ελέγχου, από τις δυνάμεις που χρόνια έχουν κάτσει στο σβέρκο των εργατών και μέσα στην κρίση αποδείχτηκαν ο πολύτιμος σύμμαχος του ΣΕΒ και των κυβερνήσεων για να περνάνε τα μνημόνια και οι αντεργατικοί νόμοι.
Η αλλαγή των συσχετισμών δύναμης περνάει μέσα από την πολύμορφη δράση των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων και των σωματείων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και αναπτύσσεται σε όλα τα μέτωπα από την οργάνωση των αγώνων για την κάλυψη των απωλειών και τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών τους ως την οργάνωση των Λαϊκών Φροντιστηρίων, την οργάνωση της αλληλεγγύης με τη συγκέντρωση και τη διανομή τροφίμων σε φτωχές οικογένειες, τους αγωνιστές νομικούς που στέκονται στο πλάι των αγωνιζόμενων εργαζομένων και άλλων λαϊκών ανθρώπων, με τις πρωτοβουλίες για την επανασύνδεση του ρεύματος σε λαϊκά σπίτια, με τις εκδηλώσεις για τα παιδιά, ακόμη και με κατασκηνώσεις για τα παιδιά εργατών όπως πολύ καλά οργανώθηκαν σε Άρτα, Αγρίνιο, Γιάννενα, με την έμπρακτη αλληλεγγύη που επιδεικνύουν στους πρόσφυγες.
Αλλαγή στάσης σημαίνει, ότι τέτοια δράση και λειτουργία δεν είναι για μας κάποια παραδείγματα, αλλά αυτό που θέλουμε να χαρακτηρίζει τα σωματεία του ΠΑΜΕ, που τα κάνει να ξεχωρίζουν και να απαντούν με τη δράση και όχι μόνο με λόγους στο ερώτημα: Γιατί ένας εργαζόμενος να οργανωθεί στο σωματείο του.
Υπάρχουν σωματεία που υπολειτουργούν; Που δρουν από αρχαιρεσίες σε αρχαιρεσίες; Που παραμένουν άμαζα, χωρίς δράση για καιρό, χωρίς επαφή με τους χώρους δουλειάς; Έχουμε σωματεία που δεν είναι "βιδωμένα' στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις του κλάδου; Χτίζουμε εργατικό, συνδικαλιστικό κίνημα ανατροπής κι ελπίδας σημαίνει ότι αλλάζουμε στάση, ανοίγουμε μέτωπο με τέτοια φαινόμενα. Αυτό σημαίνει συμφωνώ και δουλεύω με την ταξική γραμμή του ΠΑΜΕ. Το ΠΑΜΕ είναι τα σωματεία, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα που συσπειρώνονται σε αυτό. Πρέπει να βγάζουμε πιο ουσιαστικά συμπεράσματα στο πως δουλεύουμε.
Η ζωντανή διαδικασία που προηγήθηκε της Συνδιάσκεψης με τις Γενικές Συνελεύσεις, τις συσκέψεις και τις συγκεντρώσεις αποκάλυψε νέες δυνάμεις που δεν είναι διατεθειμένες να υποταχθούν, σήμερα βρίσκονται μαζί μας. Αυτή η διαδικασία δεν θέλουμε να αποτελέσει παρένθεση, αλλά να εκφραστεί η σχεδιασμένη συνέχεια των μαζικών διαδικασιών, η οργανωμένη συζήτηση για την κατάσταση του κινήματος, τις ευθύνες του εργατοπατερισμού και το ρόλο του ΠΑΜΕ που θα δώσει τη δυνατότητα σε περισσότερους να εκφραστούν, να κάνουν το βήμα συμπόρευσης και κοινής δράσης. Θα συνεχίσουμε αυτή τη συζήτηση σε περισσότερα σωματεία κι εργασιακούς χώρους. Είμαστε σίγουροι, ότι νέες δυνάμεις θα πάρουν απόφαση συμμετοχής στο ΠΑΜΕ.
Απολογισμός Εκτελεστικής Γραμματείας - Γραμματειών
Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ μέσα από τη σταθερή και συχνή συνεδρίασή της οργάνωσε και συντόνισε τη δουλειά για την οργάνωση των αγώνων που αναπτύχθηκαν, τη διεύρυνση των γραμμών του ΠΑΜΕ με νέα σωματεία, τη διαπάλη με την εργοδοσία, τις κυβερνήσεις, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Τα προηγούμενα χρόνια προχώρησε στη συγκρότηση επιτροπών και ομάδων δουλειάς με στόχο να συμβάλουν στην εξειδίκευση της δουλείας της σε διάφορα μέτωπα πάλης. Έτσι δημιουργήθηκαν δίπλα στην ΕΓ: γραμματεία γυναικών, γραμματεία νέων, γραμματεία μεταναστών, γραμματεία διεθνών, γραμματεία υγιεινής και ασφάλειας, ομάδες στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, στην προπαγάνδα, ομάδα για την οργάνωση της αλληλεγγύης. Παρά τις αδυναμίες που υπήρξαν στη συγκρότησή τους, παρά τις συνεχείς μεταβολές στη σύνθεσή τους, το συνολικό αποτέλεσμα της δουλειάς τους κρίνεται θετικό. Η νέα πανελλαδική συντονιστική επιτροπή που θα εκλέξουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και τόλμη πρέπει να επιμείνει στη συγκρότηση και στελέχωσή τους.
Με δεκάδες πρωτοβουλίες οι επιτροπές βοήθησαν τα σωματεία να αναπτύξουν δράση για κάθε μέτωπο και πλευρά της κοινωνικής ζωής και δραστηριότητας γιατί "η δράση του συνδικάτου δε σταματάει στον εργασιακό χώρο, όπως και η ζωή του εργαζόμενου δε σταματάει στη δουλειά του".
Συγκροτήθηκε θεατρική ομάδα, ομάδα χορού, χορωδία, ανέβηκαν αρκετές θεατρικές παραστάσεις. Αντίστοιχες πρωτοβουλίες πήρε η γραμματεία στον αθλητισμό με αγώνες δρόμου, με εργατικά τουρνουά ποδοσφαίρου με δεκάδες ομάδες από σωματεία και χώρους δουλειάς. Πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις, ημερίδες για την πληρέστερη ενημέρωση και εξοπλισμό των σωματείων για το Ασφαλιστικό, τις ΣΣΕ, την υγιεινή και ασφάλεια και τα εργατικά ατυχήματα, για τον αγώνα ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά μαζί με θεραπευτικές κοινότητες.
Το ΠΑΜΕ πήρε σημαντικές πρωτοβουλίες στην ενημέρωση, έδωσε βήμα σε δεκάδες σωματεία να κάνουν γνωστή τη δράση τους, να συζητήσουν για τις εξελίξεις στους κλάδους, με τη δημιουργία webradio, με εργατικά δελτία ειδήσεων. Έφτιαξε ομάδα για τη λειτουργία της ιστοσελίδας του για τη συνεχή και ζωντανή τροφοδότηση της ενημέρωσης στις μεγάλες απεργιακές μάχες κόντρα στην παραπληροφόρηση των ΜΜΕ των πλουτοκρατών. Προχώρησε σε μαθήματα στους μετανάστες, ώθησε Λαϊκές Επιτροπές και σωματεία στην ανάπτυξη αντίστοιχων πρωτοβουλιών με δωρεάν μαθήματα και λαϊκά φροντιστήρια.
Πήρε δεκάδες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, στήριξης εργαζομένων που βρίσκονταν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, στους πρόσφυγες, στους μετανάστες.
Τα προηγούμενα χρόνια πήραμε την απόφαση για την συγκρότηση γραμματειών του ΠΑΜΕ σε κλάδους όπου στις Ομοσπονδίες πλειοψηφούν οι παρατάξεις και οι δυνάμεις του ρεφορμισμού, του κοινωνικού εταιρισμού και του εργατοπατερισμού. Συγκροτήθηκαν κλαδικές γραμματείες. Αντίστοιχα φτιάχτηκαν και τοπικές γραμματείες. Η απόφασή μας αυτή ενίσχυσε τη δράση μας. Από τη μελέτη της λειτουργίας των γραμματειών μέχρι σήμερα έχουμε καταλήξει σε βασικά συμπεράσματα:
Η κλαδική γραμματεία του ΠΑΜΕ είναι η έκφραση των συνδικάτων, των Επιτροπών Αγώνα που συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ, διαφορετικά δεν ξεχωρίζει από παράταξη. Συντονίζει τη δράση τους, ενοποιεί τη γραμμή πάλης, επεξεργάζεται σχέδιο και πλαίσιο για τον κλάδο, δρα στην κατεύθυνση ανατροπής των συσχετισμών στην Ομοσπονδία, στην οργάνωση των εργαζομένων, στη διεύρυνση του ΠΑΜΕ με νέα σωματεία, δηλαδή περισσότεροι εργαζόμενοι να οργανώνονται και τίμιοι συνδικαλιστές να απεγκλωβίζονται από τις δυνάμεις της υποταγής και του συμβιβασμού. Έτσι να δυναμώνει το ΠΑΜΕ και η ταξική γραμμή σε κάθε κλάδο. Το ΠΑΜΕ είναι τα σωματεία και η συντονισμένη δράση τους, αυτή είναι η βάση του, δεν είναι έξω και πάνω από αυτά. Αντίστοιχα σε επίπεδο κλάδου είναι και η κλαδική γραμματεία του ΠΑΜΕ.
Η γραμματεία έχει σκοπό να διευκολύνει τη δράση των σωματείων, να δυναμώσει τη λειτουργία τους, να τη βοηθά με τη συνολική πείρα και γνώση από τη δράση του μονοπωλίου, με επεξεργασία κλαδικών ζητημάτων, στόχων πάλης, με την οργάνωση της αλληλεγγύης, την έμπρακτη βοήθεια σε κάθε χώρο.
Υπάρχουν φαινόμενα όπου η πίεση των εξελίξεων, η επιτακτική ανάγκη να υπάρξει απάντηση στην επίθεση που δέχονταν οι εργαζόμενοι οδήγησαν στην υποκατάσταση και το προσπέρασμα των σωματείων. Η ανάγκη να προβληθεί η ταξική γραμμή και να μάθουν οι εργαζόμενοι τη θέση του ΠΑΜΕ σε κρίσιμες στιγμές, έγινε τρόπος δουλειάς με αποτέλεσμα να βγαίνουν μόνο ανακοινώσεις των γραμματειών του ΠΑΜΕ, να αναπαράγονται πολλές φορές μόνο τα κεντρικά υλικά και τα σωματεία να μην τοποθετούνται, να αδυνατίζει ο ρόλος τους και η λειτουργία τους, η ευθύνη τους. Αντίστοιχα και στις τοπικές γραμματείες.
Η τοπική γραμματεία επίσης πρέπει να συγκροτείται από σωματεία που συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ, Επιτροπές Αγώνα. Σε περιοχές που υπάρχει Εργατικό Κέντρο που είναι με το ΠΑΜΕ, έκφραση του ΠΑΜΕ και ευθύνη για την περιοχή έχει το Εργατικό Κέντρο όπως αντίστοιχα η Ομοσπονδία για τον κλάδο. Ο καλός συντονισμός από το Εργατικό Κέντρο με τις Ομοσπονδίες και τις κλαδικές γραμματείες μπορεί να καλύψει και σωματεία και Επιτροπές Αγώνα που δεν είναι στη δύναμή του, π.χ. Δημόσιο. Δηλαδή δεν υπάρχει λόγος να έχουμε και γραμματεία του ΠΑΜΕ σε ένα νομό που υπάρχει ΕΚ στο ΠΑΜΕ.
Με βάση τα συμπεράσματα αλλά και τις παρατηρήσεις στη συζήτηση που θα ακολουθήσει προτείνουμε να εξουσιοδοτηθεί η νέα Γραμματεία να επεξεργαστεί ολοκληρωμένο σχέδιο οργανωτικής διάταξης και συντονισμού των οργανώσεων που συγκροτούμε το ταξικό μέτωπο, ώστε οι γραμματείες που υπάρχουν και αυτές που θα φτιαχτούν να εκφράζουν αυτό που θέλουμε.
Τα οικονομικά των συνδικάτων
Η εργατική τάξη για να απαντήσει στην ολομέτωπη και συνεχή επίθεση που δέχεται πρέπει να ισχυροποιήσει τα δικά της όπλα. Τα συνδικάτα της και το κίνημα της. Η ενδυνάμωση του ΠΑΜΕ και οικονομικά, θα ενισχύσει την ταξική πάλη, θα δώσει νέα ώθηση στα συνδικάτα.
Αιμοδότης του ΠΑΜΕ και της πολύμορφης δραστηριότητας του είναι αποκλειστικά η εργατική τάξη, οι συνδρομές των μελών των σωματείων που συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ. Παρεμβάσεις, συλλαλητήρια, κινητοποιήσεις, απεργίες, αθλητικές - πολιτιστικές δραστηριότητες, δράσεις αλληλεγγύης, εκδοτική και διεθνιστική δραστηριότητα του ΠΑΜΕ, η προπαγάνδα (αφίσες, πανό, webradio κ.λπ.) στηρίζονται στη συνεισφορά των εργατικών σωματείων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, των συνδυασμών, Επιτροπών Αγώνα στους χώρους δουλειάς, στις συνοικίες και τις εργατογειτονιές. Κάθε χρόνο προχωρούμε σε οικονομική εξόρμηση.
Οι δυσκολίες που παρουσιάζονται πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα. Οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης θα δυσκολέψουν την κατάσταση επομένως τα οικονομικά του κλάδου, του συνδικάτου, πρέπει να οργανωθούν καλύτερα και να καλυτερεύει και η οικονομική ενίσχυση του ΠΑΜΕ ώστε να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες. Η οικονομική και σταθερή ενίσχυση απαιτεί καλύτερους δεσμούς, αγωνιστικές παρεμβάσεις, μόνιμη και σταθερή δράση, βελτίωση της λειτουργίας των σωματείων.
Η σταθερή απόδοση των συνδρομών πρέπει να λυθεί με βοήθεια και έλεγχο στο επόμενο διάστημα. Ο υπεύθυνος του κλάδου πρέπει να έχει γνώση της κατάστασης για κάθε σωματείο, να είναι σε πρώτο πλάνο η οικονομική δουλειά, η τάξη στα οικονομικά, π.χ. είναι ανεπίτρεπτο και από ηθικής άποψης να υπάρχουν ακόμα κουπόνια της οικονομικής εξόρμησης στα γραφεία των σωματείων. Αυτό για μας είναι πρώτα από όλα σεβασμός στη μεγάλη προσπάθεια που καταβάλουν εργάτες από το υστέρημα τους για να συγκεντρωθούν τα απαραίτητα για την δράση μας. Τα ΔΣ των σωματείων έχουν την πρώτη ευθύνη για να ξεπεραστούν αδυναμίες και δυσκολίες.
Η σημασία της Κοινωνικής Συμμαχίας
Είναι μεγάλη πείρα τα κοινά συλλαλητήρια με τους αγρότες και τους ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες που ζήσαμε στον αγώνα για την υπεράσπιση της Κοινωνικής Ασφάλισης και να μην περάσει ο νόμος-λαιμητόμος.
Είδαμε στην πράξη τη δύναμη της κοινωνικής συμμαχίας και τη σημασία της που ανάγκασε κυβέρνηση και δανειστές σε ελιγμούς, σε χρονοτριβή και σταδιακή εφαρμογή, σε υποχωρήσεις για να κερδίσει χρόνο. Τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ στην πράξη με τη συμμετοχή στον κοινό αγώνα κέρδισαν την εκτίμηση των αγροτών, ακόμα και δύσπιστων βιοπαλαιστών της υπαίθρου που είχαν πολλές προκαταλήψεις από τη χρόνια προπαγάνδα των αφεντικών και των παπαγάλων τους.
Από το 2010 ξεκινήσαμε προσπάθειες κοινή δράσης, με βάση κοινό πλαίσιο πάλης. Μας βοήθησε πολύ να γνωρίσουμε ιδιαίτερα προβλήματα εργαζόμενων τμημάτων του λαού που δεν είναι μισθωτοί, τα βάσανα που έχουν από την πολιτική και κυριαρχία των μονοπωλίων. Οι εξελίξεις απαιτούν να δώσουμε συνέχεια, παίρνοντας υπόψη τα διδάγματα της αγωνιστικής πείρας και των αλλαγών που έχουν συντελεστεί.
Έχουμε την εκτίμηση, ότι η μορφή οργάνωσης των Λαϊκών Επιτροπών βοήθησε το ταξικό κίνημα σε όλη τη διάρκεια αυτών των χρόνων. Έβαλε το σπόρο της Κοινωνικής Συμμαχίας, της κοινής δράσης εργατών, αυτοαπασχολούμενων, έδωσε πείρα από κοινούς αγώνες στη γειτονιά για τη στήριξη απεργών εργατών, ενάντια στην επίθεση της εργοδοσίας, για την Υγεία, την Παιδεία, για την υπεράσπιση φτωχών λαϊκών οικογενειών, έδωσε πείρα για την οργάνωση της αλληλεγγύης.
Εντοπίσαμε ότι η λειτουργία των συνδικάτων έχει αντανάκλαση στη θετική επίδραση ή αντίστοιχα στις δυσκολίες της δουλειάς των Λαϊκών Επιτροπών. Δηλαδή, είναι μεγάλο πρόβλημα η μη ενασχόληση των συνδικάτων με ζητήματα αλληλεγγύης και στήριξης των μελών τους, των απολυμένων, των άνεργων του κλάδου. Η εργατική αλληλεγγύη είναι πρώτα υπόθεση των σωματείων, των εργατικών οργανώσεων. Χάρη σε αυτή την αλληλεγγύη κράτησαν πολυήμεροι ή και πολύμηνοι αγώνες που ζήσαμε αυτά τα χρόνια.
Η σημασία της διεύρυνσης του ΠΑΜΕ στους κλάδους στρατηγικής σημασίας για την οικονομία. Η Συνδιάσκεψη αφετηρία στον αγώνα για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης
Η σημερινή Συνδιάσκεψη είναι μια νέα αφετηρία στον αγώνα για την αλλαγή του συσχετισμού ιδιαίτερα στους στρατηγικούς κλάδους, στη βιομηχανία, την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τις μεταφορές, τα λιμάνια, τις τράπεζες. Έχουμε στόχο περισσότερα σωματεία από αυτούς τους χώρους να ενταχθούν στο ΠΑΜΕ, σε περισσότερα να ηττηθούν οι δυνάμεις της εργοδοσίας. Η ήττα των δυνάμεων του συμβιβασμού σε αυτούς τους κλάδους έστω και μικρή σε ένα χώρο θα είναι μια μεγάλη νίκη για το ΠΑΜΕ και την υπόθεση της ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Σε αυτούς τους χώρους έχει την έδρα του ο κυβερνητικός εργοδοτικός συνδικαλισμός, εδώ διατηρεί ισχυρές δυνάμεις με τη στήριξη των κυβερνήσεων και της ΕΕ, από εδώ διαμορφώνει τους συσχετισμούς, τις πλειοψηφίες του σε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα, με την ανοιχτή τρομοκρατία των εργοδοτών που βάζουν στις αρχαιρεσίες τους εργαζόμενους να ψηφίζουν στη σειρά το ψηφοδέλτιο που δίνει ο προσωπάρχης. Κυριαρχεί η γραμμή του κοινωνικού εταιρισμού, η ενσωμάτωση με τις θεωρίες και πρακτικές της εταιρικής ευθύνης, με τη διαφοροποιημένη πολιτική μισθών και παροχών.
Κυριαρχώντας σε αυτούς τους κλάδους βάζει μεγάλα εμπόδια στην ανάπτυξη και γενίκευση της πάλης σε κρίσιμες στιγμές, στην αποτελεσματικότητα των αγώνων. Να σκεφτούμε μόνο, κυβέρνηση κι εργοδοσία θα συναντούσαν τις ίδιες δυσκολίες, θα ήταν τόσο εύκολο να περνάει η επίθεση στα δικαιώματά μας αν υπήρχε καθολική συμμετοχή αυτών των κλάδων σε γενική απεργία; Δηλαδή με καθολική συμμετοχή της ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, πετρέλαια, τραπεζών, μεταφορών θα υπήρχε το ίδιο αποτέλεσμα του αγώνα; Μέσα στην κρίση είχαν, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα χαμηλότερα ποσοστά συμμετοχής στις απεργίες και τις συγκεντρώσεις. Αυτός είναι ο ρόλος των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών αυτών των δυνάμεων σε αυτούς τους χώρους, ανοιχτά προδοτικός στα συνολικά συμφέροντα των εργαζομένων. Ανοιχτά διασπαστικός στην ενότητα της εργατικής τάξης. Είναι μεγάλο εμπόδιο στον αγώνα, πολύτιμη δύναμη για το κεφάλαιο.
Οι ίδιες δυνάμεις στους κλάδους του Δημοσίου και με την ίδια την ΑΔΕΔΥ είχαν διαφοροποιημένη τακτική με τον ίδιο όμως στόχο της ενσωμάτωσης και της υπηρέτησης της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Εδώ έκαναν τα συνδικάτα όχημα για την κυβερνητική εναλλαγή, για τη μεταμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, την αλλαγή φορέα της σοσιαλδημοκρατίας από το ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ και την άνοδό του στη διακυβέρνηση της ίδιας εξουσίας των μονοπωλίων στα πλαίσια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Έκαναν απεργίες διαρκείας, ονομαστικές και πληρώνονταν το μεροκάματο απαξιώνοντας μορφές πάλης με πρωτοφανείς τυχοδιωκτισμούς. Έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στον εγκλωβισμό και την εξαπάτηση του λαού στα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ. Με σχέδιο ανά κλάδο, επίμονη δράση μπορούμε να ανοίξουμε μεγάλα ρήγματα στην κυριαρχία αυτών των δυνάμεων σε αυτούς τους χώρους δουλειάς. Το ΠΑΜΕ σε χιλιάδες εργαζομένους αυτών των κλάδων έχει μεγάλο κύρος. Εξάλλου σήμερα όλοι οι εργαζόμενοι ζουν τις συνέπειες της βάρβαρης αντεργατικής πολιτικής που κανέναν δεν εξαιρεί, σε κάθε σπίτι φωλιάζει η καθημερινή αγωνία για τα άνεργα παιδιά ακόμα και αν υπάρχει ένα κάπως σταθερό εισόδημα.
Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει. Κανένας συμβιβασμός με τη φτώχεια, τη μίζερη ζωή
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Συζητάμε το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ και θέλουμε να αποτελέσει κριτήριο για την οργάνωση και τον αγώνα των εργαζομένων όπως κάναμε από την ίδρυσή μας. Ασφαλώς και δεν υποτιμήσαμε ποτέ κανένα αίτημα για την έστω και μερική ανακούφιση, την αναχαίτιση της ολομέτωπης επίθεσης. Οι εργαζόμενοι το γνωρίζουν καλά αυτό. Ούτε στιγμή όμως δεν συμβιβαστήκαμε με τη λογική του εφικτού με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Δε σώζει η λογική της διαρκούς υποχώρησης "μήπως σώσουμε ό,τι μπορούμε", ούτε βέβαια η εχθρική αντίληψη που καλλιεργήθηκε συστηματικά από την εργοδοσία, ότι μπορούν οι εργαζόμενοι να διασφαλίσουν τα δικαιώματά τους στοιχισμένοι πίσω από το ένα ή το άλλο επιχειρηματικό σχέδιο. Έτσι και σήμερα θέτουμε ένα νέο στοιχείο που είναι ο συνδυασμός της άμυνας με την επίθεση στον αγώνα μας. Κάθε Ομοσπονδία, Εργατικό Κέντρο, σωματείο που συμμετέχει στο ΠΑΜΕ έχει και τη δική του ευθύνη στην επεξεργασία στόχων, αιτημάτων. Παίρνει υπόψη του τις συνθήκες και εξελίξεις σε κάθε χώρο, το βαθμό οργάνωσης και τις διαθέσεις των εργαζομένων με προσανατολισμό να ενοποιείται η ταξική κατεύθυνση και να δυναμώνει κατά κλάδο και μεγάλους χώρους δουλειάς. Κριτήριο τα συμφέροντά μας, τις δικές μας ανάγκες όχι τα κέρδη των αφεντικών. Απορρίπτουμε από τη σκοπιά αυτή την ανάπτυξη που σχεδιάζουν. Ανοίγουμε με στόχους πάλης και αιτήματα το θέμα των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης, πώς αξίζει σήμερα να ζούμε και να δουλεύουμε με βάση την ανάπτυξη της επιστήμης και των παραγωγικών μέσων. Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για σταθερή δουλειά με δικαιώματα, μείωση του εργάσιμου χρόνου, καθολική Κοινωνική Ασφάλιση, υψηλού επιπέδου δωρεάν υπηρεσιών Υγείας, Πρόνοιας, προστασία της υγείας και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς.
Μπορούμε να συμβιβαστούμε με την εκτεταμένη ανεργία, τους μισθούς πείνας και τη δουλειά λάστιχο το μοίρασμα μιας κακοπληρωμένης θέσης εργασίας σε δύο και τρεις εργαζόμενους; Κριτήριο για τις διεκδικήσεις μας είναι οι σύγχρονες εργατικές λαϊκές ανάγκες και η δυνατότητα της εποχής μας να τις υλοποιήσει. Αναδεικνύουμε τις αιτίες που εμποδίζουν την κοινωνική πρόοδο, αποτελούν βαρίδι στην κοινωνική εξέλιξη που είναι η κυριαρχία των μονοπωλιακών ομίλων, το κυνήγι του κέρδους, οι καπιταλιστές, οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις τους και τα κόμματά τους. Η ίδια η ζωή, η πλούσια πείρα, κυρίως των τελευταίων ετών, αποδεικνύει περίτρανα ότι στο πλαίσιο της ΕΕ, της εξουσίας των μονοπωλίων, δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή λύση. Αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο ο ρόλος της ΕΕ ως λυκοσυμμαχία και δυνάστης της εργατικής τάξης, των λαών. Καταρρίπτονται οι μύθοι ότι αυτή είναι δήθεν "ένωση της αλληλεγγύης και απάνεμο λιμάνι για τους λαούς", όπως ισχυρίζονταν η πλουτοκρατία και τα στηρίγματά της.
Η ΕΕ γίνεται όλο και πιο αντιδραστική και οι εργαζόμενοι θα ζήσουν συνθήκες μεγάλης φτώχειας κι εξαθλίωσης αν δεν ξεσηκωθούν. Ολοένα και περισσότερο γίνεται αντιληπτό, ότι προοπτική δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ρήξη και σύγκρουση με αυτές τις δυνάμεις. Η λύση βρίσκεται στην ανατροπή τους. Γι' αυτό και ένα από τα στοιχεία που μας ξεχωρίζουν από τις συμβιβασμένες ηγεσίες είναι η συσπείρωση και ενότητα της εργατικής τάξης ανεξάρτητα από κλάδο ενάντια στα μονοπώλια, στην καπιταλιστική εκμετάλλευση για την ανατροπή τους. Ο αγώνας αυτός έχει τις δυσκολίες του και απαιτεί πολύ συγκεκριμένο σχέδιο πάλης και δράσης κατά κλάδο και πανελλαδικά.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, παραγωγικές, επιστημονικές και τεχνολογικές, για να υπάρχει φιλολαϊκή ανάπτυξη, για να υπάρχει αξιοπρεπής ζωή, δουλειά με δικαιώματα. Εμείς είμαστε αυτοί που παράγουμε όλο τον πλούτο! Τον ιδρώτα μας, τον κόπο μας τον καρπώνονται μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι. Αυτό μπορεί να αλλάξει.
Επομένως, ο αγώνας για την κάλυψη των απωλειών για μια αξιοπρεπή ζωή, πρέπει να συνδυάζεται με την πάλη για άλλο δρόμο ανάπτυξης με αποδέσμευση από τις ενώσεις των ιμπεριαλιστών ΕΕ και ΝΑΤΟ με την εργατική τάξη και το λαό στο τιμόνι της εξουσίας.
Μπορούμε να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει, ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας. Το σύνθημα που γεννήθηκε στους μεγάλους αγώνες, μας δείχνει το δρόμο:
"Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά".
Ένας όμως τέτοιος αγώνας απαιτεί και συνδικάτα μαζικά και γερά, οργανωμένα στα εργοστάσια, στους μεγάλους χώρους δουλειάς, σταθερά μέτωπα αγώνα, αλληλεγγύη και συμμαχία με την φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους. Εδώ κρίνεται η υπόθεση της ανασύνταξης και αναζωογόνησης του συνδικαλιστικού κινήματος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.