Ο εγκληματογόνoς καπιταλισμός

Του πέτρου Ζερβού

Οι «εγκληματογόνες ιδεολογίες» και ο καπιταλισμός

«Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί. Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός.

Η βαρβαρότητα γίνεται ορατή απ' τη στιγμή που το μονοπώλιο δεν μπορεί πια να προστατευτεί παρά μονάχα με την ανοιχτή βία».

(Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια»).

 

Στην προχτεσινή εκπομπή «Ενικός» το στέλεχος της ΝΔ Φαήλος Κρανιδιώτης μίλησε για τις «εγκληματογόνες ιδεολογίες», που σύμφωνα με τον ίδιο είναι ο ναζισμός και ο κομμουνισμός, αναπαράγοντας έτσι τη θεωρία των δύο άκρων.

Για να τεκμηριώσει, μάλιστα, τη θέση του ότι το ένα άκρο γεννάει το άλλο δήλωσε ότι το νεοναζιστικό «Σβόμποντα» στην Ουκρανία καθώς και άλλες φασιστικού τύπου οργανώσεις που έπαιξαν ρόλο στα τελευταία γεγονότα δεν εκφράζουν τίποτα άλλο από «το μίσος των Ουκρανών για τον Στάλιν που σκότωσε 11 εκατομμύρια».

Την ίδια στιγμή, βέβαια, στη συγκεκριμένη εκπομπή ο Κρανιδιώτης χρησιμοποίησε όλα τα επιχειρήματα της Χρυσής Αυγής ενάντια στους μετανάστες.

Θυμίζουμε ότι η ΝΔ είχε επιχειρήσει να εμφανίσει τη χρυσαυγίτικη επίθεση στο Πέραμα στα στελέχη - συνδικαλιστές του ΚΚΕ ως σύγκρουση των δύο άκρων, επιχείρηση που δεν της βγήκε καθώς στο μεταξύ ήρθε η δολοφονία Φύσσα.

Τότε ήταν που φούντωσε και πάλι η θεωρία των δύο άκρων συνοδευόμενη από εκατέρωθεν διακηρύξεις «ενάντια στη βία απ' όπου κι αν προέρχεται».

Βεβαίως, η ΕΕ είχε αναγορεύσει σε επίσημη πολιτική της την εξίσωση «του μαύρου με τον κόκκινο ολοκληρωτισμό», εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ενισχύοντας την αναθεώρηση της Ιστορίας ειδικά στα πρώην σοσιαλιστικά κράτη και ιδιαίτερα στις Βαλτικές χώρες, όπου οι πολιτικοί απόγονοι των ναζί βρίσκονται σήμερα σε κυβερνητικές θέσεις, σε ορισμένες από αυτές.

Το ίδιο βλέπουμε να συμβαίνει και σήμερα στην Ουκρανία με την πολιτική - τουλάχιστον - στήριξη, από την πλευρά της ΕΕ και των ΗΠΑ, φασιστικών δυνάμεων κρούσης.

***

Η διατύπωση της σχετικής θεωρίας βασίζεται σε μια αυθαιρεσία: Ορίζει ως αυτονόητη την ύπαρξη ιδεολογιών έξω και πέρα από την κοινωνική - οικονομική βάση, προσπαθεί μάλιστα να αναζητήσει και κοινά στοιχεία, γι' αυτό άλλωστε και τα περί ολοκληρωτισμού.

Η σύγχυση που προκαλούν αυτές οι θεωρήσεις εξυπηρετεί ανάγκες του συστήματος:

–Να κρυφτεί η πραγματική αντίθεση, το γεγονός ότι υπάρχουν κοινωνικές δυνάμεις με εκ διαμέτρου αντίθετα ταξικά συμφέροντα.

–Να κρύψει ότι υπάρχει μια πραγματική διαφορά κι αυτή αφορά στην κατοχή των μέσων παραγωγής από μια κοινωνική μειοψηφία που της επιτρέπει να εκμεταλλεύεται την κοινωνική πλειοψηφία.

–Να διαμορφώσει επίσης το αίσθημα της απειλής της τάξης και της ασφάλειας από «ακροκινούμενες ομάδες», που δεν διστάζουν να σύρουν τη χώρα στην άβυσσο και την καταστροφή στο όνομα των «εγκληματογόνων» ιδεολογιών τους.

Σ' αυτό το έδαφος μπορούν στη συνέχεια να μιλάνε για εφαρμογή της «νομιμότητας» και μάλιστα συμφωνώντας όλοι τους στο ότι το κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας «για την εφαρμογή των νόμων» (Κρανιδιώτης στην ίδια εκπομπή).

Των νόμων που το αστικό κράτος καθορίζει για να εδραιώσει την κυριαρχία της τάξης που υπηρετεί.

–Να συσκοτισθεί το γεγονός ότι οι φασιστικές - ναζιστικές οργανώσεις είναι γέννημα - θρέμμα της αστικής πολιτικής και ιδεολογίας, ότι ο εθνικισμός, ο ρατσισμός, ο αντικομμουνισμός, το μίσος στο εργατικό κίνημα δεν είναι δα και δικές τους αποκλειστικότητες.

–Να κρυφθούν οι οργανικές διασυνδέσεις αυτών των δυνάμεων με το κεφάλαιο, τους μηχανισμούς του αστικού κράτους αλλά και διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

–Να ταυτιστεί η δράση των κομμουνιστών για την οργάνωση της ταξικής πάλης των εργαζομένων με τη δράση δυνάμεων που, όπως αποδείχθηκε άλλωστε και με το ρόλο που διαδραμάτισαν στο Πέραμα, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη και αλλού, είναι μπράβοι του κεφαλαίου.

Θυμίζουμε άλλωστε ότι τα επιχειρήματα που πρόβαλλαν ενάντια στα ταξικά σωματεία της Ζώνης για να δικαιολογήσουν την τραμπούκικη δράση τους δεν ήταν δικά τους, τα είχαν διατυπώσει πολλά χρόνια πριν η εργοδοσία, οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, δημοτικές αρχές, ακόμα και συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ.

***

Ξέρουν ότι η Χρυσή Αυγή είναι αστικό κόμμα, δύναμη υπεράσπισης του καπιταλισμού, ότι παρά τις διαφορές τους βρίσκονται στο ίδιο μετερίζι.

Οχι επειδή, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ υιοθετεί «ακροδεξιά ατζέντα» ή ότι έχει κάνει ακροδεξιά στροφή αλλά γιατί η Χρυσή Αυγή είναι αναγκαία για τον καπιταλισμό.

Είδαμε άλλωστε στην Ουκρανία την πρακτική αξιοποίηση τέτοιων δυνάμεων στις ενδοαστικές αντιθέσεις στην υπόθαλψη του εθνικιστικού μίσους, στα ενδοϊμπεριαλιστικά παιχνίδια.

Θυμίζουμε ότι την άνοδο των ναζί στην κυβέρνηση στη Γερμανία στήριξαν ή ανέχτηκαν στην πραγματικότητα όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, ακόμα και οι σοσιαλδημοκράτες, γιατί αυτό επέβαλλαν οι ανάγκες του γερμανικού καπιταλισμού στις συνθήκες των αρχών της δεκαετίας του 1930.

Οτι μόνο οι κομμουνιστές οργάνωσαν τον αγώνα εναντίον τους μέχρι τέλους.

Ετσι και σήμερα το ΚΚΕ πρωτοστατεί στην πάλη ενάντια στη ΧΑ, πάλη που δε διαχωρίζεται από την πάλη ενάντια στο κεφάλαιο, στα μονοπώλια, δε διαχωρίζεται από την πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, της Λαϊκής Συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Γι' αυτόν το λόγο η ενίσχυση του ΚΚΕ σήμερα αποτελεί τη μοναδική ουσιαστική απάντηση στη Χρυσή Αυγή.

Λ.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 26/2/2014