Παφίλης: Ισχυρή «Λαϊκή Συσπείρωση». Ο λαός έχει εμπειρία από την καπιταλιστική ανάπτυξη, που έγινε με κριτήριο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων «ΒΗΜΑ FM» – Σοφιανός: Να ανασάνουν οι πολίτες από τον δήμο-επιχειρηματία. Πάνω από 18 ΜΚΟ κάνουν αλισβερίσι στα σχολεία, στην παιδεία, στην προστασία από τα ναρκωτικά «ALPHA 9,89» (AUDIO)

*

Ακολουθούν αποσπάσματα

Η παρέμβαση του Θανάση Παφίλη

Στόχος του ΚΚΕ, είναι να ισχυροποιηθούν ακόμη περισσότερο οι συνδυασμοί του ΚΚΕ και της «Λαϊκής Συσπείρωσης» συνολικά και στις περιφέρειες και τους δήμους, να υπάρξει μια ανατροπή στην ψήφο του λαού

Ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος, και υποψήφιος Περιφερειάρχης Αττικής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», μιλώντας στο «Βήμα FM» μεταξύ άλλων τόνισε: 

Θα συμφωνείτε ότι τέτοια έργα με αναπτυξιακό χαρακτήρα χρειάζονται στην περιφέρεια Αττικής. Από τη στιγμή που απορρίπτεται τα ιδιωτικά κεφάλαια και απορρίπτεται φαντάζομαι και τα κοινοτικά κονδύλια, με ποιο τρόπο θα μπορέσουν να γίνουν αυτά τα έργα;

«Δεν απορρίπτουμε γενικά. Εμείς έχουμε ολοκληρωμένη πρόταση και πρέπει να ξεκαθαριστεί ποιόν θα εξυπηρετούν αυτά που θα γίνουν. Γιατί για ανάπτυξη οι πάντες μιλάνε, δεν υπάρχει πιο συνηθισμένη λέξη απ’ αυτή, την κλείνουν σε όλες τις πτώσεις. Ανάπτυξη λοιπόν για ποιόν; Για τους επιχειρηματικούς ομίλους ή για το λαό; Γιατί και για τους δύο δε γίνεται ….

Ναι αλλά με τρόπο θα γίνουν, εσείς πως προσδοκάτε να το καταφέρετε με βάση το πρόγραμμά σας;

«Ο λαός έχει εμπειρία από την καπιταλιστική ανάπτυξη, όλα αυτά τα χρόνια τέτοια ανάπτυξη είχαμε με κριτήριο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Και όλα τα μεγάλα έργα που έγιναν στη χώρα μας, πάρτε από την εθνική οδό, τα αεροδρόμια κλπ….»

Σας ρωτάω συγκεκριμένα για τις δικές σας θέσεις

«Έχουμε μια συνολική πρόταση, θα την κάνει το δημόσιο, συνολικά το κράτος την επένδυση αυτή».

Με τι χρήματα όμως;

«Τα ευρωπαϊκά κονδύλια γιατί να μην τα χρησιμοποιήσει το δημόσιο για να κάνει αυτές τις επενδύσεις. Γιατί θα πρέπει να χρηματοδοτήσει μέχρι 65% τους διάφορους επιχειρηματικούς ομίλους. Παράδειγμα γιατί έπρεπε να το κάνει η Χόχτιφ το αεροδρόμιο; Άρα τα όποια κονδύλια που υπάρχουν από την ΕΕ να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν τα δωρίζει κανείς, είναι λεφτά του ελληνικού λαού και των λαών της Ευρώπης, τα οποία τα παίρνουν και για τα οποία ισχύει η εξής παροιμία : «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει».

Άρα μια από τις βασικές προτεραιότητές σας είναι η καλύτερη αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων;

«Και αυτών, όπως επίσης και του προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, το οποίο λειτουργεί όλα αυτά τα χρόνια συμπληρωματικά στο να ενισχύει τους επιχειρηματικούς ομίλους, οι οποίοι παίρνουν διπλή επιδότηση, μία από τα ευρωπαϊκά κονδύλια και μία από το πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων δηλαδή από τα λεφτά του ελληνικού λαού. Εμείς έχουμε μια συνολική διαφορετική πρόταση, αλλά έστω και σ’ αυτές τις συνθήκες παλεύουμε και έχουμε καταθέσει προτάσεις και για Ελληνικό και για αντιπλημμυρικά έργα και για αντιπυρική προστασία και για αντισεισμική θωράκιση που είναι ένα τεράστιο θέμα και η Κεφαλονιά πρέπει να χτυπήσει σαν καμπανάκι…»

902

Η παρέμβαση του Νίκου Σοφιανού

Στο ραδιοφωνικό σταθμό «ALPHA 9,89» μίλησε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας.

Ακολουθεί απόσπασμα από τη συνέντευξη: 

-Προσπαθήσαμε να αξιοποιήσουμε την εμπιστοσύνη που μας έδωσε ένα σημαντικό κομμάτι του λαού της Αθήνας στις προηγούμενες εκλογές, με την παρουσία μας όχι μόνο στο Δημοτικό Συμβούλιο αλλά στην καθημερινότητα των προβλημάτων και των εργαζομένων του Δήμου και του λαού της πόλης μας. Από εκεί και πέρα καταλαβαίνετε κι εσείς ότι η μάχη, αυτός ο αγώνας είναι πολιτικός, δίνεται σε τρεις κάλπες με ενιαίο πολιτικό κριτήριο. Βεβαίως το πρόβλημα είναι το πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Αυτό που βλέπουμε, που ζούμε καθημερινά. Όμως αυτή η πραγματικότητα που φέρει τη σφραγίδα της ΕΕ έχει υλοποιηθεί και από τους δημάρχους και από τους περιφερειάρχες.

-Νωρίς το πρωί φίλοι μας είδαν μέσα από τα κανάλια ένταση, εικόνες άγριες και με βία μεταξύ αστυνομικών δυνάμεων που είχαν την εντολή να αποτρέψουν, να εμποδίσουν ή ακόμα και να προσαγάγουν και να προχωρήσουν και σε συλλήψεις ανθρώπων οι οποίοι χάνουν το μεροκάματό τους, χάνουν το παρόν και το μέλλον τους. Μιλάμε για γυναίκες καθαρίστριες, για σχολικούς φύλακες που είναι εύκολοι αντίπαλοι για κάποιον που κυβερνάει και αποφασίζει αλλά είναι κομμάτια της κοινωνίας μας και ό,τι συμβαίνει σε αυτούς αφορά τον κάθε έναν από εμάς ξεχωριστά.

-Και που η δουλειά τους έχει άμεση σχέση με την καθημερινότητα της ζωής της πλειοψηφίας του λαού μας. Για παράδειγμα στο Δήμο της Αθήνας απολύονται οι σχολικοί φύλακες – 340 σχολικές μονάδες που έχει η Αθήνα μένουν αφύλακτες. Στη θέση αυτών των εργαζομένων ήρθαν ήδη 35 εργαζόμενοι πεντάμηνοι για επιστάτες – που να πρωτοπάνε – και φυσικά η απάντηση του Δήμου για τα υπόλοιπα σχολεία είναι «πάρτε εταιρία σεκιούριτι», «πληρώστε γονείς για να φυλάτε τα σχολεία, να προστατεύονται από τις καταστροφές». Είναι η προσπάθεια να μειωθεί το κόστος του εργαζόμενου, ο εργαζόμενος να κοστίζει πάμφθηνα και φυσικά να φύγουμε από μια σταθερή εργασιακή σχέση και να εναλλάσσεται ένα προσωπικό συνεχώς με πεντάμηνα, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, με το μεσαίωνα εργαζόμενοι να δουλεύουν με μπλοκάκι. Όλο αυτό το σκηνικό είναι ο δήμος – «επιχειρηματίας», μειώνει το προσωπικό του, μειώνει την απόδοση των υπηρεσιών και ταυτόχρονα εισπράττει σοβαρά ποσά από τον εργαζόμενο για να διαμορφώνει τα έσοδά του. Στο δήμο της Αθήνας έχουμε έναν προϋπολογισμό ετήσιο πάνω από 600 εκατομμύρια. Από αυτά τα λεφτά το 70% και πάνω προέρχεται από φόρους, από χαράτσια, από πρόστιμα, από παράβολα που πληρώνουν οι εργαζόμενοι, αφού έχουν πληρώσει τη συνολική λεηλασία τη φορολογική τη συνολικότερη με τα εισοδήματα, με το ΦΠΑ, με όλα αυτά. Δεν μπορεί να προχωρήσει αυτό. Έχει γονατίσει ο κόσμος. Είναι ανάγκη να δοθεί μια ανάσα.

Εμείς επιδιώξαμε σε όλες τις συζητήσεις στα δημοτικά συμβούλια του προϋπολογισμού, να προχωρήσουμε σε άμεση μείωση, αντίστοιχη της μείωσης του εισοδήματος. Δεν μπορεί ο εργαζόμενος στην Αθήνα να πληρώνει σε τέλη φόρους και πρόστιμα, αυτά που πλήρωνε το 2009 και να θεωρείται ότι είναι κοινωνική πολιτική γιατί δεν αυξάνουμε τα τέλη. Είναι εφικτό, είναι δυνατό να γίνει αυτό. Δεν οδηγεί σε αλλαγή της κατάστασης, δίνει όμως μια πολύτιμη ανάσα στη λαϊκή οικογένεια μέσα από την καθημερινή προσπάθεια να τα βγάλει πέρα, με τους λογαριασμούς, με τα έξοδα, το τεράστιο κόστος ζωής και με το μειωμένο ή το καθόλου εισόδημα μιας και η ανεργία βρίσκεται σε κάθε σπίτι πλέον.

-Στα ζητήματα των άλλων υποψηφίων, των τελευταίων ωρών. Δεν έχω δει να συζητιέται από τους υπόλοιπους υποψηφίους ένα ζήτημα που να αφορά στην ουσία της καθημερινότητας. Έχετε πει μάλλον αρκετά σήμερα εδώ σε εμάς, αλλά πάμε στα μότο των άλλων υποψηφίων. Βλέπω τον κ. Καμίνη να δηλώνει μονίμως ανεξάρτητος, αν και τον καταγγέλλουν ότι μόνο ανεξάρτητος δεν είναι, και να λέει ότι έκανε πολύ καλό κουμάντο, παρέλαβα διαλυμένη οικονομική αυτοδιοίκηση, τον κ. Σπηλιωτόπουλο να έχει μια έκφραση αγάπης για την Αθήνα χωρίς να μπαίνει στην ουσία που να αφορά την εγκληματικότητα, να αφορά την καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη αυτής της πόλης, έχω και την περίπτωση του κ. Βαλιανάτου που το επιχείρημα το οποίο έχει μέχρι στιγμής είναι αυτό που αφορά τα προσωπικά του δεδομένα. Κάπου προσπαθείτε και εσείς και ως ΚΚΕ και για μένα με μια αξιοπρεπή, πολύ σοβαρή υποψηφιότητα να γοητεύσετε, να κερδίσετε την εμπιστοσύνη των πολιτών αυτής της πόλης. Δεν είναι δύσκολο όλο αυτό όταν ο κόσμος στέκεται στην επικοινωνία και δεν στέκεται στην ουσία των πραγμάτων, μέσα από τη δύσκολη στιγμή στην οποία βρίσκεται; Στο εύκολο ποντάρουν οι περισσότεροι.

-Υπάρχει ένα πλεόνασμα υποκρισίας, εκτός από το «ματωμένο» πλεόνασμα που διαφημίζει η κυβέρνηση. Είναι υποκρισία να λέει ο δήμαρχος, ο δήμαρχος της συγκυβέρνησης, ο δήμαρχος τριών διαφορετικών κυβερνήσεων, φιλοκυβερνητικός, να λέει ότι είναι ακομμάτιστος και ταυτόχρονα στο «ενωμένοι όλοι μαζί» να συμπαρατάσσεται από τον κ. Σημίτη μέχρι τον κ. Λοβέρδο, τον κ. Βενιζέλο, τη ΔΡΑΣΗ κλπ. Ή ας πούμε να λένε οι βουλευτές της ΝΔ - υποψήφιοι δήμαρχοι που τα έχουν ψηφίσει όλα, να λένε «η Αθήνα που αγαπάμε», η Αθήνα του έρωτά μας και όλα αυτά τα χιλιοειπωμένα.

-Ο κ. Σακελλαρίδης κάλεσε τον κ. Δένδια να προστατέψει την πόλη, χωρίς να γίνεται χρήση αστυνομικής δράσης ή οτιδήποτε άλλο…

Θα έλεγα ότι και στην πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπάρχει μια υποκρισία, όταν η λύση ανάγκης που επιλέγεις, αφού έχεις φάει αρνήσεις από κόσμο και κοσμάκη, παρουσιάζεται σαν το νέο, το άφθαρτο κλπ, λες και δεν υπάρχει συνέχεια πολιτική, λες και δεν κρίνεται με αυτά που λέει και κάνει και σε επίπεδο κεντρικό και σε επίπεδο ειδικό.

Ας πάμε όμως στη σκληρή καθημερινότητα που ζει ο λαός της Αθήνας, η λαϊκή πλειοψηφία που ζει στην Αθήνα. Η Αθήνα την τελευταία δεκαετία έχασε γύρω στους 130.000 δημότες. Παρόλα αυτά υπάρχει μια πλειοψηφία σε αυτό τον κόσμο που σκοντάφτει καθημερινά σε προβλήματα στη ζωή του. Εμείς δεν υποτιμάμε καθόλου αυτή την καθημερινότητα. Είναι έκφραση της κυρίαρχης πολιτικής. Είναι έκφραση αυτής της πολιτικής που προϋπήρχε του Μνημονίου. Αυτή τη στιγμή θέλουν έναν δήμο επιχειρηματία. Έναν δήμο που θα εισπράττει από τους εργαζόμενους, από το περιορισμένο εισόδημά τους και θα προσφέρει υπηρεσίες με ανταπόδοση. Με κόστος. Και επειδή ακριβώς πρέπει να «παίξουν» και επιχειρηματικά συμφέροντα απ’ την πλευρά των τεχνικών υπηρεσιών, κομμάτι – κομμάτι, πάμε στη συρρίκνωση και στην ιδιωτικοποίηση. Να σας πω συγκεκριμένα παραδείγματα από κρίσιμα συνεργεία, διευθύνσεις του δήμου (καθαριότητα, οδοποιία, ηλεκτροφωτισμός κλπ) και από την άλλη στις κοινωνικές υπηρεσίες πάμε στο πανηγύρι με τις ΜΚΟ. Πάνω από 18 ΜΚΟ κάνουν αλισβερίσι με τον δήμο της Αθήνας σε κρίσιμους τομείς όπως είναι τα σχολεία, η παιδεία, η προστασία από τα ναρκωτικά.

(….) Από εκεί και πέρα το κρίσιμο πρόβλημα είναι πολιτικό. Εμείς δεν το κρύβουμε. Δεν κοροϊδεύουμε τον κόσμο. Το πρόβλημα που πρέπει να λυθεί στη χώρα είναι η ιδιοκτησία του πλούτου που έχει αυτή η χώρα να περάσει στα χέρια του λαού. Μπορεί να γίνει σήμερα; Δεν υπάρχει συσχετισμός. Πρέπει να τον αλλάξουμε. Δεν θα τον αλλάξουμε λέγοντας ψέματα, κοροϊδεύοντας τον λαό μας, ότι μέσα στην ΕΕ, με την οικονομία της αγοράς κυρίαρχη, με το χρέος το οποίο το αναγνωρίζουν πλέον όλοι, εκτός από εμάς, να μπορέσει ο κόσμος να ζήσει καλύτερα. Αντιλαμβάνεται η πλειοψηφία του λαού μας ότι έρχονται χειρότερα. Μπορούμε να βάλουμε ένα φρένο, μπορούμε να δημιουργήσουμε ανάχωμα, να χτυπήσουμε την ηττοπάθεια. Γιατί γίνεται προσπάθεια να μειωθούν οι απαιτήσεις. Να προσαρμοστεί στα λιγότερα και να νιώθει και ικανοποιημένος που τουλάχιστον έχει αυτό το λίγο. Δεν υποτιμούμε αυτή την καθημερινή αγωνία.

902